Η Ornella Ongaro, 35 ετών, είναι μια πραγματική δύναμη στον κόσμο των αγώνων μοτοσυκλέτας, με μια εντυπωσιακή λίστα επιτευγμάτων στο όνομά της. Η μοναδική Γαλλίδα που έχει ανέβει στο βάθρο και έχει πάρει βαθμούς σε περιφερειακά και Εθνικά πρωταθλήματα σε μικτές κατηγορίες, τώρα έχει ως στόχο να γίνει πρωταθλήτρια στο WorldWCR!

«Όταν είδα αυτό το πρωτάθλημα, ήξερα ότι μετά από όλη τη σκληρή δουλειά μου στις μοτοσυκλέτες και με όλη μου την εμπειρία στους αγώνες, ως η πρώτη Γαλλίδα που έκανε το ένα και το άλλο… ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή μου, η ευκαιρία μου για επιστροφή».

«Έχω δουλέψει πολύ στην Γαλλία για να προωθήσω τη μοτοσυκλέτα στις γυναίκες και τη συμμετοχή τους στους αγώνες, οπότε όταν άκουσα για τη δημιουργία του WorldWCR – κάτι που ήθελα εδώ και πολύ καιρό – με πολλές γρήγορες γυναίκες να αγωνίζονται μεταξύ τους, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι αυτό και ήθελα πολύ να είμαι μέρος αυτής της ιστορικής στιγμής για τη γυναίκα και τη μοτοσυκλέτα».

Αλλάζοντας αντιλήψεις, ένα κεφάλαιο τη φορά

Ως μια από τις πιο έμπειρες γυναίκες αναβάτριες που αγωνίζονται σήμερα, η Ornella είναι σε εξαιρετική θέση να προσφέρει τη δική της διορατική οπτική για τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα κορίτσια. Η ίδια έχει δώσει μάχη για να ξεπεράσει τα εμπόδια, κάτι που συνεχίζει να κάνει μέχρι σήμερα.

«Είχα δύο βασικές προκλήσεις στην καριέρα μου: η πρώτη ήταν απλώς το γεγονός ότι ήμουν γυναίκα, γιατί όταν αγωνίζεσαι με άνδρες, σε αυτόν τον κόσμο, είναι πολύ δύσκολο. Όταν κέρδιζα στην Γαλλία, δεν ένιωθα ότι είχα τον σεβασμό, έλεγαν ότι το να κερδίζω τους άντρες ήταν απλώς επιβεβαίωση του χαμηλού επιπέδου του πρωταθλήματος. Έχω επίσης αγωνιστεί με τον Marc Márquez όταν ήμασταν νέοι – είχε ήδη πολλή υποστήριξη και χορηγούς, αλλά εμένα δεν με έβλεπαν με τον ίδιο τρόπο, ως γυναίκα αναβάτρια. Και όταν δεν έχεις και πολλά χρήματα, είναι ακόμη πιο δύσκολο, γιατί αυτό το άθλημα είναι υπέροχο, αλλά είναι και ακριβό. Δεν μπορείς απλώς να ξεκινήσεις όπως στο ποδόσφαιρο χωρίς προϋπολογισμό. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να βρεις χορηγούς, να είσαι σωματικά προετοιμασμένη, όλα. Δεν είναι εύκολο»!

