Σήμερα, 20 Ιανουαρίου, θα ήταν τα 36α γενέθλια του Marco Simoncelli.

Ο Simoncelli απεβίωσε, σε ηλικία 24 ετών, μετά από ένα ατύχημα στον αγώνα MotoGP της Μαλαισίας το 2011, αλλά η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή στο paddock και όχι μόνο.

Ο πατέρας του Paolo, που θυμάται τον γιο του 12 χρόνια μετά τον θάνατό του, αναρωτιέται τι ιστορία θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ο Marco.

"Μερικές φορές φαντάζομαι τον Μarco να έχει μεγαλώσει, ως πιο ώριμος αναβάτης, αλλά δεν μπορώ", είπε ο Paolo στο Men On Wheels.

"Ήταν έτσι και πιθανότατα θα είχε μείνει αγόρι (δεν θα είχε ωριμάσει) για πάντα".

Ο Valentino Rossi, του οποίου η Ακαδημία VR46 εμπνεύστηκε από τον Simoncelli, έτρεξε για 20 σεζόν στην κορυφαία κατηγορία, κερδίζοντας επτά Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ο Aleix Espargaro, ενόψει της 13ης σεζόν του στην μεγάλη κατηγορία, παραδέχτηκε ότι δεν έχει τη «δύναμη» να συνεχίσει όσο ο Rossi.

Πόσο καιρό θα είχε αγωνιστεί ο Simoncelli;

"Θα ήταν 36 και αν το σκεφτώ, δεν ξέρω αν ο Marco θα έκανε την ίδια ερώτηση στον εαυτό του", είπε ο Paolo. "Με αυτό το πάθος που είχε, με το μόνο ενδιαφέρον του να είναι οι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ίσως να είχε ξεπεράσει τον Valentino Rossi".

"Ίσως να έπρεπε να τον τραβήξουμε πάνω από τη μοτοσυκλέτα, ήδη με άσπρα μαλλιά, στα 50 του! Ο Μarco δεν ήθελε ποτέ κάτι άλλο. Είναι μια γνωστή ιστορία και την έχουμε πει χιλιάδες φορές, ήθελε απλώς να οδηγήσει μια μοτοσικλέτα. Ήταν πολύ μικρός και ήδη έλεγε ότι μια μέρα θα γινόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής".

"Αν κοιτάξω στα μάτια έναν οδηγό, οποιονδήποτε αναβάτη που αγωνίζεται σε οποιαδήποτε κατηγορία, βλέπω τον Marco".

"Το πάθος, η ορμή, η παρόρμηση ενώνουν τους πάντες. Όμωε κάθε οδηγός είναι μοναδικός και υπό αυτή την έννοια όχι, δεν υπάρχει διάδοχος".

"Στο σημερινό MotoGP όλοι έχουν κάτι από τον Marco, είτε στον τρόπο που οδηγούν είτε σε ένα φυσικό χαρακτηριστικό ή ακόμα και σε έναν τύπο προσέγγισης με τον Τύπο και τους οπαδούς".

"Οπότε όχι, δεν θα πω όνομα και δεν ξέρω καν αν η σωστή λέξη που πρέπει να χρησιμοποιήσω είναι «κληρονομιά», μπορώ μόνο να σας πω ότι βλέπω τον Μarco σε όλους και τον βλέπω, πάνω απ' όλα, στο τα μάτια των αναβατών, σε εκείνα τα βλέμματα πίσω από τα κράνη που δεν περιγράφονται καν".