ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Aprilia γεννήθηκε στους αγώνες.

Στη σύντομη ιστορία της η Aprilia έχει κερδίσει 45 παγκόσμια πρωταθλήματα (36 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας, 2 στα Superbike, 2 στο Trail, 5 στο Supermotard), καθώς και εκατοντάδες αγώνες πρωταθλήματος (από Motocross έως Superbike) για να γίνει έτσι η πιο νικηφόρα ιταλική και ευρωπαϊκή εταιρία στην ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας με 277 νίκες σε Grand Prix.

Τον Δεκέμβριο του 2004 η Aprilia γίνεται κομμάτι του Piaggio Group και παράλληλα με την αναδιοργάνωση του Racing Division, η βενετσιάνικη εταιρία επιστρέφει στις νίκες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας και διευρύνει τους ορίζοντες των σπορ δραστηριοτήτων της: από την επιστροφή στους αγώνες off-road, τo παγκόσμιο ράλι και το διασημότερο αγώνα του, το Ντακάρ, έως το ντεμπούτο - το 2009 - της Aprilia RSV4 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike.

Από το 2005 η Aprilia έχει κερδίσει 17 παγκόσμιους τίτλους εκτός από τα δύο πρωταθλήματα που κέρδισαν άλλες μάρκες του ομίλου Piaggio: η Gilera (το 2008 με τον Marco Simoncelli) και η Derbi (το 2008 με τον Mike Di Meglio). Κατά την ίδια περίοδο η Aprilia έχει αποκτήσει επίσης μια συλλογή από αμέτρητους ευρωπαϊκούς και εθνικούς τίτλους. Κάθε Σαββατοκύριακο, σε όλο τον κόσμο, μοτοσυκλέτες της Aprilia παίρνουν μέρος σε αγώνες σε διεθνείς και τοπικές πίστες, κρατώντας ψηλά την τιμή της ιταλικής και της ευρωπαϊκής μοτοσυκλέτας, εκπληρώνοντας την επιθυμία των μοτοσυκλετιστών για τους αγώνες και αλλά και για την αύξηση νέων αναβατών που προορίζονται να εισέλθουν στον κόσμο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Η Aprilia ξεκινά την κατασκευή μοτοσυκλετών στο τέλος του ‘60 και ήδη το 1970 παράγει ένα "πενηντάρι" motocross, το οποίο θα εξελιχθεί σε 125, μέχρι να φτάσει στην πρώτη αγωνιστική motocross μοτοσυκλέτα στα μέσα της δεκαετίας του 70.

Μετά το ντεμπούτο στα Motocross, το 1975· η Aprilia μπαίνει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας για να αμφισβητήσει τους ασυναγώνιστους Ιάπωνες μέχρι εκείνη την εποχή, στην εξαιρετικά ανταγωνιστική κατηγορία των 250cc.

Είναι 1985 και η πρώτη μοτοσυκλέτα έχει ένα δύο δοκών πλαίσιο από κράμα αλουμινίου σε συνδυασμό με ένα πιρούνι Marzocchi, ενώ πίσω υπάρχει μονό αμορτισέρ σε μια τύπου pro-lever συνδεσμολογίας. Ο κινητήρας της είναι δίχρονος δικύλινδρος σε σειρά και προερχόταν από τη Rotax. Στο ντεμπούτο του στις 23 Μαρτίου 1985 στο Kyalami της Νότιας Αφρικής, ο Loris Reggiani τερματίζει 12ος. Για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος η μοτοσυκλέτα αποδίδει τόσο καλά, ώστε ο Reggiani ανεβαίνει στο τρίτο σκαλί του βάθρου στη Rijeka και στη συνέχεια πάλι στην Imola.

Το 1987, η Aprilia 250 ανεβαίνει γρήγορα στην κορυφή. Ένα νέο πλαίσιο και ένας βελτιωμένος κινητήρας βοηθούν να κατακτήσει τη δεύτερη θέση (Salzburg και Rijeka). Η νίκη είναι πλέον εφικτή και μάλιστα έρχεται στο Misano. Η ημερομηνία είναι 30 Αυγούστου 1987 και o Reggiani οδηγεί τη AF1 250 στην πρώτη της επιτυχία σε έναν αγώνα GP.

