Μέχρι την έναρξη της σεζόν του 2021 στην Moto2, ο Remy Gardner είχε περάσει την καριέρα του ως ένας μέτριος αναβάτης της κατηγορίας που πετύχαινε περιστασιακά αποτελέσματα.

Με μια απίστευτα επιτυχημένη σεζόν το 2021 και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να τον συνοδεύει στο τέλος της, ο Gardner μεταφέρεται στα MotoGP φέτος.. Αλλά, με μόνο μια εξαιρετική χρονιά να δείξει μέχρι σήμερα, τι σημαίνει αυτό για το μέλλον του;

Ο Gardner συμμετέχει σε αγώνες Grand Prix από το 2015, όταν ο γιος του πρώην Παγκόσμιου Πρωταθλητή 500cc Wayne Gardner παρατάχθηκε για πρώτη φορά στην κατηγορία Moto3 με μια Mahindra – και ζορίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, κερδίζοντας βαθμούς μόνο μία φορά στο Phillip Island μπροστά στο κοινό της πατρίδας του.

Αυτό οφείλεται εν μέρει σε κάτι με το οποίο παλεύει σε ολόκληρη την καριέρα του. Το μέγεθός του. Ήταν ήδη ένα ψηλό παιδί σε αυτή την ηλικία και συνεχίζοντας να μεγαλώνει, τόσο από άποψη ύψους όσο και από άποψη μυϊκής μάζας, ο Garner επέλεξε μια κάπως ξεχωριστή κίνηση για το 2016 μετά από μία μόνο σεζόν στο Moto3 και κατευθύνθηκε στο Ισπανικό Πρωτάθλημα Moto2.

Αφιέρωσε λίγο χρόνο για να βρει τα πατήματά του και κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο του αγώνα στη μέση της σεζόν, ενώ στη συνέχεια αντικατέστησε τον Alessandro Tonucci στην Tasca Racing μετά από μόλις έξι γύρους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Moto2 – και ο Gardner έδειξε αμέσως περισσότερες δυνατότητες ανταποκρινόμενος αμέσως στο καλύτερό του αποτέλεσμα της Moto3.

Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν ακόμη επιτυχία, αν και μεταφέρθηκε στην Tech3 του Herve Poncharal για το 2017. Έχοντας να παλέψει απέναντι σε ένα grid γεμάτο Kalex, τα δύο χρόνια του με τη γαλλική ομάδα δεν κύλησαν πολύ καλύτερα.

Αυτό άρχισε να αλλάζει το 2019, με τη μετάβαση του Gardner στη SAG Racing και τις μοτοσυκλέτες των Γερμανών κατασκευαστών. Αμέσως, ο Gardner έδειξε την αξία του τερματίζοντας δεύτερος, πίσω από τον Lorenzo Baldassarri, στον δεύτερο αγώνα στην Αργεντινή.

Η περιστασιακή επιτυχία ήταν το πρότυπο για τις επόμενες δύο σεζόν, αλλά το 2020 έφερε περισσότερη συνέπεια και την έκτη θέση στο Πρωτάθλημα , παρά το γεγονός ότι οδηγούσε μοτοσυκλέτα ενός έτους, και η χρονιά δεν θα μπορούσε να είχε κλείσει με καλύτερο τρόπο από ό,τι με την πρώτη του νίκη στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Portimao.

Ωστόσο, ενώ ο Gardner μπορεί να αναγκάστηκε να πάρει τον δύσκολο δρόμο για την κορυφή, κάπου εκεί ο βετεράνος των paddock, Aki Ajo, παρατήρησε ξεκάθαρα κάτι ιδιαίτερο στον νεαρό Αυστραλό, φέρνοντάς τον στην εργοστασιακή ομάδα KTM για το 2021 με μια προσοδοφόρα συμφωνία που ήρθε με υποσχέσεις για μια διαδρομή στα MotoGP το 2022, εάν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες.

Και, προς τιμή του Gardner, τα κατάφερε με στυλ όταν είχε μια σταθερή ομάδα γύρω του για πρώτη φορά στην καριέρα του. Τερμάτισε εκτός του βάθρου μόλις σε έξι από τους 18 αγώνες της σεζόν και κέρδισε πέντε φορές, και ακόμη και η δυνατή πρόκληση από τον rookie ομόσταυλό του, Raul Fernandez δεν ήταν αρκετή για να αρνηθεί στον Gardner την ευκαιρία να γίνει o νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Moto2.

