Δεν είναι μυστικό ότι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2021, Fabio Quartararo δεν είναι ευχαριστημένος με την προετοιμασία της Yamaha μέχρι στιγμής, διαμαρτυρόμενος για την έλλειψη εξέλιξης από τότε που κέρδισε τον τίτλο του και βάζοντας το ιαπωνικό εργοστάσιο υπό πίεση να προσφέρει μια καλύτερη μοτοσυκλέτα για το 2022.

Μάλιστα, για πρώτη φορά, άφησε να εννοηθεί ότι δεν είναι αντίθετος με την αλλαγή κατασκευαστή όταν λήξει το τρέχον συμβόλαιό του στο τέλος του επόμενου έτους. "Για το μέλλον, είμαι πρόθυμος να ακούσω όλους τους κατασκευαστές", είπε στο MotoGP.com σε μια συνέντευξη που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα.

"Δεν είναι ο στόχος μου να κερδίσω με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές, αλλά θέλω να πάω στο καλύτερο πρότζεκτ. Είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, έτσι είναι και οι άνθρωποι γύρω μου, και γι' αυτό είμαι ανοιχτός να ακούσω".

Πού έχει όμως επιλογές; Υπάρχουν άλλες πέντε εργοστασιακές ομάδες ανοιχτές σε αυτόν, όλες οι οποίες θα έχουν ελεύθερες θέσεις για το 2023 καθώς το 80% των συμβολαίων του grid λήγει ταυτόχρονα.

Ο Quartararo μπορεί να είναι ανοιχτός να πάει αλλού, αλλά αυτό σημαίνει ότι έχει πραγματικά την ευκαιρία να το κάνει; Υπάρχουν άλλα μέρη όπου θα ταίριαζε; Εδώ είναι οι επιλογές του που δεν είναι Yamaha.

Aprilia

Η Aprilia έχει ένα στοιχείο υπέρ της και ένα κατά της όσον αφορά την προσέγγιση του Quartararo.

Στα συν είναι ένας τεράστιος θεωρητικός προϋπολογισμός, χάρη στη θέση της Aprilia στον μητρικό όμιλο Piaggio – και αν το κύριο κίνητρο του Γάλλου ήταν τα χρήματα, η Piaggio πιθανότατα θα μπορούσε να κάνει μια αρκετά πειστική προσφορά, ακόμα κι αν η RS-GP δεν ήταν η καλύτερη μοτοσυκλέτα στα MotoGP.

Αλλά είναι ακόμα νέος και διψασμένος για νίκες, και ο καιρός για να πάρει ίσως ένα μεγάλο συμβόλαιο για να οδηγήσει μια "υποδυέστερη" μοτοσυκλέτα, είναι πολύ μακριά για τον 22χρονο. Και το πρόβλημα είναι ότι η μοτοσυκλέτα της Aprilia εξακολουθεί να μην είναι απόλυτα ανταγωνιστική παρά τη σημαντική πρόοδο τις τελευταίες σεζόν.

Θα μπορούσε κάλλιστα το 2022 να είναι η χρονιά που, με τον πρώην ομόσταυλο του Quartararo, Maverick Vinales, η Aprilia κάνει το βήμα για να αποκτήσει μια νικητήρια μοτοσυκλέτα – αλλά είναι πιθανό ότι οποιοδήποτε τεράστιο βήμα θα γίνει πολύ αργά μέσα στη χρονιά για να επηρεάσει τις συμφωνίες του '23 .

Ducati

Δεν είναι μυστικό ότι τα τελευταία χρόνια η Ducati προσέλκυσε επιθετικά κορυφαίους αναβάτες από άλλες εταιρίες. Χωρίς τα αναπτυξιακά προγράμματα ορισμένων από τους αντιπάλους της, η Ducati έχει καταφέρει να "κλέψει" ονόματα όπως ο Jorge Lorenzo σε μια προσπάθεια να ξαναμπεί στη μάχη για έναν τίτλο αναβάτη για πρώτη φορά από το 2007 – αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε, παρόλο που η Ducati βρισκόταν επίσης στο κυνήγι της υπογραφής του Quartararo μόλις στον τελευταίο γύρο διαπραγματεύσεων για το συμβόλαιο στα τέλη του 2019.

Αλλά μετά την σχεδόν καθολική απόρριψη αυτού του σχεδίου πριν από δύο χρόνια, η Ducati οδηγήθηκε σε μια επανεξέταση της πρακτικής τη, με ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης των δικών της αστέρων που επιτέλους τέθηκε σε εφαρμογή – και αν μάθαμε κάτι το 2021, είναι ότι αυτό αποδίδει.

Είναι ειλικρινά πολύ δύσκολο να δει κανείς άλλον να παρατάσσεται για την εργοστασιακή ομάδα το 2023 και το 2024 εκτός από τον Pecco Bagnaia και τον Jorge Martin, δεδομένου του πόσο εντυπωσιακοί ήταν και οι δύο το 2021 – και εάν κάποιος από τους δύο αποτύχει να διατηρήσει τα αποτελέσματά του το 2022 ή κλείσει συμβόλαιο με άλλη εταιρία, οι Jack Miller και Enea Bastianini θα είναι οι πρώτοι που θα λάβουν την κλήση, περιορίζοντας σοβαρά τις πιθανότητες για τον Quartararo.
 

