Γεννήθηκε: 22 Μαϊου 1983
Προσωπική Κατάσταση: Αρραβωνιασμένος με την Asleigh Ball
Ιδιαίτερη πατρίδα: Ramona, California
Μόνιμη Κατοικία: Miami
Παρατσούκλι: Hopper
Χόμπι: Motocross, Surfing, Snowboarding
Αγαπημένη πίστα: Jerez
Αγαπημένη ταινία: Anchor man (κωμωδία με τους Γουίλ Φερέλ, Κριστίνα Απλγκέιτ)
Αγαπημένος συγκρότημα: Unwritten law
Αγαπημένο φαγητό: Σπαγκέτι καρμπονάρα
Οχήματα: Suzuki Grand Vitara, BMW M3, Range Rover, Suzuki RM-Z250, RMZ-450
Δέρματα, Μπότες, Γάντια: Alpinestars
Κράνος: Arai
Energy Drink: Monster
Manager: Bob Moore

Καριέρα στα moto Gp
2002- Ντεμπούτο με Yamaha
2003- Μεταγραφή στη Suzuki. 17ος στο πρωτάθλημα, καλύτερη θέση 7ος
2004- 16ος στο πρωτάθλημα, τέσσερις τερματισμοί στη δεκάδα
2005- 14ος στο πρωτάθλημα, 5ος στην Ιαπωνία
2006- Πρώτη pole position στο gp του Assen
2007- Μια δεύτερη και μια τρίτη θέση (Τσεχία, Κίνα) και μέσα στην πεντάδα της βαθμολογίας του πρωταθλήματος.

Πάει χάλασε ο κόσμος. Όταν και ο πιο άτακτος αναβάτης των paddocks, που είναι γνωστός τόσο για τις επιδόσεις του στις πίστες όσο και για τις ατασθαλίες του εκτός αυτών, διοργανώνει με την πεθερά του πάρτι έκπληξη στην αρραβωνιαστικιά του για τα γενέθλιά της, τότε τι να πει κανείς. Αν δε, θυμηθεί κανείς τη φετινή αλλαγή του Stoner μετά το γάμο και σκεφτεί πως και τα δυο πρώτα βάθρα στην καριέρα του John Hopkins ήρθαν στη ζωή του παράλληλα με την όμορφη Asleigh, τότε μάλλον και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή…Hopper, απολογήσου στους οπαδούς σου

Δεν έχει πάρει νίκη και όμως θεωρείται μεγάλος αναβάτης. Είναι ίσως το next big thing κι ας μην είναι πια πιτσιρικάς. Είναι ο μόνος που θα μπορούσε με τη νοοτροπία που έχει να αγωνίζεται μαζί με τους θρύλους του παρελθόντος, πίνοντας και καμιά μπυρίτσα ενδιάμεσα από τους τρεις αγώνες της ημέρας. Κάτι περισσότερο από ένα αμερικανάκι που απολαμβάνει μπύρες με τους φίλους του στις παραλίες της California, ο John Hopkins είναι ένας ωραίος τύπος, που όταν ανεβαίνει στο βάθρο πανηγυρίζει με…καντηλάτες σούζες!

Βρετανός, που πάντα τρέχει με τη σημαία της Union Jack στο κράνος του, κατάγεται από το Acton στο δυτικό Λονδίνο. Αυτός είναι και ο λόγος που στους βρετανικούς αγώνες οι Άγγλοι συγγενείς του είναι πάντα εκεί για να τον υποστηρίξουν αποκαλύπτοντας πως ο Hopper κρατά ακόμα δεσμούς με τη Γηραιά Αλβιώνα…Οι γονείς του είχαν μετακομίσει στις ΗΠΑ λίγο πριν γεννηθεί, όμως, του έδωσαν και αγγλική παιδεία.

