Τον βλέπουμε πάντα πλάι στον Valentino Rossi, είναι το «δεξί χέρι» του εννέα φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή και ο έμπιστος άνθρωπός του. Ο λόγος για τον Uccio, κατά κόσμο Alessio Salucci, ο οποίος σε συνέντευξή του μίλησε για την σχέση δεκαετιών με τον διάσημο φίλο του. Ας δούμε τι είπε:

Πώς ξεκίνησε η φιλία σας με τον Valentino;

«Έχει περάσει πολύς καιρός, δεν θυμάμαι! Ο “Vale” περιλαμβάνεται στις πρώτες μου αναμνήσεις. Οι γονείς μας ήταν φίλοι και, πρακτικά, μεγαλώσαμε μαζί. Καταγόμαστε από ένα μικρό χωριό, πήγαμε μαζί στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, πάντα ήμασταν πολύ δεμένοι».

Ποιες είναι, λοιπόν, οι πρώτες αναμνήσεις σου από τον Valentino;

«Είναι πάρα πολλές! Θυμάμαι ότι στο νηπιαγωγείο οι φίλοι μας συχνά έπαιζαν ποδόσφαιρο, όμως εμείς ανεβαίναμε σε ένα λόφο και τον κατεβαίναμε με ένα τρίροδο ποδήλατο. Ήμασταν τέσσερις φίλοι, μεταξύ των οποίων και ο Valentino. Είναι μια θύμηση που παραμένει έντονη στη μνήμη μου. Ακόμα και σε εκείνη την ηλικία ρισκάραμε πολύ καθώς υπήρχε μια μεγάλη αριστερή στροφή…».

Πώς ξεκίνησε το πάθος για τις μοτοσυκλέτες;

«Γεννήθηκα ανάμεσα σε αυτές. Από μικρός τις λάτρεψα. Δεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο, μου άρεσε ο (Kevin) Schwantz, χάρη στον πατέρα μου. Στο Pesaro, όλοι ήταν θαυμαστές του Graziano (Rossi, τον πατέρα του Valentino) και γι’ αυτό το λόγο οι αγώνες μοτοσυκλετών ήταν σημαντικότεροι από κάθε άλλο σπορ. Μου άρεσε και η Formula 1 όμως προτίμησα τις μοτοσυκλέτες επειδή αυτός ήταν ο δρόμος που πήρε ο “Vale”».

Ποιες είναι οι δραστηριότητές σου σε ένα Grand Prix;

«Δουλειά μου είναι να οδηγώ το motorhome στους αγώνες, αν και φέτος αυτό είναι περισσότερο ένα φορτηγό παρά motorhome. Το προηγούμενο ήταν μικρό. Όλο τον χειμώνα ασχολήθηκα πολύ με αυτό και το φρόντισα αρκετά. Είναι πολύ καλή δουλειά επειδή το όχημα είναι σαν σουίτα. Επίσης φροντίζω για τις φόρμες, τα γάντια, το κράνος, γενικά για κάθε λεπτομέρεια, ώστε ο Valentino να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον αγώνα».

Πώς είναι η ζωή στα paddock;

«Η εμπειρία μου είναι θετική. Όταν ήμουν μικρός είχα όνειρο να βρεθώ σ’ αυτά έστω και μια φορά. Θυμάμαι ότι μια φορά περιμέναμε με τον Valentino για τέσσερις ώρες έξω από το Mugello για να πάρουμε δύο “πάσα” από τον Maurizio Vitali. Τώρα η ζωή είναι τέλεια, δεν θα μπορούσα να ζήσω διαφορετικά. Τα πάω καλά με όλους».

Τι έχει αλλάξει το τελευταίο διάστημα, έπειτα από την μετάβαση του Rossi στην Ducati;

«Ο ρόλος μου δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά επειδή δουλεύω για τον Valentino. Βεβαίως, κάποια άτομα έχουν αλλάξει στην ομάδα, όμως υπάρχουν 15 που μας ακολούθησαν από την Yamaha. Η ατμόσφαιρα στην Ducati είναι εκπληκτική. Εκεί βρήκα πολλούς ανθρώπους παθιασμένους με αυτό που κάνουν, Ιταλούς που έχουν υψηλό φρόνημα και θέληση για τη νίκη. Ανθρώπους που έχουν τους αγώνες στο αίμα τους, ίσως περισσότερο από αυτούς της Yamaha επειδή οι Ιάπωνες έχουν μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτούς (αγώνες)».

