Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες, από τότε που ένας από τους Θρύλους του MotoGP, ο Nicky Hayden έφυγε από κοντά μας…

Ο Nicky γεννήθηκε στο Kentucky στις 30 Ιουλίου του 1981, ενώ τόσο ο πατέρας του, ο Earl, όσο και η μητέρα του, η Rose, ήταν αγωνιζόμενοι στο χώμα.

Τα πέντε παιδιά τους, ο Tommy, η Jennifer, o Nicky, o Roger και η Kathleen, όλα έμαθαν να οδηγούν μοτοσυκλέτα προτού καλά-καλά περπατήσουν!

Στη συνέχεια τα αγόρια έγιναν επαγγελματίες οδηγοί Αγώνων ενώ τα κορίτσια αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετική καριέρα.

Ο Nicky ξεκίνησε την καριέρα του από τα τέσσερά του χρόνια, δίνοντας τους πρώτους του Αγώνες στο χώμα.

Μία ιστορική στιγμή για την οικογένεια ήρθε το 2002, όταν τα τρία αδέρφια πήραν θέση στην πρώτη σειρά της εκκίνησης, στο ιστορικό Springfield TT, και στη συνέχεια όλοι μαζί ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών!

Κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει ποτέ στην ιστορία των επαγγελματικών Αγώνων στο χώμα στην Αμερική.

Μάλιστα λίγους μήνες μετά, ο Nicky κατάφερε να κατακτήσει τον Τίτλο του Πρωταθλητή στα ΑΜΑ Superbike.

Σταδιακά ο Nicky θα άλλαζε το χώμα για την άσφαλτο και στα 16 του υπέγραψε με την Honda Αμερικής.

Το 1998 τερμάτισε τέταρτος στις δύο κατηγορίες που αγωνιζόταν: στα Supersport 750 και στα Supersport 600.

Το 1999, σε ηλικία 18 ετών, έγινε ο μικρότερος αναβάτης στην ιστορία της κατηγορίας Supersport 600, που πάλευε για τον Τίτλο απέναντι στον αδελφό του, Tommy!

Παράλληλα συνέχιζε την παρουσία του στο χώμα, συμμετέχοντας στους 12 από τους 18 αγώνες του Εθνικού Πρωταθλήματος της Αμερικής, κατακτώντας τον Τίτλο του Rookie της χρονιάς.

Το 2000, συνεχίζοντας με την Honda, έκανε το βήμα στη μεγάλη κατηγορία των Superbike Αμερικής και κατάφερε να τερματίσει δεύτερος, μόλις πέντε βαθμούς μακριά από τον Mat Mladin.

Το 2001 ολοκλήρωσε τη σεζόν στην τρίτη θέση, ενώ το 2002 έγινε ο μικρότερος σε ηλικία οδηγός που πήρε Τίτλο στην κατηγορία Superbike του Αμερικανικού Πρωταθλήματος, σε ηλικία 21χρ και 2 εβδομάδων.

Το 2003, η Honda και η Yamaha ήθελαν να φέρουν τον νεαρό Αμερικανό στο MotoGP, με τον Nicky να επιλέγει την ομάδα της Repsol Honda και να γίνεται ομόσταυλος, τότε, του Valentino Rossi.

Σε ένα εντελώς καινούριο περιβάλλον, ο Nicky έγινε αμέσως αγαπητός για τον ανοιχτό χαρακτήρα και το χαμόγελό του.

Την πρώτη του χρονιά κατάφερε να πάρει δύο βάθρα, στην Αυστραλία και το Motegi, τερματίζοντας 5ος στη βαθμολογία, κερδίζοντας οδηγούς όπως ο Troy bayliss και ο Colin Edwards, ενώ πήρε και τον Τίτλο του Rookie της σεζόν.

Το 2004 ο Valentino Rossi έφυγε για να πάει στην Yamaha και το μεγαλύτερο βάρος  έπεσε στους ώμους του Nicky, ο οποίος είχε και κάποιους τραυματισμούς, για να τερματίσει τελικά 8ος.

Το 2005 ήρθε η αντεπίθεση του Αμερικανού: κατέκτησε την πρώτη του νίκη στον εντός έδρας Αγώνα του, στη Laguna Seca και πήρε ακόμα πέντε βάθρα που τον βοήθησαν να τερματίσει στην 3η θέση της βαθμολογίας.

Το 2006 θα ήταν η μεγαλύτερη αλλά και πιο δραματική σεζόν της καριέρας του Hayden. Ξεκίνησε δυνατά τη χρονιά, με επτά βάθρα στους πρώτους οκτώ Αγώνες.

Είχε κερδίσει ήδη στο Assen και κέρδισε για δεύτερη φορά στη Laguna Seca, έχοντας μία διαφορά 34 βαθμών από τον 2ο στη βαθμολογία Dani Pedrosa και 51β από τον Valentino Rossi.

Ωστόσο η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει υπέρ του Rossi μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα. Ο Hayden σταδιακά έχανε έδαφος, ενώ ήρθε και η άτυχη στιγμή στο Estoril όταν ο ομόσταυλός του, ο Pedrosa, τον έβγαλε εκτός Αγώνα στον προτελευταίο γύρο.

Η δύναμη της θέλησης του Nicky όμως, φάνηκε στον αμέσως επόμενο Αγώνα, όταν απολύτως συγκεντρωμένος κατάφερε να αντιστρέψει την εις βάρος του κατάσταση και να γίνει ο πρώτος οδηγός από το 2000, που κατάφερε να πάρει Τίτλο από τον Valentino Rossi!

