MotoGP - Schwantz vs Rainey

Schwantz vs Rainey

Η τελευταία αναμέτρηση!

Νέα 11/02/2014 - 14:22

Αναδημοσίευση από το περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος 46

Κείμενο: Mat Oxley Μετάφραση: Άκης Τεμπερίδης

Πέρασαν είκοσι χρόνια από το μοναδικό πρωτάθλημα του Kevin Schwantz - του αγαπημένου αναβάτη των θεατών - στο Παγκόσμιο 500κ.εκ. Τώρα, ο Kevin και o αντίπαλός του Wayne Rainey θυμούνται την αξέχαστη μονομαχία τους, που έληξε τόσο τραγικά.

Ο Kevin Schwantz πρέπει να ένιωθε μεγάλη ήττα την άνοιξη του 1993. Για τα προηγούμενα επτά χρόνια έδινε μάχες με το συμπατριώτη του Wayne Rainey και πάντα ερχόταν δεύτερος. Η μονομαχία τους είχε ξεκινήσει στο αμερικανικό πρωτάθλημα Superbike. Εκεί ο Schwantz πήρε πολλούς αγώνες όμως ο Rainey πάντα υπερίσχυε. Το ίδιο συνέβη όταν μπήκαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των 500κ.εκ. το 1988. Ο Rainey κέρδισε το Kevin Schwantz για πέντε συνεχείς χρονιές και - το χειρότερο για τον Τεξανό - πήρε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1990. Την ίδια περίοδο, η σχέση του Schwantz με τα επιβραδυντικά gravel αμαύρωσε τη φήμη του ως αναβάτη με εκπληκτική ταχύτητα.

Όμως όταν ο Kevin Schwantz μπήκε στον πρώτο αγώνα του ’93, ο Rainey γνώριζε ότι θα ήταν δύσκολο όσο ποτέ να τον νικήσει.

“Επιστρέφαμε με τον Wayne από μία δοκιμή μπουζί στο Αυστραλέζικο GP και μου είπε: μπορώ να πω ότι μάχομαι με άλλο άνθρωπο φέτος”, θυμάται ο Schwantz, ο οποίος αποδίδει τη μεταμόρφωσή του στον αρχιμηχανικό Stuart Shenton με τον οποίο είχε ξεκινήσει συνεργασία την προηγούμενη χρονιά. “Όλα τα χρωστάω στον Stuart. Περνούσε τις πληροφορίες πολύ καλύτερα κι έτσι έμαθα περισσότερα για τη μοτοσυκλέτα. Με εμπιστευόταν περισσότερο, όπως ένας προπονητής football - ξέρεις, τον τύπο που δίνει οδηγίες από τον πάγκο κι εσύ του έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη. Για μένα ο Stuart ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ”.

Ήδη την προηγούμενη πενταετία, οι μάχες ανάμεσα στους Schwantz και Rainey είχαν κυριαρχήσει, σε μία χρυσή εποχή των GP με τους δύο να τα δίνουν όλα πάνω στις “κακιές” δίχρονες 500άρες τους.

Και δύο είχαν εμμονή σε επικίνδυνο βαθμό με τον άλλο, όπως ακριβώς το δίδυμο Ayrton Senna και Alain Prost στη Formula 1. Παραπονούνταν και οι δύο ότι ο άλλος έτρεφε μίσος σα να ήταν παιδιά στο σχολείο. Η εχθρότητα αυτή προέκυπτε και από τους αντιδιαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες τους: ο Rainey ήταν ένας ψυχρός Καλιφορνέζος και βαθιά σκεπτόμενος οικογενειάρχης. Ο Schwantz ήταν o άγριος Τεξανός, δύστροπος χαρακτήρας τόσο μέσα όσο κι έξω από την πίστα.

Την εποχή που μπήκαν για τα καλά στα 500 στη Suzuka το 1988, ο Schwantz ενδιαφερόταν πιο πολύ να νικήσει το Rainey παρά να κερδίσει αγώνες.

