Το εργοστάσιο του Borgo Panigale ελπίζει το 2012 μα δίνει τη μάχη στα ίσια με την Yamaha και την Honda και γι αυτό έχει πέσει με τα μούτρα στην εξέλιξη της GP12, που φαίνεται να είναι αρκετά διαφορετική από τις μέχρι τώρα Desmosedici. Η Ducati αποφάσισε να συνεχίσει με τον κινητήρα ως μέρος του πλαισίου και μάλιστα το κεντρικό μέρος, πάνω στο οποίο «δένεται» το πιρούνι, το πίσω σύστημα ανάρτησης και το υποπλαίσιο της σέλας.

Η μεγάλη διαφορά που μπορούμε να δούμε είναι ο σχεδιασμός της πίσω ανάρτησης.

Εδώ να πούμε ότι η Ducati δεν είχε άλλο δρόμο να ακολουθήσει. Η επαναφορά του χωροδικτυώματος, πέρα από πισογύρισμα δεν φαίνεται ότι μπορεί να ανταγωνιστεί τις «κλασικές» ιαπωνικές λύσεις του πλαισίου από αλουμίνιο που περιβάλλει τον κινητήρα και από την άλλη η υιοθέτηση μιας τέτοιας διάταξης θα ήταν καταστροφική για το εμπορικό προφίλ της εταιρίας. Η Ducati είναι αναγκασμένη να διαφέρει και όχι να αντιγράφει τους ανταγωνιστές της και ειδικά τους Ιάπωνες κατασκευαστές. Όπως έχει πει στο παρελθόν Filippo Preziosi η μικρή Ιταλική εταιρία πρέπει να βασίζεται σε φρέσκιες και επαναστατικές ιδέες. Και αυτό φαίνεται να το μεταβιβάζει και στις μοτοσυκλέτες παραγωγής, όπως θα γίνει με την μεταφορά της ιδέας αυτού του πλαισίου του MotoGP και στην μοτοσυκλέτα των 1200cc Superbike.

Μιλώντας τώρα για το «επαναστατικό» νέο μέρος της πίσω ανάρτησης της GP12, να πούμε ότι από την πρώτη MotoGP μοτοσυκλέτα του 2003, την GP3, το ψαλίδι και η συνδεσμολογία της πίσω ανάρτησης πάντα ήταν προσαρτημένη πάνω στον κινητήρα. Το πάνω μέρος του αμορτισέρ είναι στο ψαλίδι και το κάτω μέρος, μέσω των συνδέσμων στο κάτω μέρος του κινητήρα. Η GP12 σπάζει αυτήν την παράδοση που την λένε «full floating» και το συνδέει με το πίσω υποπλαίσιο που «κουβαλάει» την σέλα! Θυμίζει λίγο τα κλασικά αλουμινένια πλαίσια, χωρίς να υπάρχει αυτή η ευθεία ένωση του λαιμού με το ψαλίδι.

Αν κοιτάξει – εξωτερικά τουλάχιστον – κανείς αυτό που αφήνουν τα φέρινγκ να φανούν, αυτή η κλύση δείχνει να είναι ανάλογη με την συνδεσμολογία της Yamaha M1! Και ίσως αυτό να είναι ένα στοιχείο λόγω του οποίου ο Valentino βρίσκει την GP12 πολύ καλύτερη από την φετινή.

Ένα άλλο στοιχείο που φαίνεται από τις φωτογραφίες είναι ο σχεδιασμός του ψαλιδιού που είναι «ανεστραμμένο». Ένας σχεδιασμός που σε σχέση με τα πιο κλασικά ψαλίδια δίνει πλεονεκτήματα στην συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Το σημείο εφαρμογής των στρεπτικών δυνάμεων πάει προς τα κάτω και έτσι όταν στην στροφή το ψαλίδι έχει την τάση να κάνει κάποιες ταλαντώσεις, αυτές γίνονται πολύ πιο κοντά στο έδαφος, που με τη σειρά του μειώνει την πίεση στο σημείο επαφής του ελαστικού με την άσφαλτο. Και τελικά αυτό δίνει καλύτερη απόδοση και αίσθηση από το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας.

Το αν αυτό θα είναι αρκετό για την GP12 για να είναι ανταγωνιστική με τις Honda και Yamaha του 2012, η Ducati θα το μάθει στις 4 Ιουλίου, την επόμενη του Αγώνα στο Mugello, όταν όλα τα πρωτότυπα του 2012 θα βρεθούν μαζί στην πίστα!