Ο πατέρας του, αγωνιζόμενος και ο ίδιος -ακόμα και στο Isle of Man TT- έβαλε τον μικρό John σχεδόν πριν περπατήσει πάνω στα μηχανάκια. Ξεκινώντας στα dirt bikes στην έρημο κάθε Σαββατοκύριακο έτρεξε για πρώτη φορά στην ηλικία των 7 σε αγώνα motocross. Μέχρι τα 12 ο μπαμπάς Hopkins έβαλε τον John και στους αγώνες ταχύτητας, μόνο που δεν πρόλαβε να δει την εξέλιξή του. Έφυγε νωρίς από τη ζωή αφήνοντας τον μόνο του να ψάχνει ανάμεσα στ’ άλλα και το αγωνιστικό στίγμα του. Το tatoo στην πλάτη του με την γυναίκα που κρατά την αμερικανική και τη βρετανική σημαία μαζί είναι ο δικός του φόρος τιμής στον πατέρα του.

Από το RS250 στο GSVR…
Το έναυσμα για μια λαμπρή καριέρα ξεκίνησε μ’ ένα συμβόλαιο το 1999, που του προτάθηκε όταν η ομάδα Valvoline EMGO Suzuki του John Ulrich τον κάλεσε να δοκιμάσει μια GSXR 600. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Aprilia RS250 Cup, ενώ μετά μεταπήδησε στα τετράχρονα (600cc, 750cc και 1000cc) κερδίζοντας τον τίτλο AMA Formula Xtreme πάνω σε μια Suzuki GSXR 1000 το 2001.

Μεταπηδώντας από κατηγορία σε κατηγορία ο Hopper κατάφερε να αποκτήσει προσαρμοστικότητα και να μην κολλήσει σε κάποιο συγκεκριμένο οδηγικό στυλ. Το μόνο το οποίο παρέμενε σταθερό ήταν το απαράμιλλο αγωνιστικό του πνεύμα. Απόδειξη; Ο πρώτος του αγώνας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Suzuka 2002, η βροχή κάνει την εμφάνισή της. Τα λάστιχα της Dunlop πάνω στη δίχρονη Yamaha είναι παντελώς άγνωστα στον Hopkins, ενώ η μηχανή -όπως του είχε αποκαλύψει και ο teammate του Garry McCoy- ήταν η ίδια που είχε και το 1999. 185 ξερά δίχρονα άλογα με ελάχιστη εξελικτική δουλειά πίσω τους, λοιπόν...

O Hopper έπεσε στο δεύτερο γύρο -μη έχοντας την παραμικρή εμπειρία με τα βρόχινα λάστιχα- αφού έκανε μια αναμενόμενα λανθασμένη επιλογή γόμας. Ξαναμπήκε και ξαναέπεσε στον 8ο γύρο. Σηκώθηκε πήγε στα πιτς, έφτιαξε το φέρινγκ του και το μαρσπιέ και ξανασυνέχισε. Όλοι τριγύρω του συνέχισαν να πέφτουν. Ο ίδιος όχι μόνο είδε την καρό σημαία στον τερματισμό αλλά πήρε και 4 βαθμούς.

'Ολοι κατάλαβαν πως τα motoGp είχαν κερδίσει ένα μεγάλο μαχητή και έναν δυνητικά σπουδαίο αναβάτη. Από τότε μέχρι σήμερα τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά…Τι κι αν θήτευσε από νωρίς δίπλα σ’ έναν παγκόσμιο πρωταθλητή όπως ο Kenny Roberts Jr, η εργοστασιακή ομάδα της Suzuki στη νέα εποχή των τετράχρονων 990cc δεν μπορούσε να δώσει στον John μια μηχανή, που να μπορεί να διεκδικήσει βάθρα. Το πιο αργό GSVR ανάγκαζε τον John να εφευρίσκει άλλους τρόπους να πηγαίνει πιο γρήγορα, είτε μπαίνοντας λ.χ με περισσότερη φόρα στη στροφή είτε φρενάροντας πιο αργά. Με αυτόν τον τρόπο πάντως όταν ήρθε η νέα εποχή των 800cc ήταν πολύ πιο εύκολο για τον ίδιο να μπει σε ανταγωνιστικό ρυθμό, αφού πλέον η ιπποδύναμη δεν ήταν θέμα για την ομάδα της Rizla.

Στόχος για το νεαρό αναβάτη είχε ήδη γίνει από καιρό μια θέση στο podium, μόνο που αυτό άργησε, αφού ήρθε μόλις στο φετινό αγώνα της Κίνας. Αντί να επιλέξει να πάει σε μια μεγαλύτερη ομάδα ο John επέλεξε να χτίσει βήμα βήμα τη σχέση του με τη Suzuki και να γίνει ο πρώτος αναβάτης της ομάδας. Φέτος, αν και πήρε μια δεύτερη και μια τρίτη θέση δεν άντεξε άλλο και υπέκυψε στις σειρήνες αναζητώντας μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και μια πιθανά ευεργετική αλλαγή περιβάλλοντος.

Το να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής με την Kawasaki μπορεί να φαντάζει πολύ δύσκολο, αλλά είπαμε αυτός ο τύπος είναι επίμονος

Quotes

Για τους συναθλητές του:
«Πολύ καλός μου φίλος είναι ο Alex Hoffman με τον οποίο έχουμε και κοντινά σπίτια στην California και κάνουμε παρέα και εκτός αγώνων. Με τον Chris τα πάμε καλά, αλλά και με τον Colin Edwards, ενώ οφείλω να πω ότι υπάρχουν και κάποιοι με τους οποίους δεν μιλάω καθόλου».

Για το βάθρο:
«Κάποιες στιγμές νόμιζα πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Όταν συνέβη, ήρθε δίπλα μου και πανηγύριζε τόσο έντονα ο φίλος μου ο Alex Hoffman, που θα νόμιζες ότι τα κατάφερε ο ίδιος».

Για την εποχή των δίχρονων 500cc:
«Ήταν ένα όνειρο που εκπλήρωσα το ότι κατάφερα και οδήγησα για μια τελευταία φορά πριν εξαφανιστούν αυτές τις μοτοσικλέτες των 500cc. Ήμουν ένας από τους τελευταίους αναβάτες που έμαθαν να οδηγούν μια τέτοια μηχανή»

Για τα νέα 800άρια:
«Μου αρέσει η μεγαλύτερη ταχύτητα μέσα στη στροφή και η μεγαλύτερη κλίση, τα απολαμβάνω. Μοιάζει περισσότερο σαν να οδηγείς δίχρονο»

Για την προσθήκη της Indianapolis στο καλεντάρι του 2008:
«Δεν έχω δει ποτέ F1 στην Indy, αλλά μεγάλωσα βλέποντας το Indianapolis 500. Είναι καλό που πλέον θα έχουμε δυο αγώνες στις ΗΠΑ, γιατί πολλοί φαν δεν μπορούν να κάνουν το ταξίδι ως τη δυτική ακτή. Μάλλον πρέπει να πάρω το τελευταίο videogame της F1 πριν πάμε στην πίστα».

Για τη μεταγραφή του στην Kawasaki:
«Υποτίθεται ότι δεν θα γινόταν ανακοίνωση μέχρι το τέλος της χρονιάς, μόνο που ο team manager μου στη Suzuki ανέφερε κάτι σε μια βρετανική εφημερίδα. Μετά δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να βγει η Kawasaki και να το επιβεβαιώσει, γιατί αλλιώς θα φαινόταν χαζό. Δεν έπρεπε να γίνει γιατί απέμενε το μισό μιας μεγάλης σεζόν, αλλά τελοσπάντων είμαι ακόμα 110% αφοσιωμένος στη Suzuki».

Για το κινητρό του στους αγώνες:
«Μου αρέσει να είμαι αουτσάιντερ αλλά θέλω και να γίνω Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Όταν είσαι παιδί και βλέπεις όλους αυτούς τους τύπους που έτρεχαν αλλά ήταν διάσημοι και χαρισματικοί θέλεις να τους μοιάσεις. Θυμάμαι να παρακολουθώ τον Barry Sheene και τους άλλους, είχαν όλες τις κοπέλες και όλη τη σαμπάνια και ήταν παντού, ήταν cool. Είμαι λίγο παλιομοδίτης, αλλά αυτό είναι καλό»

Είπε γι’αυτόν ο Chris Vermeulen:
«Ο John και εγώ είμαστε αρκετά διαφορετικοί, αλλά τα πάμε καλά. Υπάρχει πολύς ανταγωνισμός εκεί έξω, μην με παρεξηγείτε, αλλά με υποστηρίζει πολύ γιατί αν πάω καλά εγώ θα πάει και η Suzuki καλύτερα. Το βλέπει και από την πλευρά της εξέλιξης. 'Οταν πήρα την pole στη Laguna ήταν ο πρώτος που με συνεχάρη. Ο ίδιος δεν τα κατάφερνε και τον βοήθησα με το set-up, αλλά αυτό είναι αυτό το οποίο πρέπει να κάνεις όταν είσαι ομάδα για να προχωρήσεις με τη μηχανή»

Στο Brno λίγο πριν το βάθρο.

'Εχοντας στο πλευρό του συνεχώς την αρραβωνιαστικιά του, την όμορφη Asleigh, ο John Hopkins μας μίλησε στο λίγο χρόνο που είχε το πολυάσχολο συνήθως για τους αναβάτες Σάββατο, πριν τον αγώνα της Τσεχίας. Δυστυχώς, αυτό το οποίο δεν μπορούσε να κάνει ήταν να αναφερθεί στην επόμενη χρονιά και στα σχέδια του με την Kawasaki, αφού είναι μέλος ακόμα της μπλε ομάδας της Suzuki.

-John, καταρχήν γιατί έπεσες; Πίεσες πολύ με το μπροστινό γιατί μου φάνηκε όπως ακριβώς η πτώση σου στη Jerez;
-Ναι, η αλήθεια είναι πως έμοιαζε πολύ η πτώση μου εδώ μ’ εκείνη στη Jerez. Βασικά, πίεσα πολύ, ήταν φυσιολογικό. Το απόγευμα του Σαββάτου πάντα ψάχνεις το κάτι παραπάνω ώστε να ανέβεις στην κατάταξη. Πάντως όσον αφορά στο ρυθμό είμαστε καλά, απλά όπως είπα πίεσα πολύ προσπαθώντας να βρεθώ στην πρώτη σειρά και να πιάσω τον Casey και τους άλλους δυο αναβάτες.

-Ήξερες ότι ήσουν σε ρυθμό pole position;
Ναι, το ένιωθα. Μέσα στο κεφάλι μου ήξερα ότι πήγαινα γρήγορα αλλά μπήκα πολύ γρηγορότερα στη στροφή, πράγμα που δεν έπρεπε να κάνω.

-Είσαι αισιόδοξος για την εξέλιξη του αγώνα;
Ναι, όπως σε κάθε αγώνα, άσχετα αν δεν το καταφέρνουμε πάντα. Πρέπει να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να προσπαθήσουμε να φτάσουμε τον Casey, που έχει καταπληκτική ταχύτητα, και να προσπαθήσουμε να τον φτάσουμε κυνηγώντας τον ως το τέλος του αγώνα (σημ. μάντης είναι;)

-Τρέχεις κι εσύ με Bridgestone, όπως άλλωστε και ο Stoner. Είναι και για σένα όπως και για τους άλλους αναβάτες έκπληξη η απόδοσή του; -Ναι, μεγάλη.

-Πως πέρασες τις μέρες των διακοπών σου;
Πήγα στο Las Vegas και χαλάρωσα για κάποιες μέρες…

-Ελπίζω όχι για να τζογάρεις
'Οχι, δεν παίζω ποτέ γιατί δεν μου αρέσει να χάνω πολλά λεφτά και πίστεψέ με θα έχανα. Πήγα στο Las Vegas και μετά στην California, όπου πέρασα κάποιες μέρες με την οικογένειά μου, συνήθως βλέπεις δεν έχω τη δυνατότητα να περνάω πολύ χρόνο μαζί τους. Πήγα και στην παραλία αλλά ξεκουράστηκα μόνο 3 μέρες.

-Έκανες ειδικό πρόγραμμα προετοιμασίας;
Ναι, μαζί με τον προπονητή μου ακολούθησα ειδικό πρόγραμμα με πολύ ποδηλασία, περίπου 100 μίλια (160 χιλιόμετρα) την εβδομάδα, τρέξιμο και μετά ποδηλασία και τρέξιμο και πάλι από την αρχή.

