Η νίκη του Jack Miller στο Ιαπωνικό Grand Prix ήταν ένα επίπεδο πάνω από τις προηγούμενες νίκες του στα MotoGP – και ο Αυστραλός παραδέχεται ότι «ποτέ δεν πίστευε» ότι θα μπορούσε να κυριαρχήσει σε έναν αγώνα κορυφαίας κατηγορίας όπως αυτός.

Ο Miller, ο οποίος θα φύγει από την εργοστασιακή ομάδα της Ducati στο τέλος της σεζόν για να ενταχθεί στην KTM, ήταν απογοητευμένος με την 7η θέση στις βρεγμένες κατατακτήριες το Σάββατο - μια περίοδο δοκιμών στην οποία «δεν ένιωθε ο εαυτός του».

Αλλά η ταχύτητά του στη μοναδική περίοδο δοκιμών της Παρασκευής στο στεγνό υπαινισσόταν τεράστιες δυνατότητες (λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν επικεφαλής των φύλλων χρόνου παρά το γεγονός ότι ο Takuya Tsuda της Suzuki τον εμπόδισε στον ταχύτερο γύρο του) και είδε μια μεγάλη ευκαιρία να κερδίσει ακόμη και από την τρίτη σειρά της εκκίνησης. 

"Είπα πραγματικά στους μηχανικούς μου χθες το βράδυ –κάπως ενοχλημένος– κερδίζουμε αύριο, θα το κάνουμε αύριο. Πραγματικά το είπα. Το έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν τα είχα καταφέρει! Χαίρομαι που έγινε αυτή τη φορά", είπε ο Miller. 

"Ήταν συναισθηματικό, αυτό είναι σίγουρο. Όπως είναι πάντα με εμένα, δεν ξέρω γιατί. Έκλαιγα σαν μωρό στον γύρο μετά τον αγώνα. Το να κάνεις μια μικρή «βόλτα» εκεί πάνω από τη γραμμή τερματισμού [ο Miller έσκασε μια τεράστια σούζα καθώς έπαιρνε την καρό σημαία] ήταν φοβερό".

"Ήταν ένα από αυτά τα πράγματα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να κερδίσω ένα Grand Prix σαν αυτό, απλά να απομακρυνθώ από όλους και να κυριαρχήσω έτσι. Είναι απίστευτο συναίσθημα".

Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν κέρδισε καμία θέση από τη γραμμή της εκκίνησης, ο Miller έκανε αξιοσημείωτα εύκολη τη δουλειά  του να παλέψει για την κορυφή την Κυριακή.

Πρώτα πέρασε δίπλα από τον Johann Zarco που έβγαινε από την δεύτερη στροφή και μετά φρόντισε τον Maverick Vinales με μια κίνηση στην πέμπτη στροφή- μια κίνηση για την οποία παραδέχτηκε ότι ένιωθε «ένοχος» καθώς ήταν αρκετά επιθετική.

Οι υπόλοιπες προσπεράσεις του βασίστηκαν στην 11η στροφή. Πέρασε τον Miguel Oliveira και τον Marc Marquez με μία κίνηση στον πρώτο γύρο, τον Brad Binder στον επόμενο γύρο και στη συνέχεια επιτέθηκε στον τότε επικεφαλής του αγώνα, Jorge Martin, στον τρίτο γύρο.

Από εκεί και πέρα, αφού απέκρουσε την αντεπίθεση του Martin, δεν απειλήθηκε ποτέ, με το προβάδισμά του να φτάνει σχεδόν τα τέσσερα δευτερόλεπτα στα μισά του δρόμου και να αυξάνεται σταδιακά μετά από αυτό.

"Πραγματικά άρχισα να ηρεμώ τα πράγματα λίγο. Αλλά ακόμα και κάνοντας αυτό, ήμουν ακόμα σε θέση να κερδίσω ένα δέκατο εδώ, δύο δέκατα εκεί. Ήταν σαν μαγεία, ειλικρινά. Ένιωσα απίστευτα. Σε όλη τη διαδρομή του αγώνα. Αυτό το σικέιν, πάνω στο λόφο… Δεν έχασα ούτε μια φορά τη γραμμή μου".

"Είναι η καλύτερη οδήγηση μοτοσυκλέτας που έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου. Ήταν φοβερό. Δεν ήξερα ότι το είχα αυτό μέσα μου".