Ο σούπερ-σταρ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, ένας οδηγός που ξεπέρασε τα στενά όρια του
μηχανοκίνητου αθλητισμού και ανέδειξε το σπορ της μοτοσυκλέτας, αλλά συγχρόνως
αναδείχθηκε σε ιδιαίτερη μορφή, μιλά αποκλειστικά στο περιοδικό μας για 2η
συνεχόμενη χρονιά. Προσπαθούμε να καταλάβουμε κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς
του και να αντλήσουμε γνώσεις από το είδωλο εκατομμυρίων οπαδών του οδηγικού
του ταλέντου, αλλά και του τρόπου με τον οποίο επικοινωνεί με τους θεατές.

Κείμενο: Δημήτρης Διατσίδης
Φωτογραφία: Gigi Soldano, Milagro

Η πρώτη φορά που βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Valentino Rossi ήταν το 2000 στην
πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία, στην πίστα του Brno, λίγο μετά τον αγώνα όταν με τον συνάδελφο Άκη Τεμπερίδη αναζητήσαμε το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο του ήδη δύο φορές
Παγκόσμιου Πρωταθλητή στα 125 και τα 250cc, που εκείνη τη χρονιά είχε ανέβει στα 500.
Φιλικός και άνετος μας μίλησε για τον αγώνα και όταν του ζητήσαμε ένα αυτόγραφο
για τον φανατικό οπαδό του στην Ελλάδα, τον Παύλο Κούζουνα, δεν δίστασε να μπει
μέσα στο «σπίτι» του για να ψάξει για στυλό, αφού εμείς ως καλοί δημοσιογράφοι
δεν είχαμε μαζί μας ούτε στυλό.

Από τότε τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Ο Valentino Rossi πήρε πέντε συνεχόμενα
πρωταθλήματα από το 2001 και μετά και το να βρεθείς μαζί του έχει γίνει σχεδόν
ακατόρθωτο. Η φοβερή προσωπικότητά του έχει προσελκύσει πέρα από την αγάπη των
θεατών, το απίστευτο ενδιαφέρον του τύπου. Και οι 600 δημοσιογράφοι όλου του
κόσμου, που καλύπτουν από κοντά το ρεπορτάζ των αγώνων, αλλά και εκατοντάδες
άλλα περιοδικά του κόσμου επιθυμούν να έχουν μια προσωπική συνέντευξη με τον
κορυφαίο οδηγό. Έτσι ο ίδιος για να προστατέψει τη δουλειά του - που είναι το
να οδηγεί μοτοσυκλέτες – επέβαλε στο συμβόλαιό του, το να δίνει μόνο δύο
συνεντεύξεις ανά αγώνα. Μία σε περιοδικό ή τηλεόραση ή εφημερίδα της χώρας που
κάνει τον αγώνα και μια ακόμη σε ένα άλλο μέσον όλων των υπόλοιπων χωρών. Μια
και η Ελλάδα δεν κάνει ακόμη Grand Prix απομένουν 18 ευκαιρίες το χρόνο, για όλα τα
περιοδικά του υπόλοιπου κόσμου! Με τη βοήθεια και της τηλεοπτικής εκπομπής στην
ΕΤ3 φέτος ήταν η τρίτη συνεχόμενη φορά που βρεθήκαμε κατ’ ιδίαν με τον Valentino!

Ο ίδιος πια γνωρίζει το περιοδικό μας και μάλιστα ενθουσιάστηκε με το προηγούμενο εξώφυλλο και ζήτησε να κρατήσει ένα τεύχος για το προσωπικό του αρχείο. Μάλιστα μας αφιέρωσε υπερδιπλάσιο χρόνο από ότι συνήθως σε ανάλογες συνεντεύξεις. Απολαύστε τον.

Δ.Δ.: Την περασμένη εβδομάδα ο Kevin Schwantz ήταν
στην Ελλάδα και μας είπε ότι εσύ είσαι ο μόνος οδηγός που πηγαίνεις πάνω από το
όριο, όπως πήγαιναν οι κορυφαίοι οδηγοί της εποχής του. πόσο δύσκολο είναι να
οδηγείς έτσι και συγχρόνως να έχεις τη σταθερότητα να δίνεις τη μάχη για τον
τίτλο του Πρωταθλητή;

