Το να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις μερικές από τις καλύτερες στιγμές μέσα σε μια σεζόν που μας πρόσφερε εννέα διαφορετικούς νικητές, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα!

Ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τις επιλογές μας και τα σχόλια - πάντα σε κόσμια πλαίσια - είναι ευπρόσδεκτα στο κάτω μέρος της σελίδας μας.

Η τέταρτή μας επιλογή είναι το GP του Assen, ένας ιστορικός αγώνας στην πιο ιστορική πίστα του Ημερολογίου που μας χάρισε ένα ιστορικό τριήμερο!

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος #72

Ποιός, αλήθεια, θα περίμενε αυτό που έγινε στο Assen φέτος; Οι πρώτοι αγώνες την Κυριακή - μετά από σχεδόν 100 χρόνια αγώνων το Σάββατο - μας επιφύλασσαν ένα μοναδικό θέαμα: επικές μάχες, δυο αγώνες να σταματούν με κόκκινη σημαία, πτώσεις, βροχή, στεγνό και μετά πάλι βροχή και τρεις αναβάτες που κέρδιζαν για πρώτη φορά στην καριέρα τους! Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς;

Κείμενο: Νίκος Μπλούνας

Φωτογραφίες: motogp.com

Μια απαραίτητη εισαγωγή

Ο καιρός στο Assen είναι ο πλέον απρόβλεπτος απ’ όλες τις πίστες του Ημερολογίου Αγώνων. Στην πραγματικότητα, όταν ρωτούσες κάποιον Ολλανδό για τον καιρό στην πίστα, η λέξη «απρόβλεπτος» ήταν αυτή που άκουγες συνεχώς! Έτσι, μετά τον ευχάριστο καιρό και τον ήλιο της Παρασκευής, ήρθε το στεγνό αλλά συννεφιασμένο πρωινό του Σαββάτου, το βροχερό απόγευμα και η Κυριακή: το αποκορύφωμα της «τρέλας» του καιρού! Η βροχή άρχισε να πέφτει λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας της Moto2, σταμάτησε και επανήλθε με μεγαλύτερη ένταση κι ενώ είχε ξεκινήσει ο αγώνας της μεγάλης κατηγορίας ο οποίος διακόπηκε, μειώθηκε η έντασή της και σταμάτησε λίγο πριν τελειώσει και ο τρίτος αγώνας της ημέρας. Όλα αυτά μέσα σε μόλις δυο ώρες κι ενώ υπήρχαν και λίγα διαστήματα ηλιοφάνειας! Αν δεν το ζήσεις από κοντά δεν το πιστεύεις!

Το σκληρό και το... σκληρότερο!

Χρειάστηκαν αρκετοί μήνες για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση με τα σλικ ελαστικά της Michelin και ήρθε το Assen για να εκθέσει τα βρόχινα πια της εταιρείας. Το πίσω είχε φανταστική πρόσφυση, όχι όμως και το σκληρό μπροστινό. Ακόμα και το μαλακό ήταν εξαιρετικά σκληρό, αναγκάζοντας τον Bradl να δηλώνει: «Θα μπορούσε κανείς να κάνει 100 γύρους μ’ αυτό!» Οι υπόλοιποι συμφωνούσαν. Η τρομερή πρόσφυση πίσω και η μέτρια μπροστά οδήγησε σε συνεχείς πτώσεις τους αναβάτες, ξεκινώντας από τις ΕΔ4 και τις κατατακτήριες. Ήταν αυτή ακριβώς η φοβερή πρόσφυση στον πίσω τροχό που έδινε μια ψευδαίσθηση εμπιστοσύνης στους οδηγούς στον αγώνα, όπου συνεχίστηκαν οι πτώσεις με μεγάλο χαμένο τον Valentino Rossi που έκανε ένα: 

