«Οργή απέναντι στο σύστημα», θα μπορούσε να είναι η μετάφραση του ονόματος του γνωστού ροκ συγκροτήματος, που είναι οργισμένο απέναντι στην Αμερικανική κουλτούρα

O Casey Stoner αποσύρεται από τους αγώνες, κυρίως επειδή δε συμφωνεί με τη νέα κατεύθυνση που πρόκειται να ακολουθήσουν τα MotoGP. 

Ο Casey Stoner αλλάζει ταχύτητα. Έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο αγωνιστικό όριο, συνεχώς με έκτη στο κιβώτιο, κρυμμένος πίσω από τη ζελατίνα του fairing, στοχεύοντας σε Τίτλους. Πλέον, θέλει να κατεβάσει σχέση, να κλείσει το γκάζι, να αράξει και να παρακολουθήσει τη δράση.

            Η απόφαση του Αυστραλού να αποσυρθεί στην κορύφωση της καριέρας του, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι ο Stoner δεν είναι ο τυπικός αγωνιζόμενος και Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Οι περισσότεροι επαγγελματίες αναβάτες συνεχίζουν μέχρι να έχουν τραυματιστεί πραγματικά άσχημα, ή να έχουν εξαντληθεί από τις συνεχόμενες ήττες. Με άλλα λόγια, πρέπει να υποφέρουν φριχτά, για να απεξαρτηθούν από την αδρεναλίνη με την οποία φτιάχνονται.

            Ο Stoner σταματάει τώρα επειδή νιώθει κορεσμό. Έχει κουραστεί από την ανελέητη εμπορευματοποίηση και την πνευματική υποβάθμιση των αγώνων, τη ζωή με μια βαλίτσα στο χέρι, τη διασημότητα, αλλά και από τους εξαντλητικούς ρυθμούς ζωής ενός επαγγελματία αναβάτη. Θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του, στη μέση του πουθενά στο New South Wales, όσο μακρύτερα από τον κόσμο. Θα έλεγε κανείς ότι είναι λίγο μισάνθρωπος.  

            Ο Stoner παραπονιέται αρκετά, όμως αυτό δεν είναι ασυνήθιστο στους αγώνες. Γνωρίζω αρκετούς αναβάτες που έχουν παρόμοια συμπεριφορά, που συνοψίζεται στο “είμαι μόνος μου, απέναντι σε ολόκληρο τον κόσμο”. Είναι αποτελεσματικό: Είσαι εκνευρισμένος με τα πάντα κι όταν βγαίνεις στην πίστα, κατευθύνεις αυτό το θυμό σου απέναντι στους αντιπάλους σου, με σκοπό να τους ψήσεις ζωντανούς.  

            Ο Mick Doohan είχε παρόμοια συμπεριφορά. Οι δύο τους είναι σαν σατανικά δίδυμα: Ο Stoner απεχθάνεται τη διάθεση να γίνουν τα πρωτότυπα του MotoGP λιγότερο εξωτικά, ακριβώς όπως ο Doohan απεχθανόταν την εισαγωγή της αμόλυβδης βενζίνης, που κατά κάποιο τρόπο ψαλίδισε τα φτερά στα 500άρια, κάνοντάς πιο προσιτά στους κοινούς θνητούς αναβάτες.  

            Όπως κι ο Doohan, έτσι κι Stoner πιστεύει ότι πληρώνεται για να κερδίζει αγώνες, όχι για να προωθεί προϊόντα. Επίσης, όπως ο Stoner, έτσι κι ο Doohan συνήθιζε να αδειάζει όσους τον κυνηγούσαν μετά μανίας για αυτόγραφα, λέγοντας “δεν καταλαβαίνω τι βρίσκουν οι άνθρωποι σε ένα χαρτάκι με το όνομά μου πάνω”.

            Ο Doohan δεν πλήρωσε αυτή του τη συμπεριφορά, διότι οι αγώνες τότε ήταν τελείως διαφορετικοί. Σήμερα οι αναβάτες αναμένεται να είναι όχι μόνο αθλητές, αλλά και πρότυπες φιγούρες για αφίσες. Όπως κι ο Doohan, έτσι κι ο Stoner δεν ονειρευόταν να δει τη φάτσα του σε αφίσα. Επιθυμεί να τον κρίνουν σαν αγωνιζόμενο και μόνο!