V.R.: Θέλω να πω ευχαριστώ στον Kevin που ήταν ένας από τους ήρωές μου όταν οδηγούσε την Suzuki 500. Δεν ξέρω αν οδηγώ στο μάξιμουμ, ίσως καταφέρνω να
δίνω έξτρα μισό δευτερόλεπτο στο γύρο, αλλά ειδικά όταν έχω μια καλή ρύθμιση,
μια καλή μοτοσυκλέτα και καλά λάστιχα. Γιατί σήμερα το σπορ μας, στον κόσμο μας
έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με την εποχή που έτρεχε ο Kevin. Τώρα είναι πολύ σημαντική η
δουλειά που γίνεται στις δοκιμές, το να βρεις το σωστό λάστιχο, τη σωστή
ρύθμιση και τότε είναι που μπορείς να πας πάνω από το όριο. Αλλά όπως και νάχει
η δουλειά στις δοκιμές είναι πολύ σημαντική και πιστεύω ότι έχω τώρα σπουδαίους
αντιπάλους, πολύ δυνατούς που είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις.

Δ.Δ.: Για να το
κάνεις αυτό πρέπει να είσαι εξαιρετικά ταλαντούχος, φοβερά γενναίος και σίγουρα
πολύ έξυπνος. Ποιά είναι η ποσοστιαία αναλογία αυτών των τριών παραμέτρων στην
τωρινή φάση της καριέρας σου;
V.R.: Ναι συμφωνώ ότι για κάθε οδηγό αυτοί οι
τρεις παράγοντες είναι πολύ σημαντικοί. Νομίζω ότι είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω
ένα καλό ταλέντο στο να οδηγώ τη μοτοσυκλέτα και αυτό είναι πολύ σημαντικό,
ίσως το σπουδαιότερο. Είναι δύσκολο να δώσεις τα ποσοστά για αυτά. Νομίζω ότι
είναι πιο σημαντικό να είσαι έξυπνος από το να είσαι γενναίος. Γιατί το να
είσαι έξυπνος είναι πιο σημαντικό στη διάρκεια του αγώνα, να προσπαθείς να
καταλάβεις τα λάθη του αντιπάλου, να προσπαθείς να βελτιώσεις τη ρύθμιση της
μοτοσυκλέτας σου. Και εκείνη τη στιγμή, επίσης το είσαι γενναίος είναι
σημαντικό σίγουρα, αλλά για μας που οδηγούμε πολύ φυσικά τη μοτοσυκλέτα -
οδηγούμε από τότε που ήμασταν μικροί, παιδιά – είναι σημαντικό το να είμαστε
γενναίοι για τον τελευταίο γύρο του αγώνα ή για να κάνουμε ένα σημαντικό
προσπέρασμα.  

Δ.Δ.: Τα ρεκόρ. Καταρρίπτεις τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο, όπως τις 90
νίκες συνολικά. Πιστεύεις ότι σε μερικούς αγώνες θα είσαι στην κορυφή της
λίστας των νικών στην κορυφαία κατηγορία με 69 νίκες. Θα το γιορτάσεις αυτό
παρέα με τον Agostini;
(όπως έκανε στις 90 με τον Nieto).V.R.: Ελπίζω ότι θα είναι δυνατόν και πιστεύω
ότι είναι εφικτό, γιατί είμαι σε καλή κατάσταση, οδηγώ καλά φέτος, έχω μια
θαυμάσια Yamaha και επίσης η
αλλαγή με την Bridgestone μας βοήθησε πολύ. Έτσι τώρα έχω 65 νίκες και χρειάζομαι τρεις για να
πιάσω τον Agostini.
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ρεκόρ και ελπίζω να πιάσω τον Ago πριν το τέλος της χρονιάς. Νομίζω ότι δεν
είναι σωστό να το γιορτάσω τώρα, θα μπορώ να το γιορτάσω αν τον φτάσω στις
συνολικές νίκες, στις 122! Αυτό είναι ένα μεγάλο ρεκόρ, αλλά δεν ξέρω αν ποτέ
θα το φτάσω.

Δ.Δ.: Ποιό είναι
το κίνητρο σου μετά από όλες αυτές τις νίκες και τα 7 Πρωταθλήματα. Μήπως το να
κερδίσεις όλους τους νέους οδηγούς που ήλθαν στη μεγάλη κατηγορία;
V.R.: Έχω μια σπουδαία καριέρα και έχω
κερδίσει πολλές φορές. Δεν χρειάζομαι πολύ μεγάλο κίνητρο, γιατί το να
αγωνίζομαι με μοτοσυκλέτα είναι η ζωή μου, το ΠΑΘΟΣ μου, το απολαμβάνω, μου
αρέσει πολύ και το να βρίσκεσαι στο ανώτερο επίπεδο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος
σε κάθε σπορ είναι ένα μεγάλο κίνητρο όπως και νάχει. Είμαι τυχερός, έχω
κερδίσει πολλά GP,
σε όλες τις κατηγορίες και το να κερδίζω είναι το πιο γλυκό πράγμα στη ζωή μου.

