Μέχρι τον ερχομό του Valentino Rossi το 1996, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας μοτοσυκλετών συνέβαινε αυτό που συνέβαινε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο του αθλητισμού. Ο αναβάτης που κέρδιζε την πρώτη θέση πανηγύριζε χαρούμενος χαιρετώντας τους θεατές. Στην καλύτερη περίπτωση μέσα στη χαρά του, έπαιρνε μια σημαία της πατρίδας του και την επιδείκνυε, δηλώνοντας έτσι την καταγωγή του, χαροποιώντας τους συμπατριώτες του και διαφημίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την πατρίδα του.

Ο Rossi, αν και υπήρξε αγώνας που έκανε βόλτα με την Ιταλική σημαία, άλλαξε αυτή την τακτική. Πέρα από τις καθιερωμένες σημαίες, σούζες και burn-out, ο Valentino θέλησε να προσφέρει στους θεατές του κάτι παραπάνω. Προσπάθησε να τους ψυχαγωγήσει, ώστε να τους επιστρέψει την αγάπη και την προτίμηση που του έδειχναν.

Διαβάστε όλο το άρθρο στην μοναδική ετήσια επετειακή έκδοση "Valentino Rossi – Ο Θρύλος".