Το να παίρνεις το παγκόσμιο πρωτάθλημα στα MotoGP μετά από μόλις 85 Grand Prixs απαιτεί ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Αυτό ακριβώς έκανε ο Joan Mir κατακτώντας τον τίτλο το 2020. Πολλοί προηγούμενοι πρωταθλητές έχουν μιλήσει για την πίεση που τους ασκείται την χρονιά μετά την κατάκτηση του τίτλου, όταν έρχεται η ώρα να τον υπερασπιστούν. Μιλώντας στο "Last on brakes" podcast, με οικοδεσπότες τους Matt Dunn και Fran Wyld, ο Joan Mir έδωσε μια διαφορετική απάντηση. 

"Ένα χαρακτηριστικό μου είναι ότι είμαι πολύ ρεαλιστής", ξεκίνησε ο Mir. "Και όταν είδα ότι μπορούσα να είμαι στο ίδιο επίπεδο, σκεφτόμουν ότι είμαι ο καλύτερος εκεί, οπότε ξεκίνησα το ισπανικό πρωτάθλημα και αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τέλεια, προχωράς στο επόμενο".

"Θυμάμαι ότι με τον πατέρα μου δεν είχαμε λεφτά ώστε να κάνουμε κάποια ομάδα να συμφωνήσει (να με πάρει) οπότε έπρεπε να χτίσω αυτές τις ικανότητες και το ταλέντο από το μηδέν και, αν κατάφερνα να κερδίσω ένα πρωτάθλημα, το άλλο πρωτάθλημα θα με έβλεπε και μια ομάδα θα μπορούσε να πει, οκ ας προσπαθήσεις εδώ. Και αν κερδίσεις έχεις την ευκαιρία να ανέβεις κατηγορία και για αυτό τον λόγο το έπαιρνα τόσο σοβαρά από πολύ νέος, γιατί δεν είχα την ευκαιρία να πληρώσω μια ομάδα για να με πάρει. Οπότε έπρεπε να κερδίζω σε κάθε πρωτάθλημα και αυτό είναι δύσκολο για έναν νέο".

"Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Τώρα μου έλεγαν πέρυσι ή φέτος ότι έχω την πίεση του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι πίεση, εκείνο ήταν πίεση! ".

" Εκείνο ήταν πίεση γιατί αν δεν κατάφερνα να κερδίσω, και όχι με την καλύτερη μοτοσυκλέτα, εκείνη την χρονιά τότε κανείς δεν θα υπέγραφε μαζί μου για μια άλλη κατηγορία. Δεν μπορούσα να μείνω στην ίδια κατηγορία για δύο χρόνια. Οπότε, εξαιτίας αυτού, έπρεπε να αποδώσω".

"Δεν είχε πλάκα. Το να τρέχω δεν είχε πλάκα γιατί ήταν τόσο αγχωτικό. Όμως υπήρχε εξέλιξη μέσω της προπόνησης και απολαμβάνω την πρόοδο. Ναι. Την πρόοδο αλλά όχι τους αγώνες εκείνα τα χρόνια. Οταν βρέθηκα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπορούσα να το διασκεδάζω περισσότερο ".