Όταν μιλήσαμε πέρσι στην Valencia, είχες πει ότι δεν επιθυμείς να αγωνιστείς στην εποχή των CRT, οπότε μάλλον σκεφτόσουν την αποχώρησή σου από τότε.

Για να είμαι ειλικρινής, στο τέλος του 2009 είχα φτάσει πολύ κοντά στην αποχώρηση, όταν έληξε το συμβόλαιό μου με την Ducati. Όμως σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να ακολουθήσω το όνειρό μου και να αγωνιστώ με την ομάδα της Repsol Honda. Η απόσυρση πάντως είναι κάτι που σκεφτόμουν εδώ και καιρό, με όλα αυτά που συμβαίνουν.  

Δεν είναι μόνο τα CRT. Ξαφνικά δεν επιτρέπεται στους αναβάτες της Moto2 και Moto3 να έχουν τροχόσπιτα. Αυτοί (σ.μ: η Dorna) έχουν στήσει τη δουλίτσα τους με τα ξενοδοχεία στα paddock, προσπαθώντας να νοικιάσουν μέχρι και το τελευταίο δωμάτιο. Προσωπικά πιστεύω ότι αν ο αναβάτης το επιθυμεί, πρέπει να μπορεί να διαμένει στο τροχόσπιτό του.

Τα paddock παλιά είχαν μια πιο φιλική, πιο χωριάτικη ατμόσφαιρα, η οποία σήμερα έχει χαθεί. Πιστεύεις ότι μαζί με αυτό χάνεται και ένα μέρος της γοητείας των αγώνων;

Σίγουρα, αναμφίβολα. Παλιά τριγυρίζαμε και επισκεπτόμασταν φίλους και μηχανικούς. Αυτό πλέον δε συμβαίνει, όλοι επιστρέφουν στα ξενοδοχεία τους. Οι μηχανικοί παραδοσιακά κοιμόντουσαν μέσα στα φορτηγά των ομάδων, όμως αυτό δε θεωρείται πλέον σωστό. Εκείνοι (σ.μ.: η Dorna) ενδιαφέρονται το μέρος να δείχνει καθαρό και εμφανίσιμο!

Πιστεύεις ότι το άθλημα ξεπουλάει την ψυχή του;

Δε θα έλεγα ότι το ίδιο το άθλημα ξεπουλάει την ψυχή του. Συγκεκριμένοι άνθρωποι του χώρου πάντως, το κάνουν σίγουρα.  

Αν η Honda έλεγε ότι δεν σε θέλει για το 2011, θα σταματούσες έτσι κι αλλιώς;

H Ηοnda δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την ιδέα της απόσυρσής μου. Το αντίθετο. Με κυνηγήσανε γι’ αυτή μου την απόφαση. Σκεφτόμουν να αποσυρθώ πολύ σοβαρά, όταν οι άνθρωποι της Ducati έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο το 2009. Εγώ και οι άνθρωποι γύρω μου θεωρήσαμε ότι ήταν ώρα να φύγουμε από έναν φαύλο χώρο.  

Θυμάσαι την πρώτη σου νίκη, όπου ένιωσες ότι ο ενθουσιασμός δεν είναι πλέον ίδιος;  

Θα έλεγα ότι πηγαίνουμε πίσω στο 2008, ή το 2009. Είχαμε ρίξει τρομακτική δουλειά και δεν ήταν πολύς καιρός που αρχίσαμε να απολαμβάνουμε νίκες και επιτυχίες. Πιεζόμασταν αρκετά από τον τύπο, από τους οπαδούς, από όλους, σε σημείο που να καταντάει κουραστικό. Δεν ένιωθα όπως παλιά. Έτσι, άρχισα να βρίσκω διαφορετικά κίνητρα για να αγωνίζομαι και να νικάω. Ήθελα να τους νικήσω όλους για να τους εκνευρίσω.

Τι θα σου λείψει περισσότερο;

Μάλλον οι άνθρωποι που δουλέψαμε μαζί, οι ομάδες, αυτά τα πράγματα. Η οδήγηση των συγκεκριμένων μοτοσυκλετών είναι βέβαια εκπληκτική, όμως δεν τις οδηγείς για να διασκεδάσεις. Κάθε φορά που είσαι πάνω τους πρέπει να τις πιέσεις εξαντλητικά για να κερδίσεις. Κάθισα και το σκέφτηκα σοβαρά. Θα μου λείψουν πολύ λιγότερα, από όσα ανυπομονώ να ξεκινήσω όταν αποσυρθώ.

