Την Κυριακή 8/11 στη Valencia θα έχουμε τη στέψη του τελευταίου Παγκόσμιου Πρωταθλητή των 250cc, καθώς από του χρόνου η κατηγορία θα αντικατασταθεί από τη Moto2 στην οποία θα αγωνίζονται 4χρονες μοτοσυκλέτες 600cc.

Ο Hiroshi Aoyama κατεβαίνει στην πίστα Ricardo Tormo με τον αέρα του φαβορί καθώς προηγείται με 21 βαθμούς διαφορά του περσινού Πρωταθλητή, Marco Simoncelli. Στον 27χρονο Ιάπωνα αρκεί μια 11η θέση για να κατακτήσει το Πρωτάθλημα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο τίτλος στη μεσαία κατηγορία θα κριθεί στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς αφού από το 1977 οπότε και άλλαξε ο τρόπος βαθμολόγησης με όλους τους αγώνες να προσμετρούν στη βαθμολογία, υπάρχουν 12 περιπτώσεις που ο Πρωταθλητής των 250cc αναδείχθηκε στο τέλος.

/>Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις σε 2 περιπτώσεις ο αναβάτης που κατέβηκε στον τελευταίο αγώνα έχοντας βαθμολογικό πλεονέκτημα δεν κατάφερε να στεφθεί Πρωταθλητής. Αυτό, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, συνέβη το 1990 και το 1993.

1978: O γεννημένος στη Ροδεσία Kork Ballington κατεβαίνει στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς που διεξήχθη στην πίστα της Rijeka, στη Γιουγκοσλαβία, με 11 βαθμούς διαφορά από τον ομόσταβλό του στην Kawasaki Greg Hansford. O Αυστραλός που στη συνέχεια έκανε καριέρα σε αγώνες αυτοκινήτων Τουρισμού, πήρε τη νίκη, ωστόσο ο Ballington με την 3η θέση που πήρε εξασφάλισε τον τίτλο (124-118 η τελική βαθμολογία). Εκείνη τη χρονιά όπως και την επόμενη (1979) ο Νοτιοαφρικανός αναβάτης της Kawasaki στέφθηκε Πρωταθλητής τόσο στα 250cc όσο και στα 350cc...

O Tetsuya Harada πήρε το Πρωτάθλημα το 1993 μετά από μάχη που έδωσε με τον Loris Capirossi

/>
1982: Η αυλαία πέφτει στην πίστα του Hockenheim με τον Jean-Louis Tournadre να πηγαίνει στον αγώνα με 8 βαθμούς διαφορά από τον Anton "Toni" Mang. O Γερμανός παίρνει τη νίκη -την 5η μέσα στη σεζόν-, αλλά ο Tournadre καταφέρνει τερματίζοντας 4ος να γίνει ο πρώτος Γάλλος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα GP. Η τελική  τους διαφορά ήταν μόλις ένας βαθμός (118-117). Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη τη χρονιά ο Tournadre πήρε μόλις μία νίκη (Νogaro, Γαλλία)...

1988: H αυλαία πέφτει στην πίστα Goiania της Βραζιλίας και ο Alfonso "Sito" Pons (Honda) με τον συμπατριώτη του Juan Garriga (Yamaha) έχουν μόλις 6 βαθμούς διαφορά. Στον αγώνα ο Pons τερματίζει 3ος ενώ ο Garriga που είχε έξοδο στον 2ο γύρο αντικρίζει 5ος την καρό σημαία. Ο Pons κατέκτησε το πρώτο του -από τα 2 που πήρε- Πρωτάθλημα της καριέρας του στα 250cc με τη διαφορά του από τον Garriga να είναι στους 10 βαθμούς (231-221).

1990: Ο Καταλανός Carlos Cardus i Carrio (Honda) πήγε στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Phillip Island έχοντας προβάδισμα 5 βαθμών από τον John Kocinski (Yamaha). Ο Αμερικανός πήρε τη νίκη και σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του Cardus 2 γύρους πριν το τέλος λόγω σπασμένου λεβιέ ταχυτήτων, εξασφάλισε τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του στα GP. Η τελική τους διαφορά στη βαθμολογία ήταν 15 βαθμοί (223-208).

1993: Η πίστα της Jarama φιλοξενεί τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς. Ο Loris Capirossi (Honda) ταξιδεύει στη Μαδρίτη έχοντας 10 βαθμούς παραπάνω από τον Tetsuya Harada (Yamaha), αλλά στον αγώνα έρχονται τα πάνω κάτω. Ο Ιάπωνας παίρνει τη νίκη και κατακτά το Πρωτάθλημα -το μοναδικό της καριέρας του στα GP- καθώς ο Ιταλός εξαιτίας των προβλημάτων με τα λάστιχα που αντιμετώπισε δεν κατάφερε τίποτα καλύτερο από την 5η θέση. Η τελική τους διαφορά ήταν μόλις 4 βαθμοί (197-193).

1994: Ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς φιλοξενείται στην Catalunya και για τον τίτλο μάχονται ο Max Biaggi (Aprilia) - Tady Okada (Honda). Ο Ιταλός έχει το προβάδισμα καθώς προηγείται με 8 βαθμούς του Ιάπωνα. Στον αγώνα, ο «Ρωμαίος Αυτοκράτορας» παίρνει τη νίκη -την 5η μέσα στη χρονιά- και κατακτά το πρώτο του -από τα τέσσερα συνεχόμενα- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αφού ο Okada δεν κατάφερε τίποτα καλύτερο από την 4η θέση. Η εποχή Biaggi στα 250cc είχε μόλις ξεκινήσει...

1996: Αυτή τη φορά η αυλαία πέφτει στο Eastern Creak στην Αυστραλία. Ο Biaggi (Aprilia) ταξίδεψε εκεί έχοντας μόλις ένα βαθμό προβάδισμα από τον Ralf Waldmann (Honda). Στους πρώτους γύρους οι δυο τους έδωσαν ομηρικές μάχες, αλλά από ένα σημείο και μετά o Ιταλός κατάφερε να αποσπαστεί από το Γερμανό και να φτάσει στη νίκη που του χάρισε και τον τίτλο. Η τελική τους διαφορά ήταν 6 βαθμοί (274-268).