Ήταν στις 29 Οκτωβρίου του 2006, όταν η πτώση του Rossi και η τρίτη θέση του Nicky ,ανέβαζε τον Αμερικανό στους επτά ουρανούς..!

Ο Valentino αμέσως έσπευσε να συγχαρεί τον Hayden για τον πρώτο του Παγκόσμιο Τίτλο στα GP, έναν οδηγό τον οποίον πάντα θεωρούσε ως έναν από τους καλύτερους του φίλους στο paddock.

Το 2007 με την αλλαγή από τα 990cc στα 800cc, o Nicky ποτέ δεν έδειχνε άνετος πάνω στη μοτοσyκλέτα του, ενώ εκείνη τη χρονιά ήταν η χρονιά της κυριαρχίας της Ducati με τον Casey Stoner.

Tο 2008 ήταν ακόμα μία δύσκολη χρονιά για τον Nicky, που την έκανε δυσκολότερη ένας τραυματισμός στο πόδι του.

Πάντα όμως έτοιμος να παλέψει ακόμα πιο σκληρά, ο Αμερικανός επέστρεψε μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα δυνατός και παρά το ότι δεν ήταν 100% έτοιμος, κατάφερε να πάρει τη δεύτερη θέση πίσω από τον Βαλεντίνο Ρόσι στην Indianapolis.

Τα θετικά αποτελέσματα συνεχίστηκαν και ο Nicky κέρδιζε έδαφος, τερματίζοντας στην 6η θέση της βαθμολογίας, στην τελευταία του χρονιά με τη Honda.

Το 2009 πήγε στην Ducati, με ομόσταυλό του τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 2007, τον Casey Stoner.

Ήταν όμως το 2010 που απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πάνω στην Desmosedici του,  καταφέρνοντας τελικά να τερματίσει εκείνη τη σεζόν στην έβδομη θέση.
 

Το 2011 είχε και πάλι ως ομόσταυλό του τον Valentino Rossi, αυτή τη φορά στο γκαράζ της Ducati και κατάφερε να κάνει εξαιρετική δουλειά τερματίζοντας μόλις 7 βαθμούς πίσω από τον Ιταλό.

Το 2012 μπορεί να μην κατάφερε, για πρώτη φορά στην καριέρα του, να πάρει έστω ένα βάθρο σε όλη τη χρονιά, αλλά η επιστροφή του Rossi στη Yamaha, σήμανε την παραμονή του Nicky για 5η σεζόν στην Ducati, αυτή τη φορά δίπλα στον Andrea Dovizioso.

Ο Nicky το πάλεψε, αλλά η Ducati δεν του είχε δώσει τις τελευταίες αναβαθμίσεις στην GP13 και τελικά  έμεινε πίσω από τον καινούργιο του ομόσταυλο για 14 βαθμούς.

Ο Hayden επέστρεψε στην Honda το 2014, οδηγώντας μία Open μοτοσυκλέτα  στην ομάδα του Aspar.

Παρά την απογοήτευση από την αδύναμη Open μοτοσυκλέτα του, αλλά και τον τραυματισμό του στον καρπό εκείνη τη σεζόν, ο Nicky ήταν αρκετά καλός στο τέλος.

Έτσι, αποφάσισε να συνεχίσει με την ομάδα του Aspar και για το 2015, με την προσδοκία ότι η OPEN μοτοσυκλέτα του εκείνης της χρονιάς, θα ήταν πολύ καλύτερη από την προηγούμενη.

Όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική… η νέα Open Honda αντιμετώπιζε εκ νέου δυσκολίες απέναντι στον ανταγωνισμό και ο Nicky δεν κατάφερε να πάρει βαθμούς παρά μόνο σε πέντε περιπτώσεις.

Εν τέλει, εκείνη τη χρονιά έκανε τη χειρότερη του παρουσία στο Motogp…

Την επόμενη (2016) δεν βρήκε κάποια ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα κι έτσι επέλεξε να πάει στα Superbikes, όπου θα προσπαθούσε να γίνει ο πρώτος οδηγός στην ιστορία που θα κέρδιζε Τίτλο τόσο στη μεγάλη κατηγορία του MotoGP, όσο και στην αντίστοιχη των SBK.

Το 2017 επέστρεψε στο MotoGP, ως αντικαταστάτης πρώτα στην ομάδα της Marc VDS και μετά στην Repsol Honda, με την οποία είχε κάνει το ντεμπούτο το στο Πρωτάθλημα το 2003.

Εκείνη τη χρονιά είχε μία καινούργια Fireblade στα Superbike, αλλά δεν ήταν σε καμμία περίπτωση έτοιμh για τους Aγώνες, κάτι που φάνηκε από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι οδηγοί της, τόσο ο Hayden, όσο και ο Stefan Bradl.

Ο Hayden έγινε και επισήμως ένας από τους Θρύλους του MotoGP στον τελευταίο του Αγώνα – ως κανονική συμμετοχή στο Πρωτάθλημα – στη Valencia το 2015.

Ήταν 13ος στα SBK τη σεζόν του 2017 και απέμενε κάτι παραπάνω από ένας μήνας για να γιορτάσει τα 36α του γενέθλια, όταν ήρθε η τραγωδία σε έναν δρόμο στο Rimini...

Ο Nicky Hayden μπορεί να μην είναι πια κοντά μας με το ζεστό του χαμόγελο και τον αυθόρμητο και ειλικρινή χαρακτήρα του, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα ξεχαστεί ποτέ.