Το ποσοστό επιτυχίας του Marc Marquez στη μεγάλη κατηγορία ξεπερνά το 83%, έχοντας κατακτήσει σήμερα τον 5ο του Τίτλο στα 6 χρόνια που αγωνίζεται εκεί.

Η τρομερή πορεία του Marc προς τους Τίτλους και τα βιβλία της ιστορίας στο χώρο των Αγώνων Μοτοσυκλέτας, ξεκινά το 2010 με την κατάκτηση του Τίτλου στα 125cc.

Πριν από δυο χρόνια, σε ηλικία 15 ετών, είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή.

Την πρώτη του χρονιά κατάφερε ν’ ανέβει στο βάθρο, αλλά ήταν το 2010 που έδειξε τη δύναμή του, κερδίζοντας τους 10 από τους 14 τελευταίους Αγώνες της σεζόν και πήρε τον Τίτλο.

Το 2011 πήγε στην κατηγορία της Moto2 και παρά τις αρκετές πτώσεις στο ξεκίνημα της χρονιάς, δεν άργησε να αρχίσει τις νίκες.

Η αντεπίθεσή του, με 7 νίκες, τον έφερε πολύ κοντά στον μεγάλο του αντίπαλο τότε, τον Stefan Bradl. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά είχε καταφέρει να πάρει βάθρο από την 38η θέση στον Αγώνα της Αυστραλίας.

Όμως στον επόμενο Γύρο, αυτόν της Μαλαισίας, ήρθε μια πτώση που παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα.

Το πρόβλημα με την όρασή του, που προήλθε από την πτώση (η οποία έβαλε πρόωρα τέλος στο Πρωτάθλημα για τον Marc) δεν ήταν εύκολο να ξεπεραστεί.

Τελικά βρέθηκε η λύση και επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ στο Πρωτάθλημα της Moto2, κατακτώντας τον Τίτλο με επίδειξη δύναμης.

Ο τελευταίος Αγώνας εκείνης της σεζόν, όταν και πήρε τη νίκη από την τελευταία θέση στο Γύρο της Valencia, ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας εκπληκτικής σεζόν.

Ο Marquez ετοιμαζόταν πλέον για το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία. Αυτό έγινε το 2013 και έδειξε σε όλους τι θα έπρεπε να περιμένουμε από αυτόν τον οδηγό.

Κέρδισε μόλις τον δεύτερο Αγώνα του στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας αντιπάλους του μερικούς από τους πιο χαρισματικούς αναβάτες στην ιστορία του Πρωταθλήματος.

Ο Τίτλος ήρθε ως επιστέγασμα μιας φοβερής χρονιάς για τον rookie και έγινε ο πρώτος νεοφερμένος που έπαιρνε Πρωτάθλημα μετά από 35 χρόνια.

Από τότε παραμένει και ο μικρότερος σε ηλικία πιλότος που έχει καταφέρει να πάρει Παγκόσμιο Τίτλο στην κορυφαία κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Ο Marquez ήταν ασταμάτητος και το 2014 κέρδιζε τους πρώτους 10 Αγώνες της σεζόν, για να κάνει μια διαφορά που ήταν αδύνατον να καλυφθεί στη συνέχεια.

Ήταν τότε, το 2014, που πανηγύρισε για πρώτη φορά τον Τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή μέσα στο σπίτι της Honda, στο Motegi.

Το 2015 ήταν η μοναδική χρονιά που δεν κατάφερε να πάρει τον Τίτλο του Πρωταθλητή, κάνοντας αρκετά λάθη μέσα στους Αγώνες.

Ήταν η χρονιά με το πασίγνωστο πια περιστατικό ανάμεσα σε αυτόν και τον Valentino Rossi στο GP της Μαλαισίας.

Το 2016 είχε ως στόχο να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος και να επιστρέψει στους Τίτλους. Και τα κατάφερε.

Ο Marc έμπαινε στις πίστες για να κερδίσει τον Τίτλο και όχι για να κερδίσει όλους τους Αγώνες της σεζόν. Έτσι ο Τίτλος επέστρεψε στα χέρια του.