«Το 2014 είχα δημιουργήσει μια πλήρως γυναικεία ομάδα, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι ήμασταν μπροστά από την εποχή μας! Ήταν απλώς πολύ νωρίς. Το έκανα γιατί ήθελα να δείξω ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν εξίσου καλή δουλειά με τους άνδρες. Είχαμε γυναίκα αναλύτρια τηλεμετρίας, γυναίκα μηχανικό, κι εγώ ήμουν η αναβάτρια, αλλά το περιβάλλον ήταν ακόμη πολύ ‘ψυχρό’ για μια τέτοια πρωτοβουλία και ήταν δύσκολο να βρούμε υποστήριξη ή χορηγούς. Το κάναμε για μία σεζόν με τη βοήθεια ενός μικρού χορηγού, αλλά μετά έπρεπε να το αφήσουμε. Ίσως όταν σταματήσω να αγωνίζομαι, να ξαναπροσπαθήσω και να διευθύνω μια αποκλειστικά γυναικεία ομάδα, παράλληλα με το έργο μου για την οδική ασφάλεια στην Γαλλία. Ίσως να ήταν ωραίο! Η πρόκληση είναι να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους, γιατί υπάρχουν ήδη δυνατές γυναίκες που εργάζονται στο paddock, αλλά φυσικά είναι ήδη απασχολημένες. Αλλά είναι μια πιθανότητα. Έχω παλέψει σκληρά για να φτάσω ως εδώ, οπότε ναι, θα ήμουν έτοιμη γι' αυτό».

«Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει στην Γαλλία. Είναι δύσκολο, γιατί πολλές γυναίκες αγαπούν τη μοτοσυκλέτα, αλλά διστάζουν να την πάνε στην πίστα. Είναι δύσκολο να πείσεις αυτές τις γυναίκες ότι μπορούν να το κάνουν και επίσης είναι περίπλοκο να δημιουργηθεί μια κατηγορία όπου γυναίκες με πολλή εμπειρία θα είναι αντίπαλες με γυναίκες χωρίς εμπειρία. Δεν είναι εύκολο, γιατί το να φέρουμε τις γυναίκες στη μοτοσυκλέτα είναι μια εξελισσόμενη διαδικασία και αυτό το πρωτάθλημα είναι ένα σημαντικό βήμα. Αλλά αυτός ο κόσμος είναι ακόμη πολύ “ανδροκρατούμενος”, κατά τη γνώμη μου. Η ελπίδα είναι ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί τα επόμενα χρόνια. Είναι μια διαδικασία, γιατί το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον κόσμο της μοτοσυκλέτας – είναι παντού, το βλέπεις στην καθημερινή ζωή και θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να αλλάξει. Όλα είναι θέμα νοοτροπίας – αν τα κορίτσια μεγαλώνουν με την ιδέα ότι δεν πρέπει να κάνουν αθλήματα ή δραστηριότητες που θεωρούνται ‘επικίνδυνες’, θα το κουβαλούν αυτό και στην ενήλικη ζωή τους. Αυτό πρέπει να αλλάξει και ξεκινά από την παιδική ηλικία, με αυτά που μαθαίνουν και βλέπουν στο σπίτι και στο σχολείο».

Ο μακρύς δρόμος της επιστροφής

Πριν την είσοδό της στο πρώτο WorldWCR το 2024, η Ornella είχε μείνει εκτός αγώνων για επτά χρόνια, μια απόφαση που καθορίστηκε από πολύ δύσκολες προσωπικές συνθήκες.

«Το διάλειμμα των επτά ετών ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα, με πολλά προσωπικά προβλήματα και μια σοβαρή ασθένεια ενός αγαπημένου μου προσώπου. Ήταν ένας συνδυασμός παραγόντων που έκανε την κατάσταση πολύ, πολύ σκληρή. Φρόντιζα την ανιψιά μου, που τώρα ζει μαζί μου μόνιμα και υπήρχαν κι άλλα οικογενειακά προβλήματα. Ουσιαστικά την φρόντιζα από τη γέννησή της, ήμουν η πρώτη που την τάισε! Οπότε έπρεπε να μάθω να είμαι μαμά, ουσιαστικά. Και ήταν μια περίπλοκη κατάσταση, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Η ζωή σου αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από τις δυσκολίες, δεν έχεις χρόνο για τίποτα άλλο – ούτε αθλητισμό, ούτε διακοπές, ούτε για τον εαυτό σου – και δεν οδηγούσα σχεδόν καθόλου εκείνη την περίοδο, μόνο λίγο με mini bikes, αλλά όχι συστηματικά. Είχα βγει και από τα social media γιατί με πονούσε πολύ να βλέπω άλλους αναβάτες στην πίστα. Είχα εμπειρία στις μοτοσυκλέτες για 20 χρόνια, οπότε ήταν πολύ δύσκολο. Μπορώ να πω ειλικρινά ότι ήταν τα επτά πιο δύσκολα χρόνια της ζωής μου μέχρι τώρα. Δεν είχα τη διαύγεια για να οδηγώ, αλλά ήξερα ότι θα επέστρεφα. Το ένιωθα στην καρδιά μου ότι θα γυρνούσα στους αγώνες, γιατί οι αγώνες είναι ένα μεγάλο πάθος μου – το πιο σημαντικό πράγμα μετά την ανιψιά μου. Η μοτοσυκλέτα ήταν ουσιαστικά η σωτηρία μου στις δύσκολες στιγμές».

