Αν ταξιδεύατε από το Isle of Man στο Le Mans με μοτοσυκλέτα, θα κάνατε μόλις πάνω από 1000 χιλιόμετρα από τον έναν παγκοσμίου φήμης χώρο μηχανοκίνητου αθλητισμού στον άλλο. Είναι εύλογο τότε ότι αφού το Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix Μοτοσικλέτας το 1949, το Le Mans και το γαλλικό GP θα φιλοξενήσουν το 1000ο Grand Prix. Και τι ταξίδι ήταν στους 999 GP από τότε και τώρα.

Εν όψει του 1000ου GP που θα διεξαχθεί στο SHARK Grand Prix de France αυτού του Σαββατοκύριακου, σκεφτήκαμε να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στο πώς εξελίχθηκε το Πρωτάθλημα μεταξύ 1949 και 2023.

Το ταξίδι μας ξεκινά

Το 1949, γεννήθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (FIM) με τη σημερινή της μορφή και η ιστορία μας ξεκίνησε με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125cc, 250cc, 350cc και 500cc, ενώ τα sidecars 600cc βοήθησαν επίσης στη δημιουργία του εναρκτηρίου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.

Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής 500cc που οδηγώντας μια AJC βρετανικής κατασκευής, αλλά σύντομα ήταν μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα σφράγιζε την πρώιμη εξουσία της στους αγώνες Grand Prix Motorcycle Racing.

Ιταλική κυριαρχία

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500cc. Θρύλοι του MotoGP όπως ο Geoff Duke, ο John Surtees, ο Giacomo Agostini, ο Phil Read και ο Mike Hailwood κέρδισαν τους τίτλους κορυφαίας κατηγορίας στις προαναφερθείσες μοτοσυκλέτες πριν το 1975 δει τον Agostini να κατακτά το όγδοο Πρωτάθλημά του στα 500cc με μια Yamaha.

Άνοδος των Ιάπωνων κατασκευαστών

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε έναν αγώνα στην κορυφαία κατηγορίας. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974.

Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στην κορυφαία κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982 πριν ο Freddie Spencer παραδώσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500cc το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες ανεβαίνουν στην κορυφή

Ο Keny Roberts "άνοιξε" το δρόμο για τους Αμερικανούς αναβάτες ώστε να βάλουν το όνομά τους στην ιστορία των Grand Prix. Ο Roberts κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 500cc το 1978, το 1979 και το 1980 με τη Yamaha, προτού ο Spencer και ο Eddie Lawson μοιραστούν τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Ο Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 500cc το 1987 πριν ο Lawson (1988 και 1989) και ο Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) βάλουν την Αμερική σταθερά στην κορυφή. Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα όταν κατέκτησε τον τίτλο των 500cc το 1993, καθώς ο Αυστραλός Mick Doohan μπήκε στην αρένα.

Ο Doohan συνέχισε να κέρδιζε κάθε τίτλο 500cc μεταξύ 1994 και 1998 πριν από τον Alex Criville που έβαλε τέλος στην αμερικανική/αυστραλιανή κυριαρχία βάζοντας την Ισπανία στον χάρτη των Grand Prix το 1999. Ο Kenny Roberts Jr. έδωσε στην Αμερική τον προτελευταίο τίτλο κορυφαίας κατηγορίας μέχρι σήμερα το 2000, ενώ ο ανερχόμενος Ιταλός αστέρας ονόματι Valentino Rossi έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Ιταλίας στα 500cc μετά τον Franco Uncini το 2001.

Πρώιμη εποχή MotoGP

Το 2002, ξημέρωσε μια νέα εποχή στους αγώνες μοτοσικλετών Grand Prix. Το MotoGP αντικατέστησε την κατηγορία των 500cc καθώς οι τετράχρονες μοτοσυκλέτες επανήλθαν στην κορυφαία κατηγορία των αγώνων μοτοσυκλέτας, καθώς το Τσεχικό GP του 2003 σηματοδότησε της ιστορίας των δίχρονων.