Το ξεκίνημα του 2017 ήταν δύσκολο και μέχρι το GP του Le Mans είχε τρία μηδενικά στο ενεργητικό του.

Ήταν τότε που στο καλοκαιρινό διάλειμμα, ο αρχιμηχανικός του τον διαβεβαίωνε ότι στο τέλος της χρονιάς θα ήταν πρώτος. Και τα κατάφερε!

Επέστρεψε στις νίκες στο Sachsenring και μετά από μια σειρά παρουσιών στο βάθρο, ήρθε ένα μηχανικό πρόβλημα στο Sachsenring να τον απογοητεύσει.

Επέστρεψε όμως γρήγορα στα θετικά αποτελέσματα και η μάχη για τον Τίτλο έφτασε μέχρι τον τελευταίο Αγώνα της σεζόν, στην Valencia.

Εκεί ο Marc έκανε ένα τρομερό σώσιμο στην 1 και στη συνέχεια κατάφερε να πάρει την 3η θέση που του χάρισε τον 6ο του Παγκόσμιο Τίτλο.

Το 2018 το Πρωτάθλημα μεγάλωσε και έφτασε τους 19 Αγώνες. Η σεζόν ξεκίνησε με μια νίκη του Dovi και τα αλλεπάλληλα λάθη του Marquez στην Αργεντινή.

Η πρώτη του νίκη ήρθε στη «δική του» πίστα, το Τέξας, ενώ στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε και τα λάθη και τις ατυχίες του Dovizioso για να κάνει μια διαφορά 49β από τον μεγάλο του αντίπαλο.

Το σερί των τριών συνεχόμενων νικών του Marc (Τέξας-Jerez-Le Mans) σταμάτησε στο Mugello και στη Βαρκελώνη, με τον Jorge Lorenzo να αναδεικνύεται νικητής.

Ο Marquez είχε πλέον να αντιμετωπίσει και τον συμπατριώτη του μέσα στις πίστες, όμως κατάφερε να κάνει σωστή διαχείριση στους επόμενους Αγώνες.

Στο φοβερό Αγώνα του Assen, ήταν ο Marc αυτός που κατάφερε να περάσει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού.

Ακολούθησε το Sachsenring και εκεί η κυριαρχία του Marquez δεν αμφισβητήθηκε, κατακτώντας μια ένατη συνεχόμενη νίκη στη συγκεκριμένη πίστα.

Η συνέχεια ανήκε στις Ducati. Ο Dovi πήρε τη νίκη στην Τσεχία, ενώ ο Jorge Lorenzo έγινε ο τρίτος διαφορετικός οδηγός της Ducati που κέρδισε Αγώνα στην Αυστρία.

Ο Αγώνας στο Silverstone δεν έγινε ποτέ και το Πρωτάθλημα επέστρεψε στις μάχες στο Misano, με μια ακόμα νίκη της Ducati.

Όλο αυτό το διάστημα, ο Marc ήταν σταθερά στο βάθρο παίρνοντας όσους περισσότερους βαθμούς μπορούσε.

Δυο μήνες μετά την προηγούμενη νίκη του (στη Γερμανία) ο Marquez επέστρεψε στις επιτυχίες κερδίζοντας τον Αγώνα στην Aragon.

Στην Ταϊλάνδη πήρε την εκδίκησή του για τις τρεις ήττες στα χέρια του Dovi στις μεταξύ τους μάχες στον τελευταίο γύρο και στην τελευταία στροφή του Αγώνα.

Ο Marc «πλήρωσε» τον αντίπαλό του με το ίδιο νόμισα και πλέον άγγιζε τον Τίτλο.

Στην πρώτη ευκαιρία που είχε για να τον κατακτήσει, τα κατάφερε και πάλι ανεβαίνοντας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Ήταν μέσα στο Motegi και πάλι, όπου ο 25χρονος αναβάτης πανηγύρισε τον 7ο Παγκόσμιο Τίτλο του, συνεχίζοντας την κυριαρχία του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.