Honda

Η Honda έχει ήδη έναν αναβάτη εξασφαλισμένο για το 2022 και μετά, χάρη στην εξαιρετικά ασυνήθιστη τετραετή επέκταση συμβολαίου που προσφέρθηκε στον Marc Marquez για να τον κρατήσει στη θέση του τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν του 2024.

Ωστόσο ο Marquez τραυματίστηκε λίγο μετά την υπογραφή αυτής της συμφωνίας και χάνοντας σχεδόν μιάμιση σεζόν αναρρώνοντας.

Με αυτό να υπογραμμίζει τελικά στη Honda ότι το να βασίζεσαι μόνο σε έναν αναβάτη για να πιλοτάρει το δύσκολο RC213V της δεν είναι πολύ έξυπνη στρατηγική, θα ψάξει αλλού για έναν ισχυρό αναβάτη για να βρεθεί δίπλα στον Marquez.

Υπάρχει επίσης το πρόσθετο πλεονέκτημα της υπογραφής του Quartararo για να τον στερήσει από οποιονδήποτε άλλον, μια στρατηγική που η Honda έχει επίσης χρησιμοποιήσει στο παρελθόν. Αλλά ο Γάλλος είναι σίγουρα αρκετά έξυπνος (και ίσως το πιο σημαντικό, συμβουλεύεται  ανθρώπους αρκετά έξυπνους) για να ξέρει ότι το RC213-V δεν είναι πιθανό να ταιριάζει ιδιαίτερα στο στυλ του, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως είναι καλύτερο να αποφύγει τη Honda αν θέλει να συνεχίσει να κερδίζει.

ΚΤΜ

Η αυστριακή μάρκα έχει σχεδόν το αντίθετο πρόβλημα από αυτό που είχε η Ducati πριν από μερικά χρόνια – έχει τόσο πολύ δυναμικό νέο ταλέντο στα σκαριά που δεν ξέρει ακριβώς πού να βάλει όλους τους αναβάτες που έχει ήδη υπογράψει, πόσο μάλλον να προσθέσει τον Quartararo στο μείγμα.

Η KTM έχει ήδη υπογράψει τον Brad Binder σε μια συμφωνία παρόμοια με του Marquez, σε ισχύ μέχρι το τέλος του 2024, και ενώ ο Miguel Ο Oliveira μπορεί να μην είναι ο πιο ευτυχισμένος αναβάτης στην άλλη πλευρά του γκαράζ, ακόμα κι αν αποφασίσει να ψάξει αλλού, υπάρχουν πολλές άλλες επιλογές για τους Αυστριακούς χωρίς η KTM να χρειάζεται να πληρώσει στον Quartararo ό,τι θα ήθελε – αν ο Quartararo να οδηγήσει μια RC16 δεδομένης της καταστροφικής σεζόν 2021 της KTM.

Η πρώτη προτεραιότητα της ΚΤΜ είναι πιθανότατα να κρατήσει τον Raul Fernandez μέσα στην οικογένεια, ακόμα κι αν σκέφτεται άλλες επιλογές (ειρωνικά το πιθανότερο είναι στη Yamaha, αν και με διαθέσιμη μόνο μια δορυφορική μοτοσυκλέτα εάν ο Quartararo παραμείνει στη θέση του). Αλλά αν ο Pedro Acosta επαναλάβει την εκπληκτική του rookie  σεζόν στην Moto3 ξανά στην Moto2 το 2022, τότε μια προαγωγή απευθείας στην εργοστασιακή ομάδα δεν είναι παράλογη ανταμοιβή.
 

Suzuki

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του 2020 είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα επιλογή στα χαρτιά του Quartararo το 2023, εάν η Suzuki καταφέρει να κάνει τα πράγματα να φαίνονται λίγο πιο ρόδινα με τη νέα της μοτοσυκλέτα την επόμενη σεζόν. Δεν είναι η καλύτερα χρηματοδοτούμενη ομάδα και δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους όσον αφορά τις αποδοχές των αναβατών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Suzuki δεν θα μπορέσει να κάνει μια ελκυστική προσφορά στον Quartararo.

Όπως έχουμε ήδη πει, είναι εδώ για να κερδίσει αγώνες και όχι για να κερδίσει εκατομμύρια, και αν διορθωθούν τα προβλήματα με την GSX-RR για την επόμενη χρονιά, τότε είναι μια μοτοσυκλέτα που θα συμπλήρωνε πολύ το στυλ του Γάλλου αναβάτη.

Παρόμοια με την Yamaha M1 του στη απαλή ροή της και στην υψηλή ταχύτητα στις στροφές – χαρακτηριστικό της διάταξης των εν σειρά κινητήρων, που οι δύο εταιρίες είναι οι μόνες από τους έξι κατασκευαστές των MotoGP που τους χρησιμοποιούν – η Suzuki έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι δεν έχει έλλειψη ισχύος, μια περιοχή όπου ο Quartararo θεωρεί ότι η Yamaha υπολείπεται ιδιαίτερα.

Η Suzuki μπορεί ακόμη και να έχει χώρο και προϋπολογισμό για αυτόν, εάν κάποια εταιρία όπως η Honda καταφέρει να παρασύρει τον Joan Mir - έναν αναβάτη του οποίου το στυλ ταιριάζει πολύ περισσότερο στο να βρεθεί δίπλα στον Marquez από ότι ο Quartararo.