Ο Johann Zarco έκανε τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα με minibikes στην Ιταλία, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση το 2005 και το 2006.

Την πρώτη χρονιά που έγινε το Red Bull Rookies Cup (2007), ο Zarco ήταν αυτός που ξεχώρισε κατακτώντας τον Τίτλο με 4 νίκες και 7 βάθρα σε 8 αγώνες.

Δυο χρόνια αργότερα, ο αναβάτης από τις Κάννες θα έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και στην κατηγορία των 125cc.

Την πρώτη του σεζόν, με την ομάδα WTR San Marino, ο Zarco πήρε την 20η θέση και ανέβηκε στην 11η την επόμενη σεζόν.

Το 2011 ήταν η σεζόν που μετακινήθηκε στην τότε ομάδα του Aki Ajo, με τον οποίο θα κατάφερνε να πάρει 10 βάθρα και να πιέσει για τον Τίτλο μέχρι τέλος.

Στο Motegi, τέσσερεις αγώνες πριν το τέλος, ο Γάλλος κατάφερε να πάρει και την πρώτη νίκη της καριέρας του, αναπτερώνοντας το ηθικό του.

Όμως στη συνέχεια θα δεχόταν μια τιμωρία στο τέλος της σεζόν που του στέρησε τον πρώτο του Τίτλο, αφήνοντάς τον δεύτερο πίσω από τον Nico Terol.

Η παρουσία του όμως ήταν συνολικά εξαιρετική - έχοντας 262β στο τέλος -  και του εξασφάλισε μια θέση στην Moto2 με την JIR το 2012.

Η πρώτη του σεζόν στη μεσαία κατηγορία μόνο εύκολη δεν ήταν, ωστόσο είχε καταφέρει να πλησιάσει το βάθρο σε ορισμένες περιπτώσεις.

Τέλειωσε τη σεζόν με 95β και μέσα στη δεκάδα. Το 2013 πήγε στην IodaRacing και στο πιο ανταγωνιστικό πλαίσιο της Suter, με την οποία πήρε δυο βάθρα.

Το 2014 ο Zarco ήταν στην ομάδα της Caterham και με αναβαθμισμένο πλαίσιο της Suter. Ήταν μια σεζόν με τέσσερα βάθρα αλλά και αρκετές πτώσεις, ειδικά στην αρχή της.

Όμως η σεζόν που θα άλλαζε τελείως την εικόνα του Zarco, ήταν το 2015 όταν ξαναβρέθηκε με τον Aki Ajo στην Ajo Motorsport που συστήθηκε ειδικά γύρω από τον Γάλλο.

Πέρα από το Qatar, ο Γάλλος δεν ξαναέκανε λάθος και στην Αργεντινή  - με πλαίσιο της Kalex πια - πήρε και την πρώτη του νίκη στην κατηγορία της Moto2.

Τότε ανέβηκε και στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και από τότε δεν την έχασε, αυξάνοντας συνεχώς το προβάδισμά του.

Οι νίκες και τα βάθρα συνεχίζονταν για τον Γάλλο, ο οποίος πάντα τις πανηγύριζε με το χαρακτηριστικό του τρόπο: την τούμπα!

Στο Motegi, εκεί που είχε πάρει την πρώτη νίκη της καριέρας του το 2011, ήταν που στέφθηκε για πρώτη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής!

Το 2016 ήταν μια τελείως διαφορετική σεζόν, με σθεναρή αντίσταση να προβάλει ο Alex Rins στη μάχη για τον Τίτλο, αλλά και οι Lowes και Luthi.

Η καλύτερη περίοδος του Γάλλου ήταν από το Mugello μέχρι και την Αυστρία, όταν σε διάστημα πέντε Αγώνων πήρε 4 νίκες και μια 2η θέση για να κάνει διαφορά 34β από τον δεύτερο Rins.

Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Στο Brno αποσυντονίστηκε στη βροχή - κι ενώ ήταν πολύ δυνατός στο στεγνό τις προηγούμενες ημέρες - ενώ στο Silverstone ήρθε η τιμωρία του.

Ο Zarco είχε την επαφή με τον Sam Lowes που οδήγησε σε πτώση τον Βρετανό και σε τιμωρία 30δ ποινής στον Γάλλο.

Στο Misano ήταν 4ος και στην Aragon είχε ακόμα έναν δύσκολο αγώνα, τερματίζοντας στην 8η θέση, ενώ ο Rins - παρά τον τραυματισμό του και τις αρρώστιες - κέρδιζε έδαφος.

Στο Motegi έφτασε με μόλις 1β διαφορά από τον Rins, αλλά τόσο στην Ιαπωνία όσο και στην Αυστραλία ήταν η σειρά του Luthi να αναλάβει δράση και να πάρει τις νίκες.

Ο Zarco ήταν στο βάθρο στην Ιαπωνία, αλλά στο Phillip Island - σε μια πίστα που ποτέ δεν είχε καλά αποτελέσματα - ήταν μόλις 12ος.

Έφτασε όμως στην Μαλαισία με διαφορά 22β από τον δεύτερο, μιας και ο Rins είχε χάσει πολύτιμο έδαφος με δυο πτώσεις σε Motegi και Αυστραλία.

Στην Sepang ο Zarco έκανε εξαιρετικό αγώνα, ήξερε ότι θα ήταν δυνατός στο τέλος και το απέδειξε όταν έξι γύρους πριν την καρώ σημαία πέρασε τον Morbidelli.

Αμέσως του έκανε μεγάλη διαφορά και πανηγύρισε τη νίκη, την έκτη φετινή του και πρώτη από τον Αύγουστο, με την οποία στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής!

Έτσι, έγινε ο πρώτος αναβάτης της Moto2 που καταφέρνει να πάρει δυο συνεχόμενους Τίτλους στην κατηγορία, ενώ είναι και ο πρώτος Γάλλος με δυο Τίτλους στο ενεργητικό του!