Το 1988 η Aprilia συμμετέχει για πρώτη φορά στην κατηγορία των 125cc και αμέσως στο γαλλικό GP, επιτυγχάνει το πρώτο βάθρο της στην μικρή κατηγορία. Μερικές σεζόν αργότερα, η Aprilia πεινασμένη για αποτελέσματα, αλλάζει ριζικά το 250 ξεκινώντας με το όνομά του: το RS250V γεννιέται για τη σεζόν 1991 και το νέο μοντέλο αποδεικνύεται αμέσως ότι είναι μια εξαιρετική μοτοσυκλέτα. Η νίκη έρχεται με τον Chili στην πίστα του Assen, για να επαναληφθεί αμέσως μετά από τον Reggiani στο Paul Ricard και τότε γεννιέται ένα μεγάλο ταλέντο:

Ο Max Biaggi κερδίζει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 250.

Το 1991 φέρνει επίσης για την Aprilia την πρώτη νίκη στην κατηγορία των 125cc: Ο Alessandro Gramigni κερδίζει στην Τσεχοσλοβακία.

Το 1992 καταφθάνει ο πρώτος τίτλος της Aprilia στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας :

ο Alex Gramigni είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 125.

Αλλά και στα 250 είναι σταθερά στην κορυφή:

ο Chili κερδίζει σε Hockenheim, Assen και Donington, ο Reggiani σε Jerez και Magny Cours, ενώ ο rookie, Biaggi, κερδίζει το πρώτο του GP στο Kyalami.

Η Aprilia κερδίζει επίσης δύο παγκόσμια πρωταθλήματα σε αγώνες εκτός δρόμου: ο Tommy Avhala στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής Trail με την Aprilia Climber και παράλληλα κατακτά το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών για την Aprilia.

Κατά το 1993, οι μοτοσυκλέτες των 250 και των 125cc ενώ επιβεβαιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους, χάνουν για λίγο τον τίτλο, αλλά την επόμενη χρονιά κατορθώνουν να φτάσουν στην πολυπόθητη κορυφή.

Το 1994 ο Max Biaggi νικά σε Αυστραλία, Μαλαισία, Ολλανδία, Τσεχία και Καταλονία και γίνεται ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία 250cc με μια Aprilia.

Κατά το ίδιο έτος ο Kazuto Sakata είναι παγκόσμιος πρωταθλητής με την Aprilia 125:

κερδίζει στην Αυστραλία, την Ισπανία και την Τσεχία. Η Aprilia συλλέγει οκτώ pole position και εννέα ταχύτερους γύρους.

Η Aprilia κάνει επίσης το ντεμπούτο της στην κατηγορία των 500cc με τον Reggiani που οδηγεί μια εξαιρετικά ευέλικτη μοτοσικλέτα με δικύλινδρο κινητήρα: μια καινοτόμος επιλογή στην κλασική παράδοση της Aprilia.

Την περίοδο 1995 ο Biaggi και η Aprilia είναι ασταμάτητοι: σε Μαλαισία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Τσεχία, Αργεντινή και Ευρώπη κατακτούν την πρώτη θέση και έτσι ο Max Biaggi επιβεβαιώνει την ιδιότητα του ως παγκόσμιος πρωταθλητής ενώ η Aprilia κατακτά τον πρώτο της τίτλο στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Ο Sakata, από την άλλη πλευρά, δεν είναι σε θέση να επαναλάβει το αποτέλεσμα της προηγούμενης χρονιάς στα 125 και κλείνει τη σεζόν στη δεύτερη θέση. Η Aprilia κερδίζει ούτως ή άλλως τρεις φορές, στη Μεγάλη Βρετανία και την Τσεχία με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή και την τρίτη φορά - στη Βραζιλία - με τον Masaki Tokudome.

Στην κατηγορία 500cc η δικύλινδρη μοτοσυκλέτα κάνει άλματα προόδου ώστε ο Reggiani να τερματίσει 10ος στο τέλος του πρωταθλήματος, μπροστά από εργοστασιακές τετρακύλινδρες μοτοσυκλέτες.

