Αγαπητοί φίλοι, 

Είναι πραγματικά δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να μιλάει μέσα από τις πράξεις του, να πρέπει να «συμμαζέψει» λέξεις και να τις βάλει σε ένα χαρτί. Ωστόσο, νιώθω ότι θα ήμουν αγνώμων αν δεν ευχαριστούσα δημόσια ανθρώπους (μερικούς τους έχω γνωρίσει προσωπικά και μερικούς όχι), οι οποίοι στήριξαν την ιδέα να είμαι και πάλι ο Έλληνας που θα ξεδιπλώσει την ελληνική σημαία στο Μπουένος Άιρες. Πριν ξεκινήσω από την Αθήνα για μια ακόμα αναμέτρηση με τη σκόνη, τον ήλιο, τη βροχή, την έρημο, το κρύο, το υψόμετρο – όλους τους παράγοντες που κάνουν το Dakar τόσο γοητευτικό, ένας φίλος μού χάρισε μια εκτύπωση της «Ιθάκης» του Καβάφη, τονίζοντας μου ότι θα έπρεπε να εύχομαι να είναι μακρύς ο δρόμος διότι πλέον εγώ και οι «δρόμοι» του Dakar είμαστε ένα.

Τον ευχαριστώ πρώτα εκείνον, διότι μπορεί να μη κατάφερα φέτος να φτάσω στη Ιθάκη του Μπουένος Άιρες, αλλά νιώθω ότι κατέκτησα το δικό μου νησί. Είμαι πλούσιος από όσα κατέκτησα στο δρόμο, γύρισα γεμάτος γνώση και δεν κακιώνω τη θεά Τύχη: το απρόβλεπτο είναι μέρος της πρόκλησης.

Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τους χορηγούς και τους υποστηρικτές μου. Όχι μόνο διότι χωρίς την οικονομική τους συμβολή δε θα μπορούσα να λάβω μέρος στον αγώνα αλλά κυρίως διότι εν μέσω κρίσης, αρνητικού κλίματος και μιας γενικότερης εγχώριας μιζέριας, κάποιοι άνθρωποι πίστεψαν ότι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά διότι για κάποια πράγματα οφείλεις να παλεύεις. Τίποτα δε σου χαρίζεται αν δεν απλώσεις το χέρι να το αρπάξεις και γι’ αυτό και θα ήθελα να ευχαριστήσω κυρίως τους ανθρώπους που εκπροσωπούν τις εταιρείες:

BP Ultimate – Λουξ – Κορρές Project – Intralot – Diageo Otesat Maritel – Acerbis – Arai – Dianese – DNA Filters – Lepsi Vintage – Jaeger Le Coultre – Fir Tex – Perros Racing – Children Action – M Design  

Και εφέτος, μεγάλο μέρος της προσπάθειας παρακολούθησαν φίλοι. Από την ιστοσελίδα μου, από το γκρουπ στο Facebook, μέσω email, μέσω καθημερινών αναφορών στα μέσα ενημέρωσης. Σας ευχαριστώ κάθε έναν και κάθε μια ξεχωριστά, για τις ώρες ή τα λεπτά που αφιερώσατε για να μάθετε τι κάνει ένας «τρελός» στην έρημο, για να ξενύχτια που πολλοί κάνατε από την αγωνία του τερματισμού.

Ευχαριστώ ξεχωριστά και τους δημοσιογράφους που κάλυψαν και φέτος τις ημέρες του αγώνα. Και φυσικά – πως θα μπορούσα άλλωστε – να μην εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους αναγνώστες του περιοδικού Status οι οποίοι με ανέδειξαν ως Άνδρα της Χρονιάς.

Νομίζω ότι στον κατάλογο των ευχαριστιών ξεχνάω πολλούς ανθρώπους που με τη μικρή ή τη μεγάλη συμβολή τους βοήθησαν να πάρει το όνειρο σάρκα και οστά. Θα ήταν παράλειψη όμως να μην αναφέρω την ομάδα της Aprilia που μου έδωσε τη μέγιστη υποστήριξη, το γιατρό μου Γιώργο Αρεάλη, το γυμναστή μου Σταύρο Τσίτουρα και τον χειροπράκτη μου, Νίκο Καλογερόπουλο, τους μηχανικούς μου στην Ελλάδα Λευτέρη Πέρρο και Γιώργο Λεψινιώτη. Ένα ευχαριστώ επίσης και στους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν την επικοινωνία μου μαζί σας, Γεωργία Βορύλλα και Κώστα Κατσίγιαννη.

Κλείνοντας αυτή την επιστολή θα ήθελα – όπως συνηθίζω – να αποφύγω να δώσω υποσχέσεις για το μέλλον. Αυτό για το οποίο όμως μπορώ να δεσμευτώ είναι ότι όπως και στη προηγούμενη συμμετοχή μου, έτσι και φέτος, θα διοργανωθεί μια γιορτή για να γνωριστούμε από κοντά. Εγώ να γνωρίσω εσάς, εσείς εμένα και την αγωνιστική μου μοτοσικλέτα (την οποία ίσως θα έπρεπε να ευχαριστήσω πρώτη απ’ όλους για τα μοναδικά χιλιόμετρα που μου χάρισε πριν με… εγκαταλείψει!).  

Φιλικά,

Βασίλης Ορφανός