Του Mat Oxley

Απόδοση: Νεκτάριος Διατσίδης

Διαβάσαμε στο Ά μέρος του αφιερώματος για το πλαίσιο από ανθρακονήματα και πήραμε μια ιδέα για τα πλεονεκτήματα της χρήσης carbon στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, αλλά και σε αυτές περιορισμένης παραγωγής, όπως η HP4 RACE της BMW και κυκλοφόρησε το 2017 και μας έδειξε το πλήρες πλαίσιό της.

Τώρα θα δούμε πως ξεκίνησαν όλα:

Ο John Barnard θυμάται τη στιγμή του «εύρηκα» στην McLaren MP4/1!

Τι είναι λοιπόν τόσο μαγικό για τα ανθρακονήματα; Αυτή η ικανότητα δημιουργίας με ακρίβεια ενός πλαισίου που είναι ελαφρύ και άκαμπτο σε ορισμένες περιοχές και ελαφρύ και εύκαμπτο σε άλλες, είναι αυτό που το κάνει τόσο ιδανικό για το MotoGP. «Το θεμελιώδες του υλικού είναι ότι μπορούμε να φτιάξουμε κάτι που είναι ελαφρύ και δυνατό ή ελαφρύ και άκαμπτο - πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει διαφορά - ή ελαφρύ και εύκαμπτο», προσθέτει ο Barnard. «Μπορείς να κάνεις ο,τι θέλεις, ανάλογα με το πώς το τοποθετείς, ποια υλικά χρησιμοποιείς και ούτω καθεξής».

Ο Barnard πιστεύει ότι η KTM και η Aprilia πιθανότατα χρησιμοποιούν το πολυμερές ενισχυμένο με ανθρακονήματα M46J που είναι δημοφιλές στην F1. «Το M46J είναι κορυφαίο στην κλίμακα ακαμψίας, αλλά διατηρεί πολύ καλή αντοχή και το σημαντικότερο είναι ότι μπορεί να τοποθετηθεί σε αρκετά περίπλοκα σχήματα. Αν χρησιμοποιηθεί κάτι σαν το M55J, το οποίο είναι εξαιρετικά άκαμπτο, πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά η τοποθέτησή του, επειδή οι ίνες είναι τόσο άκαμπτες που μπορούν να σπάσουν».

Αλλά γιατί το πλαίσιο από ανθρακονήματα της KTM έκανε την RC16 τόσο πιο γρήγορη στις στροφές; Ο Barnard πιστεύει ότι το νέο πλαίσιο πρέπει να έχει μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία από τη μονάδα χάλυβα, οπότε η RC16 βρίσκει περισσότερη πρόσφυση στις στροφές, όταν η μοτοσυκλέτα είναι κοντά στην κατακόρυφο. Η KTM παρουσίασε ένα ψαλίδι από ανθρακονήματα στο Le Mans το 2019 και βρέθηκε αμέσως περίπου μισό δευτερόλεπτο ταχύτερη, όπως γράφτηκε στο πρώτο μέρος.

«Το πιο πιθανό είναι να το έχουν πιο άκαμπτο από το αρχικό πλαίσιο, οπότε η ανάρτηση μπορεί να κάνει τη δουλειά της, αντί να λυγίζει το πλαίσιο», συνεχίζει. «Είτε χρησιμοποιείται πλαίσιο από χάλυβα ή αλουμίνιο, είναι βασικά ένα κομμάτι ελαστικό. Μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά άκαμπτο κομμάτι ελαστικού, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα κομμάτι ελαστικό και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος πάνω του, ούτε απόσβεση. Έτσι φτιάχνεται το σασί όσο πιο άκαμπτο γίνεται σε αυτήν την περιοχή και μετά δουλεύουμε στην ανάρτηση για να υπάρχει έλεγχος στη μοτοσυκλέτα. Εάν το πλαίσιο δεν είναι εντελώς άκαμπτο, μπερδεύεται η ανάρτηση». Και μετά υπάρχει η εξοικονόμηση βάρους. Το πλαίσιο της RC16 είναι δύο κιλά ελαφρύτερο από το ατσάλινο πλαίσιο και είναι ένα χρήσιμο κέρδος. «Το μικρό βάρος είναι το παν. Όταν δούλευα για τον Kenny, συνέχιζα να σκέφτομαι το βάρος, αλλά κανείς δεν φαινόταν να ανησυχεί για αυτό. Ήταν κάπως, “Θα ανησυχούμε για το βάρος αργότερα, ας κάνουμε τη μοτοσυκλέτα να κινείται καλά στην πίστα πρώτα”. Όχι! Πρέπει να φτιάξεις τη μοτοσυκλέτα από την αρχή έχοντας κατά νου το βάρος».

Ο Barnard εξακολουθεί να είναι γοητευμένος από το MotoGP, λόγω των προκλήσεων να κάνει ένα πλαίσιο να λειτουργεί σε ακραίες γωνίες. «Όταν κοιτάζεις μία μοτοσυκλέτα που γέρνει πέρα από τις 60 μοίρες, σκέφτεσαι, «πώς στο καλό βάζουν το φορτίο στην επιφάνεια επαφής των ελαστικών;» Και όταν ο αναβάτης περνά πάνω από ένα σαμαράκι, οι δυνάμεις πέφτουν στο ελαστικό κάθετα, έτσι όλες οι δυνάμεις προσπαθούν να στρίψουν το ψαλίδι και να λυγίσουν τα πιρούνια».

Όπως πολλοί μηχανικοί αυτοκινήτων που έχουν εργαστεί σε μοτοσυκλέτες, ο Barnard μισεί το τηλεσκοπικό πιρούνι. «Το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε με ένα συρόμενο μέλος είναι να βάλετε ένα πλευρικό φορτίο σε αυτό, γιατί μετά το δυσκολεύετε να κινηθεί, έτσι έχετε κάνει πιο δύσκολη την αντίδραση του να ξεπεράσει τα σαμαράκια». Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο ένα πλαίσιο του MotoGP - συνολικά το πλαίσιο, το ψαλίδι, τα πιρούνια και ο λαιμός του πιρουνιού - πρέπει να κάμπτονται πλευρικά σε πλήρη κλίση, επειδή η ανάρτηση είναι ως επί το πλείστον άχρηστη σε αυτό το σημείο. Το μεγάλο ερώτημα είναι πότε οι μηχανικοί του MotoGP συνειδητοποίησαν ότι το πλαίσιο πρέπει να λυγίσει, γιατί για τις πρώτες τρεις δεκαετίες και περισσότερο του MotoGP απλώς κατασκεύασαν το πλαίσιο όσο πιο άκαμπτο μπορούσαν. Θυμάμαι τον Eddie Lawson να κοροϊδεύει τους μηχανικούς της Honda το 1989, όταν του είπαν ότι το πλαίσιο της NSR500 «πρέπει να λυγίζει σαν δέντρο». Ο Lawson ήθελε να πάει στον άλλο δρόμο, οπότε η Honda έφτιαξε μια ντουζίνα καινούργια πλαίσια, το καθένα πιο άκαμπτο από το προηγούμενο, και κέρδισε τον Τίτλο, οπότε…

Η συνέχεια στο Γ' και τελευταίο μέρος της ανάλυσης του γιατί το carbon πλαίσιο μπορεί να επικρατήσει στο άμεσο μέλλον.