Το 1996, ο Max Biaggi είναι τρεις φορές πρωταθλητής: Μαλαισία, Ιαπωνία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Τσεχία, Καταλονία και Αυστραλία είναι οι στάσεις κατά μήκος του δρόμου που οδηγούν θριαμβευτικά τον Biaggi στο τρίτο του κατά σειρά παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο τίτλος κατασκευαστών κατακτάται και αυτός χάρη στις νίκες του Tokudome στην Ινδονησία, την Ιαπωνία, τη Γερμανία και το Σαν Μαρίνο, του Perugini στη Μαλαισία και τη Μεγάλη Βρετανία, του πολύ νεαρού Valentino Rossi στην Τσεχία, του Oettl στην Ιταλία και του Gary McCoy στην Αυστραλία.

Το 1997 η Aprilia κερδίζει ακόμα δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα: Αναβατών και Κατασκευαστών στην κατηγορία των 125cc . Ο νέος εκπρόσωπος της εταιρίας είναι ο Valentino Rossi που δεσπόζει κυριολεκτικά στην μικρότερη κατηγορία, με 11 νίκες σε 15 αγώνες: Μαλαισία, Ισπανία, Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία, Σαν Μαρίνο, Γερμανία, Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, Καταλονία και Ινδονησία.

Η σεζόν του 1998 είναι ένας θρίαμβος για την Aprilia, που στην κατηγορία 250cc, κερδίζει 13 από τις 14 αγώνες GP, αφήνοντας μόνο τον εναρκτήριο αγώνα στην Ιαπωνία στον ανταγωνισμό. Ο Loris Capirossi κερδίζει το πρωτάθλημα Αναβατών. Η ανωτερότητα της Aprilia στα 250 ήταν τέτοια ώστε οι αναβάτες της έχουν καταλάβει και τα τρία σκαλιά στο βάθρο τέσσερις φορές. Η Aprilia κερδίζει επίσης το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών στα 250 με μεγάλη διαφορά.

Στην κατηγορία 125cc ο Kazuto Sakata κερδίζει το Πρωτάθλημα Αναβατών, χάρη σε μία σεζόν κυριαρχίας στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιαπωνία.

Το 1999 είναι η χρονιά του Valentino Rossi, που κερδίζει τον τίτλο των 250 πάνω ένα υπέροχο δικύλινδρο Aprilia RSW, με 9 νίκες. Πίσω από τον Rossi, αρκετοί αναβάτες της Aprilia που κατορθώνουν να διακριθούν, Battaini, Waldmann, McWilliams και Lucchi. Χάρη σε αυτούς η Aprilia κάνει μια διπλή νίκη κατακτώντας και το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Το τολμηρό project στα 500 με τον δικύλινδρο κινητήρα έχει μια μεγαλειώδη στιγμή στο Donington: ο Harada έρχεται τόσο κοντά στη νίκη όσο ποτέ, μετά από τη θέση στο βάθρο που κατέκτησε στο Paul Ricard και την τέταρτη θέση στο Mugello (όπου είχε πάρει την pole position) και στην Καταλονία. Το 1999 είναι επίσης το έτος που έκανε ντεμπούτο η Aprilia στο πρωτάθλημα SBK. Με τη δικύλινδρη RSV Mille ο κατασκευαστής με έδρα το Veneto, βάλθηκε να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες 4χρονες μοτοσυκλέτες.

Tο 2000 η Aprilia συμμετέχει για πρώτη φορά στα Superbike με επίσημη ομάδα και καταπλήσσει: ο Troy Corser παίρνει πέντε νίκες και τέσσερις Superpole και χάνει για λίγο τον τίτλο.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας οι θρίαμβοι συνεχίζονται: ο Roberto Locatelli είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία 125cc για το δέκατο πέμπτο παγκόσμιο τίτλο στην ιστορία της Aprilia.

Το 2001 φέρνει επίσης μεγάλη ικανοποίηση με τρεις νίκες στα SBK (δύο με τον Corser και μια με τον Laconi), οκτώ θέσεις στο βάθρο και τρεις Superpole.