-Πιστεύεις ότι οι αλλαγές και οι προκλήσεις είναι σημαντικές στην εξέλιξη ενός αναβάτη ώστε αυτός να κάνει το παραπάνω βήμα στην καριέρα του;
Σίγουρα. Η Suzuki αυτή τη στιγμή βελτιώνεται, αλλά όταν μπαίνεις σε κάτι νέο έχεις άλλη όρεξη.

-Τι είναι αυτό που θα σου λείψει περισσότερο στην ομάδα της Suzuki;
Έχουμε πολύ οικογενειακή ατμόσφαιρα με τους μηχανικούς μου και με τους μηχανικούς του Chris και τη διοίκηση και όλους ξέρεις. 'Ολοι είναι πολύ καλοί άνθρωποι, οπότε γι’ αυτό είναι σκληρό. Ίσως πείσω κάποιους από τους μηχανικούς μου να έρθουν μαζί μου αλλά ίσως και όχι. Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο απο όλα επομένως είναι οι άνθρωποι. Είναι μια λυπημένη στιγμή αλλά ταυτόχρονα και ένα κίνητρο για κάτι καινούριο.

-Πότε θα ξέρεις αν θα σε ακολουθήσουν οι μηχανικοί σου;
Οι μηχανικοί αποφασίζουν στο τέλος της σεζόν, οπότε δεν γνωρίζω ακριβώς τι θα κάνουν…

-Θεώρησες πως ήταν ρίσκο να ανακοινώσεις τη μεταγραφή σου τόσο νωρίς μέσα στη χρονιά; Άλλαξε αυτό τη σχέση σου με την ομάδα;
Δεν έπρεπε να ανακοινωθεί. Όταν έπεσαν οι υπογραφές έγινε νωρίς, έτσι γίνεται πια στις μέρες μας. Θα προτιμούσα να γίνει πιο μετά, αλλά έτσι είναι πια, πρέπει να κλείνεις νωρίς για τα επόμενα χρόνια. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ βασικά να πω γιατί φεύγω, θα μπορώ όμως στο τέλος της χρονιάς.

-Όπως το βλέπω εγώ ανήκεις μάλλον στους αναβάτες που δεν φοβούνται να δείξουν αυτό το οποίο νιώθουν. Τις προάλλες έκανες και εκείνη τη χαρακτηριστική κίνηση στον Carlos Checa, ο οποίος βρέθηκε να πηγαίνει αργά στην αγωνιστική γραμμή. Πιστεύεις ότι εν τέλει αυτό είναι ένα καλό χαρακτηριστικό για έναν αναβάτη του motoGp;
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, απλά έτσι είμαι. Ίσως στη Laguna Seca να μην ήταν τόσο καλό για την τηλεόραση αυτό που συνέβη –και πίστεψέ με μ’ ενδιαφέρει η τηλεόραση όμως εγώ δείχνω τι νιώθω για το σπορ. Αν δεν έδινα σημασία και τα κρατούσα για μένα θα σήμαινε ότι δεν με νοιάζει. Είμαι εκφραστικός, δείχνω ό,τι με ενδιαφέρει η θέση που τερματίζω και ο αγώνας ο ίδιος.

-Γιατί έγινε η αλλαγή στο κράνος σου;
'Αλλαξε το ενεργειακό ποτό που με σπονσοράρει.

-Θα δούμε τη ρέπλικα του κράνους σου σύντομα στην αγορά;
Αυτό είναι το σχέδιο, μέχρι τα τέλη του χρόνου θα έχει βγει νομίζω. Τελειώνω αυτό το διάστημα τις διαπραγματεύσεις με την Arai, με της οποίας τα κράνη θα τρέχω για πολλά χρόνια ακόμα.

-Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Όχι, αλλά περιμένω πως και πώς να έρθω. Πρόσφατα αρραβωνιαστήκαμε με τη μνηστή μου την Asleigh, οπότε θα ήταν μια καλή ιδέα για μήνα του μέλιτος να έρθουμε στην Ελλάδα. Αν δεν είναι προς το τέλος του χρόνου, σίγουρα θα είναι του χρόνου κατά την καλοκαιρινή διακοπή.

-Να έρθεις. Θα περάσετε καταπληκτικά