Η αντίστροφη μέτρηση για τον αγώνα της Πορτογαλίας, στο Estoril έχει ξεκινήσει. Ο συγκεκριμένος γύρος του Πρωταθλήματος αναμένεται με αγωνία για πολλούς λόγους. Κατ' αρχήν όλοι περιμένουν μια ακόμα μάχη μεταξύ του διδύμου της Fiat Yamaha, που ενδέχεται να καθορίσει και τον τίτλο. Κατά δεύτερον, αναμένεται η πολυσυζητημένη επιστροφή του Παγκόσμιου Πρωταθλητή του 2007, Casey Stoner στη σέλα της εργοστασιακής Ducati Desmosedici.

Ο Stoner ξεκίνησε εντυπωσιακά τη φετινή χρονιά, χαρίζοντας χαμόγελα αισιοδοξίας στους tifosi Ducatisti ανά τον κόσμο. Δυστυχώς όμως, η συνέχεια ήταν καταστροφική. Ο Αυστραλός ταλαιπωρήθηκε από ένα πρόβλημα υγείας που ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια. Η κατάσταση περιπλέχτηκε ακόμα περισσότερο με την αψυχολόγητη στρατηγική της Ducati στον αγώνα του Donington, όπου η λανθασμένη επιλογή ελαστικών είχε σαν αποτέλεσμα και οι δύο αναβάτες της να φάνε γύρο, από όλους τους αντιπάλους τους.

Στη συνέχεια, ο Casey Stoner σόκαρε ολόκληρο τον κόσμο των MotoGP ανακοινώνοντας την απόφασή του να απέχει προσωρινά από το Πρωτάθλημα, θέλοντας να ανακτήσει τη φυσική του κατάσταση και κυρίως το ψυχικό του σθένος. Η ανακοίνωση έφερε ένα χείμαρρο εξελίξεων στο grid. Κατ' αρχήν με την κίνησή του ο Αυστράλος απλούστευσε σημαντικά το έργο των αναβατών της Fiat Yamaha, καθώς έστω και εκτός φόρμας, ήταν ο δυνατότερος ανταγωνιστής τους. Δεύτερον, ακόμα και αν η Ducati φαινομενικά στήριξε τον αναβάτη της, οι φήμες για αντικατάστασή του οργίαζαν.

Αρχικά, και με μάλλον άκομψο τρόπο προσεγγίστηκε ο Jorge Lorenzo. Μετά την πόρτα που έφαγαν οι Ιταλοί από τον αναβάτη της Fiat Yamaha, στράφηκαν στον Dani Pedrosa φερόμενοι σαν κακομαθημένο πιτσιρίκι μπροστά από βιτρίνα παιχνιδιών. Στην πράξη, η συμπεριφορά της διοίκησης της Ducati όχι μόνο δεν προστάτευσε το εταιρικό της προφίλ, όπως και του αναβάτη της, αλλά έδωσε μια εικόνα απόγνωσης και απελπισίας που σίγουρα δεν ταιριάζει σε κάποιους που διεκδικούν Πρωτάθλημα. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος της Marlboro (βασικού χορηγού της Ducati) έριξε πρόσφατα λάδι στη φωτιά, χαρακτηρίζοντας τη συμπεριφορά του Stoner απαράδεκτη και αδικαιολόγητη. Επίσης, εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι παλαίμαχοι αναβάτες όπως ο Kevin Schwantz, υποστήριξαν ότι δε θα παρατούσαν ένα Πρωτάθλημα στη μέση, ακόμα και τραυματίες ή εκτός φυσικής κατάστασης.

Προφανώς, δεν είναι ο ρόλος μας να αναλάβουμε την υπεράσπιση του Casey Stoner. Από την άλλη όμως πλευρά είναι δημοσιογραφικό καθήκον να τονίζουμε κακώς κείμενα και άκομψες συμπεριφορές. Η Ducati, παρότι φαινομενικά στήριζε τον Αυστραλό, ουσιαστικά με τη συμπεριφορά της τον εξέθετε συνεχώς και υποβάθμιζε το status του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στον αναβάτη που έδωσε στην Ducati τον πρώτο της Παγκόσμιο Τίτλο στα MotoGP. Όλοι θαυμάσαμε τις προσπάθειες του μεγάλου Loris Capirossi να δαμάσει τη θηριώδη Desmosedici των 1000cc, ο Stoner, όμως, ήταν αυτός που όχι απλά προβλημάτισε του Ιάπωνες, αλλά τους άρπαξε και το Πρωτάθλημα. Αν μη τι άλλο, είναι κάποιος που αξίζει το σεβασμό και την υπομονή των εργοδοτών του.

Επίσης, ο Stoner δεν είναι ένας αναβάτης που παραδίδεται. Ούτε μέσα στον αγώνα, ούτε λόγω έξω-αγωνιστικών προβλημάτων. Όλοι είδαμε ότι η απόφαση της προσωρινής απόσυρσης του, ήρθε μετά από μεγάλη πίεση, και αφού ο Αυστραλός το είχε παλέψει όσο αυτό γινόταν. Άρα, κανείς δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει αδιάφορο ή δειλό.

Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα, ο Stoner αναμένεται να επιστρέψει στο Grand Prix του Estoril την επόμενη εβδομάδα (αν και ακόμα δεν έχει γίνει καμία επίσημη ανακοίνωση). Σε τί κατάσταση όμως θα επιστρέψει ο νεαρός αναβάτης; H λογική λέει ότι δε θα μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό των πρωτοπόρων, και ένας φυσιολογικός στόχος θα ήταν πλασάρισμα στη δεκάδα. Θα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό να δούμε τον Stoner, στον πρώτο του αγώνα μετά από τόσο καιρό να πιέζει σοβαρά τον Valentino, τον Jorge και τον Dani.

Από την άλλη πλευρά, ενδέχεται ο Stoner όλο αυτό τον καιρό να γυμνάζεται εντατικά και να προετοιμάζεται για ένα εντυπωσιακό come back που θα κλείσει τα στόματα όσων τον αμφισβήτησαν. Στον αθλητισμό γενικότερα, λίγοι έχουν καταφέρει να επανέλθουν μετά από ένα μεγάλο ντεφορμάρισμα ή έναν σοβαρό τραυματισμό. Σε ότι αφορά πάντως τους Αυστραλούς αναβάτες ισχύει η Βρετανική ρήση "What doesn't kill you, only makes you stronger". "Ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό."

Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Mick Doohan: Το 1992, ο Doohan πήγε στον αγώνα της Ολλανδίας, έχοντας την πρωτοπορία του Πρωταθλήματος με 65 βαθμούς διαφορά. Σε σοβαρό ατύχημα που είχε, και κυρίως λόγω επιπλοκών στο χειρουργείο, ο Doohan λίγο έλειψε να χάσει το δεξί του πόδι, ενώ προφανώς έχασε το Πρωτάθλημα εκείνη την χρονιά. Το 1993, με μόνιμο πλέον πρόβλημα στο πόδι του, ο Αυστραλός πάλευε να βρει τη φόρμα του. Κανείς δεν πίστευε ότι ο Mick θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει ξανά. Όμως, ο πεισματάρης Doohan διέψευσε τους πάντες, κατακτώντας 5 συνεχόμενους Παγκόσμιους Τίτλους από το 1994, μέχρι και το 1998. Παρά τις δυσκολίες, τις ατυχίες και τα προβλήματα υγείας, o Doohan έγινε ο πιο επιτυχημένος αναβάτης της προηγούμενης δεκαετίας, και ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιστορία του, επίσης Αυστραλού, Troy Bayliss. Έχοντας ήδη έναν τίτλο στα WSBK το 2001, ο Bayliss μετακομίζει το 2003 στα MotoGP. Μέχρι και το 2005, ο Αυστραλός πάλευε να σταθεί πάνω στη δορυφορική RC211V ενώ αντιμετώπισε και σοβαρούς τραυματισμούς, που δεν τον άφησαν να αποδώσει. Ο Αυστραλός καταπονημένος σωματικά και ψυχολογικά, αμφισβητήθηκε έντονα σχετικά με τον αν είχε να δώσει κάτι ακόμα σαν αγωνιζόμενος. Κι όμως, εκεινός έκλεισε όλα τα στόματα, επιστρέφοντας στα World Superbike και κατακτώντας το Πρωτάθλημα το 2006, και το 2008. Μάλιστα το 2006 η Ducati του έδωσε την ευκαιρία να τρέξει ξανά με μοτοσυκλέτα MotoGP στην Valencia, για να γιορτάσει τον τίτλο του στα WSBK. O Bayliss από την πλευρά του ανταπέδωσε τη χειρονομία στην Ducati, με μια εμφατική νίκη στην Ισπανική πίστα. Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα το σθένος και την προσήλωσή του, αναφέρεται το παρακάτω γεγονός: Στον αγώνα του Donington το 2007, o Troy είχε μια άτυχη στιγμή πέφτοντας στη στροφή Coppice. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει το μικρό δάχτυλο του δεξιού του χεριού. Ο ίδιος ο Bayliss σχολίασε μετά τον αγώνα ότι ήταν πολύ κρίμα που οι γιατροί δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί στο δεύτερο σκέλος του αγώνα, εξ αιτίας του μικρού – όπως τον αποκάλεσε- τραυματισμού!

Οι Αυστραλοί αναβάτες έχουν στόφα Πρωταθλητή, σιδερένια θέληση και μεγάλη στοχοπροσήλωση. O Casey Stoner έχει αποδείξει ότι είναι χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της μεγάλης σχολής. Από την πλευρά μας του ευχόμαστε καλή τύχη και σύντομα να επανέλθει στο επίπεδο που ο ίδιος, αλλά και ολόκληρο το κοινό των MotoGP, επιθυμεί.

                                                                   Φασουλόπουλος Κώστας