“Μισούσαμε τόσο ο ένας τον άλλο που το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν που βρισκόταν εκείνος”, θυμάται ο Schwantz που έδινε μάχη για τη νίκη με τον ήδη Παγκόσμιο Πρωταθλητή Wayne Gardner. “Θυμάμαι να σκέφτομαι σε όλο τον αγώνα: είμαι 2ος στον πρώτο αγώνα της πρώτης χρονιάς μου πλήρους εμπλοκής, πολύ μπροστά από τον Rainey. Γάμα τα, είμαι χαρούμενος σαν γουρούνι στα σκατά, θα μείνω εδώ που βρίσκομαι. Δε νομίζω ότι είχα καμία πρόθεση να προσπαθήσω να περάσω τον Gardner”. Όμως τον πέρασε έτσι κι αλλιώς.

Ο Schwantz κέρδισε τον πρώτο αγώνα του 1993 με τη Lucky Strike Suzuki του και προηγήθηκε στην τελική - όπως αποδείχτηκε αναμέτρηση των δύο Αμερικανών. Όμως ο Rainey αντεπιτέθηκε κερδίζοντας τους δύο επόμενους αγώνες με τη Marlboro Team Roberts Yamaha του. Η μία από αυτές τις νίκες ήταν η πιο ιδιαίτερη της καριέρας του στη Σουζούκα, όπου ανέβηκε από τις πίσω θέσεις και κέρδισε τον Schwantz στα χιλιοστά.

“Σ‘ αυτόν τον αγώνα βίωσα μία εξωσωματική εμπειρία”, λέει ο Rainey που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει αυτά που συνέβησαν εκείνη τη μέρα στην Ιαπωνία. “Θυμάμαι ότι στη Συνέντευξη Τύπου σκεφτόμουν: δεν μπορώ να τους πω αυτό που ένιωσα - δεν θα με ξαναφήσουν να μπω στην πίστα! Είχα βιώσει ένα πραγματικά περίεργο συναίσθημα. Ήταν σα να έβλεπα τον εαυτό μου από ψηλά, γελώντας. Δεν ξέρω πώς συνέβη αυτό, όμως συνέβη πραγματικά”.

“Ο αγώνας ήταν εκπληκτικός, ο καλύτερος που είχα τρέξει ποτέ. Είχα μία κακή εκκίνηση ενώ ο Schwantz οδηγούσε καλά και προηγείτο. Σκεφτόμουν: δικέ μου θα απογειωθεί. Μετά τον έπιασα, τον πέρασα και απομακρύνθηκα λίγο. Ήμουν ο μόνος αναβάτης με Dunlop και τα ελαστικά μου γλιστρούσαν, έτσι έκοψα λίγο ρυθμό, τα κρύωσα, έπεσα στην 4η θέση και μετά αντεπιτέθηκα. Κανονικά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, κανονικά πηγαίνεις τέρμα γκάζι σε όλο τον αγώνα. Εκείνη τη μέρα είχα τη δυνατότητα να εκμεταλλευτώ το πλεονέκτημα που μου έδιναν τα ελαστικά. Μπορούσα να επιλέγω διαφορετικές γραμμές στις στροφές, εξευτελίζοντας όλους τους άλλους και το διασκέδαζα. Ήταν σα να οδηγούσα και να έβγαζα τη γλώσσα σε όλους. Όταν αισθάνεσαι έτσι ενώ είσαι σε αγώνα του παγκόσμιου πρωταθλήματος όπου παίζονται πολλά, σκέφτεσαι: λογικά δεν θάπρεπε να έχει τόση πλάκα, σωστά;”

Ο Rainey δέχτηκε ένα μεγάλο σοκ στους επόμενους δύο αγώνες. Τους οποίους κέρδισε ο Schwantz για να πάρει και πάλι την πρωτοπορία στην κατάταξη. Και τότε στη Yamaha κατάλαβαν ότι είχαν πρόβλημα. Ο Rainey το γνώριζε αυτό και έχασε την ψυχραιμία του στο Salzburgring, κάτι σπάνιο για τον ίδιο. Για πρώτη φορά έμοιαζε να χάνει το παιχνίδι.

“Τρελάθηκα μετά τις κατατακτήριες γιατί είμασταν τόσο πίσω που δεν θα βλέπαμε το Schwantz στον αγώνα”, λέει. “Ήμουν τόσο θυμωμένος που άρχισα να κλωτσάω τη στολή μου γύρω από το motorhome”.

