Του Δημήτρη Διατσίδη

Φωτογραφία: MotoGP.com

Σε μια χρονιά απόλυτης κυριαρχίας των οδηγών της Ducati, το Πρωτάθλημα κρίθηκε στις λεπτομέρειες, αφού και οι δύο διεκδικητές που έμειναν μέχρι τον τελευταίο αγώνα έκαναν λάθη νωρίτερα μέσα στη χρονιά, ενώ ο τρίτος τραυματίστηκε στην προπόνηση και δεν κατάφερε να τελειώσει τη σεζόν όσο εντυπωσιακά την ξεκίνησε.

Αν δει κανείς τα συνολικά αποτελέσματα του Πρωταθλήματος, θα μετρήσει 6 Ducati στις 9 πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, θα δει τους τρεις πρώτους με μοτοσυκλέτες της Μπολόνια και θα δει μόνο την Αυστριακή ΚΤΜ να μένει κοντά τους μέχρι λίγο πριν το τέλος, ενώ άλλες δύο Ιταλίδες από το Νοάλε είναι μέσα στη δεκάδα, την οποία κλείνει μια μόνο Ιαπωνική μοτοσυκλέτα, η Yamaha. Επίσης θα δει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την Honda στην τελευταία θέση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία των Grand Prix.

Όμως το MotoGP είναι συνυφασμένο με τους οδηγούς παρά με τις μοτοσυκλέτες πάνω στις οποίες κάνουν τα μαγικά τους, απλά με τη διαπίστωση των τελευταίων χρόνων που λέει ότι όσο καλός και να είναι ο οδηγός, αν το μηχάνημα κάτω από το πόδια του δεν μπορεί “να πάρει τα πόδια του”, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι το αναμενόμενο.

Ας αρχίσουμε την ανασκόπηση της χρονιάς από τον τρίτο της τελικής κατάταξης, που όμως στο ξεκίνημα έδειξε ότι θα μπορούσε να είναι αυτός που θα κατεβάσει από το θρόνο του τον συμμαθητή του στην Ακαδημία VR|46, τον Πρωταθλητή του 2022 Pecco Bagnaia. O Marco Bezzecchi λοιπόν, στα 24 του στο ξεκίνημα του 2023 πήρε την πρώτη του νίκη στον 2ο Αγώνα στην Αργεντινή και πέρασε επικεφαλής της βαθμολογίας και με τη δεύτερη νίκη του στην Γαλλία έδειξε ότι μπορούσε να διεκδικήσει και τον πρώτο του Τίτλο. H τρίτη νίκη του ήρθε στην Ινδία, όμως μετά την Ιαπωνία, μία σπασμένη κλείδα σε προπόνηση στο Ράντσο της VR|46 τον άφησε αρκετά πίσω από τους δύο προηγούμενους στη βαθμολογία και τελικά άνετα στην 3η θέση της χρονιάς.

Ο δεύτερος του 2023, ο 25χρονος Jorge Martin ξεκίνησε νωχελικά τη χρονιά, αν και η μοτοσυκλέτα του 2023 που οδηγούσε έδειξε να του ταιριάζει περισσότερο από αυτήν του 2022. Πήρε το πρώτο του βάθρο στον 5ο Αγώνα της σεζόν στην Γαλλία, την πρώτη του νίκη της χρονιάς στην Γερμανία τον Ιούνιο και μετά μέχρι τον Σεπτέμβριο είχε μέτρια αποτελέσματα φτάνοντας στην Καταλονία, όπου ανέβηκε στο βάθρο εκμεταλλευόμενος την πτώση του Bagnaia. Στους τρεις επόμενους Αγώνες ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος σε Αγώνα Sprint και στον κανονικό, μειώνοντας σημαντικά τη διαφορά στη βαθμολογία από τον τραυματία Bagnaia που δεν φαινόταν να επιστρέφει δυνατός. Η φόρα του κόπηκε από δικό του λάθος στην Ινδονησία, όταν έπεσε ενώ προηγείτο με διαφορά. Ο ίδιος είπε μετά το τέλος της χρονιάς: “έχασα το Πρωτάθλημα στην Μανταλίκα, ήμουν μπροστά και ήθελα να ταπεινώσω τους αντιπάλους μου, αλλά έπεσα. Έμαθα από τα λάθη μου και είμαι έτοιμος να τα βάλω με όλους το 2024”. Μετά το δικό του λάθος εκεί, μια εβδομάδα αργότερα στην Ιαπωνία θα επέλεγε (μαζί με την ομάδα του) λάθος γόμα ελαστικού και στον τελευταίο γύρο του Αγώνα από 1ος βρέθηκε 5ος, ενώ στο Κατάρ ένα ελαστικό που δεν λειτούργησε σωστά τον περιόρισε στην 10η θέση, με την τελική ήττα να έρχεται μετά από δύο δικά του λάθη και πτώση στον τελικό της Βαλένθια.

