Οχτώ χρόνια πέρασαν από εκείνη την «μαύρη» Κυριακή του Οκτώβρη, που έφυγε από κοντά μας ο αείμνηστος Marco Simoncelli.

Ήταν η χρονιά, το 2011, που ο Valentino αγωνιζόταν με την Ducati και ο Casey Stoner με την Honda και ο 24χρονος Marco ήταν στη 2η του σεζόν στη μεγάλη κατηγορία.

Και πλησίαζε με γοργούς ρυθμούς το επίπεδο των κορυφαίων της κατηγορίας…

Στο Brno είχε καταφέρει να πάρει το πρώτο του βάθρο στο MotoGP, νικώντας τον καλό του φίλο, τον Rossi αλλά και τον Jorge Lorenzo.

Μετά ήρθε ο Αγώνας στην Indianapolis, όπου και ανανέωσε το συμβόλαιό του και στη συνέχεια τρεις 4ες θέσεις στη σειρά, προτού ανέβει και πάλι στο βάθρο, στο GP του Phillip Island.

Στην Αυστραλία ήταν ο Stoner που είχε ξεκινήσει τον Αγώνα πολύ δυνατά, πίσω του όμως ήταν ο Marco, ο οποίος είχε τρεις πτώσεις στην πίστα εκείνο το Σ/Κ.

Όμως στον Αγώνα της Κυριακής πήρε τη δεύτερη θέση, που είναι και το καλύτερό του αποτέλεσμα σε Αγώνα της μεγάλης κατηγορίας.

Μια εβδομάδα αργότερα, το paddock έφτανε στην Μαλαισία, στην πίστα της Sepang. Εκεί ο Marco είχε έξτρα κίνητρο, μιας και το χειμώνα είχε κάνει πολύ καλές δοκιμές.

Όμως ο χρόνος σταμάτησε κάπου εκεί, στις 23 του Οκτωβρίου του 2011…

Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Υπάρχει η Casa Simoncelli, ένα σπίτι για τα ανάπηρα παιδιά στο Coriano που ιδρύθηκε από δωρεές που έλαβε το Ίδρυμα Simoncelli.

Ο πατέρας του Marco, ο Paolo Simoncelli έχει φτιάξει εδώ και χρόνια την Sic58 Squadra Corse, την ομάδα που ξεκίνησε από το Ιταλικό Πρωτάθλημα και τώρα βρίσκεται στο Παγκόσμιο.

Φέτος μάλιστα η ομάδα πήρε την πρώτη της νίκη στην Jerez, όπου μάλιστα έκανε και το πρώτο της 1-2, ενώ κέρδισε και στο Misano.

Στην Jerez o Marco κέρδισε τον πρώτο του Αγώνα, ενώ το Misano φέρει το όνομα του Marco.

Tο περασμένο Σάββατο μάλιστα, 11 χρόνια μετά τον Τίτλο του Marco στα 250cc, η Sic58 πήρε την pole position στο Motegi.

Περίεργες συμπτώσεις; Για τον Paolo Simoncelli δεν ισχύει κάτι τέτοιο: «Ο Marco είναι που συνεχίζει και μας ακολουθεί από εκεί πάνω… κι αυτό μας αρέσει».

Οχτώ χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Marco και ποτέ κανείς δεν θα ξεχάσει το χαμογελαστό παιδί, τον ταλαντούχο πιλότο αλλά και τον άνθρωπο που σημάδεψε και έδωσε έμπνευση σε πολλούς!