Είναι όμως μια παραπαίουσα χρόνια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας: στην κατηγορία των 250cc η Aprilia παίρνει μόνο πέντε νίκες, ενώ μόνο δύο έρχονται στην κατηγορία των 125cc (Cecchinello στην Καταλονία και Sanna στη Γερμανία).

Το 2002 όμως η ιταλική εταιρία επιστρέφει δυναμικά με 4 τίτλους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλέτας: δύο τίτλους Κατασκευαστών στις κατηγορίες 125 και 250cc και δύο τίτλους Αναβατών με τον Marco Melandri στα 250 και με Arnaud Vincent στα 125. Στη μικρή κατηγορία η Aprilia κερδίζει 8 από τους 16 αγώνες, αλλά είναι στην κατηγορία των 250cc που η υπεροχή είναι απόλυτη. Στην κατηγορία του ενός τετάρτου του λίτρου, το εργοστάσιο από το Noale κερδίζει 14 από τους 16 αγώνες. Το 2002 είναι επίσης η χρονιά που κάνει το ντεμπούτο της η τρικύλινδρη RS Cube στη νεοσύστατη κατηγορία MotoGP.

Το 2003 η Aprilia κερδίζει τρεις τίτλους: Κατασκευαστών στα 125 (με 10 νίκες), Αναβατών στα 250 (με έναν εντυπωσιακό Manuel Poggiali να κερδίζει το πρωτάθλημα στο ντεμπούτο του) και Κατασκευαστών στα 250 (χάρη σε 14 νίκες). Η σεζόν στην κατηγορία MotoGP είναι πιο «ταραγμένη»: η RS Cube κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στα χέρια του Colin Edwards και του Nori Haga, κάνει τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα κατά τη διάρκεια του γαλλικού GP και παρουσιάζει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, αλλά η συνέχεια δεν είναι αυτή που περίμενε η Aprilia και η σεζόν κλείνει με πενιχρά αποτελέσματα.

Το 2004 και το 2005 είναι δύο μεταβατικές χρονιές που σηματοδοτούνται από την επιστροφή της Aprilia στους off-road αγώνες. Το Racing Division στο Noale επιδεικνύει τη μεγάλη αγωνιστική του εμπειρία αλλά και τεχνογνωσία στο Motocross, στο Enduro αλλά και στο Supermotard: το επαναστατικό Aprilia με το δικύλινδρο κινητήρα παίρνει με τον Jerome Giraudo τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στην κατηγορία S2. Ένας ακόμα τίτλος στους κατασκευαστές προστίθεται από τα 125 των MotoGP.

Χάρη στο γεγονός ότι γίνεται μέλος του Piaggio Group και την αναδιοργάνωση του Racing Division, η Aprilia το 2006 κάνει ρεκόρ σεζόν, κερδίζοντας έξι παγκόσμια πρωταθλήματα: ο νεαρός Ισπανός Jorge Lorenzo (στην κατηγορία 250cc) και Alvaro Bautista (στα 125) κερδίζουν το τίτλο αναβατών και παράλληλα οδηγούν τις μοτοσυκλέτες τους στην πρώτη θέση στην βαθμολογία των κατασκευαστών. Στους τέσσερις τίτλους των MotoGP έρχονται να προστεθούν ακόμα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα Supermoto στην κατηγορία S2. Ο Γάλλος Van Den Bosch στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής και με την Aprilia του και κερδίζει το πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Και την επόμενη σεζόν (2007) είναι μια επανάληψη, με πέντε πρωταθλήματα: οι τίτλοι Κατασκευαστών σε 125 και 250, με τον τίτλο του Lorenzo στα 250 και του Ούγγρου Gabor Talmacsi στα 125. Ο τίτλος στους κατασκευαστές στην S2 έρχεται από το World Supermoto.

Δύο ακόμη τίτλους στα MotoGP το 2008: ο τίτλος στους Κατασκευαστές στα 125 και 250 μαρτυρούν την κυριαρχία της Aprilia στις «νεότερες τάξεις» του παγκόσμιου πρωταθλήματος.