Πιστή στο λόγο της, η KTM ανέβασε τον Gardner στα MotoGP για το 2022, με τον Gardner να βρίσκεται ξανά στο πλευρό της Tech3 του Poncharal. Αλλά δεδομένης της κάπως ασυνεπούς φύσης της καριέρας του μέχρι σήμερα, δεν είναι ακόμα απολύτως βέβαιο τι θα επιφυλάξει το μέλλον για τον Αυστραλό.

Όμως, δεδομένων των ενδείξεων που έχουμε από τον Gardner τους τελευταίους μήνες, είναι δύσκολο να στοιχηματίσουμε εναντίον του να κάνει μια άκρως επιτυχημένη καριέρα για τον εαυτό του στην μεγάλη κατηγορία. Με απλά λόγια, υπήρξαν τρία πράγματα που φαινομενικά λειτουργούσαν πάντα εναντίον του κατά τη διάρκεια του χρόνου του στους αγώνες Grand Prix, και τα τρία τώρα δείχνουν να είναι πίσω του.

Πρώτον, το μέγεθός του θα είναι πολύ λιγότερο μειονέκτημα σε μια μοτοσυκλέτα MotoGP της ΚΤΜ. Με τον κινητήρα V4, η ΚΤΜ είναι ίσως η μόνη που μπορεί να ταιριάξει με την Ducati στην ακατέργαστη ισχύ και θα πρέπει να είναι περισσότερο από ικανή να μεταφέρει τον 23χρονο Αυστραλό.

Δεύτερον, με μια επιστροφή στην Tech3 αλλά με μια πολύ πιο ασφαλή ροή εισοδήματος χάρη στην υποστήριξη της KTM, δεν αμφισβητείται η δέσμευση της ομάδας ή η ικανότητά της να κερδίσει.

Δύο φορές νικητές το 2020 με τον Miguel Oliveira, η ομάδα ξέρει πώς να τα καταφέρει – και με τον Poncharal και τον Gardner να επανενώνονται, ο παθιασμένος Γάλλος θα πάρει καλά πράγματα από τον αναβάτη του.

Τρίτον, και το πιο σημαντικό, ο Gardner έμαθε επιτέλους πώς να μένει στη μοτοσυκλέτα. Είναι από τα πιο παλιά ρητά του αθλήματος που λέει ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις έναν γρήγορο αναβάτη να σταματήσει να πέφτει παρά να κάνεις έναν αργό αναβάτη να πάει πιο γρήγορα. Κατάφερε να μάθει πώς να βρίσκει το όριο και αν μπορέσει να το διατηρήσει το 2022, τότε τονπεριμένουν καλά πράγματα.

Φυσικά, δεν θα είναι τόσο απλό για αυτόν. Θα χρειαστεί χρόνος για να προσαρμοστεί στη νέα μοτοσυκλέτα και στη νέα κατηγορία. και, δεδομένης της τάσης του για πτώσεις, μπορεί να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο από ό,τι θα γίνει για κάποιους από τους άλλους rookies.

Αυτό δεν είναι ιδανικό μέσα στο σύστημα της KTM, όπου η σκληρότητα έχει γίνει κάτι σαν χαρακτηριστικό γνώρισμα για την απόφαση του ποιοι αναβάτες θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν από την πίσω πόρτα. Ο Gardner φυσικά θα έχει χρόνο να προσαρμοστεί στη μοτοσυκλέτα, αλλά δεν θα είναι ατελείωτος.

Και μάλλον δεν πρόκειται να βοηθηθεί ούτε από την άλλη πλευρά του γκαράζ, με την ίντριγκα ανάμεσα σε αυτόν και τον να κρατάει ακόμα– και ο νεαρός Ισπανός μέχρι στιγμής δεν βιάζεται να συγχωρήσει και να ξεχάσει. Αν αυτή η ένταση παραμείνει, θα κάνει τη ζωή πιο δύσκολη για όλους – αλλά ο Gardner θα είναι αυτός που θα υποφέρει περισσότερο.