Απόψεις του Δημήτρη Διατσίδη

Είναι γνωστό ότι κάθε οδηγός φέτος έχει στη διάθεσή του μόνο 6 κινητήρες για τις δοκιμές και τους 18 Αγώνες της χρονιάς. Η ποινή για χρήση κάθε κινητήρα παραπάνω από αυτό το όριο, είναι η εκκίνηση από τη γραμμή εξόδου της pit lane, 20’’ δευτερόλεπτα μετά την εκκίνηση του Αγώνα. Δηλαδή στην ουσία χάνεις πολύ έδαφος στον αγώνα αυτό, αφού για παράδειγμα αν ο Rossi εκκινούσε έτσι στο Κατάρ, θα έφθανε μόλις στην 8η θέση, μπροστά από τον Capirossi, που τερμάτισε με διαφορά 20.893 δευτερόλεπτα από την κορυφή. Ίσως με πίεση να πέρναγε και τον Edwards και να έπαιρνε τους 9 βαθμούς της 7ης θέσης, 16 βαθμούς λιγότερους από αυτούς που πήρε τώρα.

Έτσι οι ομάδες ήδη ζουν τον εφιάλτη του τι θα γίνει όταν οι 6 διαθέσιμοι κινητήρες παραδώσουν το πνεύμα τους. Βέβαια (όπως διαβάζουμε στις σχετικές δηλώσεις του Domenicali) ο κινητήρας της Ducati αντέχει 1,600 χλμ., οπότε αν όλα πάνε καλά η Ιταλική εταιρία θα βγάλει το Πρωτάθλημα μέσα στο όριο των κανονισμών, αν οι οδηγοί της δεν κάνουν πάνω από 533 χλμ. ανά αγώνα.

Κάπου εκεί φανταζόμαστε ότι είναι το όριο κάθε κινητήρα και για τα Ιαπωνικά εργοστάσια και επομένως όλοι υπολογίζουν τα πράγματα αναλόγως.

Όλοι; Ή μήπως υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο, που στην περίπτωσή μας είναι ο οδηγός!

Πάμε λοιπόν να αναλύσουμε τη χρήση κινητήρα που έκαναν στο Κατάρ, οι 4 κορυφαίοι διεκδικητές του Πρωταθλήματος, δηλαδή ο Rossi και οι τρεις μνηστήρες Lorenzo, Pedrosa, Stoner.

Ο Valentino Rossi έκανε 103 γύρους το τριήμερο του Κατάρ, γράφοντας 554 χλμ, δηλαδή 21 παραπάνω από το θεωρητικό όριο, που είπαμε.

Οι Lorenzo, Pedrosa γύρισαν την πίστα από 97 φορές ο καθένας, γράφοντας 521 χλμ., δηλαδή τους περισσεύουν και 12 χλμ. να κάνουν παραπάνω σε επόμενο αγώνα.

Ο Stoner τώρα έκανε μόνο 85 γύρους, έγραψε μόλις 457 χλμ., δηλαδή 97 χλμ., λιγότερα από τον Rossi!

Εδώ να σημειώσουμε ότι ήδη κάθε ομάδα έχει σφραγίσει τους 2 πρώτους από τους 6 κινητήρες που θα έχει στη διάθεσή της μέχρι το τέλος της χρονιάς, άρα τα παραπάνω χιλιόμετρα μοιράζονται σε δύο κινητήρες.

Το συμπέρασμα των πιο πάνω είναι ότι ο Αυστραλός Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2007, θα έχει σημαντικό πλεονέκτημα ως προς τους κύριους αντιπάλους του, όταν μετά το Brno θα αρχίσει να φαίνεται το που βρίσκονται οι ομάδες σε σχέση με τον αριθμό κινητήρων που θα έχουν καταναλώσει.

Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι θα δούμε σιγά – σιγά όλους να προσπαθούν να ρυθμίσουν γρήγορα τη μοτοσυκλέτα τους στις Ελεύθερες και Κατατακτήριες Δοκιμές, ώστε να μην καταπονούν τους κινητήρες τους. Αυτό θα είναι μειονέκτημα κυρίως για τον Pedrosa (αργεί να προσαρμοστεί σε κάθε πίστα), αλλά και τον Spies (δεν ξέρει αρκετές πίστες).

Επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε και ένα άλλο γεγονός. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, μέσα από την Ducati, μπορεί μεν ο κινητήρας να αντέχει 1,600 χλμ., αλλά μέχρι τα 1,200 χλμ. έχει σταθερή απόδοση και μετά χάνει σταδιακά μέρος της ισχύος.

Αυτό σημαίνει ότι θα κρατούν ένα κινητήρα στη Ν.1 μοτοσυκλέτα κάθε οδηγού, μέχρι αυτό το όριο και μετά θα βάζουν ένα νέο κινητήρα, κρατώντας τον προηγούμενο μόνο για τις δοκιμές, μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ένα τρίτο συμπέρασμα που βγαίνει λοιπόν είναι ότι μετά το Le Mans, ο κινητήρας που θα χρησιμοποιείται στις δοκιμές δεν θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν του Αγώνα και άρα θα δυσκολεύονται να βρουν τις σωστές ρυθμίσεις ακόμη περισσότερο! Αυτό θα δώσει ένα παραπάνω πλεονέκτημα στον Stoner που φαίνεται ότι καταλαβαίνει γρηγορότερα από όλους το αν μια ρύθμιση είναι σωστή ή όχι και βέβαια στον Rossi που είναι μάγος στο να βρίσκει τη σωστή ρύθμιση ακόμη και στο ζέσταμα πριν τον Αγώνα, όπου βέβαια θα φορούν τον καλό τους κινητήρα.

Παζλ για δυνατούς λύτες λοιπόν η συνέχεια του Πρωταθλήματος και με την «εσωτερική» πληροφόρηση που έχουμε από όλες τις ομάδες, θα σας πληροφορούμε από το site μας, αλλά και το περιοδικό MOTOGP WORLD για όλες τις εξελίξεις πάνω στο θέμα.