Αλλά μια επανάσταση είναι προ των πυλών και το 2009 αρχίζει για την Aprilia ένα ακόμη φιλόδοξο εγχείρημα. Ταυτόχρονα με το λανσάρισμα του RSV4 στην αγορά, μια επαναστατική μοτοσυκλέτα Supersport που χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικά προηγμένο 4κύλινδρο V 60° κινητήρα 1000cc, η Aprilia Racing σχεδιάζει την επιστροφή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike. Ο αναβάτης που επιλέγεται για αυτό το σκοπό από την Aprilia είναι ο Max Biaggi. Η επιστροφή του στο Noale γίνεται δώδεκα χρόνια μετά το τελευταίο του τίτλο στην κατηγορία 250cc, ενώ στην ίδια ομάδα θα βρεθεί και ο Shinja Nakano. Την πρώτη χρονιά υπάρχει μια ανοδική πορεία για τη μοτοσυκλέτα και η πρώτη νίκη έρχεται στην πίστα του Brno. Στην μετέπειτα πορεία προστίθενται οκτώ ακόμη βάθρα σε εκείνη τη νίκη, για να επιβεβαιώσουν την ποιότητα του συγκεκριμένου project αλλά και τις ικανότητες του αναβάτη. 3 παγκόσμιοι τίτλοι καταφθάνουν από τα MotoGP: Ο τίτλος αναβατών στα 125 με τον Ισπανό Julian Simon και ο τίτλος στους κατασκευαστές, τόσο στα 125 και όσο και στα 250. Το 2009 έρχονται και τα πρώτα αποτελέσματα για δικύλινδρο RXV 4.5, μια μοτοσυκλέτα που η Aprilia χρησιμοποιεί στους πιο γνωστούς αγώνες Ράλι. Στο Ράλι Φαραώ ο Paolo Ceci παίρνει τη νίκη στην κατηγορία 450cc και η Aprilia κατακτά την τέταρτη θέση, απέναντι σε μοτοσυκλέτες με πολύ μεγαλύτερης χωρητικότητας κινητήρες. Είναι ο πρόλογος για την εισαγωγή της Aprilia RXV 4.5 στο Ντακάρ του 2010. Στον πιο διάσημο και εξαντλητικό εκτός δρόμου αγώνα, η Aprilia RXV παίρνει μια απίστευτη τρίτη θέση με τον Χιλιανό Francisco Lopez (νικητή τριών ειδικών) και δεσπόζει στην κατηγορία 450 SP με τον Paolo Ceci.

Αλλά το 2010, η κορυφαία στιγμή επιτυγχάνεται στα WSBK: η Aprilia RSV4 Alitalia και ο Max Biaggi, ξεκινώντας τη σεζόν με κάθε καλή πρόθεση να συνεχίσουν την καλή πορεία του προηγούμενου έτους, γρήγορα βρέθηκαν να μάχονται στην κορυφή. Διπλές νίκες έρχονται σε Portimao και Monza. Θέσεις στο βάθρο, επίσης, κερδίζει και ο Leon Camier, ο νεαρός Βρετανός που οδηγεί μαζί με τον Biaggi, ο οποίος συμβάλλει στην πρωτοπορία της Aprilia στην βαθμολογία των κατασκευαστών. Ο θρίαμβος επί αμερικάνικου εδάφους στην πίστα Miller Raceway οδηγεί τον Biaggi στην κορυφή της βαθμολογίας.

Αυτή είναι μια θέση που σε καμία περίπτωση δεν φοβίζει τον ήδη τέσσερις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή ενώ οι διπλές νίκες επαναλαμβάνονται στο Misano και το Brno. Μόνο ο Βρετανός, Haslam, προσπαθεί να ανταγωνιστεί το κόκκινο/λευκό/πράσινο Aprilia και τον Max - ο οποίος όμως οδηγεί τη μοτοσυκλέτα με το μεγάλο "Α" της Alitalia, στην κορυφή του πρωταθλήματος. Όλα τελειώνουν στην Imola, στον προτελευταίο γύρο, πριν το πέσιμο της αυλαίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK.

Ο Max Biaggi είναι Παγκόσμιος Πρωταθλητής SBK. Είναι ο πρώτος Ιταλός που κερδίζει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα Superbike και δίνει στην Aprilia και τον παγκόσμιο τίτλο στους κατασκευαστές.