Αν κοιτάξει κανείς φωτογραφίες από αναβάτες εν ώρα αγώνα 20 χρόνια πριν, είναι σαν να μπαίνει σε άλλον κόσμο. Τα πλαίσια των μοτοσυκλετών ήταν "ομαλά", χωρίς αεροδυναμικά προσαρτήματα και ο τρόπος οδήγησης ήταν πολύ διαφορετικός από το σημερινό.

Τα τελευταία χρόνια, οι αναβάτες έχουν φτάσει το στυλ οδήγησής τους στα άκρα, γέρνοντας πολύ εκτός της μοτοσυκλέτας, ακουμπώντας τους αγκώνες τους σε κάθε στροφή, τόσο πολύ που οι κατασκευαστές φορμών αναγκάστηκαν να προσθέσουν προστατευτικά εκεί που δεν υπήρχαν. 

Ο Valentino Rossi, ο τελευταίος της γενιάς των δίχρονων (στα 125cc, στα 250cc και στα 500cc), αναγκάστηκε να αλλάξει πολλές φορές το οδηγικό του στυλ. 

"Το στυλ (οδήγησης) έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, ειδικά όσον αφορά τη θέση οδήγησης. Όλοι γέρνουν πιο πολύ με το κεφάλι και τους ώμους όταν στρίβουν", εξήγησε ο Rossi στο τέλος του Ολλανδικού Grand Prix".

Η ερώτηση ήταν αν τα νέα αεροδυναμικά αλλάζουν πολύ το στυλ οδήγησης. 

"Δεν ξέρω. Σίγουρα σου επιτρέπουν να έχεις καλύτερη επιτάχυνση και να φρενάρεις αργότερα. Αλλά νομίζω οι μεγαλύτερες διαφορές έχουν να κάνουν με την εξέλιξη των ελαστικών, των φρένων και των ηλεκτρονικών".

Τρεις βασικοί παράγοντες στις πιο σημαντικές φάσεις, στην είσοδο και στην έξοδο της στροφής. 

"Χωρίς αμφιβολία, οι σημερινές μοτοσυκλέτες των MotoGP είναι πολύ απαιτητικές όσον αφορά τη φυσική κατάσταση. Πάνω απ' όλα σου επιτρέπουν να φρενάρεις αργότερα και να μπαίνεις στις στροφές με μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτό σημαίνει ότι και οι τροχιές που χρησιμοποιείς είναι διαφορετικές".

Αλλά τα διάφορα φτερά και πτερύγια που έχουν μπει στα MotoGP,  δεν έχουν μόνο πλεονεκτήματα. Σε ένα γρήγορο και τεχνικό κομμάτι σαν το Assen, τα μειονεκτήματά τους είναι εμφανή. 

"Με αυτές τις αεροδυναμικές λύσεις, η μοτοσυκλέτα γίνεται βαρύτερη στην αλλαγή κατεύθυνσης. Χρειάζεται περισσότερη δύναμη".