Ο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ο 26χρονος Pecco Bagnaia ξεκίνησε τη χρονιά ιδανικά με διπλή νίκη σε Sprint και κανονικό Αγώνα στην Πορτογαλία, αλλά στην Αργεντινή έκανε το πρώτο του λάθος με πτώση. Επανέλαβε το λάθος και έπεσε ενώ προηγείτο στις ΗΠΑ αμέσως μετά και απάντησε με νίκη στην Ισπανία. Μια σειρά από νίκες και βάθρα τον έφεραν στις αρχές Σεπτεμβρίου να προηγείται με διαφορά στους βαθμούς, αλλά τότε ήρθε το τρίτο του μεγάλο λάθος, με πτώση στον πρώτο γύρο στον Αγώνα της Βαρκελώνης. Ο Binder πέρασε με τη μοτοσυκλέτα του πάνω από το πόδι του και ήταν τυχερός που δεν έφυγε με πολύ σοβαρό τραυματισμό από την Καταλονία. Στην Ινδία έκανε το τελευταίο του λάθος, αλλά εκμεταλλευόμενος το μεγάλο λάθος του Martin στην Ινδονησία πήρε ξανά κεφάλι στην κούρσα του Τίτλου – αφού είχε χάσει μόνο για μια ημέρα την πρωτοπορία – και κατάφερε να υπερασπιστεί τη διαφορά που έκτισε πριν τον τελικό, μάλιστα τελειώνοντας τη χρονιά με νίκη και Πρωτάθλημα στις 26 Νοεμβρίου.

Έτσι λοιπόν το #1 κράτησε το νούμερό του και για το 2024 και έγραψε μερικά χρυσά στατιστικά στο βιογραφικό του, σε μια χρονιά που ναι μεν δεν απέφυγε τα λάθη, αλλά έδειξε ωριμότητα και δύναμη απέναντι στην ωμή δύναμη και την εκρηκτικότητα του Martin και στην ήρεμη ταχύτητα του Bezzecchi που είχε την ατυχία του τραυματισμού στο Ράντσο.

Από τους υπόλοιπους ξεχώρισε ο Νοτιοαφρικανός Brad Binder με την ΚΤΜ, που εκμεταλλεύτηκε τις αλλαγές που έφερε στο στήσιμο της μοτοσυκλέτας ο Miller (αντιγράφοντας την Ducati), αλλά και το νέο πλαίσιο από ανθρακονήματα που ήρθε μετά την εντυπωσιακή εμφάνιση του Dani Pedrosa στο Μιζάνο τον Σεπτέμβριο. Ο Binder πήρε δύο νίκες στα Sprint και 6 βάθρα στους κανονικούς Αγώνες, αλλά δεν ανέβηκε φέτος στο ψηλότερο σκαλί.

Ο Johann Zarco με την Prima Pramac Ducati - που με τον Γάλλο και τον Martin πήρε το Πρωτάθλημα Ομάδων (πρώτη φορά το έκανε αυτό μια δορυφορική ομάδα) - έδειξε και το 2023 δυνατός και μάλιστα το 20ο βάθρο του ήταν μαζί και η πρώτη νίκη της καριέρας του, ενώ πήρε ένα ακόμη βάθρο στην Βαλένθια, πριν πάει για το 2024 στο στρατόπεδο της Honda.

