H πρόοδος της Ducati τα τελευταία χρόνια είναι αλματώδης. Ήδη από τις εμφανίσεις του Loris Capirossi με τη θηριώδη Desmosedici των 990 cc, η Ιταλική εταιρία έκανε ξεκάθαρο πως στοχεύει σοβαρά για βάθρα και νίκες.

Το πρωτάθλημα ήρθε τελικά το 2007, από τον Casey Stoner, έναν αναβάτη ο οποίος αγωνιζόταν για δεύτερη χρονιά στα MotoGP. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Κυρίως όμως, οι team mate του Aυστραλού.

Αρχικά, ο Loris Capirossi αντικαταστάθηκε από το Marco Melandri, σε μια ηχηρή και γεμάτη υποσχέσεις μεταγραφή: Ο Μelandri, πρώην Πρωταθλητής στα 250 cc, πραγματοποιούσε εξαιρετικές εμφανίσεις, καθώς και νίκες με τη δορυφορική ομάδα Honda Gresini, και πραγματικά έπειθε ότι άξιζε μια θέση σε εργοστασιακή ομάδα. Δυστυχώς, οι προσδοκίες δεν εκπληρώθηκαν. Ο Ιταλός δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στις απαιτήσεις της ιταλικής μοτοσυκλέτας, και το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο.

Ο Nicky Hayden φάνταζε σαν ιδανικός αντικαταστάτης. Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 2006, σταθερός αναβάτης με περιορισμένα λάθη και ρίσκα στο ρεπερτόριό του. Παρ' όλα αυτά, ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακες για μια ακόμα φορά. Ο Hayden παλεύει συνήθως στις πίσω θέσεις, ενώ έχει φτάσει να εύχεται για βροχή, για να βελτιώσει κάπως τις επιδόσεις του.

Τί φταίει όμως;

Φυσικά, δεν μπορούμε παρά να κάνουμε υποθέσεις βάσει γεγονότων, διότι δε βρισκόμαστε μέσα στην ομάδα της Ducati. Όμως, κάποια πράγματα φαίνεται να είναι κοινώς αποδεκτά: Η Ducati GP9 είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη μοτοσυκλέτα στην οδήγησή της. Παραδοσιακά οι μοτοσυκλέτες της Μπολονέζικης εταιρίας που αγωνίζονταν στη μεγάλη κατηγορία ήταν άγριες και ατίθασες. Όμως, η φετινή με το νέο ανθρακονημάτινο πλαίσιο, φαίνεται να είναι δυσκολότερη από ποτέ. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Από όσους την οδηγούν, μόνο ο Stoner (που έχει και τη μεγαλύτερη εμπειρία στο στήσιμο και την εξέλιξή της) πραγματοποιεί ικανοποιητικές εμφανίσεις. Τόσο ο Hayden, όσο και οι αναβάτες της δορυφορικής ομάδας, Pramac, συνήθως βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις.

Επίσης, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Alvaro Bautista. O Αspar Martinez, manager ομάδων στις μικρές κατηγορίες με πολλές επιτυχίες, θα κάνει του χρόνου το επόμενο βήμα, κατεβάζοντας ομάδα στα MotoGP. Ο Martinez, συμφώνησε η ομάδα του να αγωνιστεί με μοτοσυκλέτες της Ducati και νούμερο ένα αναβάτη, τον Alvaro Bautista, επιλογή που εγκρίνει απόλυτα και o team manager της Ducati, Livio Suppo. Από την πλευρά του όμως ο Bautista φαίνεται εντελώς αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η πρόσφατη επαφή του με τη μοτοσυκλέτα της Ducati ήταν δυσάρεστη, καθώς του φάνηκε πολύ δύσκολη και απαιτητική. Ανεπίσημα μάλιστα, δοκίμασε και ανταγωνίστριες μοτοσυκλέτες, στις οποίες αισθάνθηκε πολύ πιο άνετος και ασφαλής.

Επιπλέον, η Ducati δείχνει να μην αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο τους δύο εργοστασιακούς αναβάτες της. Προφανώς αυτό είναι κάτι που όλοι στην ομάδα διαψεύδουν, αλλά όπως και να έχει, δεν μπορεί να κρυφτεί. Πέρσι, ο Melandri σαν αναβάτης εργοστασιακής ομάδας συγκέντρωσε μόλις 50 βαθμούς, ενώ φέτος, στα μέσα του πρωταθλήματος, και οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα με τη μικρότερη εξέλιξη από όλες, έχει ήδη 79, και φιγουράρει στην έβδομη θέση του πρωταθλήματος. Πραγματικά εντυπωσιακές επιδόσεις, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η μοτοσυκλέτα του Ιταλού, υπολείπεται αισθητά του ανταγωνισμού.

Από την πλευρά του, ο Hayden, ως εργοστασιακός αναβάτης της Ducati βρίσκεται στη 13η θέση, έχοντας μαζέψει μόλις 47 βαθμούς. Και όποιος αμφισβητεί τις ικανότητες του Αμερικάνου, ο τίτλος του 2006 είναι αρκετός για να κλείσει στόματα. Επίσης, κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο πρώην Παγκόσμιος Πρωταθλητής δεν προσπαθεί αρκετά. Διαρκώς παλεύει με τους μηχανικούς του να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις για να γράψει ανταγωνιστικούς χρόνους, όμως τίποτα δε φαίνεται να πηγαίνει σωστά.

Η Ducati έχει σίγουρα την απαιτούμενη τεχνογνωσία, και τις δυνατότητες για να πρωταγωνιστεί στην αρένα του Πρωταθλήματος MotoGP. Φαίνεται όμως ότι οφείλει να αναθεωρήσει ορισμένες στρατηγικές και συμπεριφορές της, έτσι ώστε οι επιτυχίες και οι τίτλοι να έρθουν πιο σύντομα!