«Οπότε όταν είδα αυτό το πρωτάθλημα, ήξερα ότι μετά από όλη τη δουλειά και την εμπειρία μου, ως η πρώτη Γαλλίδα που έκανε όλα αυτά… ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή μου, η ευκαιρία μου για επιστροφή».

Η επιστροφή συνεχίζεται…

Η Ornella έχει ήδη πετύχει τόσα πολλά, τόσο εντός όσο και εκτός πίστας, αλλά δεν σκοπεύει να σταματήσει σύντομα – το πάθος και η θέλησή της να αγωνίζεται παραμένουν αναμμένα. Τι επιφυλάσσει λοιπόν το μέλλον για την 35χρονη;

«Η σεζόν του 2025 δεν ξεκίνησε πολύ καλά, για να είμαι ειλικρινής. Δεν θέλω να οδηγώ απλώς για τη 15η θέση και ξέρω ότι μπορώ να είμαι μέσα στην πρώτη δεκάδα – το είδαμε αυτό στις Δοκιμές στην Cremona. Νιώθω ότι μπορώ να μπω στην πεντάδα ή και στο βάθρο φέτος, νιώθω ότι είναι εφικτό. Αλλά αν δεν πίστευα ότι ήταν εφικτό, δεν θα ήμουν εδώ! Ο στόχος μου δεν έχει αλλάξει από την αρχή της χρονιάς. Όσο για του χρόνου, θα ήθελα να διεκδικώ νίκες στο πρωτάθλημα. Και ελπίζω να μπορέσω να βρω τα χρήματα για να συμμετάσχω και σε ένα δεύτερο πρωτάθλημα παράλληλα με το WorldWCR, σε κατηγορία με άνδρες, αφού δεν υπάρχει άλλο πρωτάθλημα μόνο για γυναίκες, ώστε να κρατήσω τον ρυθμό».

«Σκοπεύω να αγωνίζομαι μέχρι τα 40, αυτός είναι ο στόχος που έχω θέσει. Και μετά θα αφιερώσω χρόνο στην προώθηση της οδικής ασφάλειας στην Γαλλία, ένα έργο που είναι κοντά στην καρδιά μου και στο οποίο συμμετέχω ήδη εδώ και καιρό – για αυτό βλέπετε το σλόγκαν “Sécurité Routière. Vivre, ensemble” (Οδική Ασφάλεια. Ζούμε, μαζί) στη φόρμα μου».

«Και μετά υπάρχει η ανιψιά μου. Είναι έξι. Είναι αστείο γιατί έλεγα ότι αν θέλει να οδηγήσει, δεν θα της πω όχι, αλλά ούτε και θα την πιέσω. Και καθώς ήμασταν στον Γύρο της Cremona, με ρώτησε αν μπορεί να δοκιμάσει τα pocket bikes στο paddock. Ήταν η πρώτη της φορά και της άρεσε πολύ – το μόνο πρόβλημα είναι ότι ήθελε μόνο να πηγαίνει τέρμα γκάζι, χωρίς φρένα! Ήμουν κι εγώ το ίδιο όταν ήμουν παιδί»…

Στη δεύτερη χρονιά της στο WorldWCR, η Ornella Ongaro βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη 12η θέση στη βαθμολογία του πρωταθλήματος.