Φανταστική ήταν η απόδοση του Jack Miller στον εντός έδρας αγώνα του στην Αυστραλία, μόλις 22 ημέρες απ’ όταν έσπασε το πόδι του σε προπόνηση.

Ο Αυστραλός οδήγησε την κούρσα στην αρχή, χρησιμοποίησε όμως πολύ λάστιχο και αυτό του κόστισε στα τελευταία στάδια του αγώνα.

«Δεδομένου ότι πριν από τρεις εβδομάδες έσπασα το πόδι μου, το να είμαι μπροστά για μερικούς γύρους στον εντός έδρας αγώνα μου, ήταν καλό».

«Μόνο που παρασύρθηκα λίγο στην αρχή και χρησιμοποίησα παραπάνω λάστιχο και δεν είχα πρόσφυση στο τέλος. Οχτώ γύρους πριν το τέλος έχανα πολύ στις δυο τελευταίες αριστερές».

«Η μοτοσυκλέτα ήταν καλή και για να είμαι ειλικρινής όλα κρίθηκαν από εμένα. Θα έπρεπε να κρατήσω λάστιχο για το τέλος, αλλά είμαι χαρούμενος με το Σ/Κ».

Όπως παραδέχτηκε, δεν ήταν η στρατηγική του να ξεφύγει μπροστά στην αρχή.

«Όχι... έκανα καλή εκκίνηση και μετά είπα: καλύτερα να πιέσω κι έκανα μια διαφορά στην αρχή. Στον τρίτο γύρο έκλεισα γκάζι γιατί ήξερα ότι το λάστιχο θα ήταν στο όριο. Ήθελα κάποιος να μπει μπροστά».

Στο τέλος του αγώνα τερμάτισε μόλις 5’’ από την κορυφή, που είναι και η μικρότερή του διαφορά από τον πρώτο απ’ όταν ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία.

Μάλιστα εφτά γύρους πριν το τέλος ήταν μόλις 1’’ από την κορυφή, αλλά τότε άρχιζαν και τα προβλήματα με την πρόσφυση στον πίσω τροχό.

«Ήμουν εκεί μέχρι τέλους... είχα μια συντηρητική χαρτογράφηση για το ελαστικό. Και μετά, 3 γύρους πριν το τέλος, προσπάθησα να καλύψω τη διαφορά από τον Cal, αλλά είχα σπινάρισμα».

Για τις φοβερές μάχες του αγώνα, είπε:

«Ήταν σαν να ήμουν και πάλι στην Moto3! Στην 4η στροφή σε κάθε γύρο δεν ήξερες από που θα σου έρθουν! Από εσωτερική, εξωτερική, απ’ τη μέση; Πραγματικά διασκέδασα τον αγώνα».

Τέλος, μίλησε για το τραυματισμένο του πόδι.

«Δεν με πόνεσε καθόλου, παρά μόνο όταν στο τέλος το έβγαλα από το μαρσπιέ. Ένοιωθα καλά όλο το Σ/Κ... άνετος! Ίσως θα πρέπει να σπάω το πόδι μου πιο συχνά... δεν ξέρω!»