του Δημήτρη Διατσίδη

“Έλα μπάικερ, τι θα γίνει με το Μοτοτζιπί, δεν μ' αρέσουν αυτά τα πολλά φτερά, δεν κάνουν πια προσπεράσματα σαν αυτά που έβλεπα με τον Ρόσσι”, έλεγε μέχρι πριν λίγες μέρες ο “αρχηγός” στο τηλέφωνο και μέσα στις γιορτές, που βρεθήκαμε για τελευταία φορά στο σπίτι στο Κορωπί, είχαμε ολόκληρη συζήτηση για τις εξελίξεις που θα έρθουν το 2027 για τους αγώνες που του άρεσε να παρακολουθεί στην τηλεόραση. Μιλήσαμε βέβαια και για τις εξελίξεις σε τεχνολογία, για την παγκόσμια οικονομία, για τις προβλέψεις του σε πολιτική που κάθε μέρα βγαίνουν αληθινές, αλλά και για τη μοναξιά που ένιωθε μετά από όλα αυτά τα 50+ χρόνια δημιουργίας, που κατέληξαν στο να είναι μόνος σε ένα μεγάλο χώρο, ανήμπορος πια να κινηθεί και με την απαισιόδοξη ευχή “άντε να τελειώνουμε”...

Και αυτό το τέλος ήρθε σήμερα στις 9 Απριλίου του 2025, μέσα στο νοσοκομείο, μετά από 12 μέρες αρχικά με νεφρική ανεπάρκεια και τελικά από τη γενικότερη σωματική ανεπάρκεια του 86χρονου “πιλότου” που έφυγε ήρεμα και ήσυχα για το μεγάλο ταξίδι, όπως με διαβεβαίωσε ο γιατρός του Χρήστος Πλατής.

Τα τελευταία χρόνια είχα κοντινότερη επαφή με τον Κώστα Καββαθά, από όλα τα 37 χρόνια που δουλέψαμε μαζί αρχικά, επαγγελματικά χώρισαν οι δρόμοι μας το 1992 και ξαναβρεθήκαμε την τελευταία δεκαετία ως φίλοι πια με την εκτίμηση που είχε ο καθένας μας στα κοινά μας αντικείμενα. Μαζί με τον Γιώργο Βαρίνο που “έφυγε” πρώτος το 2024 και τον Στάθη Βεντουρή, βρισκόμασταν συχνά με τον “αρχηγό”, όπως τον αποκαλούσαμε.

Τα δύο πρώτα τεύχη του περιοδικού 2τροχοί

Η ιστορία είχε ξεκινήσει στις αρχές του 1988 όταν επιτέλους είχα γνωρίσει τον Κώστα Καββαθά, στα γραφεία των 4τροχών στην οδό Γοργίου στο Μετς της Αθήνας. Η πρώτη φορά που πέρασα την πόρτα του γραφείου του ήταν συγκλονιστική για μένα και ο ΚΚ (όπως υπέγραφε στο Εν Λευκώ) αμέσως μου ανέθεσε το ένθετο 2τροχοί που ήδη υπήρχε μέσα στο κορυφαίο από τα περιοδικά των Τεχνικών Εκδόσεων, που ήταν βέβαια οι θρυλικοί 4τροχοί. Σύντομα αποφασίσαμε να βγάλουμε τους 2Τ ως ξεχωριστό περιοδικό και από το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς επέλεξε την Σοφία Τσιατσιάνη ως Art Director, με την οποία του παρουσιάσαμε το 1ο τεύχος που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1988. Την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας ήμουν εκτός Αθήνας και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής άκουσα έναν ενθουσιασμένο Καββαθά να δίνει συγχαρητήρια στην ομάδα μας. Τις επόμενες ημέρες με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, καθώς με προσωπική πίεση του ΚΚ η Ferrari δέχτηκε να πάμε στο Fiorano την ιδιωτική της πίστα για μια δοκιμή της κορυφαίας τότε F40 μαζί με μια Bimota YB4, της κορυφαίας Ιταλικής μοτοσυκλέτας της εποχής. Ένα τρομερό εξώφυλλο των 4Τ, που πολλοί θυμούνται ακόμη και μια εκπληκτική ιστορία που έχει μείνει μοναδική, αφού η Ferrari δεν άφησε έκτοτε να ξαναμπεί μοτοσυκλέτα στην πίστα, λόγω της πίεσης για ένα ανάλογο θέμα από Ιταλικά και άλλα ξένα περιοδικά που είχαν ζηλέψει την ιδέα του Καββαθά!

H Bimota YB4 δίπλα στην Ferrari F40 στην πίστα Fiorano, με φωτογράφο τον ΚΚ!

Του “αρχηγού” του άρεσαν οι μοτοσυκλέτες και ήδη είχε πρωτοπορήσει και σε αυτόν τον τομέα με εξώφυλλα των 4Τ τα προηγούμενα χρόνια αφιερωμένα σε αγώνες Μοτοκρός, πρωτοστατώντας μάλιστα ο ίδιος σε διοργανώσεις.

Και του άρεσε να οδηγεί μοτοσυκλέτες μέχρι και πριν τρία χρόνια όταν μου ζήτησε να του φέρω την Ducati Monster 1100 και τη δοκίμασε σε μια αρκετά μεγάλη διαδρομή, έχοντας δώσει σε μένα την προσωπική του BMW R1000.

Στο αεροδρόμιο Μαραθώνα για τη φωτογράφηση του Γιώργου Νταλάρα με την Yamaha V-max που στη φωτογραφία μετακινεί ο ΚΚ

Εντωμεταξύ στα χρόνια που δουλέψαμε μαζί μου είχε αναθέσει για λίγο καιρό την αρχισυνταξία του περιοδικού Ταξιδεύοντας, παράλληλα με τους 2Τ, είχα γράψει και κάποια άρθρα στην Γεύση της κας Σόφης Καββαθά και φτάσαμε να κάνουμε και εκπομπές live στο youtube τα τελευταία χρόνια. Συνολικά μια πολύτιμη δημοσιογραφική πορεία για μένα.

Ο ΚΚ στη φωτογραφία εξωφύλλου του Ασημόσπιτου

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 2023 έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο, “Ασημόσπιτο / Silverhouse” και αργότερα τον Αύγουστο έχοντας αναρρώσει από κάποιες επεμβάσεις, έδειξε και πάλι αισιόδοξος σε μια προσπάθεια για κάτι καλό, μετά από μια συνάντηση που είχε με τον πρώην Πρύτανη του ΕΜΠ Νίκο Μαρκάτο.

Όμως η πορεία της φυσικής του κατάστασης δεν πήγε όπως περιμέναμε και σιγά-σιγά η απογοήτευσή του τον οδήγησε σε μια κακή κατάσταση κινητικότητας και τελευταία αναγκάστηκε ακόμη και μέσα στο σπίτι του να βρίσκεται σε καροτσάκι.

Έτοιμος ο ΚΚ για μια ακόμη πτήση με μαχητικό αεροπλάνο!

Για τον άνθρωπο που τόσο αγαπούσε την πτήση και είχε πετάξει με πάρα πολλά μαχητικά αεροπλάνα φτάνοντας και στα όρια του διαστήματος, για τον άνθρωπό που είχε οδηγήσει τα σπουδαιότερα αυτοκίνητα του κόσμου και πολλές μοτοσυκλέτες, για τον άνθρωπο που είχε φτιάξει τόσα πολλά περιοδικά όπως τα: 4 ΤΡΟΧΟΙ - 2 ΤΡΟΧΟΙ - Ο Κόσμος της Μοτοσυκλέτας - ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ - ΣΚΑΦΟΣ & ΘΑΛΑΣΣΑ - ΗΧΟΣ & HI -FI - Οδηγώντας: Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού - ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ - ΑΝΑΛΟΓΙΟ - ΟΡΕΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ - RAM - ΓΕΥΣΗ - ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ - ΤΡΟΧΟΙ & ΔΡΟΜΟΙ, αυτή η κατάσταση ήταν βαριά και από την ψυχολογική πλευρά.

Εξώφυλλα των περιοδικών των Τεχνικών Εκδόσεων

Μεγάλη η αγάπη του για την πτήση με ανεμόπτερα και ικανότατος πιλότος ο ίδιος

Έφυγε λοιπόν ο “pilot” - όπως του άρεσε να τον λέμε – ο “δάσκαλος” για πολλούς (που δεν του άρεσε πολύ ως όρος), ο άνθρωπος που διαμόρφωσε από το 1970 μέχρι σήμερα τρεις γενιές νέων, μαθαίνοντάς τους να σκέφτονται και να δρουν με άλλο τρόπο από ότι ο γενικά μίζερος της υποκουλτούρας του Έλληνα.

Αγνοήθηκε από τους πολιτικούς που δεν μπορούσαν να καταλάβουν το όραμά του και τα σχέδιά του, αγαπήθηκε όμως από μια μεγάλη ομάδα σκεπτόμενων ανθρώπων για τους οποίους ήταν ένας πρώιμος infuencer (επηρεάζων), κάτι που όταν του το είπα πέρυσι γελούσε με την καρδιά του.

Για μένα προσωπικά είναι μια μεγάλη απώλεια, αφού πάντα είχε κάτι να δώσει μέσα από τις συζητήσεις μας και μέσα από τα πολλά που είχαμε κάνει στο χώρο της δημοσιογραφίας.

Καλό σου ταξίδι “pilot αρχηγέ” μας.

Στην μετάδοση της αποστολής του Απόλλων 11 στο φεγγάρι το 1969

Θυμόμαστε τη δημιουργία του 1ου τεύχους των 2Τ, "το παιδί μας", όπως το έλεγε

Ας θυμηθούμε αυτά που μας είπε πριν από δύο χρόνια, στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη: