Should I Stay or Should I Go*

Πίσω από τα φλας

το blog του Δημήτρη Διατσίδη**

Γύρισα σπίτι, μετά μια κουραστική μέρα στις Σέρρες, για την παρακολούθηση του Αγώνα για το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας, που μετρούσε μαζί και για το Ελληνικό, για το οποίο αποτελούσε τον πρώτο διπλό Αγώνα του 2021. Στο ραδιόφωνο ο σταθμός που έπαιζε παλιά ροκ μουσική έβαλε το γνωστό τραγούδι των Clash, το “Should I Stay or Should I Go”, ένα πανκ-ροκ τραγούδι που γράφτηκε το 1981, κυκλοφόρησε το 1982 και έγινε μεγάλη επιτυχία δέκα χρόνια αργότερα, όταν η Levi's το επέλεξε για ένα διαφημιστικό της σποτ. Στο μυαλό μου, μέσα από τους στίχους πέρασε η σκέψη ότι μπορεί την ίδια στιγμή με μια απίθανη συμπαντική συγκυρία να άκουγε τον ίδιο διαδικτυακό σταθμό, την ίδια στιγμή και ο Βαλεντίνο Ρόσσι, που ήδη αυτές τις ημέρες ξεκίνησε τις ολιγοήμερες διακοπές του στην Κροατία, με το σκάφος του!

Το ερώτημα των Clash, που κυκλοφόρησε μαζί με το τραγούδι τους “Straight to Hell”, είναι ένα ερώτημα που βασανίζει πολύ τον 9 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή τους τελευταίους μήνες. Θα το απαντήσει σύντομα, ίσως να το έχει απαντήσει μέχρι την ώρα που θα κυκλοφορεί στα περίπτερα το 116ο τεύχος μας και τότε να μην έχει νόημα αυτό το κείμενο. Όμως με την ευκαιρία θέλω να δώσω μια άλλη οπτική σε αυτό το ερώτημα, για το οποίο δέχομαι συνεχώς και γω ερωτήσεις για το ποια είναι η άποψή μου: πρέπει να φύγει ή να μείνει ο Ρόσσι για έναν ακόμη χρόνο στο MotoGP;

Στην ανασκόπηση της χρονιάς που κάνουμε στο περιοδικό, ο Ρόσσι έχει πάρει ένα ελάχιστο μέρος λέξεων και φωτογραφιών, ανάλογο των χειρότερων εμφανίσεων που έχει κάνει στα 25 χρόνια που αγωνίζεται στα Grand Prix, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν, να έχει τόσο χαμηλή προβολή.

Και αυτή η δύσκολη περίοδος αγωνιστικά για τον Βάλε, είναι η χαρά τον “επαγγελματιών” του μίσους, που οι περισσότεροι είναι όσοι δεν έχουν κερδίσει ποτέ ούτε ένα παιχνίδι στα χαρτιά στη ζωή τους, είναι εκείνοι που ζηλεύουν, είναι όσοι δεν μπορούν να χτίσουν κάτι αξιοπρεπές στην ύπαρξή τους και παρόλα αυτά, είναι πολύ καλοί και πολύ ανελέητοι, στην ανάλυση και μετά στην καταστροφική κριτική των άλλων.

Αυτοί οι ξερόλες που έχουν άποψη για την αεροδιαστημική μηχανολογία, για τα εμβόλια, τα οικονομικά, την πολιτική, το ποδόσφαιρο, ενώ θεωρούν ότι όλοι οι υπόλοιποι γύρω τους είναι άσχετοι. 

Αυτοί λοιπόν από την ασφάλεια του καναπέ τους φωνάζουν και παροτρύνουν τον Ρόσσι (μέσω των κοινωνικών δικτύων) να αποσυρθεί, να σταματήσει την κατρακύλα του και άλλα τέτοια. Λέγοντας μάλιστα ότι ό,τι κέρδισε το κέρδισε επειδή είχε την καλύτερη μοτοσυκλέτα και τους πιο αδύναμους αντιπάλους. Η τεχνολογία σήμερα έχει δώσει τεράστια ελευθερία λόγου στον οποιοδήποτε, που βρίσκει την ευκαιρία να καταφερθεί ενάντια στον Ρόσσι ή σε οποιονδήποτε άλλο δεν του αρέσει, παίρνοντας χαρά και ευχαρίστηση από τις κακές ημέρες των άλλων. 

“Υπάρχει κάποιος που μετρά τις ημέρες από την τελευταία νίκη του Βαλεντίνο για κάποιο χρονικό διάστημα και με κάθε επιπλέον αγώνα που περνά, η χολή του πρήζεται λίγο περισσότερο καθώς πυροβολεί δηλητήριο. Έχω πρώην συναδέλφους και εν ενεργεία συναδέλφους που είναι έτοιμοι να σταθούν ως ανελέητοι δικαστές, με τα Μεφιστοφιλικά χαμόγελά τους και φυσικά με μόνο μία ετυμηγορία: ένοχος χωρίς ελαφρυντικά, επειδή είναι ελεύθερος και μπορεί να επιλέξει τι να κάνει με την ύπαρξή του!” γράφει ο καλός μου φίλος Paolo Ianieri στην Gazzetta Dello Sport στην Ιταλία. 

Ο Βαλεντίνο από τη μεριά του απλά συνεχίζει να κάνει ό,τι του αρέσει, αφού μπορεί να το κάνει, χωρίς να έχει την ανάγκη κανενός. Κι αν αυτό είναι ένα χτύπημα στην υπερηφάνεια, αυτών που κάνουν την κριτική τους, σίγουρα είναι κάτι που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου.

Έχω γνωρίσει αρκετούς που παρακαλούσαν για ένα αυτόγραφο, για ένα μπλουζάκι ή ένα οποιοδήποτε αναμνηστικό του Ρόσσι και τώρα είναι επικριτές του! 

Έχω δει αρκετούς που βγήκαν φωτογραφία μαζί του και ήταν όλο χαμόγελα και ευχαριστώ και τώρα, χωρίς την παραμικρή ντροπή, μιλούν απαξιωτικά για αυτόν που έγραψε ίσως την πιο χρυσή ιστορία αυτού του σπορ, το οποίο λένε ότι αγαπούν και θαυμάζουν. 

Ας αφήσουμε λοιπόν τον Βαλεντίνο να αποφασίσει αν θα μείνει ή αν θα φύγει και ας ελπίσουμε ότι θα μείνει για μια ακόμη χρονιά, για να δούμε από τη μια μεριά πως θα ανταποκριθεί στην πρόκληση που λέγεται οδήγηση της σημερινής Ντουκάτι και από την άλλη για να τον αποχαιρετήσουν στις γεμάτες πίστες αυτοί που δεν ανήκουν σε αυτή τη συνομοταξία των επικριτών και των ανθρώπων του θυμού και του μίσους. 

*Να μείνω ή να φύγω

** Υ.Γ. To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές στιγμές αποκτούν το νόημά τους.