Ο Pol Espargaro έπεσε στα τελευταία στάδια των ΕΔ2 στο Πορτογαλικό Grand Prix στην αρχή της σεζόν και υπέστη πολλά κατάγματα, μεταξύ των οποίων στην πλάτη και το σαγόνι του, αφού χτύπησε σε ένα φράγμα ελαστικών στο τέλος της πίστας, σε σημείο που δεν υπήρχε αερόσακος.

Ο Espargaro χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση στους τρεις σπονδύλους που έσπασε στην πλάτη του και το σαγόνι του έπρεπε να μείνει κλειστό για ένα μήνα, αναγκάζοντάς τον να ακολουθήσει μια δίαιτα μόνο με υγρά.

Μιλώντας στην πρώτη του εμφάνιση μετά το ατύχημα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου GP της Ολλανδίας, ο Espargaro αποκάλυψε ότι έχανε πάνω από δύο κιλά μυϊκού βάρους κάθε εβδομάδα ενώ το σαγόνι του ήταν κλειστό και χαρακτήρισε αυτή τη «χειρότερη στιγμή» της ανάρρωσής του.

"Η χειρότερη στιγμή ήταν ότι τέσσερις εβδομάδες μετά την έξοδό μου από το νοσοκομείο, είχα το στόμα μου τελείως κλειστό", είπε. "Για τέσσερις εβδομάδες δεν μπορούσα να φάω, οπότε έπινα σούπα και έχανα 2,5 κιλά την εβδομάδα. Αυτό είναι τρελό. Έχανα δύο κιλά μυών, όχι λίπος, γιατί δεν είχα λίπος στην αρχή της χρονιάς".

"Πονούσα πολύ, αλλά κοιτούσα στον καθρέφτη και έλεγα ‘Θα χρειαστεί να τα ανακτήσω όλα αυτά. Πόση δουλειά έκανα για να πάρω τρία κιλά τον χειμώνα; Πόση δουλειά θα πρέπει να κάνω για να πάρω οκτώ, εννέα κιλά;".

"Ήταν ένα άσχημο συναίσθημα. Κοίταξα στον καθρέφτη και δεν ήταν το πρόσωπό μου, ούτε το σώμα μου. Δεν αναγνώρισα το σώμα μου και αυτό ήταν δύσκολο".

Ο Espargaro λέει ότι είχε μειώσει το βάρος του "στα επίπεδα που ήταν όταν οδηγούσε στα 125cc, ή και περισσότερο" κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, αλλά τώρα «προπονείται αρκετά» και βλέπει το καλοκαιρινό διάλειμμα πέντε εβδομάδων ως «σαν άλλη μια προετοιμασία».

Ερωτηθείς αν σκέφτηκε να εγκαταλείψει τους αγώνες σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, ο Espargaro απάντησε: "Ναι, αυτό είναι σίγουρο. Αυτού του είδους οι τραυματισμοί, είναι μεγάλοι. Τον τελευταίο μήνα, ανυπομονούσα να επιστρέψω στη μοτοσυκλέτα".

"Αλλά στο νοσοκομείο, όταν είσαι τόσο άσχημα και πολλοί άνθρωποι έρχονται και σου λένε τι έχεις, και στην περίπτωσή μου με τη γυναίκα μου και τις δύο κόρες μου, είναι δύσκολο".

"Αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτό κάνω. Έκανα αγώνες σε όλη μου την καριέρα, πληγώνοντας τον εαυτό μου, αναρρώνω και ορμάω ξανά. Και αυτό είναι μέρος αυτής της δουλειάς. Προσπαθώ να το δω ως την κακή πλευρά της δουλειάς".

"Περισσότερο ή λιγότερο αυτό το συναίσθημα έχει φύγει τώρα. Έφυγε γιατί ανυπομονώ να επιστρέψω. Αλλά αυτές οι στιγμές σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Όταν δεν συμβαίνει, δεν το σκέφτεσαι, αλλά όταν συμβαίνει σκέφτεσαι «ουάου, αυτό είναι αληθινό». Έτσι, παραμένει αληθινό για λίγο περισσότερο από ό,τι όταν σπάσεις ένα δάχτυλο ή ένα χέρι ή οτιδήποτε άλλο".

"Σίγουρα αυτό είναι πιο σοβαρό, οπότε θα δώσω περισσότερη προσοχή όταν πρόκειται να είμαι στη μοτοσυκλέτα".