Πίσω από τα φλας: Το Blog του Δημήτρη Διατσίδη

Ήταν 1η Μαΐου του 1994, όταν ο Μεγαλύτερος οδηγός της Ιστορίας της Formula 1, o Ayrton Senna, “πετούσε” προς τον ουρανό στην πίστα της Ίμολα. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα στην οθόνη της τηλεόρασης, στο σπίτι του πολυ-Πρωταθλητή του σκι Γιάννη Σταματίου, με τον οποίο βλέπαμε τον Αγώνα και μαζί με άλλους φίλους ετοιμάζαμε κάτι για φαγητό. Η αγωνία μεγάλωνε καθώς το ασθενοφόρο ήταν δίπλα στην πληγωμένη Rothmans-Williams, ένα μονοθέσιο το οποίο ο ίδιος μας είχε παρουσιάσει λίγους μήνες νωρίτερα στο Εστορίλ της Πορτογαλίας. Ήταν η πρώτη φορά που τον συναντούσα από κοντά τότε και καθόμουν και τον κοίταζα σαν θεό, καθώς προσπαθούσε να είναι προσιτός στους δημοσιογράφους από όλη τη γη, που τον είχαμε περικυκλώσει στο paddock μετά τις πρώτες του φωτογραφίες με τα άσπρο-μπλε χρώματα.

Τον είχα δει άλλη μια φορά σε Αγώνα στο Ρίο στην Βραζιλία στις 26 Μαρτίου του 1989 που είχε εγκαταλείψει 2 γύρους πριν το τέλος και οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι άρχισαν να φεύγουν αμέσως από την πίστα, χωρίς να ενδιαφέρονται για το ποιος θα κέρδιζε τον αγώνα. Για αυτούς ήταν ο Θεός! 

Και εκείνη την ημέρα 1/5/1994 έχασαν το δικό τους άνθρωπο, το ίνδαλμά τους, το Θεό τους.

Ο αείμνηστος Άρης Σταθάκης μετά από λίγο μου τηλεφώνησε, καθώς έλειπε εκτός Αθήνας. Ο Τέρενς Κουίκ που τότε ήταν ο κεντρικός παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, με έψαχνε για να πάω επειγόντως στο Μαρούσι για να ετοιμάσω 1'30'' θέμα για τις ειδήσεις με το θάνατο του Senna. Δεν ήταν όμως δυνατόν να χωρέσει σε τόσο μικρό χρόνο η είδηση για τον Μεγαλύτερο Οδηγό Όλων των Εποχών! Έγινε σχεδόν διπλάσιο το θέμα – τεράστιο για ειδήσεις – όμως και ο Τέρενς είχε συγκινηθεί και το θέμα έπαιξε τελειώνοντας με τη σημαία της Βραζιλίας που χανόταν στον Ωκεανό, όπως είχε χαθεί ο Αϊρτον για τους συμπατριώτες του.

Αντιγράφω από τον φίλο και συνεργάτη Γιώργο Βαρίνο από το gazzetta.gr: “Ο Ayrton Senna ήταν μια “bigger than life” προσωπικότητα. Όλη του η ζωή, υπήρξε ένας αγώνας κυριαρχίας γι' αυτόν, κυρίως μέσα στις πίστες αλλά και έξω από αυτές. Άγιος, κωλόπαιδο και gentleman σε μια σχεδόν απίστευτη και μαγική ισορροπία, ενέπνευσε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο και κέρδισε τον σεβασμό αντιπάλων και ομόσταυλων.

Ο Σένα έφτασε στην Αγγλία το 1980 ως οδηγός kart όπου οι επικές μάχες με τον Τέρι Φούλερτον -τον οποίο ο ίδιος ο Σένα θεωρούσε τον καλύτερο οδηγό στον κόσμο- υπήρξαν ομηρικές και αξέχαστες. 

Το 1983 κατακτά το Αγγλικό Πρωτάθλημα F3, ενώ το 1984 ξεκινά την καριέρα του ως οδηγός F1 με την ομάδα της Toleman-Hart. Τα επόμενα τρία χρόνια (1985-'86-'87) θα τρέξει με την ομάδα της John Player Special Team Lotus ενώ το '88 βρέθηκε στην McLaren όπου και ξεκίνησε να λάμπει το άστρο του με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τα χρόνια στην McLaren θα του επιτρέψουν να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να κατακτήσει 3 τελικά Πρωταθλήματα και να δημιουργήσει μια αξέχαστη αντιπαλότητα με τον Αλέν Προστ.

Το 1994 έκανε μεταγραφή στην Williams και μόλις στον 3ο αγώνα με την νέα του ομάδα, πέρασε στην αιωνιότητα. Αυτό ήταν.

Και ήταν αρκετό για να μιλάμε ακόμα όλοι γι αυτόν. Σήμερα θα διαβάσετε δεκάδες αφιερώματα. Υπάρχουν συνάδελφοι που ο χαμός του Άιρτον τους επιρρέασε τόσο πολύ και τόσο βαθιά που ένιωσαν την ανάγκη να καθίσουν και να χάσουν μήνες και χρόνια από την ζωή τους για να γράψουν βιβλία για τον αξέχαστο Βραζιλιάνο, όπως ο πολύ καλός συνάδελφος Βασίλης Τσακίρογλου που έγραψε 3 βιβλία. To AYRTON SENNA ADEUS I, AYRTON SENNA ADEUS II και το Senna: Το Πνεύμα της Ταχύτητας.”

Ήταν επίσης ένας εκπληκτικός Ducatisti, θα συμπληρώσω, με τρομερή αγάπη για τις μοτοσυκλέτες της Μπολώνια. Είναι γνωστή η φωτογραφία στην οποία περιποιείται την αγαπημένη του 851, ενώ οδηγούσε και Monster. 

H Ducati τον τίμησε με ειδικά μοντέλα αφιερωμένα σε αυτόν τον μεγάλο οδηγό, όπως η 916 Senna ή η Panigale 1199 Senna.