Ξεκίνησα να οδηγώ μοτοσυκλέτα από τεσσάρων ετών και από τα πέντε μου χρόνια λαμβάνω μέρος σε διοργανώσεις, αγώνες, σχολεία οδήγησης, προπονήσεις, με την μοτοσυκλέτα να είναι στην καθημερινότητα μου αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μου. Δεν πίστευα ποτέ πως από δική μου επιλογή δεν θα συμμετείχα σε αγώνα. Δυστυχώς όμως οι καταστάσεις των τελευταίων μηνών με έκαναν να πάρω αυτή την απόφαση έπειτα από αρκετή σκέψη και περισυλλογή.

 

Πρώτος λόγος αυτής μου της απόφασης είναι η αδιαφορία της διοργάνωσης προς τον αδελφό μου Νίκο στη πτώση που είχε η οποία προκλήθηκε από αντιαθλητική συμπεριφορά συναγωνιζόμενου στον πρώτο αγώνα SUPERMOTO στη Δράμα. Χρειάστηκε να μεταβεί στο νοσοκομείο και να νοσηλευτεί, με την διοργάνωση να μην ενδιαφέρεται ούτε για την κατάσταση του ούτε για να αποδώσει δικαιοσύνη.

 

Δεύτερος λόγος είναι οι νωπές μνήμες από τα τραγικά γεγονότα του προηγούμενου μήνα στον αγώνα MOTCROSS στα Γιαννιτσά που δύο νέα παιδιά βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Η σκέψη μου είναι σε αυτούς και τις οικογένειες τους.

 

Τρίτος λόγος είναι η επιδείνωση της διοργάνωσης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας 2021. Ιδιαίτερα στον τελευταίο αγώνα, όπως όλοι γνωρίζετε, η έλλειψη χρονομέτρησης και η απουσία υπεύθυνων δημιούργησαν πολλά προβλήματα. Επίσης, στην σοβαρή πτώση αθλητή στη κατηγορία RACING που θα έπρεπε να διακοπεί ο αγώνα αντιμετωπίστηκε ελαφρά και επικίνδυνα, με το ασθενοφόρο να διασχίζει τον αγωνιστικό χώρο δύο φορές ενώ αναβάτες συνέχιζαν τον αγώνα.

 

Στον προηγούμενο αγώνα, προτελευταίο του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας, σφράγισα τον τρίτο μου συνεχόμενο τίτλο στην κατηγορία SUPERSPORT, με πρώτους τερματισμούς σε όλους τους αγώνες 2019-2020-2021. Όμως η νίκη μου στον πρώτο αγώνα του 2021 που έγινε συγχρόνως με το Βαλκανικό Πρωτάθλημα και αναβάτες από αρκετές Βαλκανικές χώρες υποβιβάστηκε γιατί υποθάλφτηκε από Ελληνική ομάδα. Η αγωνιστική μου οδήγηση παρερμηνεύτηκε «ως επικίνδυνη» και η διαμαρτυρία τους στην διοργάνωση οδήγησε σε ποινή, η οποία δεν μου ανακοινώθηκε επίσημα, ούτε καν με ενημέρωσαν, αλλά την συνειδητοποίησα στην απονομή του αγώνα. Η Ελληνική Ομοσπονδία δεν διαφύλαξε τα δικαιώματα μου και έχασα το δικαίωμα της ένστασης στην απόφαση λόγω χρόνου. Δέχτηκα την άδικη ποινή εκείνη την ημέρα αφού δεν είχα άλλη επιλογή αλλά θέλησα να δικαιωθώ έστω και μεταγενέστερα αφού ούτε οδήγησα επικίνδυνα ούτε προκάλεσα εγώ την πτώση συναθλητή μου και είχα και αποδείξεις. Για αυτό το λόγο προέβη σε έφεση στην Ελληνική Ομοσπονδία και ακολούθησε ακρόαση στην Δευτεροβάθμια Πειθαρχική Επιτροπή Α.ΜΟΤ.Ο.Ε η οποία απορρίφθηκε λόγο ότι «δεν προηγήθηκε η προαπαιτούμενη επιτόπια ένσταση» ενώ ήδη τους είχα λεπτομερώς εξηγήσει γραπτώς και προφορικώς πως δεν ενημερώθηκα έγκαιρα για την ποινή και χάθηκε ο χρόνος της ένστασης. Ουσιαστικά λοιπόν οι αποδείξεις μου και τα στοιχεία μου δεν έπαιξαν κανένα ρόλο και απορρίφθηκαν. Δυστυχώς η Ελληνική Ομοσπονδία έδειξε για άλλη μια φορά την αδράνεια της και την αδιαφορία να προστατέψει και να υποστηρίξει Έλληνες αθλητές σε διεθνή διοργάνωση. Αυτός είναι και ο τέταρτος λόγος της απόφασης μου. Διαμαρτύρομαι για την διοργάνωση και την έλλειψη ενδιαφέροντος προς τους αγωνιζόμενους και ελπίζω κάποια στιγμή να γίνουν αγώνες ουσιαστικοί με σεβασμό και ενδιαφέρον προς όλους.

 

Ευχαριστώ όλους που με στηρίξατε με την θετική σας ενέργεια, τα καλά σας λόγια, το χειροκρότημα σας, και την αγάπη σας. Ευχαριστώ τους χορηγούς μου Honda Karakostas, Honda Saracakis, Pirelli Intramoto, Tzortzopoulos Moto Fashion, Beta Bet, Extra Products Tasoulis, Georgopoulos Power Stores, Liqui Moly Greece, Papastavrou Shops, Rise Custom, Moto Monkey που συνεισέφεραν ουσιαστικά στην πραγματοποίηση των τριών συνεχόμενων τίτλων στην κατηγορία SUPERSPORT αλλά και στις ατελείωτες στιγμές χαράς και αδρεναλίνης. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ αξίζει στον πατέρα μου που όλα αυτά τα χρόνια στέκεται δίπλα μου προετοιμάζοντας την μοτοσυκλέτα μου αλλά και συνεχώς εμψυχώνοντας και ενθαρρύνοντας με.