Στον αγώνα, ο Rainey πήρε την τρίτη θέση χάρη σε ένα τρελό περιστατικό στον τελευταίο γύρο: “o Alex Barros ήταν κίτρινος από τα νεύρα του με τη μοτοσυκλέτα που δεν πήγαινε, τόσο που την έσβησε και άρχισε να χτυπά το κράνος του στον τοίχο. Κι εγώ να λέω: Τι γίνεται εδώ;!”

Το πρόβλημα της Yamaha ήταν η YZR500 του ’93. Είχαν φτιάξει ένα πολύ σκληρό πλαίσιο γιατί δεν καταλάβαιναν ακόμη την επιστήμη της ελεγχόμενης ευκαμψίας. “Δεν υπήρχε η παραμικρή ευκαμψία και όλα τα φορτία του πλαισίου μεταφέρονταν στα ελαστικά”, λέει ο Rainey ο οποίος επέστρεψε στις νίκες μόνο όταν ο ιδιοκτήτης της ομάδας Kenny Roberts προμηθεύτηκε πλαίσιο από την ελβετική ROC. Όμως ήταν ήδη στα μισά της αγωνιστικής περιόδου και ο Schwantz ήταν αρκετούς βαθμούς μπροστά στην κατάταξη.

Δεν ήταν μόνο ο Schwantz καλύτερος το ’93 αλλά και η RGV500. “Επιτέλους είχαμε μία καλή μοτοσυκλέρα”, λέει ο ίδιος. “Η Suzuki είχε πάντα χαμηλό κέντρο βάρους με αποτέλεσμα να έχει πολύ καλή είσοδο στη στροφή όμως στο μέσον της στροφής η μοτοσυκλέτα ήθελε να σηκωθεί κι έτσι έπρεπε να την κρατάς εσύ πλαγιασμένη. Το φτιάξαμε αυτό το ’93 ανυψώνοντας τον κινητήρα και φέρνοντάς τον πιο μπροστά”.

Οι υπόλοιπες βελτιώσεις ήταν σε θεμελιώδεις τομείς. “Όπως το να τοποθετήσουμε αξιοπρεπή κουζινέτα στο μοχλικό του αμορτισέρ και στο ψαλίδι”, μας λέει ο Shenton ο οποίος είχε μεταγραφεί τότε στη Suzuki μετά από πολλά χρόνια στη Honda. “Ήταν απίστευτο, όμως πριν πριν το ’93 δεν φορούσαν αυλακωτά ρουλεμάν στο ψαλίδι, το βίδωναν χρησιμοποιώντας μόνο ροδέλες!”

Όταν το πρωτάθλημα πήγε στο Donington Park, ο Schwantz ήταν 22 βαθμούς μπροστά από το Rainey. Ήταν απίστευτο κι όμως αληθινό. Στον πρώτο γύρο του αγώνα, ο Mick Doohan έχασε τα φρένα στο σικέιν και έπεσε

πάνω στον Barros και εν συνεχεία στο Schwantz, στέλνοντας αναβάτη και μοτοσυκλέτα εκτός πίστας.

“Ο Mick πρέπει να είχε κοιμηθεί”, εξηγεί ο Schwantz. “Μόλις είχα περάσει τον Alex, ο μόνος που ήταν μπροστά ήταν ο Wayne αλλά ήταν χτυπημένος μετά από μία κακή πτώση στα δοκιμαστικά, οπότε σκεφτόμουν ότι ήμουν σε καλή θέση. Άξαφνα η μοτοσυκλέτα άρχισε να παίρνει τούμπες. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό!”

Τέσσερις αγώνες πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, το πλεονέκτημα του Schwantz είχε συρρικνωθεί σε μόλις 3 βαθμούς με το Rainey να κερδίζει το χαμένο έδαφος σε βάρος του Schwantz. Στον επόμενο αγώνα στο Brno, ο Rainey κέρδισε ενώ ο Schwantz τερμάτισε 5ος. Ο Rainey πέρασε μπροστά στην κατάταξη με τρεις αγώνες να απομένουν, περιλαμβανομένου του αγώνα στη Laguna Seca. Ο Rainey ήταν και πάλι το φαβορί, ο Schwantz ήταν στοιχειωμένος.