Κοιτάζοντας στο παρελθόν, πιο ήταν το καλύτερο σημείο στην καριέρα σου;

Μάλλον η περσινή χρονιά. Γενικότερα, νομίζω πως ήταν όμορφα όταν ήμουν νεαρός και πιο ανέμελος. Τριγύριζα στο paddock, από το 2002 ως το 2005, για να βλέπω τους μηχανικούς, ή να επισκέπτομαι ανθρώπους στα φορτηγά τους και να συζητάω μαζί τους. Όλα αυτά σταμάτησαν όταν ανέβηκα στα MotoGP. Δεν μπορείς να πας πουθενά μόνος σου, συνεχώς σε τραβάνε άνθρωποι προς κάθε κατεύθυνση.

Δεν πιστεύεις ότι αυτό πάει πακέτο με τις υψηλές αποδοχές;

Προφανώς, αυτό δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει, αλλιώς θα παρέμενα για να συνεχίσω να εισπράττω. Αντίθετα, αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που θέλω να φύγω. Όλοι λένε ότι κακομαθαίνεις, ότι πληρώνεσαι υπερβολικά. Δουλεύουμε για να κερδίζουμε αγώνες και πληρωνόμαστε για όσο αποδίδουμε.  

Για δύο χρόνια, πριν ξεκινήσεις στα Grand Prix, ήσουν στη Μεγάλη Βρετανία. Ζούσες κατά κάποιο τρόπο σαν περιπλανώμενος. Έχεις καλές αναμνήσεις από αυτή την περίοδο;  

Έκανα πολλούς φίλους και περνούσα χρόνο μαζί τους. Στη Βρετανία ήταν η τελευταία φορά που έζησα σε πολιτισμένο περιβάλλον, όπου μπορούσαμε να πάμε σε ένα κατάστημα και οι άνθρωποι να μιλούν αγγλικά. Η Βρετανία έμοιαζε αρκετά με την πατρίδα μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με καλοδέχτηκαν στους αγώνες. Δεν ήταν χαρούμενοι βλέποντάς με να νικάω.  

Αυτό μάλλον σου έδωσε κίνητρο για περισσότερες νίκες στα Grand Prix.

Σίγουρα μια νίκη είναι πιο γλυκιά, όταν ξέρεις ότι οι γύρω σου δεν θέλουν να νικήσεις. Δεν καταλαβαίνω πάντως το σκεπτικό τους. Η Βρετανία μου έδωσε πολλά και με βοήθησε να φτάσω εδώ που είμαι, όμως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με μισούν εκεί.   

Γνωρίζεις γιατί σε μισούν;

Όχι.

Διότι ήσουν ο πρώτος που πραγματικά νίκησε τον Rossi.

Ίσως, αλλά με μισούσαν κι όταν αγωνιζόμουν στη Βρετανία. Όταν έτρεχα στα 125 με αποκαλούσαν κλέφτη, κι άλλα παρόμοια.  

Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου αγώνες;

Ένας από αυτούς ήταν στο Donington, το 2007. Η εκκίνησή μας ήταν φριχτή, μείναμε πίσω, μετά όμως άρχισα να ανεβαίνω, παίρνοντας τελικά τη νίκη με 12 δευτερόλεπτα διαφορά. Μετά από αυτή τη νίκη, δεν είμαι σίγουρος. Όσον αφορά τα συναισθήματα, όλοι οι αγώνες στο Phillip Island είναι ξεχωριστοί. Είμαι πάντως αρκετά αυστηρός όταν κρίνω την απόδοσή μου. Πιστεύω επίσης, ότι σε κάποιους αγώνες που δεν νίκησα, η απόδοσή μου ήταν εξαιρετική. Υπήρχαν πολλά που με εμπόδιζαν να αποδώσω, κανείς όμως δεν με πίστευε.  

Αγωνίζεσαι για 24 από τα 26 χρόνια της ζωής σου. Πιστεύεις ότι ενδεχομένως έχασες μια φυσιολογική παιδική ηλικία;

Μερικές φορές το σκέφτομαι αυτό. Ίσως με κάποια πράγματα να ισχύει. Μπορεί να ήθελα να κάνω κάτι, αλλά δεν υπήρχαν χρήματα διότι όλα πήγαιναν στη στήριξη της καριέρας μου. Τώρα θα είναι ευχάριστο για εμένα να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα.  

