Του Δημήτρη Διατσίδη
 

Όταν έχεις χάσει το παιδί σου σε παρόμοιο ατύχημα και 14 χρόνια αργότερα βλέπεις να εξελίσσεται η σχεδόν ίδια ιστορία μπροστά σου, τότε το σοκ είναι μεγάλο, τουλάχιστον μέχρι να δεις ότι στην εξέλιξη του ατυχήματος ο κτυπημένος οδηγός δεν είναι αναίσθητος στην άσφαλτο!

Μιλάμε για το τρομερό ατύχημα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή Jorge Martin στο Κατάρ, όταν έπεσε μπροστά από την επερχόμενη μοτοσυκλέτα του Fabio Di Giannantonio, που δεν προλάβαινε να κάνει οτιδήποτε και με την μπροστινή του ρόδα κτύπησε στο δεξί μέρος της πλάτης τον Ισπανό.

Στην Μαλαισία το 2011 σε ένα ανάλογο σκηνικό, ο Marco Simoncelli προσπαθούσε να σώσει μια πτώση και ξαφνικά το σώμα του και η μοτοσυκλέτα του βρέθηκε στη ρόδα του Colin Edwards που ακολουθούσε και τον κτύπησε κεντρικά στην πλάτη και το πίσω μέρος του κράνους, ενώ ο Valentino Rossi που ήταν δίπλα στον Αμερικάνο, πέρασε με τη μοτοσυκλέτα του πάνω από το χέρι του φίλου του, που προφανώς είχε δεχτεί το σοβαρό κτύπημα από την πρώτη μοτοσυκλέτα. Λίγα λεπτά αργότερα ο Marco “SuperSic58” ξεψύχησε στο ιατρικό κέντρο της πίστας, ενώ και τότε ο πατέρας του Paolo είδε αρχικά το ατύχημα από τις οθόνες στα πιτς και μετά βρέθηκε στο ιατρικό κέντρο για να μάθει από τους γιατρούς την τραγικότητα των κτυπημάτων του παιδιού του, με το οποίο μαζί ζούσαν το όνειρο και μετά τον Τίτλο στα 250cc το 2009, είχαν πάρει το πρώτο τους βάθρο στη μεγάλη κατηγορία στην Τσεχία και ονειρευόταν την πρώτη νίκη στην Sepang.

Τώρα λοιπόν στο περιβάλλον της φωτισμένης πίστας του Lusail, o Paolo Simoncelli είδε μια ανάλογη σκηνή να εκτυλίσσεται, με ευτυχώς όχι ένα ανάλογο με του 2011 τέλος.

Στην καθιερωμένη του ανάλυση μετά το τέλος κάθε Αγώνα της ομάδας του στην Moto3, δεν μπορούσε παρά να αναφερθεί στο γεγονός της πτώσης του Martin και έγραψε χαρακτηριστικά:

“Οι μοτοσυκλέτες... έχουν μια θεατρική αύρα κάτω από τους προβολείς, σαν να ξέρουν πως εδώ, τρέχουν για επίδειξη.

Φεύγουμε από το Κατάρ με ευγνωμοσύνη, όχι για ό,τι συνέβη, αλλά για ό,τι δεν συνέβη. Ο Martin βγήκε «σχεδόν αλώβητος» μετά τη σύγκρουση και την πρόσκρουση από άλλο αναβάτη. Ευτυχώς, τον χτύπησαν δέκα εκατοστά μακριά από το σημείο χωρίς επιστροφή. Δεν ήταν η στιγμή, δεν ήταν η μοίρα – πες το όπως θέλεις... Σε εκείνη τη χούφτα εκατοστών, η τραγωδία θα μπορούσε να είναι αναπόφευκτη”, γράφει ο άνθρωπος του #motogpworldpaddock που έζησε τη μεγαλύτερη τραγωδία από όλους όσους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στις πίστες του MotoGP.

Και συνεχίζει: “Γι’ αυτό άρχισα να σκέφτομαι τα διάσημα «κερμπ του Misano». Στο μεταξύ, οι όλο και πιο ελαφριές ζάντες, στο κυνήγι της απόδοσης με κάθε κόστος, στραβώνουν και καταστρέφονται – και κάθε φορά είναι ένα κόστος για τις ομάδες. Και ίσως, τελικά, τους άναψαν το πράσινο φως (των ζαντών) με υπερβολική επιπολαιότητα. Φτιαγμένα για προστασία τα κερμπ, αλλά πολύ συχνά πηγή προβλημάτων, φέρουν κι αυτά τη δική τους ευθύνη”.

“Από την άλλη, πρέπει να σκεφτούμε ότι οι σημερινοί αναβάτες δεν έχουν κανόνες. Ξέρουν ότι μετά τη στροφή δεν υπάρχει χαλίκι, δεν υπάρχει γκρεμός – και γίνεται «γιορτή εκτός πίστας». Υπάρχει άσφαλτος, και αυτό αλλάζει τα πάντα. Όποιος τολμά, δεν πληρώνει. Όποιος βγαίνει εκτός, επιστρέφει χωρίς πρόβλημα. Όποιος δεν κάνει λάθη... τι πλεονέκτημα έχει;”

“Συνεχίζουμε να επιβραβεύουμε το ρίσκο και να τιμωρούμε την ακρίβεια. Το λέω εδώ και καιρό: χρειάζεται ένας ξεκάθαρος κανόνας. Για παράδειγμα, αν βγεις εκτός πίστας, παίρνεις ποινή ενός δευτερολέπτου. Αλλιώς – μιας και δεν μπορούμε να φέρουμε τάφρους με κροκόδειλους – ας επιστρέψουμε στο παλιό καλό χαλίκι. Εκεί όπου τα λάθη έχουν κόστος. Εκεί όπου κάθε κίνηση στην πίστα μετράει και διδάσκει”, καταλήγει ο Ιταλός πατέρας που είδε το παιδί του να “φεύγει” σε μια ανάλογη φάση.

Μάλιστα και ο Διευθυντής της Aprilia, o Massimo Rivola απέδωσε το λάθος και την πτώση του οδηγού του Jorge Martin στα διπλά κερμπ που έχουν κατασκευαστεί στην πίστα του Κατάρ για να φιλοξενήσουν τους Αγώνες της Formula 1 και έτσι έχουν δώσει περιθώριο για εξόδους εκτός των παραδοσιακών ορίων που καθορίζονται από το τέλος του κερμπ.

Ευτυχώς πριν από λίγες ημέρες ο Ισπανός – παραλίγο θύμα – επέστρεψε στη χώρα του και σε νοσοκομείο της Μαδρίτης συνεχίζει τη θεραπεία του, με τρία από τα αρχικά 11 πλευρά του ακόμη σπασμένα και με πνευμοθώρακα που πάει κάθε μέρα και καλύτερα. Σίγουρα θα θυμάται για όλη του τη ζωή αυτούς τους δέκα πόντους που του επέτρεψαν να συνεχίσει τη ζωή του αρχικά και την καριέρα του μετά, αφού ο ίδιος δήλωσε ότι θα επιστρέψει δυνατότερος. Παρά δέκα εκατοστά δεν θα είχε αυτήν την επιλογή! Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι μια υπόθεση που έχει πολύ μεγάλα ρίσκα...

Y.Γ. Να θυμηθούμε ότι σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του Ayrton Senna στην Imola το 1994...