...ηλίθιο λάθος

Στεγνό ή βρεγμένο, ο Valentino Rossi ήταν δυνατός στο Assen, σε μια από τις αγαπημένες του πίστες κι εκεί που κέρδισε για πρώτη φορά αφότου επέστρεψε στην Yamaha. «Ήμουν πολύ ακριβής, απέφευγα τα λάθη ενώ όλοι οι άλλοι έκαναν και τις πτώσεις ενώ οι άλλοι έπεφταν», λόγια που περιγράφουν επακριβώς την εικόνα του Rossi την Παρασκευή και το Σάββατο. Την Κυριακή όμως ήρθε ένα «...ηλίθιο λάθος» και γκρέμισε ό,τι έχτιζε ο Vale τις προηγούμενες ημέρες. Ο Vale ξεκινούσε από την δεύτερη θέση του grid, απόρροια της εύστοχης στρατηγικής του το Σάββατο στις κατατακτήριες, όταν εκτίμησε σωστά ότι παρά το ότι στέγνωνε η πίστα «σήκωνε» ακόμα βρόχινα ελαστικά για έναν γύρο. Γύρισε στα pits, έβαλε ένα καινούργιο βρόχινο, μπήκε μέσα και πήρε τη δεύτερη θέση. Ήταν μάλιστα αυτός που «έσπρωξε» τον Dovi στην pole position, κάτι που παραδέχτηκε ο οδηγός της Ducati, ο οποίος χρησιμοποίησε τον Rossi ως σημείο αναφοράς. Ο αγώνας ξεκίνησε σε βρεγμένη άσφαλτο και με την αγωνιστική γραμμή να στεγνώνει διαρκώς. Όλοι φόρεσαν τα σκληρά πίσω ελαστικά της Michelin και με τον Hernandez να πέφτει ενώ ήταν πρώτος, η πρωτοπορία πέρασε στα χέρια του Rossi και στη συνέχεια του Dovizioso στον 14ο γύρο κι ενώ ήδη έβρεχε. Στον επόμενο γύρο ο Petrucci πέρασε μπροστά, αλλά διακόπηκε ο αγώνας εξαιτίας της δυνατής βροχής. Στο δεύτερο μέρος - διάρκειας 12 γύρων - όλοι επέλεξαν το μαλακό πίσω, ο συνδυασμός του οποίου με το σκληρό μπροστά έφερε καταστροφικά αποτελέσματα! Στο πρώτο μέρος του αγώνα είχαμε μια πτώση, ενώ στο δεύτερο είχαμε το 1/3 του grid να πέφτει, πιέζοντας λίγο παραπάνω παραπλανημένοι από την πρόσφυση του πίσω ελαστικού, αλλά και επειδή γνώριζαν ότι είχαν μόλις 12 γύρους. Κάπως έτσι έφτασε στην 8 ο Rossi με +5χλμ/ώρα παραπάνω απ’ ότι πριν, έχασε τον έλεγχο, έπεσε και πήρε το τρίτο «μηδέν» στους οχτώ πρώτους αγώνες.

Πιο αργός από ποτέ!

Τι έφταιξε και ο Jorge Lorenzo ήταν σκιά του εαυτού του τόσο το Σάββατο, όσο και την Κυριακή; Έφταιγε η πτώση του στο Assen το 2013; Ακούγοντας τη συνομιλία του Δημήτρη Διατσίδη με τον υπεύθυνο Τύπου της Yamaha για τον Lorenzo, μάθαμε ότι ο Ισπανός ακόμη και σήμερα δεν ανοίγει τόσο πολύ το γκάζι στο τελευταίο κομμάτι της πίστας, ενθυμούμενος εκείνη την πτώση. Ο βασικός όμως λόγος της άσχημης απόδοσης του Lorenzo, είναι η μόνιμη αχίλλειος πτέρνα του: από τη στιγμή που η πίστα δεν έχει σταθερή πρόσφυση - στεγνό ή βρεγμένο - ο Ισπανός δεν μπορεί να προσαρμόσει το στυλ του στα νέα δεδομένα. Το μεγάλο του όπλο είναι η ταχύτητα στις στροφές, το οποίο όμως μένει ανεκμετάλλευτο όταν δεν μπορεί να εμπιστευτεί κυρίως το μπροστινό ελαστικό του. Σ’ αυτό πάντως δεν βοηθά και η M1 που δεν έχει καλή μηχανική πρόσφυση στη βροχή, σε αντίθεση για παράδειγμα με τις απίστευτες Ducati. Η κόκκινη σημαία στο πρώτο μέρος του αγώνα ήταν μάννα εξ ουρανού για τον Lorenzo, ο οποίος απ’ όταν άρχισε η βροχή ήταν ολοένα και πιο αργός στην πίστα έχοντας την 19η θέση!! «Δεν ένοιωθα ασφαλής, ήμουν πιο αργός από ποτέ και για να μην πέσω έπρεπε να κόψω ταχύτητα», είπε. Έχοντας μια τόσο άσχημη απόδοση στο πρώτο μέρος, η 10η θέση και οι 6 βαθμοί που πήρε έμοιαζαν με θεόσταλτο δώρο. Με ειλικρίνεια όμως θα παραδεχόταν: «Βγήκα κερδισμένος από τις πτώσεις των άλλων κι όχι επειδή εγώ ήμουν ανταγωνιστικός και προσπέρναγα».

Ο ώριμος Marquez

Ο δεύτερος μετά τον Valentino Rossi σε ρυθμό, ήταν ο Marc Marquez και αν ο αγώνας γίνονταν στο στεγνό θα βλέπαμε μάχες ανάμεσα στους δυο όπως στην Βαρκελώνη, ή στον αντίστοιχο περσινό αγώνα. Στις ΕΔ3 έκανε ένα απίστευτο σώσιμο στο τέλος της ευθείας στην 1, όταν ερχόταν με κοντά 200χλμ/ώρα και το μπροστινό του κλείδωσε χωρίς λόγο! Στις κατατακτήριες έπεσε περίπου εννέα λεπτά πριν το τέλος, αλλά κατάφερε να μπει στην πίστα και να πάρει την 4η θέση. Στο πρώτο μέρος του αγώνα ήταν πέμπτος και στο δεύτερο έδειξε μια σπάνια ωριμότητα στα 23 του! Καθώς ο Rossi χανόταν μπροστά του, ο Marquez χαλιναγωγούσε τη θέληση να τον ακολουθήσει. Όταν ο Jack Miller του πήρε την πρώτη θέση, πάλι συγκράτησε τον εγωισμό του (θυμάστε την πτώση του Lorenzo στο Misano όταν τον πέρασε ο Redding;). Αυτή η σχεδόν εξωπραγματική αυτοσυγκράτηση του Ισπανού ανταμείφθηκε με 20 υπέρ-πολύτιμους βαθμούς. Η σεζόν σίγουρα θα συνεχίσει να είναι απρόβλεπτη, όμως αυτή η 2η θέση του Marquez, είναι πολύ πιθανό στο τέλος να του χαρίσει τον Τίτλο!

Ήταν η μέρα τους!

Η μέρα ανήκε σε μεγάλο βαθμό στον Jack Miller. Στον Αυστραλό που έχει δεχτεί μεγάλη κριτική για την απόφασή του να μην περάσει από την Moto2 και να πάει κατευθείαν στη μεγάλη κατηγορία. Η νίκη του αυτή, ήταν για τον Αυστραλό μια καλή απάντηση σε όσους τον κακολογούσαν. «Σήμερα έδειξα ξεκάθαρα ότι ξέρω πως να οδηγώ μια μοτοσυκλέτα και ότι δεν είμαι ηλίθιος», είπε χαρακτηριστικά στη συνέντευξη τύπου. Ρίχνοντας μια πιο προσεχτική ματιά στη φετινή σεζόν του Miller, θα παρατηρήσουμε ότι στους τελευταίους Γύρους έχει σταθερή βελτίωση. Οδηγεί την πιο απαιτητική από πλευράς φυσικής κατάστασης μοτοσυκλέτα, με πρόβλημα στην επιτάχυνση και η οποία μειονεκτεί ως προς τα ηλεκτρονικά σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Στην αρχή της σεζόν είχε παραπανίσια κιλά, ενώ δεν έλειψαν και οι τραυματισμοί που τον κράτησαν πίσω. Σταδιακά δείχνει να συνηθίζει την RC213V που οδηγεί φέτος και παρά το ότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, η νίκη αυτή είναι λόγος να αισιοδοξεί για το μέλλον. Άλλωστε νίκησε σε περίεργες συνθήκες, αλλά ήταν συνθήκες ακριβώς ίδιες για όλους.

