Η πίστα έχει πάρει το όνομά της από τον Ettore Bugatti, τον διάσημο Ιταλό σχεδιαστή και κατασκευαστή γρήγορων αυτοκινήτων.

Κατασκευάστηκε το 1965 και χρησιμοποιεί ένα κομμάτι της πίστας που φιλοξενεί τις 24 ώρες του Le Mans. Βρίσκεται 5km νότια της πόλης του Le Mans και γύρω στα 200km νοτιοδυτικά του Παρισιού.

Η πίστα του Le Mans φιλοξένησε για πρώτη φορά αγώνα των MotoGP το 1969. Νικητής εκείνου του πρώτου αγώνα ήταν ο Giacomo Agostiniι (MV Agusta) o οποίος έριξε γύρο σε όλους τους άλλους οδηγούς!

Τη δεκαετία του '80 το γαλλικό GP διεξαγόταν εναλλάξ στo Le Mans και στο Paul Ricard.

Το σοβαρό ατύχημα που είχε το 1995 ο Alberto Puig είχε ως αποτέλεσματην αποπομπή της από το Πρωτάθλημα με σκοπό να γίνουν έργα βελτίωσης ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας. Επέστρεψε στο καλεντάρι το 2000 και έκτοτε παραμένει ένας παραδοσιακός σταθμός για τα MotoGP. Το 2006 έγιναν έργα ανακατασκευής.

Από τεχνικής άποψης, πρόκειται για μια κλασική «stop-go» πίστα. Είναι ιδιαίτερα απαιτητική, σφικτή, με μικρές ευθείες, αρκετά σημεία που απαιτούν δυνατό φρενάρισμα και στροφές με ιδιαίτερα μεγάλη γωνία κλίσης.

Η μεγαλύτερη ευθεία έχει μήκος μόλις 450 μέτρα, ενώ το πλάτος της δεν ξεπερνάει τα 13 μέτρα. Έχει συνολικά 13 στροφές, 9 δεξιές και 4 αριστερές.

Για να κερδίσει κάποιος στο Le Mans θα πρέπει να έχει μια μοτοσυκλέτα άψογα «στημένη» και πολύ καλά λάστιχα, τα οποία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι καταπονούνται πολύ μόνο από τη μια πλευρά τους (τη δεξιά) αφού οι περισσότερες στροφές είναι δεξιές.

Από τους εν ενεργεία αναβάτες τις περισσότερες νίκες στη μεγάλη κατηγορία στη συγκεκριμένη πίστα τις έχει ο Valentino Rossi (3 - 2002, 2005 & 2008). Δύο και μάλιστα συνεχόμενες έχει ο Sete Gibernau (2003 & 2004), ενώ από μια έχουν ο Μarco Melandri (2006) και ο Chris Vermeulen (2007).

Flash back...
H ιστορία του γαλλικού GP ξεκινάει το 1951 με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στην πίστα Αlbi.
Νικητής ήταν ο Alfredo Milani με Gilera. Τα επόμενα χρόνια, ο γαλλικός αγώνας φιλοξενήθηκε επίσης στις πίστες Rouen, Reims, Clermont-Ferrand, Paul Ricard, Νogaro, Magny Cours και Le Mans.
Η πίστα του Le Mans έχει φιλοξενήσει συνολικά 21 αγώνες αρκετοί από τους οποίους ήταν αμφίρροποι και προσέφεραν σπουδαίο θέαμα στο κοινό.

Σας παραθέτουμε πέντε από αυτούς...

2003: Σε έναν αγώνα που διεκόπη λόγω βροχής, ο Sete Gibernau πήρε τη νίκη περνώντας στην τελευταία στροφή τον Valentino Rossi. Τρίτος ήταν ο Alex Barros. Στα 250cc νικητής ήταν ο Toni Elias και στα 125cc ο Dani Pedrosa. Και οι δυο αγωνίζονται τώρα στην κορυφαία κατηγορία...

