του Δημήτρη Διατσίδη

Φωτογραφία: Track-Day.gr

Οδηγήσαμε τη νέα Ducati Streetfighter V4 στην πίστα των Μεγάρων, αλλά και στους δρόμους της; Αθήνας, για να επιβεβαιώσουμε ότι η υπερβολική δύναμη των 208 ίππων σε μια γυμνή μοτοσυκλέτα, μπορεί να δώσει μια αντίστοιχη δόση ευχαρίστησης της οδήγησης!

Αρχικά να πούμε ότι η Streetfighter V4 της Ducati είναι μια γυμνή μοτοσυκλέτα πιστή στο δόγμα των “μαχητών των δρόμων”, όπως ονομάζονται οι επιθετικές σούπερσπορ χωρίς φέρινγκ!, κάτι που άλλωστε υποδηλώνεται από το όνομα του μοντέλου.

Οι Ιταλοί λένε ότι η “Fight Formula”, η συνταγή του νέου “μαχητή” είναι: Κινητήρας Desmosedici Stradale + Διπλά Φτερά + Ηλεκτρονικά από την Panigale V4 + 180 κιλά + Ψηλό Τιμόνι + 208 ίπποι! Δηλαδή πήραν την πολύ πετυχημένη Superbike Panigale V4 του 2023, της αφαίρεσαν το φέρινγκ, ρύθμισαν λίγο τον κινητήρα με -7.5 ίππους (φυσικά και οι 208 είναι εξωφρενική δύναμη), της έβαλαν ένα ψηλό τιμόνι και τέσσερα αεροδυναμικά φτεράκια (δύο σε κάθε πλευρά), άλλαξαν τη σχέση μετάδοσης της πρώτης ταχύτητας, κάνοντάς της πιο κοντή από την πολύ μακρυά της Panigale, της έβαλαν πιο άνετη σέλα, αλλά πήρε και 3 κιλά σε σχέση την Panigale!

Κινητήρας Desmosedici Stradale, μονόμπρατσο πίσω και Ο προστασία αέρα για τον οδηγό!

Πέρα από αυτά άλλαξαν και λίγα πράγματα σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο του 2020. Στο μόνο λοιπόν που υστερούσε το προηγούμενο μοντέλο ήταν η συμπεριφορά στο όριο μέσα στην πίστα και αυτό μόνο θέλησαν να βελτιώσουν!

Έτσι το σημείο έδρασης του ψαλιδιού ανέβηκε κατά 4 χιλιοστά, για καλύτερη συμπεριφορά στις εξόδους των στροφών κατά το άνοιγμα του γκαζιού. Η σέλα είναι λίγο πιο παχιά στα 60 χιλιοστά, για μεγαλύτερη άνεση. Το ρεζερβουάρ μεγάλωσε κατά ένα λίτρο ως προς τη χωρητικότητα και διαμορφώθηκε ώστε να στηρίζει καλύτερα τα πόδια του οδηγού στη διάρκεια του φρεναρίσματος.

Με όλα αυτά έφτασαν μια αναλογία ιπποδύναμης / βάρος στο φοβερό νούμερο 1.05, τη στιγμή που οι άμεσοι αντίπαλοι φτάνουν μόλις τα 0.84!

Αμοσρτισέρ τιμομνιού και πίσω Sachs, πιρούνι Showa και έγυπνα αεροδυναμικά φτεράκια!

Για να δούμε αν όλα αυτά έχουν αποτέλεσμα μπήκαμε στην πίστα των Μεγάρων, στο πρώτο 20λεπτο με τη χαρτογράφηση στη λειτουργία “Sport” που δίνει τη δύναμη όχι εντελώς άμεσα, αλλά με μια μικρή υστέρηση και έχει προεπιλεγμένες παραμέτρους επέμβασης των ηλεκτρονικών στο μέσον περίπου των διαθέσιμων ρυθμίσεων.

Τα ελαστικά μας ήταν τα στάνταρ με τα οποία πωλείται η μοτοσυκλέτα, τα Pirelli Rosso IV Corsa, ελαστικά δρόμου, που έχουν την ικανότητα να ανταπεξέλθουν ικανοποιητικά και σε ένα Track Day.

