Απόψεις του Δημήτρη Διατσίδη 

Η μονομαχία Rossi – Lorenzo ήταν μέχρι στιγμής το highlight της χρονιάς. Γεγονός είναι ότι η «κόντρα» ξεκίνησε – αν εξαιρέσουμε τους 6 πρώτους γύρους - όταν ο Rossi άρχισε να έχει γλιστρήματα και ο Lorenzo «είδε» την ευκαιρία να πάρει ένα ακόμη βάθρο.

Η λογική έλεγε ότι ο Ισπανός θα έπαιρνε μια άνετη 4η θέση, που του εξασφάλιζε ακόμη περισσότερο τον Τίτλο. Αυτό ενισχυόταν από το γεγονός ότι τελευταία στιγμή η ομάδα του αποφάσισε να τρέξει με τον πιο αδύναμο 5ο κινητήρα του και όχι με τον αναβαθμισμένο 6ο που χρησιμοποίησε στις Κατατακτήριες και το Ζέσταμα, με τον οποίο είχε πετύχει πολύ γρήγορους γύρους, που τον αναδείκνυαν στο φαβορί για τη νίκη. Επίσης σίγουρα είχε καταλάβει ότι ήταν λάθος η επιλογή του μαλακότερου μπροστινού ελαστικού, που δεν του έδινε τη σταθερότητα που ήθελε.

Όμως ο παρορμητικός Jorge τα έβαλε με τον Vale. Έκανε την κίνηση στον 18ο γύρο, όμως δεν κρατήθηκε κλειστά στην έξοδο της στροφής και ο Rossi ξαναπέρασε. Βέβαια όταν έφτασαν οι δύο τελευταίοι γύροι τα 5 αλληλοπροσπεράσματα ήταν που ξεσήκωσαν κάθε θεατή.

Και ενώ ο Valentino δήλωσε χαρούμενος για την μονομαχία και έδωσε τα συγχαρητήρια στον Jorge, ο Ισπανός άφησε μια πικρία στις δηλώσεις του, για τα επίμαχα σημεία των προσπεράσεων, που όντως ήταν στα όρια ή και πέρα από αυτά.

Στη συνέχεια η Yamaha πήγε να «μαλώσει» τον Rossi για τη συμπεριφορά του και αμέσως μετά ο Ιταλός απάντησε κυνικά:

«Ήθελε μια μάχη με μένα; Ε, λοιπόν την είχε!»

Ο Rossi είναι γνωστός για τη μαχητικότητά του και την αποφασιστικότητά του την ώρα που μονομαχεί με κάποιον οδηγό. Ποιος δεν θυμάται την τελευταία στροφή της Jerez και το πέρασμα στον Gibernau; Ποιος δεν θυμάται το πέρασμα μέσα από τα χώματα στην Laguna Seca, επί του Stoner; Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο αλυτάρχης και οι ιθύνοντες του αγώνα δεν έκαναν καμία κίνηση τιμωρίας ή έστω παρατήρησης στον κορυφαίο οδηγό της σύγχρονης εποχής. Και η ασυλία αυτή του έδωσε το δικαίωμα να συνεχίζει να οδηγεί το ίδιο επιθετικά. Άλλωστε όλοι ξέρουν ότι κάνουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σπορ και από τη μια μεριά ναι, έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, αλλά από την άλλη δεν χρειάζονται οι υπερβολές.

