Πίσω από τα φλας

το blog του Δημήτρη Διατσίδη*

Τρόμος στα 300 χλμ/ώρα

Το χειρότερο ατύχημα στην ιστορία των GP έγινε στην Μόντσα το 1973. “Οι Αγώνες μοτοσυκλετών άλλαξαν για πάντα το μεσημέρι της 20ης Μαΐου του 1973 στις 15:17. Το Ιταλικό GP στην Monza είχε μόλις ξεκινήσει και το σύνολο των οδηγών, ο ένας κοντά στον άλλον, κατευθύνονταν προς την στροφή-φόβητρο, την πρώτη στροφή της πίστας”, γράφει στο περιοδικό MOTOGP WORLD o Mat Oxley, στο 109ο τεύχος. “Ο Γερμανός Dieter Braun, με την Yamaha ΤΖ250, ήταν μπροστά ενώ τον κυνηγούσε μανιωδώς ο Renzo Pasolini με τη Harley-Davidson και ο Jaarno Saarinen επίσης με Yamaha. Καθώς όλοι μαζί κατευθύνονταν προς την πρώτη στροφή, ένα πρόβλημα στη δίχρονη Harley-Davidson του Pasolini του κλείδωσε τον πίσω τροχό με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος. Πίσω του ήταν ο Saarinen που δεν κατάφερε να τον αποφύγει. Ο 27χρονος Φιλανδός έπεσε, εκτοξεύτηκε στο προστατευτικό κιγκλίδωμα και επέστρεψε στην πίστα όπου και τον χτύπησαν όλοι όσοι ακολουθούσαν. Με τη σύγκρουση αυτή, μια μπάλα φωτιάς άναψε και οι πιο πίσω οδηγοί πάσχιζαν – περνώντας μέσα από τις πύρινες γλώσσες – να αποφύγουν (χωρίς να τα καταφέρνουν συνήθως) την πτώση ή αυτούς που είχαν ήδη πέσει. Εν τέλει 14 αναβάτες έπεσαν σε εκείνο το περιστατικό. Μόλις 1-2 γλύτωσαν τα χειρότερα. Αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά και οι Saarinen με τον Pasolini σκοτώθηκαν.”

Αυτό το τρομακτικό σκηνικό παραλίγο να ζήσουμε και σήμερα 16 Αυγούστου του 2020 στις 14:12 περίπου, όταν ο Johan Zarco φρέναρε απότομα με 300+ χλμ/ώρα, αλλάζοντας συγχρόνως κατεύθυνση την ώρα που περνούσε τον Franky Morbidelli, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά στο slipsteaming της μοτοσυκλέτας του Γάλλου και δεν πρόλαβε να φρενάρει σωστά, κτυπώντας στο πίσω μέρος της Ducati που έφυγε ευθεία χωρίς τον οδηγό της και χωρίς να πέσει στην αμμοπαγίδα, τρυπώντας τον αερόσακο της περίφραξης της πίστας και τελικά διασχίζοντας τη διαδρομή στην 3η στροφή. Την ίδια στιγμή η Yamaha του Ιταλού παρά το άρχισε να κάνει τούμπες στην αμμοπαγίδα πέρασε και αυτή κάθετα την πίστα με τρομακτική ταχύτητα. Εκείνη την ώρα περνούσαν από αυτό ακριβώς το σημείο οι Maverick Vinales & Valentino Rossi που βίωσαν τη φοβερή σκηνή από τη μέσα πλευρά, αισθανόμενοι αρχικά και βλέποντας μπροστά τους και δίπλα στα κεφάλια τους να περνούν οι δύο μοτοσυκλέτες σχεδόν αγγίζοντάς τους. 

“Χιλιοστά του δευτερολέπτου νωρίτερα ή αργότερα θα κοβόταν το κεφάλι του Βαλεντίνο”, μου είπε χαρακτηριστικά ο Lin Jarvis, ο επικεφαλής της Yamaha, που σχεδόν δύο ώρες μετά το συμβάν ήταν ακόμη σοκαρισμένος. “Θα είχαμε το χειρότερο ατύχημα στην ιστορία”, συνέχισε και συμφώνησε στην παρατήρησή μου ότι ο Μάβερικ είχε έναν άγγελο (πέρασε μόνο η μια μοτοσυκλέτα πάνω του) και ο Βάλε δύο αγγέλους που τους προστάτευσαν. “Αν υπάρχει Θεός, τους κοιτούσε”, είπε ο Danilo Petrucci. “Άγιο είχαν”, είπα στην περιγραφή του Αγώνα και νομίζω ότι συμφωνούν όλοι σε αυτό.

“Το άθλημα που κάνουμε είναι επικίνδυνο”, είπε αργότερα ο Rossi, που πριν ξαναμπεί στην πίστα μίλησε με την Φραντσέσκα – την αρραβωνιαστικιά του – για να την καθησυχάσει και με την μητέρα του, που τους είχε κοπεί η ανάσα βλέποντας τον αγώνα στην τηλεόραση στην Ταβούλια.

Ο Zarco από την πλευρά του πήγε και μίλησε και στον Rossi και στον Morbidelli και τους εξήγησε ότι δεν είναι τρελός, αλλά σε εκείνο το σημείο είδε την ανοιχτή “πόρτα”, πέρασε μπροστά και μετά κατάλαβε ότι έπρεπε να φρενάρει... Το θεώρησε αγωνιστικό συμβάν, τη στιγμή που ο Φράνκι τον θεωρεί μισο-δολοφόνο (όπως είπε χαρακτηριστικά), ενώ ο Βάλε είπε: «Ναι είναι λίγο επικίνδυνη πίστα, αλλά πιστεύω ότι περισσότερο επικίνδυνο από την πίστα είναι η έλλειψη σεβασμού των οδηγών».

Δυστυχώς στο παρελθόν βρέθηκα σε πίστα την ώρα που έχασε τη ζωή του ένας οδηγός, στο Μιζάνο το 2010 όταν ο Shoya Tomizawa έπεσε και τον κτύπησαν δύο οδηγοί, οι οποίοι μάλιστα είναι φίλοι μου. Εκείνη η στιγμή και η αγωνία μέχρι να μάθουμε λίγη ώρα αργότερα από το νοσοκομείο της περιοχής ότι ο Ιάπωνας οδηγός δεν θα ήταν πια μαζί μας, δεν συγκρίνεται με το δέος που ένιωσα σήμερα στην Αυστρία. Το σημερινό συμβάν ήταν ένα σοκ για όλους όσους βρέθηκαν στην πίστα και μας θύμισε και πάλι το πόσο δύσκολο είναι αυτό το “παιχνίδι” που παίζεται κάθε αγωνιστική μέρα στο MotoGP. 

Ας ελπίσουμε ότι σε μια τέτοια δύσκολη χρονιά και μια σεζόν που έχει αλλάξει πολλά πράγματα στον τρόπο και την ουσία διεξαγωγής των αγώνων, θα είναι αυτό το τελευταίο δύσκολο συμβάν, η τελευταία φορά που ο τρόμος θα πετά με 300 χλμ/ώρα πάνω από τα κεφάλια οδηγών.

Υ.Γ. To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές στιγμές αποκτούν το νόημά τους...