Ίσως να επιστρέψεις στο σχολείο.

Πολύ αμφιβάλω! Δεν θα με πείραζε πάντως να μάθω τον κόσμο και ίσως να πάρω κάποια μαθήματα μηχανικού.

Πριν λίγο καιρό σε ρώτησα το μυστικό σου, για την οδήγηση της Ducati. Είπες ότι ίσως κάποτε να το αποκαλύψεις. Μήπως ήρθε η ώρα;   

(Γέλια, ακολουθούμενα από μεγάλη παύση). Δύσκολο να το εξηγήσω. Βασικά, πρέπει να ξεχάσεις ότι ξέρεις. Δεν πρέπει να έχεις στο μυαλό σου τι δουλεύει με άλλες μοτοσυκλέτες. Πρέπει απλά να δεις τι απαιτεί η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Αυτός πάντως είναι ο τρόπος που οδηγώ όλες μου τις μοτοσυκλέτες.  

            Ψάχνεις τι χρειάζεται, τι είναι σωστό. Δυστυχώς, αρκετοί αναβάτες λένε “η μοτοσυκλέτα δε μου ταιριάζει ως έχει και πρέπει να την αλλάξετε για να την οδηγήσω”. Μήπως πρέπει να αλλάξουν κι εκείνοι κάτι; Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να αλλάξει ένας αναβάτης πτυχές της οδήγησής του. Πρέπει πάντα να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις.  

            Η Ducati αλλάζει κάθε εβδομάδα, οπότε κάθε αγωνιστικό σαββατοκύριακο πρέπει να την οδηγείς με διαφορετικό τρόπο. Αντίθετα, η Honda είναι πιο συνεπής και σταθερή, δεν απαιτεί πολλές αλλαγές. Με την Ducati δεν μπορούσες να πεις “τη θέλω όπως ήταν την προηγούμενη εβδομάδα”, διότι ήταν σίγουρο ότι στην επόμενη πίστα δεν πρόκειται να δουλεύει σωστά. Έπρεπε να αλλαχτούν σχεδόν τα πάντα.  

            Ένα καλό παράδειγμα είναι τα όσα συνέβαιναν το 2010. Είχαμε τις πιο απίθανες ρυθμίσεις, προκειμένου να δουλέψει η μοτοσυκλέτα και τελικά τα καταφέρναμε. Όμως, όπως είπα και πριν, έπρεπε να αλλάξει και ο τρόπος οδήγησης.   

            Δεν πρόκειται πάντως να αποκαλύψω πως την οδηγούσα. Είναι θέμα νοοτροπίας. Δεν πρέπει να έχεις υπερβολική αυτοπεποίθηση, πρέπει να αλληλεπιδράς με τη μοτοσυκλέτα και να καταλαβαίνεις που δεν είσαι σωστός. Είναι στα χέρια σου, μπορεί να κερδίσει αγώνες, πρέπει όμως να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της.   

Πάντως και η φετινή μοτοσυκλέτα της Honda φαίνεται αρκετά δύσκολη. Παρατηρούμε έντονα κουνήματα και ταλαντώσεις.

Έχει να κάνει με την προσπάθεια προσαρμογής των νέων ελαστικών στη μοτοσυκλέτα. Μόλις βάλαμε τα καινούρια λάστιχα, παρουσιάστηκαν ταλαντώσεις. Με τα περσινά λάστιχα, όλα δούλευαν ρολόι. Μετά βάζουμε τα καινούρια και η μοτοσυκλέτα είναι σωστό γουρούνι. Είναι σα να το ευχαριστιέται η Dorna που αντιμετωπίζουμε αυτά τα προβλήματα.  

Σίγουρα θα πρόσεξες ότι μια ομάδα CRT έχει το μεγαλύτερο χώρο φιλοξενίας στα paddock.

Βεβαίως το πρόσεξα. Μόλις φτάσαμε στην Jerez μας κοιτούσε κατάματα (η τεράστια μονάδα της Avintia). Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Πιστεύεις ότι κάποιοι έχουν λανθασμένες προτεραιότητες;  

Δυστυχώς, έχει επιλεγεί το Πρωτάθλημα να πάρει αυτή τη μορφή. Είναι ένα καλό παράδειγμα: Αν ξόδευαν λιγότερα σε χώρους και μονάδες υποδοχής θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν χρήματα για να εξασφαλίσουν μια δορυφορική Honda ή Yamaha. Αντίθετα, επέλεξαν μια CRT γιατί είναι φτηνή και απλούστερη, δίνοντας βάρος στις δημόσιες σχέσεις.  