Ή μήπως χρειάζονται για την τηλεθέαση;

Για παράδειγμα στην Laguna Seca, αν εφαρμοζόταν ο κανονισμός ο Valentino Rossi θα έπρεπε να τιμωρηθεί τουλάχιστον με κάποιον επιπλέον χρόνο, αφού και οι δύο ρόδες του πάτησαν στο χώμα της εσωτερικής της στροφής και από κει πέρασε τον Stoner. O κανονισμός λέει ότι έπρεπε να ξαναδώσει τη θέση που κέρδισε πίσω στον οδηγό που την έχασε αμέσως κάνοντας στην άκρη και μετά αν μπορούσε να περάσει κάπου με σωστό τρόπο. Όμως απλά ο κανονισμός δεν εφαρμόστηκε! Σε ανάλογη περίπτωση στην πίστα του Motegi ο Tamada είχε αποκλειστεί επειδή - φανερά άθελά του - ακούμπησε τον Gibernau στα φρένα. Όπως και ο Lorenzo στα 250cc στην Τουρκία είχε αποκλειστεί επειδή φρέναρε άτσαλα και έπεσε πάνω σε έναν άλλο οδηγό.

Στην περίπτωσή μας, της μονομαχίας στο Motegi – κατά την ταπεινή μας γνώμη – δεν έγινε κάτι παράνομο από πλευράς Rossi, που απλά οδήγησε υπερβολικά επιθετικά. Μάλιστα όταν ο Lorenzo αμέσως μετά τον αγώνα μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα σήκωσε τη γροθιά του δείχνοντας ότι είναι δυνατός, θεωρήσαμε ότι θα έκανε δηλώσεις ανάλογες με αυτές που είχε κάνει ο Valentino όταν είχε χάσει τη μονομαχία από τον Stoner στην Βαρκελώνη το 2007. Είχε πει τότε ο Rossi ότι ευχαριστήθηκε τη μάχη και δεν το ένοιαζε που ήταν ο χαμένος!

Μάλλον ο περίγυρος του Lorenzo ή ίσως οι ιθύνοντες της Yamaha τον παρέσυραν από τη δική τους αγωνία για τους βαθμούς και το Πρωτάθλημα να πει:

«Το σόου ήταν σπουδαίο για τους θεατές και για την μπίζνα των αγώνων μοτοσυκλέτας, είναι φανταστικό, αλλά όταν είσαι οδηγός πάνω σε μια μοτοσυκλέτα MotoGP που πηγαίνει 300 χλμ/ώρα στην ευθεία και 180-200 στις στροφές και αισθάνεσαι τον άλλο οδηγό να σε ακουμπάει, δεν είναι ωραία αίσθηση ή καλό συναίσθημα, γιατί ξέρεις ότι βάζεις τη ζωή σου σε κίνδυνο».

Ο Ισπανός συνέχισε λέγοντας:

«Οι τρεις ή τέσσερις κινήσεις που έκανα στον Valentino ένοιωσα ότι ήταν σωστές και δίκαιες. Από την άλλη μεριά οι κινήσεις του ήταν νόμιμες αλλά στο όριο, κατά την άποψή μου. Έχουμε δει τον τρόπο που του αρέσει να μάχεται, έγινε πριν με τον Gibernau, μετά με τον Stoner και τώρα με μένα. Ίσως στο μέλλον οι αντίπαλοί του να τρελαθούμε λίγο και να φερθούμε όπως αυτός συνήθως κάνει!»

Εμείς να πούμε ότι τέτοιες μάχες ανεβάζουν το ενδιαφέρον όλων και ότι τελικά ίσως όλοι οι θεατές να θέλγονται από ένα ενδεχόμενο ατύχημα. Σίγουρα όταν γίνεται το ατύχημα όλοι λέμε και ευχόμαστε να μην έχει πάθει τίποτε ο οδηγός, όμως οι πτώσεις είναι συνήθως που αποτελούν ένα μεγάλο highlight στους αγώνες.

Από κει και πέρα ελπίζουμε ν συνεχίζονται τέτοιες μάχες, απλά χωρίς να συνοδεύονται από πτώσεις και τραυματισμούς, όπως άλλωστε στις τρεις περιπτώσεις που ανέφερε και ο Lorenzo.

Ένα άλλο σημείο είναι ότι αν εξαιρέσεις τις δηλώσεις, αξίζουν συγχαρητήρια στον Ισπανό γιατί προκάλεσε τη μάχη και στον Ιταλό γιατί αποδέχτηκε την πρόκληση!