Ο πρώτος από τους τρεις αγώνες ήταν στο Misano. Ο Rainey ήταν ταχύτερος από το Schwantz στα δοκιμαστικά και προηγούνταν στον αγώνα μέχρι που χτύπησε με τραγικό τρόπο. “Δεν μπορούσα να τους ξεφύγω και αυτό με ανησυχούσε. Μετά από μόλις 10 γύρους ένιωθα σα να είχα τρέξει ολόκληρο αγώνα, ήμουν κάπως κουρασμένος. Εξ’ αποστάσεως μπορώ να πω ότι ίσως έπρεπε να αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν αλλά ήθελα πάση θυσία να νικήσω τον Kevin. Το κρίσιμο σημείο ήταν εκεί που φρενάρεις, φλικάρεις και ανοίγεις το γκάζι, εκεί ακριβώς είχα πρόβλημα. Η μοτοσυκλέτα δεν με πέταξε από πάνω της αλλά με έριξε στο εσωτερικό της, οπότε βρέθηκα μπροστά της κι εκείνη να με κυνηγά. Έτσι συνέβησαν όλα, πιστεύουμε ότι η μοτοσυκλέτα με χτύπησε”.

Ενώ οι γιατροί έτρεχαν να προσφέρουν βοήθεια στο Rainey, ο Schwantz δεν είχε ιδέα ότι ο μεγάλος του αντίπαλος έμενε παράλυτος από το στήθος και κάτω και ότι ο ίδιος στεφόταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν οι βαθμοί. Στους τελευταίους γύρους δυσκολευόταν να κρατήσει ρυθμό ενώ ένας δυνατός Doohan τον κυνηγούσε από πίσω. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα, τουλάχιστον έτσι όπως νόμιζε ο Schwantz.

“Μετά τον αγώνα του Donington, ο Mick ήρθε και μου είπε: δικέ μου, σου ζητώ συγγνώμη για ότι έγινε. Αν μπορώ να κάνω οτιδήποτε για να σε βοηθήσω να πάρεις πίσω την πρώτη θέση στην κατάταξη, θα το κάνω. Και νάμαστε στο Misano όπου εγώ δυσκολεύομαι, ο Wayne είναι ήδη στο έδαφος και σκέφτομαι μέσα μου ότι χρειαζόμαστε όλους τους βαθμούς γιατί ο επόμενος αγώνας είναι στη Laguna Seca, που είναι η πίστα του Wayne. Και τότε βρουμμμμ, ο Mick με περνάει. Κι εγώ λέω μέσα μου: γαμημένε ψεύτη, ψωλογλείφτη! Οι αναβάτες δεν φημιζόμαστε για τη μνήμη μας.”

Ο Schwantz τερμάτισε τον αγώνα 3ος. “Ήξερα ότι ο Wayne είχε πέσει και ότι ήμουν μπροστά στην κατάταξη. Είχαμε δει το ασθενοφόρο στην πίστα και με το που κατέβηκα από τη μοτοσυκλέτα, μου είπε κάποιος: ο Wayne έχει τραυματιστεί σοβαρά. Σκέφτηκα τότε: αυτός είναι ο Wayne Rainey, η Laguna είναι ο επόμενος αγώνας και πρέπει να βρω τον τρόπο να το νικήσω. Για μένα, αυτός ήταν αγώνας που θα έκρινε το πρωτάθλημα. Όταν άκουσα τι είχε συμβεί ήμουν και πάλι δύσπιστος: πίστευα ότι ο Roberts και ο Rainey είναι δύο τύποι που θα έκαναν τα πάντα για να πάρουν το πρωτάθλημα, ότι αυτοί μαγειρεύουν κάτι. Μετά δέχτηκα κάποια τηλεφωνήματα και κατάλαβα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Κάποιος που είχε πολύ λιγότερες πτώσεις από μένα, τραυματίστηκε τόσο σοβαρά. Και τότε αντιλήφθηκα ότι κι εγώ δεν είμαι αλεξίσφαιρος”.

Έτσι ο Schwantz έμαθε ότι στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής με τον πιο άρρωστο τρόπο. Προσπάθησε να το γιορτάσει αλλά οι τύψεις ποτέ δεν τον άφησαν.