Δ.Δ.: Υπάρχει
καμιά πιθανότητα να ξανασκεφτείς την υπόθεση Ferrari και Formula 1;
V.R.: Έχω μια σπουδαία σχέση με την Ferrari και ιδιαίτερα με τον Stefano Domenicali (νέος επικεφαλής της ομάδας από φέτος). Αλλά δεν ξέρω αν θα έχω μια
ακόμη ευκαιρία στο μέλλον, όπως αυτό που έγινε πριν ενάμιση χρόνο. Είμαι ήδη 29
και θα υπογράψω με την Yamaha για δύο χρόνια ακόμη.
Έτσι δεν ξέρω...

Δ.Δ.: Θα μείνεις
στην ίδια ομάδα με τα ίδια λάστιχα;
V.R.: Ναι σίγουρα! Το συμβόλαιο δεν έχει
υπογραφεί ακόμη, αλλά θα μείνω με την ομάδα μου, θα μείνω στην Yamaha, θα μείνω στην Bridgestone.

Δ.Δ.: Τι γίνεται
με την FIAT που είναι ο κύριος
χορηγός της ομάδας. Είσαι ένας σημαντικός παράγοντας της συμφωνίας, αφού η FIAT σε θέλει και ως οδηγό των αυτοκινήτων της στα Rally στο μέλλον.
V.R.: Με την FIAT έχουμε μια καλή σχέση και η πραγματικότητα
είναι ότι η FIAT είναι εδώ γιατί
ενδιαφέρεται πολύ για μένα. Και η FIAT έχει ένα καλό πρόγραμμα για το μέλλον για τα Rally. Θέλει να επιστρέψει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Abarth. Tα Rally είναι το δεύτερο πάθος μου μετά τη μοτοσυκλέτα και έτσι γιατί όχι, για το μέλλον. Αν το πρόγραμμα είναι σοβαρό και το πακέτο ανταγωνιστικό, είναι πιθανόν.

Δ.Δ.: Θα σκεφτόσουν να πάρεις εκεί έναν Έλληνα αρχιμηχανικό; Τον Μιχάλη Ζώτο για
παράδειγμα που είχες στον αγώνα στη Monza.
V.R.: Ναι τον είχα αρχιμηχανικό στους αγώνες που έκανα με την Subaru και έχουμε για πολύ καλή σχέση. Μου άρεσε πολύ να δουλεύω μαζί του και του στέλνω τα χαιρετίσματά μου.

Δ.Δ.: Είσαι από τους καλύτερα αμειβόμενους αθλητές του κόσμου. Το ρίσκο που παίρνεις είναι σαφώς μεγαλύτερο από κάποιον που κτυπάει ένα μπαλάκι του Γκολφ. Έχεις κάποιο σχόλιο
για τις αμοιβές τέτοιων αθλητών που μπορεί να είναι μεγαλύτερες από τις δικές
σου.
V.R.: Τα χρήματα που για παράδειγμα κερδίζει ο
Tiger Woods είναι για τη φήμη του και όχι για το ρίσκο που παίρνει. Το Γκολφ είναι
ένα σπορ διάσημο σε όλον τον κόσμο. Πολλοί παίζουν Γκολφ, κάθε ηλικίας και κάθε
οικονομικού επιπέδου. Έτσι αυτός είναι ο λόγος που παίρνει τόσα πολλά χρήματα.
Και αν ένας παίκτης του Γκολφ παίρνει τόσα, είναι σίγουρα γιατί το αξίζει, έτσι
συγχαρητήρια σε αυτόν.

