Ο Dani Pedrosa χάρισε στην Honda την πρώτη της φετινή νίκη και σκόρπισε τα χαμόγελα στο HRC και τον Αντιπρόεδρο κ. Νakamoto που σε πρόσφατη συνέντευξη στον Δημήτρη Διατσίδη, είχε πει χαρακτηριστικά: «κάτι βρήκαμε στον τομέα του πλαισίου, που ελπίζουμε ότι θα δώσει αυτό που λείπει, ώστε να δώσουμε στον Pedrosa μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να κερδίζει».

Και μόλις ο μικρόσωμος Ισπανός πήρε τη μοτοσυκλέτα που μπορεί να κερδίζει, έκανε τη δουλειά του τέλεια και πήρε μια πειστική νίκη, μπροστά από τους έκπληκτους αντιπάλους του και τους δημοσιογράφους που τον υπολόγιζαν απλά για μια θέση στο βάθρο, μετά τον τραυματισμό των Lorenzo, Stoner χτες.

Ο Pedrosa πήρε σχετικά άνετα την εκκίνηση – κάτι που συνηθίζει φέτος – και από κει και πέρα έκανε τον τέλειο αγώνα. Έφτασε τη διαφορά του στα 3.3’’ δευτερόλεπτα, για να ελέγξει στο τέλος την επίθεση του Rossi και να πάρει την 30η νίκη της καριέρας του, επτά χρόνια μετά την πρώτη του νίκη που πέτυχε στην Ολλανδία το 2002.

Το μεγάλο φαβορί του αγώνα, ο Valentino Rossi, έδωσε αρχικά τη μάχη με τον Stoner και αργότερα με τον Lorenzo και μόνο στο τέλος όταν ο Ισπανός έκοψε ρυθμό έφτασε και μάλιστα σε απόσταση βολής στην τελευταία στροφή, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το μόνο λάθος του Pedrosa – το να κόψει τόσο πολύ στον τελευταίο γύρο.

Ο Rossi ίσως είχε υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ίσως να μην βρήκε ποτέ τη σωστή ρύθμιση της Μ1 – μάλιστα παραπονέθηκε ότι μέχρι τη μέση του αγώνα με φουλ καύσιμο δεν ήταν όπως ήθελε – και δεν κατάφερε στο τέλος να μειώσει όσο έπρεπε τη διαφορά. Μάλιστα παραλίγο να χάσει και τη 2η θέση, όταν ο Lorenzo στην προσπάθειά του να τον περάσει, έκανε λάθος φρενάρισμα και έμεινε πίσω.

Ο Jorge Lorenzo με τη σειρά του έκανε έναν εκπληκτικό αγώνα, ψυχής και μυαλού, ξεπερνώντας τα προβλήματα που του δημιούργησε η πτώση του Σαββάτου. Έμεινε αρχικά 4ος και σιγά – σιγά μπήκε στη μάχη του βάθρου, περνώντας σχετικά εύκολα τον Stoner, όταν ο Αυστραλός άρχισε να αντιμετωπίζει το γνωστό του πρόβλημα με την υπερκόπωση που τον καταβάλλει προς τα τέλη του αγώνα.

Αμέσως μετά ο 22χρονος Ισπανός πλησίασε τον Rossi και με καλύτερο ρυθμό φαινόταν ότι θα καταφέρει να περάσει 2ος. «Έκανα την επίθεσή μου μερικές στροφές νωρίτερα και έχασα», είπε στο τέλος. Αν σε εκείνο το σημείο είχε περάσει μπροστά, ίσως να προλάβαινε να δώσει και την υπέρτατη μάχη για τη νίκη!

Για την Ducati τα αισθήματα είναι μικτά. Από τη μια μεριά ο Casey Stoner δεν κατάφερε να μείνει στη μάχη για τη νίκη, που σίγουρα θα μπορούσε να διεκδικήσει αν ήταν σε καλή φυσική κατάσταση, αλλά δεν απογοήτευσε τελικά με την 4η θέση.

Εκεί που η ομάδα πραγματικά το χάρηκε είναι με την επίδοση του Nicky Hayden που επιτέλους οδήγησε όπως αρμόζει σε έναν Παγκόσμιο Πρωταθλητή και έκανε την καλύτερή του φετινή εμφάνιση, κερδίζοντας τη μάχη από τον Toni Elias, που έμεινε 0.3’’ του δευτερολέπτου πίσω του στην 6η θέση.

Από την πλευρά του ο Ισπανός είναι και αυτός ικανοποιημένος που με το νέο πλαίσιο μπορεί να δίνει μάχες για μια θέση στην 6αδα, έστω αν υπολογίσουμε ότι μπορεί να μην περνούσε τον Dovizioso που είχε το δεύτερο στη σειρά απογοητευτικό αποτέλεσμα με πτώση και εγκατάλειψη.

Ο Colin Edwards στην 7η θέση δεν είναι ευχαριστημένος, καθώς περίμενε περισσότερα από τον εαυτό του, μέσα στην πατρίδα του και τουλάχιστον να ήταν μπροστά από τον συμπατριώτη του Hayden, όπως σε όλους τους προηγούμενους αγώνες.

Ο Chris Vermeulen μετά από μια κακή εκκίνηση, ανέβηκε μέχρι την 8η θέση, κερδίζοντας τη μάχη με τον De Puniet.

Aντίστοιχα στον τελευταίο γύρο κέρδισε τη μάχη με τον De Angelis o Melandri που πήρε ακόμη ένα καλό αποτέλεσμα.

Τελευταίος και 12ος τερμάτισε ο Canepa, πολύ πίσω, αφού όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί δεν πήραν κατάταξη και βαθμούς! Ο Toseland αποκλείστηκε, αφού δεν εκτέλεσε ποινή διέλευσης, όπως ορίζει ο κανονισμός για άκυρη εκκίνηση, ενώ οι Talmacsi, Capirossi, Gibernau, Dovizioso έπεσαν, ίσως και λόγω των ελαστικών της Bridgestone, που δεν ζεσταινόταν σωστά στη δεξιά τους πλευρά!