Τον Τίτλο στην κατηγορία της Moto2 εξασφάλισε ο Pecco Bagnaia στην Sepang, έχοντας μέχρι στιγμής 8 νίκες, 12 βάθρα και 6 pole positions.

Ο Bagnaia έκανε το ντεμπούτο στην κατηγορία της Moto3 το 2013 με την ομάδα της Ιταλικής Ομοσπονδίας, η οποία στη συνέχεια εγκατέλειψε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Έτσι ο νεαρός Ιταλός συνέχισε με την SKY VR46 το 2014, αλλά χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2015 για να πάρει το πρώτο του βάθρο!

Αυτό θα ερχόταν στο Le Mans, οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα της Mahindra με την οποία θα έγραφε ιστορία το 2016.

Μετά από τα βάθρα που πήρε σε Qatar, Jerez και Mugello, ο Bagnaia κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και την πρώτη της Mahindra.

Ήταν στο Assen της Ολλανδίας, σε μια από τις πλέον αγαπημένες του πίστες, τη χάραξη της οποίας την έχει ακόμα και σε τατουάζ στο σώμα του!
 

Και δεν ήταν η μόνη φορά που κέρδισε με την Mahindra. Κατάφερε ν’ ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και στην Sepang, τερματίζοντας στην 4η θέση της βαθμολογίας.

Στο τέλος εκείνης της χρονιάς πήρε και μια πρώτη γεύση μιας πρωτότυπης μοτοσυκλέτας MotoGP, έχοντας κερδίσει ένα στοίχημα.

Το στοίχημα ήταν ότι θα μπορούσε να οδηγήσει την Ducati του Aspar τότε και ο Pecco το έκανε μετά τις δυο του νίκες.

Η επόμενη πρόκληση της καριέρας του ήταν η Moto2, στην οποία ανέβηκε το 2017 με την SKY VR46. Τα πρώτα του βάθρα δεν άργησαν να έρθουν, σε Jerez, Le Mans, Sachsenring και Misano.

Ήταν αρκετά για να τον βάλουν στην 5η θέση της βαθμολογίας και να κερδίσει τον Τίτλο του καλύτερου νεοφερμένου στην Moto2 για το 2017.

Το 2018 ξεκινούσε ως ένα από τα φαβορί της κατηγορίας και πήρε την πρώτη του νίκη, δείχνοντας τις διαθέσεις του, μόλις στον πρώτο Αγώνα της σεζόν, στο Qatar.

Ήταν και η πρώτη του νίκη στην Moto2. Στην Αργεντινή κράτησε το προβάδισμα στη βαθμολογία για να κερδίσει και πάλι στο Τέξας.

Μετά φάνηκε ότι ο μεγαλύτερός του αντίπαλος για το 2018 θα ήταν ο Miguel Oliveira, ο οποίος θα κέρδιζε μέσα στο Mugello τον Bagnaia και θα τον πλησίαζε στον ένα βαθμό.

H απάντηση του Pecco ήρθε στο αγαπημένο του Assen, όπου και κέρδισε, για να έρθει μια δύσκολη στιγμή στην Γερμανία.

Εκεί, προσπαθώντας ν’ αποφύγει τον Pasini που έπεσε, έχασε έδαφος και τελικά τερμάτισε στην 12η θέση.

Ο Oliveira βρήκε την ευκαιρία και με μια 4η θέση και τη νίκη του στο Brno, πλησίασε πάλι τον Bagnaia. Και πάλι όμως ο Ιταλός αντέδρασε σωστά.

Ή καλύτερα αντέδρασε υπέροχα! Στους επόμενους πέντε Αγώνες πήρε 4 νίκες και μια δεύτερη θέση, κάνοντας μια σημαντική διαφορά από τον αντίπαλό του.

Η μια από αυτές τις νίκες ήταν στα χαρτιά, καθώς μέσα στην πίστα του Motegi κέρδιζε ο Quartararo, ο οποίος όμως τελικά ακυρώθηκε λόγω παράβασης των κανονισμών.

Στο Phillip Island ήταν η πρώτη του ευκαιρία να πάρει τον Τίτλο, όμως η συγκεκριμένη πίστα έχει αποδειχτεί πολύ δύσκολη στο παρελθόν για τον Ιταλό.

Εκεί έκανε το χειρότερό του Αγώνα φέτος και τερμάτισε στην 12η θέση, αλλά και ο μεγάλος του αντίπαλος είχε προβλήματα και δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 11η.

Έτσι η μεταξύ τους μάχη μεταφέρθηκε στην Μαλαισία, όπου η τρίτη θέση του Bagnaia χάριζε στον Ιταλό τον πρώτο του Παγκόσμιο Τίτλο!