Δ.Δ.: Και συ με
τόσα χρήματα που παίρνεις πρέπει τώρα να πληρώσεις πολλούς φόρους. Η ιστορία με
τους φόρους πέρυσι ήταν κάτι που επηρέασε την προσπάθειά σου για τον Τίτλο;
V.R.: (γελάει) Όχι, αποφάσισα να γυρίσω πίσω
στην Ιταλία και να προσπαθήσω να τακτοποιήσω αυτό το πρόβλημα με τους φόρους.
Για μένα αυτό δεν ήταν πέρυσι το μεγάλο πρόβλημα. Είχα άλλα μεγαλύτερα
προβλήματα από τους φόρους, γιατί δεν ήμασταν γρήγοροι και ανταγωνιστικοί.
Σίγουρα και αυτό με επηρέασε και μου έδωσε κάποιο παραπάνω στρες. Σίγουρα δεν
βοήθησε και γιαυτό προσπάθησα να το τακτοποιήσω όσο γινόταν πιο γρήγορα.
Πληρώνω πολλά χρήματα, αλλά γύρισα να ζήσω στην Ιταλία, στα μέρη μου, έτσι
νομίζω ότι πήρα τη σωστή απόφαση.

Δ.Δ.: Είναι ακόμη
δύσκολο το να πληρώνεις το τίμημα της δόξας, με τους οπαδούς σου να σε
πολιορκούν παντού και πάντα ή σου έχει γίνει πια μια συνήθεια;
V.R.: Όχι, είναι πάντα πολύ δύσκολο. Για
παράδειγμα στο Λονδίνο ήταν ευκολότερο, αλλά και στη μικρή μου πόλη την Tavouglia είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα τώρα, εννοώ εκτός από το καλοκαίρι που
έρχεται κόσμος για να με δει και να με συναντήσει. Στους νορμάλ μήνες του
χρόνου είναι ήσυχα γιατί όλοι με ξέρουν εκεί. Έτσι το τίμημα που πληρώνω για τη
φήμη μου είναι αρκετά υψηλό, γιατί πάντα είσαι κάτω από πίεση, αλλά έχω εκεί
όλους τους φίλους μου, την οικογένειά μου, το σκύλο μου...

Δ.Δ.: Ήταν μια θαυμάσια ιδέα το κράνος στο Mugello.Σκοπεύεις να μας εκπλήξεις πάλι σύντομα;
V.R.: Είναι πολύ δύσκολο να έχεις τέτοιου
είδους ιδέες. Εννοώ ότι χρειάζεται χρόνο. Πάντα αυτά τα ειδικά σχέδια τα κάνω
με τον προσωπικό μου σχεδιαστή, τον Aldo Drudi – όχι ακριβώς
προσωπικό σχεδιαστή – αλλά κάνει όλα τα δικά μου σχέδια. Είναι πολύ έξυπνος και
έχει μερικές φανταστικές ιδέες. Για να φτάσουμε σε αυτή τη συγκεκριμένη ιδέα
χρειάστηκε να βρεθούμε 5-6 φορές, για να βρούμε και να δουλέψουμε τη σωστή
ιδέα. Έτσι δεν ξέρω πότε θα μας έλθει κάτι καινούργιο, ίσως για το Misano να έχουμε κάτι ειδικό, αφού είναι ιταλικό Grand Prix. Αλλά πρέπει να δουλέψουμε για αυτό.

Δ.Δ.: Θα σχεδιάσεις και κάποιο νέο σκετς, όπως αυτά που έκανες παλιά;
V.R.: Είχα μια αστεία ιδέα να κάνουμε κάτι στον αγώνα στη Βαρκελώνη, σε σχέση με την Ιταλική Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.Αλλά δεν κέρδισα και δεν το κάναμε, έτσι προς το παρών δεν έχουμε κάτι καινούργιο.

Δ.Δ.: Εδώ στο Donington συμπληρώνεις 200 συνεχόμενες εκκινήσεις και γιαυτόν τον αγώνα είσαι ο
εμπειρότερος οδηγός για πρώτη φορά στην καριέρα σου! (δεν αγωνίστηκε ο Loris Capirossi που είναι ο μόνος οδηγός με περισσότερες εκκινήσεις από τον Rossi) Αισθάνεσαι ότι μεγαλώνεις;
V.R.: Όχι, όχι, είμαι χαρούμενος που φτάνω τα
200 Grand Prix στην κορυφή της βαθμολογίας, που σημαίνει ότι δουλεύω καλά για πολύ
καιρό. Έχω καλή προοπτική και είμαι στην κορυφή για περισσότερο από δέκα
χρόνια, δεν είναι πολύ εύκολο... (γελάει) Την ίδια στιγμή είμαι πολύ
στεναχωρημένος για τον Loris και ελπίζω ότι θα
έλθει πίσω σύντομα.

