Σήμερα, 14 Φλεβάρη, του Αγίου Βαλεντίνο, γιορτάζει ο έρωτας και μαζί ο Valentino Rossi.

Ο Doctor των GP έχει την ονομαστική του εορτή ενώ λίγα 24ωρα αργότερα, τη Δευτέρα 16 του μηνός, έχει γενέθλια (16/2/1979).

Ο Doctor μεγάλωσε, έγινε -ή καλύτερα θα γίνει- τριάντα, αλλά συνεχίζει με την ίδια όρεξη και ενέργεια που είχε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του τότε που το αίμα του «έβραζε».

Όχι ότι τον πήραν τα χρόνια, αλλά με τόσα που έχει καταφέρει στην πολυετή θητεία του στα GP νομίζεις πως είναι βετεράνος.

Και όμως δεν είναι. Εδώ μιλάμε για μια καλοκουρδισμένη μηχανή παραγωγής αδρεναλίνης που διψάει για νίκες, τίτλους και διασκέδαση.

«Η αλήθεια είναι πως οι30άρηδες του σήμερα δεν είναι όπως αυτοί του παρελθόντος. Παλιότερα, σε αυτήν την ηλικία οι άνδρες ήταν πιο ώριμοι και είχαν οικογένεια. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει», λέει στην ιταλική εφημερίδα Gazzetta dello Sport ο οχτώ φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής και μιλάει για τη ζωή του: «Είμαι ευτυχισμένος από τη ζωή μου και από την καριέρα μου. Έχω καταφέρει μεγάλα πράγματα και έχω πετύχει σπουδαίες διακρίσεις. Ακόμα όμως δεν έχω ζήσει τα πιο σημαντικά πράγματα που είναι η δημιουργία οικογένειας. Έχω καιρό για να το κάνω και αυτό».

Τρεις δεκαετίες γεμάτες συγκινήσεις και επιτυχίες, χαρές και λύπες. «Στους αγώνες έχω πολλές αξέχαστες στιγμές. Αυτή όμως την οποία ξεχωρίζω είναι η απόφασή μου να πάω στη Yamaha και να πετύχω καιμε αυτήν. Ήταν μια κίνηση που χρειαζόταν πολλά... καρύδια».

Υπάρχουν όμως και άσχημες στιγμές όπως «...ο αγώνας της Valencia το 2006 (έπεσε και έχασε τον τίτλο από τον Hayden) τον οποίο δεν θέλω να θυμάμαι. Ήταν μια πολύ σκληρή αγωνιστική στιγμή. Μαύρη σελίδα για μένα ήταν και η περιπέτεια που είχα με την εφορία».

Πίσω από έναν πετυχημένο άντρα, λένε, κρύβεται μια γυναίκα. Στην περίπτωσή του η κατάλληλη γυναίκα δεν έχει βρεθεί ακόμα. Μπορεί να έχουν περάσει αρκετές από δίπλα του καμία όμως δεν μπόρεσε να κλέψει την καρδιά του, αν και όπως λέει υπήρχε μία την οποία χαρακτηρίζει ως τον μεγαλύτερο ως τώρα έρωτα της ζωής του. «Σίγουρα η Arianna (Matteuzzi). Ήταν η πιο σημαντική ιστορίατης ζωής μου», παραδέχεται με ειλικρίνεια.

Μόνος σου σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα. Αν δεν έχει δίπλα σου κάποιους ανθρώπους που θα σε στηρίξουν και θα σε βοηθήσουν δύσκολα θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια που θα συναντήσεις. Άλλωστε το μονοπάτι της ζωής δεν είναι πάντα στρωμένο με ροδοπέταλα.

Για το λόγο αυτό, ο Ιταλός αναβάτης λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ «...στους γονείς μου, τον Graziano και την Stefania, που είναι πάντα δίπλα μου, αλλά και στους πέντε-έξι πραγματικούς φίλους που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια».

Όσο για τα σχέδια που έχει για την επόμενη δεκαετία; «Ξέρω ότι για ακόμα δύο χρόνια θα τρέχω με την Yamaha. Μετά πρέπει να αποφασίσω τι θα κάνω. Αν θα συνεχίσω με στόχο να σπάσω τα ρεκόρ του Agostini, ή θα κάνω κάτι άλλο. Τι θα είναι αυτό; Σίγουρα κάτι με αυτοκίνητο, είτε αγώνες Ράλι είτε αγώνες σε πίστα, αλλά σίγουρα δεν πιστεύω ότι θα είναι η F1. Όταν τελειώσω από τις μοτοσικλέτες θα ήθελα να κάνω οικογένεια, αλλά ελπίζω να συνεχίσω να τρέχω για πολλά χρόνια ακόμα».

Και πάμε στο κεφάλαιο οικογένεια. Στο μυαλό του στριφογυρίζει η ιδέα του να γίνει πατέρας. Δεν βιάζεται, ούτε αγωνιά για το πότε θα συμβεί αυτό. Φαίνεται κατασταλαγμένος και περιμένει την κατάλληλη στιγμή.

«Θα μου άρεσε κάποια στιγμή να κάνω παιδιά. Αν μάλιστα έρθει και ένα αγόρι θα είναι πολύ ωραία», λέει. Και αν ο γιος θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του μπαμπά; «Θα μου άρεσε πολύ. Δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα». Όχι βέβαια πως θα τον «χαλάσει» αν κάνει κοριτσάκι, αλλά ξέρετε πως είναι αυτά τα πράγματα...

Η ευχή που κάνει για τα επόμενα 30 χρόνια της ζωής του είναι «...να είναι το ίδιο διασκεδαστικά όσο τα πρώτα 30», ενώ ανυπομονεί για το «ξεχωριστό» δώρο που θα του κάνουν οι φίλοι του. Ο ίδιος πάντως ένα δώρο έχει στο μυαλό του «...είναι τετριμμένο αυτό που θα πω αλλά θα ήθελα το Πρωτάθλημα».

Και για το τέλος οι μεγάλες του αγάπες...

«Η περσινή YZR-M1 είναι η ομορφότερη μοτοσικλέτα που έχω οδηγήσει. Στην εποχή των 500αριών, η καλύτερη, η πιο απόλυτη ήταν η Honda NSR. Θυμάμαι την πρώτη φορά που την οδήγησα μια 500άρα στην Jerez τον Δεκέμβριο του '99 ενθουσιάστηκα. Ποτέ άλλοτε μια μοτοσικλέτα δεν με έκανε να νιώσω έτσι».

Όσο για το πιο «γοητευτικό» όχημα που έχει οδηγήσει; «Σίγουρα τα μονοθέσια της Ferrari. Μου αρέσουν τα Ράλι, αλλά όταν κάτσεις στο μπάκετ ενός Ford Focus όλα σου φαίνονται φυσιολογικά. Η Ferrari αποπνέει κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό. Και μόνο να σκεφτείς την ιστορία που έχει αισθάνεσαι δέος. H Ferrari είναι ΤΟ απόλυτο εργαλείο».

Λόγω της ημέρας σας προβάλουμε κάποιες φωτογραφίες που απεικονίζουν τον Valentino Rossi σε τρυφερές στιγμές...