Ο Άκης Τεμπερίδης συναντά για πρώτη φορά τον Θανάση Σίσση και προσπαθεί να τον καταλάβει σαν άνθρωπο και σαν αναβάτη.

Ιταλικό Moto GP, Mugello Πέμπτη 12/7/2012: απογευματάκι συναντάμε τον Θανάση Σίσση στο φορτηγό της Red Bull. Ο Δ. Διατσίδης μας συστήνει. “Nice to meet you”, μου λέει με μία χαλαρή χειραψία. Τον ρωτάω πώς είναι τα ελληνικά του:  “shit”, μου απαντά. Why Thanasis? “γιατί δεν τέλειωσα το σχολείο”, με αποστομώνει. Και είναι αλήθεια αν ακούσεις πόσο καλά μιλά τα ελληνικά η γλυκύτατη αδερφή του. 

Ο 17χρονος Ελληνοαυστραλός της Moto3 δεν έχει την καλύτερη διάθεση. Τα βάζει συνεχώς με τον εαυτό του για την απόδοσή του στους προηγούμενους αγώνες. Όταν έχεις μπροστά σου ένα παλικαράκι με τέτοιες δυνατότητες, με τόσο ταλέντο, δεν μπορείς παρά να του δώσεις κουράγιο: “περίμενε να έρθει το πρώτο σου βάθρο”, του λέω “και θα ανέβεις ψυχολογικά”. Το πιστεύω όταν του το λέω αυτό. Ο Θανάσης τα έχει με τον εαυτό του κυρίως για τους χρόνους του στα δοκιμαστικά. Γενικά, δείχνει να είναι αναβάτης της Κυριακής, όχι των δοκιμών. “Μήπως αισθάνεσαι ότι μπορείς άνετα να καβαλήσεις πολλούς στην εκκίνηση και γι’ αυτό ίσως δεν δίνεις σημασία στις κατατακτήριες”;

“Καμία σχέση”, μου λέει ο Σίσσης “με ενδιαφέρει πολύ η σειρά εκκίνησης γιατί όταν ξεκινάς πίσω από τη δεκάδα, μπλέκεις με τους ηλίθιους”. Idiots, έτσι τους χαρακτηρίζει τους πίσω της Moto3, τους οποίους τους έχει γνωρίσει καλά στους τελευταίους αγώνες. Όταν γελάω με το χαρακτηρισμό του επανέρχεται: “ίσως να ‘μαι κι εγώ ηλίθιος” προσθέτει. Κι εκεί που πήγα να αντιπαθήσω τον αρχικά αγέλαστο Ελληνοαυστραλό, μπήκε στην καρδιά μου. Γιατί; Μα απλά γιατί δεν μασάει τα λόγια του! Εκεί που περίμενα να συναντήσω ένα αθώο “αυστραλάκι”, μου προέκυψε αυτός ο τύπος με το τρομερό ταμπεραμέντο. Ο Θανάσης - Arthur - Σίσσης έχει τη μαγκιά του Έλληνα και τη rough - τη σκληρή - ειλικρίνεια του Αυστραλού. Θαυμάσιος συνδυασμός.   

Όμως στους αγώνες, ο χαρακτήρας δεν παίζει πάντα τον πρώτο ρόλο. Στις δοκιμές τουλάχιστον, καθόλου. Την επόμενη, στις ελεύθερες δοκιμές, ο Σίσσης μπήκε μουδιασμένος και το μόνο που κατάφερε ήταν η χειρότερη επίδοσή του από την αρχή της χρονιάς, πετυχαίνοντας μόλις τον 31ο χρόνο. 2,6” τον χώριζαν από τον Vinales, τον ταχύτερο της ημέρας.

Μετά τη δεύτερη περίοδο δοκιμών συναντάμε το Θανάση στα πάντοκ παρέα με τον άλλο Αυστραλό του Moto3, τον Miller. Δεν μιλιόνταν και οι δύο μια και ο Miller από εκεί που κυνηγούσε νίκη στο Sachsenring, έκανε το χειρότερο χρόνο σήμερα. “Τι έγινε Θανάση;” τον ρωτάμε στα αγγλικά. Και πάλι δεν μασάει τα λόγια του ο μικρός: “σκατά”, μου λέει σε σπαστά ελληνικά αυτή τη φορά. Γιατί; Σηκώνοντας του ώμους, απογοητευμένος μας εξηγεί ότι είχε προβλήματα συνολικά με το στήσιμο. “Με τη σκληρή γόμα κόντεψα να πέσω τρεις φορές σε ένα γύρο”, μας λέει. “Μετά είχα πρόβλημα με τη ρύθμιση του πιρουνιού και ειδικά στην arrabiata έχανα πολύ χρόνο”. Είναι απογοητευμένος, χαμένος. Δεν ξέρει τι κάνει λάθος. Για να τον εμψυχώσει ο Δ. Διατσίδης του σκάει το μυστικό που είχε μάθει ο ίδιος από την ομάδα. “Αύριο θα σου βάλουν καινούριο κινητήρα”, του λέει. Ο Θανάσης δεν δείχνει να ενθουσιάζεται: “δεν μου φταίει ο κινητήρας. Σήμερα είχα το πιο δυνατό μηχανάκι, με 231 έφτανα στην ευθεία, πιο γρήγορος απ’ όλους”. Μου άρεσε που το παραδέχτηκε αυτό. Ειλικρινής τύπος.

