Αποστολή περιοδικό MOTOGP WORLD: Δημήτρης Διατσίδης

Η Tuono είναι μια σημαντική Aprilia, όχι μόνο για τις πάνω από 18,000 πωλήσεις του προηγούμενου μοντέλου, αλλά γιατί έβαλε την μάρκα στο χώρο των μεγάλων μοτοσυκλετών από την παρουσίασή του το 2002 με την έκδοση Tuono 1000 R, που έκανε μεγάλη επιτυχία στην αγορά και την εικόνα της Ιταλικής εταιρίας. Ο V-2 κινητήρας την βοήθησε, η σπορ καταβολές την έκαναν πετυχημένη και στους αγώνες της κατηγορίας «Γυμνών» (Naked) μοτοσυκλετών, που γίνονται σε διάφορες χώρες.  

Τώρα ήρθε η ώρα να αποκτήσει καρδιά racing, κρατώντας το ταμπεραμέντο της naked.

Ο ορισμός της σύμφωνα με τους Ιταλούς δημιουργούς της είναι:

«κάτι περισσότερο από Naked».

Και η πρωτοπορία ότι είναι η πιο δυνατή γυμνή της αγοράς.

Η Aprilia δημιούργησε μια supersport naked την Tuono V4R, φορώντας τον κινητήρα της απόλυτης Superbike RSV4, τον γνωστό μας πια V4 65°, όπως και το πλαίσιο διπλής δοκού, όμως εδώ ανασχεδιασμένο με εστίαση τον δρόμο.

Ανάλογα ρυθμισμένος είναι και ο κινητήρας με απόδοση …μόλις 167.3 ίππους και ροπή 111.5 Nm. Σύμφωνα πάντα με τους εμπνευστές της, η νέα «Βροντή» (αυτό σημαίνει η λέξη tuono), θέλει να έχει υπεροχή στο κράτημα και το σχεδιασμό για τον δρόμο και απόδοση και ακρίβεια μέσα στην πίστα. «Ένα άγριο κτήνος που δαγκώνει το δρόμο», είναι ο χαρακτηρισμός του νέου μοντέλου που έχει ένα επιθετικό σχεδιασμό με το νέο ρύγχος του φέρινγκ με τους δύο κατοπτρικούς προβολείς, αλλά συγχρόνως έκανε πιο ομαλό τον κινητήρα του RSV4 Factory APRC SE.

Η εξάτμιση με διάφραγμα, έρχεται απευθείας από αυτόν, όπως και το τελευταίας γενιάς Ride by Wire για τον έλεγχο του γκαζιού. Από εκεί έρχεται και η σχέση μετάδοσης των τριών πρώτων ταχυτήτων που είναι πιο κοντές. Η χαρτογράφηση του κινητήρα έχει τρεις θέσεις: T – track, για άμεση απόκριση γκαζιού στην πίστα, S – sport, για ηπιότερη απόδοση των 167.3 ίππων στο δρόμο και R – road, για μειωμένη κατά 25% απόδοση σε συνθήκες δύσκολης πρόσφυσης, όπως βροχή ή κλασικοί ελληνικοί δρόμοι!

Από κει και πέρα η Tuono V4R μοιράζεται την ίδια ουρά, σέλα, ρεζερβουάρ και πλαϊνά με τη μοτοσυκλέτα που κέρδισε δύο παγκόσμιους τίτλους στο WSBK, ακολουθώντας την ίδια σχεδιαστική φόρμα.

Το πακέτο APRC περιλαμβάνει το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης ATC (Aprilia Traction Control), που ρυθμίζεται σε οκτώ επίπεδα, για έλεγχο της ολίσθησης κατά την επιτάχυνση στην έξοδο της στροφής, σε σχέση με τη γωνία κλίσης και το άνοιγμα του γκαζιού, το AWC (Aprilia Wheelie Control) που βοηθά στον έλεγχο ακόμα και στις πιο ακραίες σούζες επαναφέροντας ομαλά και σταδιακά τον μπροστινό τροχό πίσω στο έδαφος, το AQS (Aprilia Quick Shift) το οποίο επιτρέπει τη στιγμιαία αλλαγή ταχύτητας χωρίς το κλείσιμο του γκαζιού ή τη χρήση του συμπλέκτη (πάνω από τις 4,000 στροφές) και τέλος το ALC (Aprilia Launch Control) που κάνει τις εκκινήσεις με τέρμα γκάζι εύκολο παιχνίδι.

Στα περιφερειακά έχουμε: φρένα Brembo με ακτινικές δαγκάνες και πλευστούς δίσκους 320 χιλιοστών (220 χιλ. πίσω), ζάντες αλουμινίου νέας σχεδίασης, ελαφρύτερες κατά 2 κιλά σε σχέση με αυτές που φορά το RSV4R, ανάποδο πιρούνι Sachs 43 χιλιοστών, με επικάλυψη νιτριδίων τιτανίου για μειωμένες τριβές, αμορτισέρ Sachs με δοχείο αζώτου "Piggy Back" πλήρως ρυθμιζόμενο.

Πως λειτούργησαν όλα αυτά στην Valencia; Άψογα!

Το μεγάλο και φαρδύ τιμόνι και η όρθια θέση οδήγησης διευκολύνουν την κίνηση στις πόλεις που περάσαμε στην διαδρομή μας έξω από την πίστα. Χωρίς να κουράζει σε ταχύτητες μέχρι τα 140 – 150 χαω, ενώ στα πιο κλειστά κομμάτια δεν μας κούρασε ούτε η ανάρτηση που είναι πιο άνετη από ότι θα περίμενε κανείς από τον χαρακτηρισμό «κτήνος». Το δρόμο όμως τον δαγκώνει και έτσι και δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα στο να κινηθούμε γρήγορα, έως πολύ γρήγορα στις ωραίες στροφές που βρήκαμε. Pirelli Rossa Corsa φοράει για τον δρόμο και σαν πρώτη τοποθέτηση και λειτούργησαν άψογα. Δοκιμάσαμε και την επιλογή «R» με την μειωμένη δύναμη, χωρίς να κάνει τη μοτοσυκλέτα πολύ αδύναμη – άλλωστε μιλάμε για 125 άλογα στο mode αυτό. Το Traction Control στις θέσεις 7 & 8 μπαίνει εύκολα στο στεγνό και κόβει τη δύναμη, αλλά στη θέση 6 ήταν πολύ καλό και καθόλου ενοχλητικό. Βέβαια μέχρι και τη θέση 4, μετά το κόψιμο, αν επιμείνεις με το γκάζι ανοικτό, η επαναφορά της δύναμης μπορεί να σε ξαφνιάσει. Το βάρος των 193 κιλών δεν το καταλαβαίνεις, ούτε στις στροφές, ούτε στο φρενάρισμα, αφού τα Brembo σου δίνουν καλή αίσθηση.  

Μετά την βόλτα μας εκτός, καιρός να μιλήσουμε για όσα είδαμε εντός πίστας και μάλιστα μιας πίστας που φιλοξενεί παραδοσιακά εδώ και χρόνια τον τελευταίο αγώνα του MotoGP.

Αρχικά μπήκαμε στην αριστερόστροφη πίστα το πρωί, με την άσφαλτο βρεγμένη από τη βραδινή βροχή. Στο 2ο 20λεπτο μόλις που κατεβάσαμε χρόνο στο 2’00’’, σε μια πίστα που τα MotoGP γυρίζουν σε 1’33’’ και οι καλές Supersport παραγωγής κάτω από 1’50’’. Τα λάστιχα εδώ ήταν τα πολύ καλά Pirelli Diablo Supercorsa SP.

Στο 3ο 20λεπτο, με την πίστα σχεδόν στεγνή η νέα Tuono άρχισε να δείχνει τον πραγματικό χαρακτήρα του κτήνους που κρύβει μέσα της. Το μεγάλο τιμόνι σου επιβάλλει μια περίεργη στάση για supersport οδήγηση, όμως οι αλλαγές στο πλαίσιο, με την χαμήλωμα του κέντρου βάρους, τη χαμηλότερη θέση του κινητήρα, μαζί με τον πιο φιλικό κινητήρα, κάνουν τη μοτοσυκλέτα ευκολότερη από την Factory RSV4. Με ροπή που βοηθάει στις παρατεταμένες στροφές με 3η ταχύτητα στο κιβώτιο, με δύναμη στην ευθεία που σπρώχνει μέχρι τα 245 χαω, με καλή αίσθηση από τα φρένα και τις αναρτήσεις, ο χρόνος κατέβηκε στο 1:54.23 και η ευχαρίστηση άρχισε να ανεβαίνει σε ψηλά επίπεδα.

Μετά ήρθε η ώρα των βελτιώσεων και με τη βοήθεια του οδηγού δοκιμών της Aprilia ρυθμίσαμε την πίσω ανάρτηση και το σταμπιλιζατέρ της Ohlins, σύμφωνα με τα (πολλά) κιλά του απεσταλμένου μας, αλλά και το οδηγικό του στυλ. Το 4ο και τελευταίο 20λεπτο στην πίστα ήταν απλά φανταστικό. Με το Traction Control στο 4, η μοτοσυκλέτα ήταν σταθερή στις ανοικτές, εύκολη στις κλειστές στροφές, ευέλικτη στο γρήγορο εσάκι της πίστας και με όλα αυτά το χρονόμετρο σταμάτησε στο 1:51.36, που είναι πολύ καλός χρόνος για τέτοια μοτοσυκλέτα και τέτοιες συνθήκες, αφού η πίστα δεν ήταν απόλυτα στεγνή και μάλιστα στους δύο γύρους που κάναμε στο 1’51’’ βρήκαμε αργότερους οδηγούς που μας έκοψαν λίγο το ρυθμό.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια Naked μοτοσυκλέτα και μάλιστα χωρίς τα εξτρά που προβλέπονται για όσους θέλουν να την κάνουν ακόμη πιο απόλυτη στην πίστα: Ολόσωμη εξάτμιση Acrapovic, Ohlins μπροστά – πίσω, μαρσπιέ και ανάποδο κιβώτιο, ελαφρύτερες ζάντες και αρκετά carbon.

Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι μας ενθουσίασε η νέα Tuono, που σίγουρα θα δώσει βροντερό παρόν στους δρόμους και τις πίστες.