Δ.Δ.: Πάμε τώρα
και σε λίγο πιο τεχνικά πράγματα. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις το στυλ σου
στα νέα λάστιχα;
V.R.: Ναι, για έναν παλιό οδηγό σαν και μένα,
με πολύ εμπειρία είναι δύσκολο να αλλάξω τα λάστιχα και μαζί και το στυλ μου,
γιατί είχα το ίδιο στυλ για πολύ καιρό. Προσπάθησα με μικρά βήματα και μαζί και
η μοτοσυκλέτα και τα ηλεκτρονικά άλλαξαν και χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσω το
στυλ μου. Νομίζω τώρα ότι είμαστε αρκετά γρήγοροι.

Δ.Δ.: Προφανώς είσαι ευχαριστημένος με την Μ1 και τον τρόπο που η εξέλιξή της προχωράει μέσα στη χρονιά;
V.R.: Ναι, πάρα πολύ. Είμαι τόσο
ευχαριστημένος με την προσπάθεια της Yamaha στο να βελτιώσει τη
μοτοσυκλέτα. Είμαι χαρούμενος γιατί μου αρέσει να δουλεύω για την Yamaha και τώρα η Yamaha είναι καλή.

Δ.Δ.: Τα
προσπεράσματα είναι το δυνατό σου σημείο στον αγώνα. Τώρα με τα 800αρια είναι δυσκολότερα
από ήταν παλιά;
V.R.: Μου αρέσουν πολύ τα προσπεράσματα και το
να δίνω μάχες. Ο Pedrosa και ο Stoner είναι πολύ δυνατοί και μου αρέσει να τους
προσπερνάω και να ρυθμίζω τη μοτοσυκλέτα μου για να με βοηθάει στα
προσπεράσματα. Ατυχώς με όλα αυτά τα ηλεκτρονικά είναι πιο δύσκολο, οι μάχες
είναι λιγότερες από ότι δύο χρόνια νωρίτερα.

Δ.Δ.: Με αυτά τα
ηλεκτρονικά και την εξέλιξη των 800αριων, οι μοτοσυκλέτες είναι ασφαλέστερες,
γρηγορότερες, αλλά συγχρόνως και λίγο πιο βαρετές. Τι θα πρότεινες για το άμεσο
μέλλον;
V.R.: Λέω ναι στην ασφάλεια, αλλά 25% των
ηλεκτρονικών είναι αρκετά για την ασφάλεια. Το υπόλοιπο 75% είναι για κάνει τις
μοτοσυκλέτες ευκολότερες. Έτσι τώρα κάθε οδηγός είναι ικανός να κρατήσει το
ρυθμό σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, χωρίς να κλάνει λάθος. Για να έχουμε
περισσότερη ευχαρίστηση πρέπει να βγάλουμε κάποια ηλεκτρονικά, αλλά αυτό είναι
το ΜotoGP, η Formula 1 των μοτοσυκλετών, έτσι είναι νορμάλ το
ότι η εξέλιξη είναι έντονη. Μιλάμε συνεχώς και με τους άλλους οδηγούς στην επιτροπή ασφάλειας για το θέμα αυτό, αλλά η απόφαση δεν είναι στο χέρι μας. Αυτοί αποφασίζουν... (DORNA και FIM)

Δ.Δ.: Ποιά ήταν η
καλύτερη στιγμή που παρατήρησες μέχρι τώρα μέσα στη χρονιά από κάποιον άλλο
οδηγό; Έναν εντυπωσιακό γύρο ή ένα καλό προσπέρασμα ή κάτι άλλο.
V.R.: Ο Pedrosa ήταν εντυπωσιακός στην Βαρκελώνη, ήταν πολύ γρήγορος, δεν το περίμενα
ότι ήταν δυνατόν να πάει έτσι.

Δ.Δ.: Βλέπεις κάποιον από τα 250 που είναι έτοιμος να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία;
V.R.: Νομίζω ότι ο φίλος μου ο Simoncelli είναι πολύ γρήγορος και έτοιμος για το ΜotoGP, αλλά η συμβουλή μου είναι να μείνει ένα ακόμη χρόνο και να προσπαθήσει να κερδίσει το Πρωτάθλημα, ώστε να έλθει στο MotoGP με το Ν.1.

Εδώ κάπου έκλεισε η συζήτησή μας με μια αναφορά στον επόμενο αγώνα της Εθνικής Ιταλίας με την
Ισπανία, τον οποίο έχασε όπως έχασε και ο Valentino από τον Stoner
δύο μέρες αργότερα.