Για να τον κάνω να ξεχαστεί ξεκινώ άλλη συζήτηση μαζί του. Τον ρωτάω για τη ζωή του στην Αυστρία. “Shit” μου λέει και πάλι. Δεν του αρέσει η ζωή στην Ευρώπη, κακά τα ψέματα. Ούτε κανένας εφηβικός έρωτας παίζει εκεί που ζει, όπως παραδέχεται όταν τον ρωτάω. Δεν κρύβει ότι θα ήθελε να επιστρέψει στην Αδελαϊδα. Τον ρωτάω αν έχει πραγματικούς φίλους στα Moto3 και μου δείχνει τον Miller, που είναι μέσα στο hospitality. “Μόνο αυτόν” μου λέει. Όταν μάλιστα τον ρωτάω για το αν έχει γνωριστεί με τον συμπατριώτη του - κατά μία έννοια - Stoner, δεν διστάζει να μου περιγράψει την πίκρα του για εκείνον, με το δικό του τρόπο ο Θανάσης: “he is a dick” μου λέει και η μετάφραση δική σας. “Μία φορά πήγα του μίλησα και γνωριστήκαμε. Όταν τον ξαναείδα έκανε πως δεν με ήξερε. Δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ, ΠΟΤΕ για εμάς τους μικρούς. Χαίρομαι που έχω πει τη γνώμη μου γι’ αυτόν και στην Αυστραλέζικη τηλεόραση”. Αναγνωρίζοντας την αυθάδικη σχεδόν συμπεριφορά του νεαρού αναβάτη, τον ρωτάω αν κάποιος στη Red Bull έχει αναλάβει να τους δείξει πώς να μιλούν σε δημοσιογράφους. Ο μορφασμός του Θανάση είναι όλα τα λεφτά: κατεβάζει το στόμα του, όπως κάνουμε οι Έλληνες εννοώντας “μπα”, περιστρέφοντας το κεφάλι του δεξιά αριστερά, όπως κάνουν οι Αυστραλοί όταν θέλουν να πουν No!

Το Σάββατο ο Σίσσης έκανε τη χειρότερη φετινή επίδοσή του στις κατατακτήριες πετυχαίνοντας τον 29ο χρόνο της ημέρας. 3,3” τον χώριζαν από τον poleman Vinales και - το χειρότερο - 2,9” από το δεύτερο στην εκκίνηση Sandro Cortese με τον οποίο τρέχουν στην ίδια ομάδα. Υποψιαζόμενος πόσο μπουρινιασμένος θα ήταν ο Θανάσης το Σάββατο, απέφυγα να πάω να τον βρω, μη με θεωρήσει και γκαντέμη δηλαδή.

Κυριακή πρωί όμως πριν το warm up της Moto3, μπουκάρισα στα box της Red Bull και τον βρήκα να χαλαρώνει στο μπάκετ καθισματάκι του. Δεν είχε βάλει καν τη φόρμα, 20’ πριν την έναρξη της προθέρμανσης. “Πώς είσαι σήμερα;” τον ρωτάω. “Δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά”, μου λέει και γέρνει στο κάθισμα παριστάνοντας τον κοιμισμένο. Τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα παιδί. Του τραβώ μια φωτογραφία αλλά δεν τον ρωτάω γιατί δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Καταλαβαίνω πότε ένας αναβάτης δεν μπορεί να κλείσει μάτι το βράδυ: όταν βλέπει εφιάλτες ξύπνιος, όπως ο Θανάσης όλο το Σάββατο στο Mugello. Κλικ κλικ, ακόμη δύο φωτογραφίες. Ο Σίσσης μου κλείνει το μάτι. Είναι καλά. Μάλλον τράβηξε τέτοιο ζόρι που βαρέθηκε κι ο ίδιος να στενοχωριέται. Του εύχομαι να απολαύσει τον αγώνα του και φεύγω.

Παρακολουθώντας από το γραφείο Τύπου του Mugello το ξύπνημα του Θανάση στον αγώνα της Κυριακής ένιωσα τόσο συγκινημένος, όσο και απογοητευμένος από το τεχνικό πρόβλημα που τον έθεσε εκτός αγώνα. Από 29ος, ο Σίσσης μπήκε στη δεκάδα στο 2ο γύρο και έφτασε μέχρι 8ος. Μέχρι να εγκαταλείψει είχε κάνει τον ταχύτερο γύρο αγώνα, με χρόνο 1” από τον καλύτερο δικό του μέσα στο ιταλικό σαββατοκύριακο. Ένας αναβάτης που μπορεί να το κάνει αυτό, σίγουρα αξίζει πολλά περισσότερα.

Ο Θανάσης Σίσσης φέτος έχει όλες τις προδιαγραφές - επίπεδο ομάδας, μηχανάκι και κινητήρα - για να κυνηγήσει βάθρο - αν όχι νίκη. Αρκεί να το πιστέψει. Να βρει τον καλό εαυτό του - όπως την Κυριακή στο Mugello - την αυτοπεποίθησή του δηλαδή από την Παρασκευή κάθε αγώνα. Την ταχύτητα την έχει. Και τον τσαμπουκά με το παραπάνω! Way to go mate! 

Κείμενο – Φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης