Ήταν 16 Φεβρουαρίου, πριν 32 χρόνια όταν η Στεφανία, η όμορφη ξανθιά με τα γαλάζια μάτια, , έφερνε στο κόσμο ένα αγόρι που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας. Ο πατέρας, ο αγωνιζόμενος τότε Graziano Rossi, μίλησε στην φίλη συνάδελφο Alice Margaria για εκείνη την ημέρα και τις μνήμες του από την 16η Φεβρουαρίου του 1979. 

«Πιστεύεις ότι θυμάμαι κάτι που έγινε πριν 32 χρόνια;», ήταν η πρώτη αντίδραση του «Grazia»! «Θυμάμαι ότι η μητέρα του ήταν στο όριο όλη την ώρα, περιμένοντας την γέννα και γω ήμουν αντίστοιχα χάλια. Το σπίτι μας ήταν ακατάστατο καθώς προσπαθούσαμε να το ετοιμάσουμε για αυτό που θα ξεκινούσε. Εγώ θα έτρεχα με την Morbidelli εκείνη την χρονιά και όπως όλοι οι άλλοι τον Φεβρουάριο ήταν ένα μεγάλο μπέρδεμα για να ετοιμαστούμε για την αγωνιστική χρονιά που ερχόταν. Αλλά αυτό θυμάμαι, ότι παρόλα αυτά κατάφερα να είμαι κοντά τους.»

Ε: Πήγες την Στεφανία στο νοσοκομείο του Urbino;

«Πραγματικά πιστεύω ότι την πήγα και πραγματικά πιστεύω ότι… δεν θυμάμαι!»

Ε: Θυμάσαι πότε γεννήθηκε; Ήταν πρωί, απόγευμα ή νύχτα;

«Όχι, αλλά νομίζω ότι ήταν νύχτα, γιατί ποτέ δεν έτοιμος να κάνει κάτι το πρωί. Ούτε τώρα, ούτε τότε. Δεν θα ήταν έτοιμος να γεννηθεί το πρωί. Το πρωί είναι μόνο καλός στο να κοιμάται.»

E: Είχε ήλιο, έβρεχε;

«Σίγουρα είχε ήλιο, γιατί δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν γεννήθηκε ο Valentino.»

Ε: Ποιά ήταν τα συναισθήματά σου όταν τον πρωτοείδες;

«Είναι κάτι που οι άνδρες και οι πατεράδες δεν μπορούν ποτέ να εξηγήσουν. Είναι κάτι τόσο σημαντικό που οι λέξεις δεν μπορούν να το περιγράψουν σωστά. Είχα αμέσως την αίσθηση ότι έπρεπε να αρχίσω να κάνω κάτι για κείνον, να σιγουρευτώ ότι ήταν ΟΚ, δεν ξέρω, να τον ντύσω ή να τον ετοιμάσω για την βάπτιση.»

Ε: Ξέρατε ότι θα ήταν αγόρι;

«Όχι, τότε δεν υπήρχαν τεστ που μπορούσαν να σου το πουν πριν.»

Ε: Ποιος διάλεξε το όνομα Valentino;

«Η μητέρα του και εγώ το διαλέξαμε μαζί, αλλά δεν θυμάμαι ποιος από τους δύο μας το είπε πρώτος…»

Ε: Θυμάσαι αν ήταν φυσιολογικός τοκετός ή καισαρική;

«Φυσικός.»

Ε: Πόσο ζυγίστηκε;

«3.4 κιλά.»

Ε: Ήταν ένας γρήγορος ή αργός τοκετός;

«Οπωσδήποτε γρήγορος. Αυτός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει έναν αργό τοκετό.»

Ε: Τι άλλο θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

«Ήμουν 25 χρονών, ήμουν οδηγός αγώνων και… το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Στα 25 του ένας άνδρας μπορεί ή να είναι ήδη ώριμος ή να είναι τρελός σαν παιδί. Στα 25 μου εγώ ήμουν τρελός σαν παιδί και όταν είσαι έτσι, το να κάνεις παιδί μπορεί να έχει τρομερή επίδραση πάνω σου.»

«Φοβήθηκα ότι άρχισα να γερνάω, γιατί στην θεωρία ένας άνδρας με παιδί είναι μεγάλος. Μετά συνειδητοποίησα ότι ένα μωρό είναι κάτι που παίζει, γελάει, κλαίει, ουρλιάζει… τα κάνει όλα χάλια. Έτσι ένα παιδί φέρνει χάος στο σπίτι και πολύ ευτυχία και ένα συνεχές χαμόγελο. Επίσης ένα παιδί πραγματικά πηγαίνει μπροστά, ακόμη κι αν ήδη προχωράει μπροστά.»

Ε: Και μετά μεγάλωσε, ενώ εσύ προσπαθείς…

«Δεν μεγάλωσε περισσότερο από μένα και είναι τυχερός σε αυτό (απάντησε με γέλιο). Αν ο Vale έκανε ένα παιδί τώρα, θα είχε την ίδια εμπειρία που είχα και γω όταν γεννήθηκε. Δηλαδή θα αισθανθεί ότι πρέπει να μεγαλώσει με κάθε κόστος, ακόμη και αν αυτό δεν είναι απαραίτητο.»

Ε: Τι δώρο νομίζεις ότι θα ήθελε ο Valentino για το 2011;

«Άσε με να σκεφτώ… είχε πρόσφατα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, τον πόνο στον ώμο του που τον ταλαιπώρησε πέρυσι. Το δώρο που θα του έδινα είναι μια δήλωση. Ένα συμβόλαιο υπογεγραμμένο από κάποιον που θα έλεγε ότι δεν θα τον αφήσει ποτέ να τραυματιστεί πάλι.»

Ε: Κάποιον σαν… τον Ιησού Χριστό;

«Ναι, κάποιον σε αυτό το επίπεδο. Θα σήμαινε ότι μια από τις προσευχές μου θα είχε απαντηθεί: ότι δεν θα τραυματιστεί πάλι.»

Ε: Αλλά πρέπει να πιστεύεις στον Θεό, αλλιώς…

«Εκείνος και γω πιστεύουμε αρκετά ο ένας στον άλλο, ώστε να μπορώ να ζητάω μια χάρη και πιστεύω ότι θα μου την κάνει!»