Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα νέο βιβλίο για τον Valentino Rossi με τίτλο «Il Capolavoro» («To αριστούργημα») το οποίο συνέγραψε ο Ιταλός δημοσιογράφος Enrico Borghi, ο άνθρωπος που συνέβαλλε στην αυτοβιογραφία του Rossi. Στο νέο βιβλίο περιλαμβάνονται λεπτομέρειες από την μετακίνηση του πολυπρωταθλητή στην Yamaha και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην σχέση μεταξύ αυτού και του Masao Furusawa.

Όπως αναφέρεται, όλα ξεκίνησαν σε μια επαγγελματική συνάντηση στο Philip Island, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, στην οποία παραβρέθηκαν οι Rossi, Furusawa, Jeremy Burgess και Davide Brivio. Ο μύθος θέλει να ήταν μεθυσμένος ο Burgess, όμως αργότερα ξεκαθαρίστηκε ότι ο Αυστραλός ήταν αγχωμένος για την έκβαση της συνάντησης και επειδή ο Rossi είχε αργήσει όπως συνήθως. Ο Burgess είχε πει σχετικά αστειευόμενος:

«Έίχα πιει κάποιες μπύρες με ένα φίλο αλλά όχι περισσότερο από όσο έπρεπε. Τουλάχιστον όχι με τα μέτρα ενός Αυστραλού.»

Ο Brivio, ο τότε Team Manager, δήλωσε γι’ αυτή τη συνάντηση:

«Ο Furusawa ήταν ένας πεφωτισμένος Ιάπωνας ηγέτης. Καταλάβαινε πώς να ενώσει την δημιουργικότητα των Ιταλών με την πρακτικότητα των Ιαπώνων, μια ενοποίηση που είχε πολλές θετικές συνέπειες και η οποία εξελίχθηκε σε μια συνταγή νίκης.»

Ο Rossi θα πει σχετικά με την συνεργασία του με τον Furusawa:

«Ήμασταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας κι όμως καταλάβαινε ο ένας τον άλλον αμέσως. Νομίζω ότι η συνεργασία μας ήταν μία “δεξαμενή σκέψης”. Ήμασταν καινοτόμοι.»

Ο Burgess δήλωσε, όπως αναφέρεται στο βιβλίο:

«Ο Furusawa ήταν ο βασικός παράγοντας σε όλα, ήταν ο καλύτερος που γνώρισα ποτέ. Η ομάδα που δημιούργησε, μαζί με τον Valentinο, δεν μπορούσε να συνεχίσει χωρίς την παρουσία και των δύο. Αν έφευγε ο ένας, θα έπρεπε να φύγει και ο άλλος.»

Τέλος, ο Rossi θα πει χαρακτηριστικά για την σχέση του με τον Furusawa:

«Από κάποιο σημείο και έπειτα συνειδητοποίησα ότι, απλά, τα δεδομένα δεν θα ήταν τα ίδια χωρίς αυτόν. Χάρη στην φιλία μας, χάρη στην σχέση μας, ήταν το μόνο σημείο αναφοράς που είχα. Ο καιρός που πέρασα στην Yamaha ήταν μια σχέση αγάπης, μία από τις ελάχιστες που έχουν αίσιο τέλος.»