Το δεύτερο βάθρο του Redding ήρθε και πάλι - όπως και το πρώτο στο Misano πέρυσι - σ’ έναν αγώνα με πρωταγωνιστή τον καιρό. Ο Βρετανός άσος ευνοήθηκε στις κατατακτήριες ακολουθώντας κι αυτός τον Rossi κι εξασφαλίζοντας την 3η θέση. Η φετινή αλλαγή μοτοσυκλέτας, από την Honda στην Ducati, έφερε και πάλι το χαμόγελο στα χείλη του Βρετανού που ήταν εντυπωσιακός στις χειμερινές δοκιμές. Η αρχή της σεζόν όμως ήταν πολύ δύσκολη, με λάθη, προβλήματα αλλά και ατυχίες. Το βάθρο αυτό μπορεί να αποτελέσει τονωτική ένεση στη συνέχεια για τον Redding. 

Ένα Ιστορικό τριήμερο

Ξεσκονίζοντας τα βιβλία της ιστορίας, συνειδητοποιεί κανείς πόσο ασυνήθιστο και μοναδικό ήταν το πρώτο GP στο Assen που ολοκληρώθηκε Κυριακή. Δυο αγώνες με κόκκινη σημαία δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε ημέρα, αλλά δεν ήταν αυτό το πιο ασυνήθιστο πράγμα. Είχαμε τρεις αναβάτες που πήραν την παρθενική τους νίκη, κάτι που έχει επαναληφθεί μόνο μια φορά τα τελευταία 10-15 χρόνια: το 2013 στο Τέξας. Παράλληλα είχαμε νικητές από διαφορετικές ηπείρους, κάτι που δεν είχαμε δει από την Sepang το 2009. Ήταν η πρώτη φορά που έσπασε η ηγεμονία των fantastic4 (και του Stoner) στη μεγάλη κατηγορία από το 2011 και το Assen πάλι, όταν κέρδιζε ο Ben Spies. Επιπρόσθετα ήταν η πρώτη νίκη δορυφορικού αναβάτη στη μεγάλη κατηγορία εδώ και 10 χρόνια, απ’ όταν κέρδιζε στο Estoril της Πορτογαλίας ο Toni Elias! Ο αγώνας της μικρής κατηγορίας ήταν ο 800ός της ιστορίας της, ενώ για τη μεγάλη ήταν ο 250ός στη νέα τετράχρονη εποχή. Το Σάββατο ο Dovi πήρε την πρώτη pole για το 2016 και την πρώτη για την Ducati μετά το Mugello πέρυσι. Παράλληλα ο Redding ξεκίνησε για πρώτη φορά στην καριέρα του στη μεγάλη κατηγορία από την πρώτη σειρά της εκκίνησης, που είναι και η πρώτη φορά που το καταφέρνει δορυφορικός αναβάτης το 2016. Αντίθετα για τον Lorenzo ήταν οι χειρότερες κατατακτήριες στις οποίες πήρε μέρος, από το 2008 και το Brno καθώς το 2013 που ξεκίνησε 12ος στο Assen δεν είχε πάρει μέρος στις κατατακτήριες. Τέλος, το Σάββατο ήταν καταστροφικό και για τον Pedrosa, ο οποίος για πρώτη φορά απ’ όταν εφαρμόστηκε το νέο σύστημα κατατακτηρίων (2013) δεν κατάφερνε να είναι στους πρώτους 12, ενώ η 16η θέση που πήρε ήταν η χειρότερη θέση του από το 2006 (Τουρκία), όταν ήταν νεοφερμένος στη μεγάλη κατηγορία!