Η σεζόν του 2021 στα MotoGP ήταν εκπληκτική και μας χάρισε άφθονο θέαμα και πολλές μάχες. Όμως αυτή η σεζόν έδειξε και κάτι άλλο.  Ήταν η χρονιά που ουσιαστικά εισήγαγε την νέα εποχή, με πολλούς νέους αναβάτες να πρωταγωνιστούν και μια ολόκληρη "φουρνιά" παλαιών αναβατών να μένει πίσω ή να αποχωρεί.
Σίγουρα, τα MotoGP είχαν έναν εντελώς νέο Πρωταθλητή το 2020 (Joan Mir)– αλλά με βετεράνους της κατηγορίας όπως ο Andrea Dovizioso  και ο Danilo Petrucci να κερδίζουν αγώνες και με την απουσία του Marc Marquez καθόλη την σεζόν μετά το ατύχημά του στον πρώτο αγώνα δεν έμοιαζε σαν μια ολοκαίνουργια εποχή για το άθλημα παρά τις πολλές αλλαγές.

Αυτό άλλαξε οριστικά το 2021, ωστόσο, καθώς ο Joan Mir ακολουθήθηκε από τον Fabio Quartararo και τον Pecco Bagnaia στην κυριαρχία του Πρωταθλήματος για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Όλοι τους μέλη της μάλλον εξαιρετικής συγκομιδής rookies του 2019 μαζί με τον αναβάτη της KTM Miguel Oliveira, με τους τρεις από αυτούς να κερδίζουν αγώνες φέτος– και ο μόνος αναβάτης που δεν το έκανε, ο Mir, ήταν ακόμα τρίτος στη βαθμολογία.

Όλοι τους μας έδειξαν τις ικανότητές τους στα τεστ πριν τη σεζόν. Ο Mir ξεκίνησε προφανώς τη χρονιά ως φαβορί, όπως και ο Quartararo δεδομένης της δυναμικής που επέδειξε την προηγούμενη χρονιά.

Ο Oliveira επίσης αναμενόταν να λάμψει, έχοντας ένα δυνατό τέλος στη σεζόν του 2020 και προήχθη στην εργοστασιακή ομάδα της ΚΤΜ για το 2021, και ενώ κάποιοι από εμάς προέβλεψαν ότι ο Bagnaia θα χρειαζόταν άλλον έναν χρόνο για να αγωνιστεί πραγματικά για το Πρωτάθλημα, ο Ιταλός αναβάτης ήταν σίγουρα ένα αστέρι σε άνοδο το 2021.

Τελικά αποδείχθηκε μια αρκετά ήσυχη χρονιά τόσο για τον Mir όσο και για τον Oliveira, με αμφότερους να χάνουν μέρος της δυναμικής τους από προβλήματα ανάπτυξης των μοτοσυκλετών στα αντίστοιχα εργοστάσιά τους – και ήταν ο Quartararo που τελείωσε τη σεζόν ως  "ο απλησίαστος" και άξιζε ξεκάθαρα αυτό το Πρωτάθλημα. 

Αλλά αν υπάρχει μια στιγμή που φανερώνει πιο ξεκάθαρα την "αλλαγή φρουράς" που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στα MotoGP, είναι οι τελευταίοι γύροι στο Grand Prix της Aragon, όταν ο Bagnaia δέχτηκε έντονη πίεση από τον Marquez σε μια πίστα όπου ο οκτώ φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής κυριάρχησε στο παρελθόν – και όπου ο Marquez βρήκε τον εαυτό του να μην μπορεί να περάσει με την χαρακτηριστική ευκολία που μας έχει συνηθίσει αυτόν τον νέο πολύ διαφορετικό τύπο αναβάτη.

Βρίσκοντας σιγά σιγά την φόρμα του μετά από μια σεζόν όπου ανάρρωνε, ο Marquez φάνηκε για πρώτη φορά ικανός να επιτεθεί ξανά - αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για τον Bagnaia , καθώς ο Ιταλός κατάφερε να απαντήσει σε κάθε επίθεση του Ισπανού πολυπρωταθλητή.

Ίσως το πιο εντυπωσιακό μέρος της όλης παράστασης είναι το πόσο ατάραχος φαινόταν - κάνοντας απλώς ό,τι είχε κάνει σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τηρώντας τις δικές του γραμμές και γνωρίζοντας ότι ο Marquez δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα γι 'αυτό.

Έχουμε δει πολλούς rookies να βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση απέναντι στον Marquez στο παρελθόν. Ονόματα όπως ο Johann Zarco, ο Jonas Folger και ο Quartararo έχουν μονομαχήσει στο παρελθόν με τον Marquez.

Αλλά έχουν βρεθεί όλοι αναντίστοιχοι της πρόκλησης, ίσως όχι αρκετά ικανοί ή ίσως και λίγο εκφοβισμένοι από την ευθεία μάχη με τον Marquez.

Με τους rookies του 2019 να  μπορούν πλέον να δείξουν τα δόντια τους κατά αυτό τον τρόπο (και να παίρνουν τα Πρωταθλήματα του 2020 και του 2021), καθώς και την αποχώρηση ονομάτων όπως ο Valentino Rossi, o Danilo Petrucci και την συνεχιζόμενη δοκιμασία στην οποία υποβάλλεται ο Marquez με την υγεία του, φαίνεται ότι πλέον τα MotoGP περνάνε σε μια νέα εποχή, όπου χτίζονται οι νέοι θρύλοι για τους οποίους θα μιλάμε την επόμενη δεκαετία.