Η συγκεκριμένη “Ημέρα Πίστας” ήταν μια διοργάνωση του πολύ έμπειρου και Πρωταθλητή της κατηγορίας Senior, Γιώργου Χάλαρη (δεύτερος από δεξιά), που πάντα είναι άψογος στις διοργανώσεις του, ενώ η παρέα είχε τους εκλεκτούς Μιχάλη Σπηλιώτη (αριστερά) και Νίκο Μουράτη (δεξιά)

Από τη δεύτερη είσοδό μας στην πίστα και μέχρι την πέμπτη, η χαρτογράφηση άλλαξε στη λειτουργία “Race”, με αρκετά πιο άμεση απόκριση του μοτέρ στο άνοιγμα του γκαζιού και την παρέμβαση των ηλεκτρονικών να μειώνεται αισθητά. Καταλήξαμε να χρησιμοποιούμε το Traction Control στη θέση 1 από τις 8, το κοντρόλ σούζας στο 2 από 8, το Slide Control στο 2 και το Engine Brake στο 1 από 3 ρυθμίσεις.

Η μοτοσυκλέτα μας έδωσε όλα όσα υπόσχεται: Τρομερή δύναμη που μεταφέρεται πολύ καλά στην άσφαλτο στις εξόδους των στροφών. Εκπληκτική επιβραδυντική ικανότητα, με φοβερή αίσθηση από το σύστημα φρένων της Brembo. H στάνταρ ανάρτηση μπροστά η Showa BPF και πίσω το μονό αμορτισέρ της Sachs βοηθάει σε κάθε φάση του στριψίματος, χωρίς να “κουράζεται” ακόμη και μετά από σκληρή χρήση. Μάλιστα ο πολυ-Πρωταθλητής Γιάννης Μπούστας που ήταν στην πίστα, μας βοήθησε με τις ρυθμίσεις, μαλακώνοντας λίγο το μπροστινό και σκληραίνοντας σχεδόν στο τέρμα το πίσω αμορτισέρ. Το αμορτισέρ τιμονιού της Sachs δεν χρειάστηκε καμία επέμβαση.

Όσον αφορά την ηλεκτρονική διαχείριση του μοτέρ, η νέα ρύθμιση της ροπής που μειώνεται από τα ηλεκτρονικά, στο κλείσιμο του γκαζιού, σε κάθε ταχύτητα του κιβωτίου, βοήθησε να έχουμε ομαλότερη είσοδο στη στροφή και άρα να δίνουμε μικρότερη μάχη με τη μοτοσυκλέτα και άρα να είμαστε περισσότερο ξεκούραστοι. Όλα αυτά έδωσαν μια συνολική αίσθηση ότι μπορέσαμε να οδηγήσουμε στα όρια και να πετύχουμε αρκετά τους χρόνους (1:05.84), ειδικά σε σχέση με το γεγονός ότι είμασταν με νορμάλ ελαστικά δρόμου, τα οποία μας έδωσαν μέγιστη κλίση 52°. H μέγιστη ταχύτητα στη μικρή ευθεία της πίστας ήταν στα 223 χλμ/ώρα.

Τελικά όλη αυτή η δουλειά που γίνεται στην εξέλιξη ενός μοντέλου, κάθε χρόνο, δίνει καρπούς και έρχεται να μας θυμίσει ότι όλα τα καλά που ανακαλύπτει μια εταιρία όπως η Ducati, μέσα στους Αγώνες, γίνονται κτήμα μας και μπορούμε και εμείς να παίρνουμε μια γεύση από την οδήγηση που κάνουν οι κορυφαίοι οδηγοί του MotoGP & WSBK.

Και εν τέλει θα αναρωτηθεί κανείς αν έχει νόημα η αγορά μιας τέτοιας μοτοσυκλέτας και αν ποτέ κανείς μας θα καταφέρει να εκμεταλλευτεί όλη αυτή τη δύναμη σε μια γυμνή μοτοσυκλέτα, που αν θα πάει έστω και κάποιο μικρό ταξίδι, δεν θα μπορεί να πάει για πολύ ώρα με πάνω από 150 χ.α.ω.! Μέσα όμως στους δρόμους της πόλης η ροπή, τα φρένα και το γενικότερο στήσιμο, δίνει μια ξεχωριστή οδηγική εμπειρία. Τελικά η δύναμη της υπερβολής είναι πολλές φορές υπεράνω της λογικής, σε πολλές επιλογές της ζωής μας και στη μοτοσυκλέτα αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο!

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

DUCATI STREETFIGHTER V4

Εξοπλισμός ασφαλείας: κράνος SHOEI NXR2, φόρμα/γάντια IXS, μπότες SIDI, Tzortzopoulos Moto & Fashion