“Οργανώσαμε ένα πάρτι στη Laguna Seca αλλά ο Kenny ήρθε εκεί και έκανε φασαρία για το ότι πανηγυρίζαμε ενώ ο Wayne ήταν τραυματίας. Το μεγάλο πάρτι ήταν στον τελευταίο αγώνα στη Jarama κι εκεί προσπάθησα να είμαι όσο χαρούμενος γινόταν. Αλλά αυτό που είχε συμβεί στον Wayne δεν μπορούσα να το ξεχάσω. Είναι κάτι που σκέφτεσαι πάντα και κάτι που δεν μπορείς να ξεπεράσεις - ότι ίσως δεν είσαι αληθινός Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Θα ήταν διαφορετικά αν έπαιρνα το Πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα κερδίζοντάς τον. Αλλά ο ίδιος ο Wayne μου είπε μετά ότι άξιζα τον τίτλο, ότι ήμουν ο καλύτερος αναβάτης. Αυτό με βοήθησε να το ξεπεράσω.”

Η αλήθεια είναι ότι ο Schwantz άξιζε τουλάχιστον ένα Παγκόσμιο Τίτλο και ότι αυτοί οι δύο Αμερικανοί είναι δύο από τους μεγαλύτερους αναβάτες που έχουν υπάρξει ποτέ.

Το τέλος του Rainey ήταν το τέλος του Schwantz

Η ιστορία έχει γράψει ότι ο Kevin Schwantz άφησε τους αγώνες στο μέσον του 1995. Στα αλήθεια εγκατέλειψε τη στιγμή που ο Rainey έμενε παράλυτος στις 5 Σεπτεμβρίου 1993.

“Ο τραυματισμός του Wayne είχε άμεσο αντίκτυπο σ’ εμένα”, λέει ο Kevin. “Από τότε ποτέ δεν ξεπέρασα αυτή τη λεπτή γραμμή για να είμαι στην κορυφή και πάλι. Στο τέλος της περιόδου του 1993 είπα στη Suzuki: ξέρω ότι έχω συμβόλαιο μαζί σας παιδιά για τον επόμενο χρόνο και η πρόθεσή μου είναι να το τηρήσω, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω μέχρι να πάμε στο πρώτο GP.

Αργότερα, τρεις εβδομάδες πριν τον πρώτο αγώνα του ’94, έσπασα το χέρι μου σε ένα ατύχημα με mountain bike. Το να επανακάμψω από τον τραυματισμό μου απέσπασε την προσοχή και με έκανε να συγκεντρωθώ σε κάτι. Μετά κατάφερα να νικήσω στην Ιαπωνία (Απρίλιο του ’94) και σκέφτηκα: γαμώτο, επέστρεψα, το έχω ακόμη! Όμως η Honda ήταν τόσο δυνατή που έπρεπε να ξεπερνάω τον εαυτό μου και να ριψοκινδυνεύω για να είμαι σε οπτική επαφή με τον Mick (Doohan). Μετά έπεσα στο Assen και έβγαλα τον καρπό μου. Αυτό που έκανα τότε ήταν να βασανίζω τον εαυτό μου προσπαθώντας να μη σκέφτομαι τι δυνατότητες είχαμε.

Η στιγμή της αλήθειας έφτασε στις δοκιμές νωρίς το 1995. Έχασα το μπροστινό σε μια γρήγορη αριστερή στο Phillip Island, βγήκα έξω από την πίστα και μετά από μερικές τούμπες σταμάτησα. Και τότε ΚΡΑΑΑΑΑΝΓΚ! Η μοτοσυκλέτα ήρθε και σταμάτησε μισό μέτρο από μένα. Ουάου! Κι αν είχα πάρει τούμπες προς τα εκεί αντί προς τα εδώ; Και τότε είπα στον εαυτό μου: τι στο διάολο κάνεις; Έπρεπε να περάσει ενάμιση χρόνος για να καταλάβω ότι έπρεπε να εγκαταλείψω τους αγώνες μοτοσυκλέτας”.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη Χρυσή Εποχή των αγώνων GP - για τους Schwantz, Rainey, Doohan, Lawson και Gardner, αναζητείστε το βιβλίο του Mat Oxley με τον τίτλο “An Age Of Superhero” (Μία εποχή Yπερηρώ́ων”) σε ειδικά βιβλιοπωλεία και στο www.amazon.com.