Η συνεργασία του Valentino με τον Jeremy Burgess είναι μακρόχρονη και επιτυχημένη…

«Ο Jeremy δεν μιλά καθόλου Ιταλικά και αυτό με ενοχλεί λίγο! Εγώ ήμουν αυτός που έπρεπε να προσαρμοστώ και να μάθω Αγγλικά και έτσι συνεννοούμαστε. Τον ξέρω από τα 20 χρόνια μου και τώρα είμαι 32 ετών. Πάντα μου έδινε συμβουλές και πάντα τον άκουγα με προσοχή. Είναι ένας θρύλος, κατ’ εμέ».

Τι πιστεύεις για το μέλλον;

«Ελπίζω σε 10 χρόνια να είμαι ακόμα εδώ μαζί με τον Valentino. Βρίσκομαι εδώ χάρη σ’ αυτόν αλλά και γι’ αυτόν. Βεβαίως θα ήθελα να μείνω στο χώρο μέχρι τα 60 μου. Γι’ αυτό και ξεκίνησα την προσπάθειά μου στην Moto2 με τον Andrea Iannone.

Ίσως μεσοπρόθεσμα συνεχίσω αυτή την δραστηριότητα αλλά προς το παρόν βλέπω τον Valentino σε πολύ καλή κατάσταση, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, παρά το πρόβλημα στον ώμο του. Επίσης, η παρουσία του στην Ducati αποτελεί μεγάλο κίνητρο γι’ αυτόν».

Αμφιβάλατε ποτέ εάν η απόφαση να πάει στην Ducati ήταν σωστή ή όχι;

«Μιλώντας ειλικρινά, ναι. Όταν οδήγησε για πρώτη φορά την μοτοσυκλέτα στην Valencia είπε: “η μοτοσυκλέτα είναι περίπλοκη”. Κατά τη γνώμη μου, κατάλαβε γρήγορα ότι το πρόβλημα οφειλόταν στον ώμο του επειδή δεν είχε κάνει ακόμα την επέμβαση.

Θεωρώ ότι τότε το σημαντικότερο θέμα ήταν να κάνει την εγχείρηση και όχι η μετάβασή του στην Ducati. Τώρα σκέφτεται: “Δεν είναι κακή μοτοσυκλέτα, μπορούμε να τα καταφέρουμε!”. Πάντως, ναι, έπειτα από την πρώτη επαφή με αυτή υπήρχε κάποιος προβληματισμός».

Και ο τραυματισμός του στο Mugello;

«Ήταν μια τρομακτική στιγμή, πολύ δύσκολη. Μόλις είχαμε ξεπεράσει έναν τραυματισμό στον ώμο και συνέβη αυτό. Ήταν τρομερές ημέρες, ιδίως οι πρώτες δύο. Όταν βλέπεις έναν φίλο να υποφέρει θέλεις να πάρεις τη θέση του και τον πόνο του. Ο “Vale” είναι μύθος επειδή ακόμα και εκείνο το Σάββατο το απόγευμα έκανε αστεία και προσπαθούσε να μας καθησυχάσει!».

Πότε πιστεύεις ότι ο Valentino θα είναι σε θέση να κερδίσει για πρώτη φορά με τη Ducati;

«Νομίζω, έπειτα από τον αγώνα στο Sachsenring (σημ.: Γερμανία, 17 Ιουλίου). Έπειτα από αυτό το Grand Prix θα κάνει μεγάλη πρόοδο. Είμαι πραγματιστής και ξέρω ότι ακόμα δεν είναι 100% καλά. Και για να κερδίσεις πρέπει να είσαι. Μετά το Sachsenring θα είναι σε τέλεια κατάσταση και νομίζω ότι θα είναι σε θέση να κερδίσει».