O Aleix Espargaro πήρε την 6η θέση της βαθμολογίας με την Aprilia, στης οποίας την εξέλιξη έπαιξε σημαντικότατο ρόλο τα προηγούμενα χρόνια. Οι δύο νίκες του στο Silverstone και εντός έδρας του στην Βαρκελώνη, ήταν σημαντικές και για την επιβεβαίωση της δουλειάς που έχει κάνει το εργοστάσιο του Νοάλε, λίγο πάνω από την Βενετία. Πίσω του μόλις δύο βαθμούς τερμάτισε τη χρονιά ο ομόσταυλος Maverick Vinales που πήρε τρεις δεύτερες θέσεις, αλλά όχι την πολυπόθητη νίκη, κάτι που θέλει και πιστεύει ότι θα κάνει το 2024. Η Ιταλική μοτοσυκλέτα ταλαιπωρήθηκε σε αγώνες με πάρα πολύ ζέστη, στην Ασία κυρίως, αλλά φαίνεται ότι είναι εξαιρετική σε αεροδυναμική και ότι μπορεί να λύσει τα τελευταία προβλήματα που της στερούν τη δυνατότητα να παλεύει σε κάθε αγώνα για τη νίκη και το βάθρο.

Πολύ κοντά στους δύο οδηγούς της Aprilia, o Luca Marini έδειξε και αυτός έτοιμος για να πάρει και την πρώτη του νίκη, με 4 βάθρα στο Sprint και 2 βάθρα στους κανονικούς Αγώνες. Βέβαια η μεταγραφή του στην Honda για την επόμενη χρονιά ίσως του κόψει αυτήν την πορεία.

Με 2 νίκες σε Sprint και άλλα δύο βάθρα στους Αγώνες ο Alex Marquez πήρε την 9η θέση της βαθμολογίας, με αρκετά λάθη επίσης ειδικά σε τρεις συνεχόμενους Αγώνες σε Ινδία, Ιαπωνία και Ινδονησία όπου δεν πήρε κανένα βαθμό.

Στην 10η θέση ο πρώτος από τους οδηγούς με Ιαπωνική μοτοσυκλέτα, ήταν ο Fabio Quartararo που είχε πολλά παράπονα από τη δύναμη και τη συμπεριφορά της Yamaha. Με μόνο τρία βάθρα στους 20 Αγώνες δεν θύμιζε τον Πρωταθλητή του 2021 και τον οδηγό που διεκδικούσε το Πρωτάθλημα το 2022.

Από τους οδηγούς εκτός δεκάδας ξεχώρισε ο Fabio Di Giannantonio που στους έξι τελευταίους αγώνες της σεζόν πήρε δυνατά αποτελέσματα και τη νίκη στο Κατάρ, που τον έβαλε στο πάνθεον των νικητών Grand Prix της μεγάλης κατηγορίας, ένα όνειρο που κυνηγούν όλοι όσοι φτάνουν εκεί.

Ο Marc Marquez στην τελευταία του χρονιά – μετά από 11 – με την Honda πήρε τρία βάθρα στο Sprint και ένα βάθρο στην Ιαπωνία, έχοντας χάσει τρεις αγώνες λόγω τραυματισμού. Στους 17 Αγώνες που έτρεξε είχε 29 πτώσεις, ένα αρνητικό ρεκόρ που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η RCV δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σωστά στο ρυθμό που ζητούσε ο 8 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Άλλωστε ο 2ος σε πτώσεις το 2023 είναι ο ομόσταυλός του Joan Mir. O MM93 πήρε την 14η θέση στο Πρωτάθλημα.

Την επόμενη 15η θέση πήρε ο Enea Bastianini που δεν έτρεξε στους 5 πρώτους Αγώνες της σεζόν, μετά τον τραυματισμό του από λάθος του Marini στο πρώτο Sprint της χρονιάς στο Πορτιμάο. Δεν κατάφερε αργότερα να ανακτήσει την αίσθηση που ήθελε και τα μέτρια έως κακά αποτελέσματά του διασκεδάστηκαν με μια τρομερή εμφάνιση και τη νίκη στην Μαλαισία.

Με μόλις 7 Αγώνες συμμετοχής - από τους 20 της χρονιάς, ο Alex Rins ήταν ο πιο σοβαρά τραυματισμένος, αλλά και ο μοναδικός νικητής για την Honda στο Τέξας. Η 19η θέση της βαθμολογίας δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές του δυνατότητες, που ελπίζει ότι θα δείξει πάνω στην Υamaha το 2024.