Επόμενο άρθρο »

Crutchlow: Όλοι λένε πόσο κοντά είναι στον Marc

« Προηγούμενο άρθρο

Moto2: Χάνει το τεστ ο Simeon

Χορηγοί

Σχετικά άρθρα

Πρωτοσέλιδο

Τι δουλειά έχει η HARLEY-DAVIDSON στο MotoGP;

Ο κόσμος της περιπέτειας αλλάζει με τη νέα KTM 790 ADVENTURE 2025

Η Apache RTR 160 4V κερδίζει έδαφος στις μετακινήσεις και στη σπορ οδήγηση!

Η Royal Enfield παρουσιάζει την ηλεκτρική Flying Flea

Η Yamaha Motor συνεργάστηκε στη σειρά anime του Netflix, Tokyo Override

Video από το motograndprix.gr

Aldo Drudi: Σκιτσάρει κράνος για το MGP.gr

Οι ευχές των οδηγών του MotoGP για τη νέα χρονιά!

40 χρόνια ...φούρναρης

«Οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου, πρέπει να το κάνεις 100% αν θέλεις να το απολαύσεις»

MOTOGPWORLDPADDOCK 09 Live Silverstone

περισσότερα »

Δημοσκόπηση

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΟΥ 2025;

Ο ΧΟΡΧΕ ΜΑΡΤΙΝ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΡΙΛΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Ο ΠΕΚΟ ΜΠΑΝΙΑΪΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Ο ΜΑΡΚ ΜΑΡΚΕΘ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΠΙΑ ΙΔΙΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΚΟ

Ο ΠΕΔΡΟ ΑΚΟΣΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΜΑΘΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ

Βαθμολογία Οδηγών

MotoGP

Moto2

Moto3

No Αναβάτης Χώρα Βαθμοί

1 Jorge MARTIN SPA 485

2 Francesco BAGNAIA ITA 461

3 Marc MARQUEZ SPA 369

4 Enea BASTIANINI ITA 368

5 Pedro ACOSTA SPA 209

6 Brad BINDER RSA 206

7 Maverick VIÑALES SPA 189

8 Fabio DI GIANNANTONIO ITA 165

9 Franco MORBIDELLI ITA 161

10 Alex MARQUEZ SPA 155

Δείτε εδώ αναλυτικά την βαθμολογία

No Αναβάτης Χώρα Βαθμοί

1 Ai OGURA JPN 261

2 Aron CANET SPA 209

3 Sergio GARCIA SPA 181

4 Fermin ALDEGUER SPA 175

5 Manuel GONZALEZ SPA 175

6 Alonso LOPEZ SPA 171

7 Celestino VIETTI ITA 165

8 Jake DIXON GBR 155

9 Joe ROBERTS USA 153

10 Tony ARBOLINO ITA 146

Δείτε εδώ αναλυτικά την βαθμολογία

No Αναβάτης Χώρα Βαθμοί

1 David ALONSO COL 396

2 Daniel HOLGADO SPA 236

3 Collin VEIJER NED 236

4 Ivan ORTOLA SPA 217

5 David MUÑOZ SPA 162

6 Adrian FERNANDEZ SPA 153

7 Jose Antonio RUEDA SPA 144

8 Angel PIQUERAS SPA 137

9 Joel KELSO AUS 134

10 Taiyo FURUSATO JPN 128

Δείτε εδώ αναλυτικά την βαθμολογία

No	Αναβάτης	Χώρα	Βαθμοί
1	Jorge MARTIN	SPA	485
2	Francesco BAGNAIA	ITA	461
3	Marc MARQUEZ	SPA	369
4	Enea BASTIANINI	ITA	368
5	Pedro ACOSTA	SPA	209
6	Brad BINDER	RSA	206
7	Maverick VIÑALES	SPA	189
8	Fabio DI GIANNANTONIO	ITA	165
9	Franco MORBIDELLI	ITA	161
10	Alex MARQUEZ	SPA	155