2005: Kαι πάλι η βροχή επηρέασε τον αγώνα, αλλά αυτή τη φορά ο Valentino Rossi δεν την ...πάτησε. Ο Ιταλός πήρε εκδίκηση από τον Sete Gibernau για την ήττα του το 2003 και πανηγύρισε τη νίκη με τη διαφορά του από τον Ισπανό να είναι στα τρία δέκατα. Στην τρίτη θέση τερμάτισε ο Colin Edwards. Στα 250cc νικητής ήταν ο Dani Pedrosa και στα 125cc, ο Thomas Luthi ο οποίος μάλιστα πανηγύρισε την παρθενική νίκη της καριέρας του. Να σημειωθεί ότι οι νικητές των τριών κατηγοριών στέφθηκαν Πρωταθλητές εκείνη τη χρονιά.

2006: Όλα έδειχναν ότι ο Valentino Rossi θα έπαιρνε τη νίκη, όμως ένα τεχνικό πρόβλημα που παρουσίασε η M1 λίγο πριν την πτώση της καρό σημαίας, τον υποχρέωσε σε εγκατάλειψη. Έτσι, η νίκη πήγε στον Marco Melandri, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Loris Capirossi. Στην τρίτη θέση του βάθρου ανέβηκε ο Dani Pedrosa. Ο Yuki Takahashi πανηγύρισε την παρθενική του νίκη στα GP (νίκησε τον αγώνα των 250cc), ενώ ο Thomas Luthi νίκησε τον αγώνα των 125cc.

2007: Υπό βροχή ο Chris Vermeulen κάνει τον αγώνα της ζωής του και σημειώνει την πρώτη νίκη της καριέρας του και παράλληλα την πρώτη νίκη της Suzuki στην τετράχρονη εποχή. Δεύτερος ήταν ο Marco Melandri και τρίτος ο Casey Stoner. Μόλις έκτος ο Valentino Rossi που αντιμετώπισε πρόβλημα με τα λάστιχα της Michelin. Ο Jorge Lorenzo πήρε τη νίκη στα 250cc, ενώ στα 125cc νικητής ήταν ο Sergio Gadea που ανέβηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο ψηλότερο σκαλί του7 βάθρου.

2008: Τρεις Υamaha M1 τερμάτισαν στις πρώτες θέσεις του αγώνα με τον Valentino Rossi να πανηγυρίζει την 90η νίκη της καριέρας του, ισοφαρίζοντας τον σπουδαίο Ισπανό αναβάτη του παρελθόντος, Angel Nieto. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Jorge Lorenzo που έκανε απίστευτο αγώνα έχοντας χάσει θέσεις στην αρχή μετά από μια μικρή έξοδο που είχε, ενώ τρίτος ήταν ο Colin Edwards της «δορυφορικής» Τech3. Αμέσως μετά την πτώση της καρό σημαίας, ο Nieto μπήκε στην πίστα φορώντας μια φόρμα που έγραφε «Bravo Valentino 90». Έσπευσε, αγκάλιασε τον Doctor και στη συνέχεια ανέβηκαν και οι δυο στην M1 με τον Ισπανό σε θέση οδηγού και έκαναν το γύρο του θριάμβου κρατώντας μια σημαία που έγραφε «90+90». Στα 250cc ο Alex Debon σημείωσε την παρθενική νίκη της καριέρας του, ενώ στα 125cc o μετέπειτα Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας, Μike di Meglio πήρε τη νίκη σε έναν επεισοδιακό αγώνα.

Aναλυτικά οι νικητές στη μεγάλη κατηγορία (500cc/MotoGP):
1969 - Giacomo Agostini (MV Agusta)
1970 - Giacomo Agostini (MV Agusta)
1976 - Barry Sheene (Suzuki)
1979 - Barry Sheene (Suzuki)
1983 - Freddie Spencer (Honda)
1985 - Freddie Spencer (Honda)
1987 - Randy Mamola (Yamaha)
1989 - Eddie Lawson  (Honda)
1990 - Kevin Schwantz (Suzuki)
1991 (Vitesse du Mans) - Kevin Schwantz (Suzuki)
1994 - Μick Doohan (Honda)
1995 - Μick Doohan (Honda)
2000 - Alex Criville (Honda)
2001 - Μax Biaggi (Yamaha)
2002 - Valentino Rossi (Honda)
2003 - Sete Gibernau (Honda)
2004 - Sete Gibernau (Honda)
2005 - Valentino Rossi (Yamaha)
2006 - Μarco Melandri (Honda)
2007 - Chris Vermeulen (Suzuki)
2008 - Valentino Rossi (Yamaha)