Τα πρώτα τέσσερα χρόνια των αγώνων MotoGP ανήκαν στον Rossi. O #46 κέρδισε τους τίτλους του 2002 και του 2003 με τη Honda, ενώ το πέρασμα στη Yamaha είδε τον Rossi να κατακτά τους τίτλους του 2004 και του 2005. Ο αείμνηστος Nicky Hayden έβαλε τον εαυτό του, τη Honda και την Αμερική στην κορυφή του κόσμου των Grand Prix το 2006, προτού η Αυστραλία μπορέσει να ακολουθήσει το παράδειγμά του χάρη στη λαμπρή άνοδο του Casey Stoner. Αυτός ήταν μάλιστα ο πρώτος τίτλος της Ducati στα MotoGP – και η πρώτη κατάκτηση πρωταθλήματος κορυφαίας κατηγορίας ενός Ιταλού κατασκευαστή από το 1974.

Ο Rossi ήταν και πάλι στην κορυφή το 2008 και το 2009, αλλά μερικά απίστευτα ταλέντα είχαν έρθει για να αλλάξουν τα πράγματα και να δώσουν νέα πνοή. Ο Jorge Lorenzo και ο Dani Pedrosa.

«Οι εξωγήινοι»

Rossi, Stoner, Lorenzo και Pedrosa. Μεταξύ 2007 και 2012, αυτοί οι τέσσερις αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως «Οι Εξωγηίνοι». Σε αυτές τις έξι σεζόν, ο Stoner, ο Rossi και ο Lorenzo κέρδισαν από δύο τίτλους ο καθένας, με τον Pedrosa να τερματίζει στην πρώτη τριάδα σε πέντε από τις έξι αυτές σεζόν.

Ωστόσο, ο Stoner ανακοίνωσε ότι αποσύρεται στα τέλη του 2012 σε ηλικία 27 ετών. Ένας «Alien» έφευγε, αλλά ένας άλλος ήταν έτοιμος και περίμενε: ο Marc Marquez (Repsol Honda Team).

Moto2, Moto3 και 1000cc MotoGP

Το 2010 η Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των 250cc, καθώς η Honda έγινε ο μοναδικός κατασκευαστής τετράχρονων κινητήρων στη νέα ενδιάμεση κατηγορία. Στη συνέχεια, το 2012, η Moto3 δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει την κατηγορία των 125cc με την ίδια ιδέα – οι τετράχρονοι κινητήρες αντικαθιστούν τους δίχρονους.

Την ίδια χρονιά, το MotoGP αύξησε τη μέγιστη χωρητικότητα του κινητήρα στα 1000cc, ενώ οι ομάδες CRT (Claiming Rule Teams) εισήχθη επίσης στην κορυφαία κατηγορία. Αυτό επέτρεψε σε ανεξάρτητες ομάδες χαμηλότερου προϋπολογισμού να συμμετάσχουν στο MotoGP.

2013-2019 - Η εποχή κυριαρχίας του Marc Marquez

Η αρχή μιας εποχής που κυριαρχούσαν ο Marc Marquez, η Honda και η Ισπανία. Marquez κέρδισε τον πρώτο από τους έξι τίτλους του στα MotoGP ως rookie το 2013 και ήταν μόνο ο διάσημος αγώνας τίτλου του 2015 μεταξύ του τελικού νικητή της Yamaha, Lorenzo και του ομόσταυλού του Rossi, που εμπόδισε τον Marquez να κερδίσει κάθε τίτλο μεταξύ 2013 και 2019.

Αυτή η εποχή των αγώνων είδε επίσης την αεροδυναμική να γίνεται σταθερά όλο και πιο σημαντική στο MotoGP, με την Ducati να ενεργεί ως πρωτοπόρος. Το MotoGP καλωσορίζει επίσης την KTM ως έναν ολοκαίνουργιο, πλήρως εργοστασιακό κατασκευαστή το 2017.

2020 έως σήμερα

Περισσότεροι αγώνες, περισσότερες χώρες, περισσότεροι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές. Ο Joan Mir, ο Fabio Quartararo και ο Francesco Bagnaia είναι οι τρεις τελευταίοι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές μας, καθώς τα ρεκόρ συνεχίζουν να καταρρίπτονται σε όλο τον κόσμο. Πέντε κατασκευαστές, οι οποίοι έχουν κερδίσει όλοι έναν αγώνα MotoGP, συνθέτουν ένα έντονο ανταγωνιστικό grid το 2023.

Φτάνουμε λοιπόν στο 1000ο Grand Prix ορόσημο, με 73 χρόνια ιστορίας στην πλάτη μας.