Στο παρελθόν, έχω αντιμετωπίσει αρκετές καταστάσεις, όπου η προτεραιότητα της ομάδας είναι η ικανοποίηση των χορηγών και όχι των εργαζομένων στην ομάδα, ή των αναβατών. Επίσης, έχω δει συχνά τον προϋπολογισμό να μην εστιάζεται στην επίτευξη των καλύτερων αποτελεσμάτων, αλλά στις δημόσιες σχέσεις. Πιστεύω ότι πολλοί έχουν μπερδεμένα τα πράγματα στο μυαλό τους. Φυσικά και πρέπει να έχουμε τους χορηγούς από κοντά, αλλά νομίζω ότι αυτό επιτυγχάνεται με καλά αποτελέσματα.

Δε νομίζεις ότι γενικότερα ο κόσμος έχει εμμονή με την εμπορευματοποίση των πάντων και με το φαίνεσθαι;

Δυστυχώς είναι έτσι ακριβώς, όμως έχω δει τις επιπτώσεις αυτού που περιγράφεις στα MotoGP. Η Formula 1 λειτουργεί έτσι για χρόνια, όμως εξακολουθούν να ρίχνουν πακτωλούς χρημάτων στις ομάδες.  

Για τι ανυπομονείς περισσότερο, όταν αποσυρθείς;

Για χρόνο με την οικογένειά μου. Να βάζω κάλτσες σε συρτάρια και το πρωί να τις βγάζω από το συρτάρι και όχι από μια βαλίτσα. Ζω εδώ και 12 χρόνια με μια βαλίτσα στο χέρι. Θέλω να μην έχω σχέδια, να μην χρειάζεται να αγχώνομαι για όλα. Θα είναι πολύ ευχάριστο να μπορέσω να χαλαρώσω.  

Έχεις αρκετά στην τράπεζα, ώστε να μη χρειάζεται να δουλέψεις ξανά;  

Δεν έχω ξοδέψει τα χρήματά μου βλακωδώς. Δεν έχω αγοράσει μεγάλα σκάφη και ελικόπτερα. Είμαι σίγουρος ότι αν διαχειριστώ σωστά τα χρήματά μου θα μου φτάσουν, θέλω όμως να εξασφαλίσω τα παιδιά μου. Αποσύρομαι από αυτό το άθλημα, όχι από ολόκληρη τη ζωή μου.  

Θα παρακολουθήσεις τα ΜotoGP του χρόνου στην τηλεόραση;

Σίγουρα, αναμφίβολα.

Θα ξενυχτήσεις μέχρι τις 2 το βράδυ, για να παρακολουθήσεις τους Ευρωπαϊκούς αγώνες, ή θα τους γράψεις στο video;

Θα τους γράψω (γελάει), εκτός αν δεν έχω να κάνω κάτι την επόμενη μέρα. Τότε θα ξενυχτήσω.  

Πώς θα νιώθεις όταν θα βλέπεις όλους τους τωρινούς σου αντιπάλους, νευρικούς στην εκκίνηση;  

Θα μπορώ να τους κοροϊδεύω για τα όσα περνάνε. Ξέρω πάντως το συναίσθημα. Όταν έχασα κάποιους αγώνες το 2009 ένιωσα πολύ άσχημα. Τότε όμως ήμουν ακόμα παθιασμένος και ήθελα να αγωνίζομαι όσο τίποτα. Τώρα χαίρομαι που θα το λήξω αυτό. Που δε θα ξαναζήσω αυτό το άρρωστο συναίσθημα, πριν από κάθε εκκίνηση.  

Οπότε να περιμένουμε να επιστρέψεις στην Ευρώπη για παρακολούθηση των αγώνων;

Πιθανότατα. Πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθώ πολύ, εφόσον δεν θα είμαι μέρος της δράσης. Θα είναι σίγουρα διαφορετικά τα συναισθήματα. Ίσως πάντως να ασχοληθώ περισσότερο με τα World Superbike, όπου θα υπάρχουν Αυστραλοί αγωνιζόμενοι για να υποστηρίξω!

Συνέντευξη στον Mat Oxley