Στην πρώτη του χρονιά με την ομάδα Monster Energy Yamaha MotoGP, ο Fabio Quartararo έδειξε απίστευτη ταχύτητα, ωριμότητα και ηρωική επιμονή για να εξασφαλίσει τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος MotoGP με δύο γύρους να απομένουν. Σας προσκαλούμε να ρίξετε μια ματιά μαζί μας στο ταξίδι του El Diablo στην κορυφή των αγώνων Grand Prix.

Ο Quartararo ήταν ήδη ένα πολυσυζητημένο όνομα στην αρχή της καριέρας του στα Grand Prix. Μπήκε στην κατηγορία Moto3 το 2015 σε ηλικία μόλις 15 ετών, καθώς ο προηγούμενος κανόνας για τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3 μέχρι την ηλικία των 16 ετών είχε καταργηθεί εκείνη τη χρονιά. Όντας ο Πρωταθλητής FIM CEV Moto3 του 2013 και του 2014, ο Γάλλος θεωρήθηκε απειλή για τον τίτλο από την αρχή. Όπως πολλοί είχαν προβλέψει, εντυπωσίασε από την αρχή και ανέβηκε στο βάθρο μόλις στον δεύτερο αγώνα του, στο Circuit of The Americas. Επανέλαβε αυτό το κατόρθωμα στον Assen, ενώ πήρε την pole position τόσο στην Jerez, όσο και στο Le Mans. Δυστυχώς, ένας τραυματισμός στον αστράγαλο στα τέλη της σεζόν σταμάτησε την πρόοδό του, αλλά και πάλι τελείωσε τη σεζόν στη δέκατη θέση της βαθμολογίας.  Ήταν το πρώτο σημάδι μιας ακμάζουσας καριέρας, αν και δεν ήταν πάντα μια εύκολη διαδρομή.

Κατέλαβε τη δέκατη τρίτη θέση το 2016 με την ομάδα Leopard Racing στην κατηγορία Moto3 και βρέθηκε στην ίδια θέση το 2017 με τον Paginas Amarillas HP40 στην Moto2, και τις δύο χρονιές  χωρίς τερματισμό στο βάθρο. Ωστόσο, ο εντυπωσιακός ρυθμός του καθόλη την διάρκεια της πρώτης του χρονιάς στην ενδιάμεση κατηγορία του επέτρεψε να υπογράψει με την Speed ​​Up Racing για τη δεύτερη σεζόν του.

Ήταν το 2018 που έκανε μεγάλα βήματα στο πρωτάθλημα Moto2 και όχι μόνο. Πήρε την πρώτη του pole position και νίκη στην μεσαία κατηγορία και στο Grand Prix της Βαρκελώνης. Ακολούθησε μια δεύτερη θέση στο Assen και τελικά τελείωσε την σεζόν στους 10 πρώτους. Τον Αύγουστο του 2018, ανακοινώθηκε ότι ο Quartararo θα συμμετείχε με τον Franco Morbidelli στη νεοσύστατη δορυφορική ομάδα της Yamaha στα MotoGP, Petronas Yamaha SRT, το 2019. Αναμφίβολα μεγάλη πρόκληση – αλλά ο Γάλλος αναβάτης ήταν έτοιμος για αυτήν.

Αυτό που ακολούθησε το 2019 δεν ήταν τίποτα λιγότερο από αξιοσημείωτο. Ο El Diablo ήθελε να δείξει σε όσους τον αμφισβήτησαν γιατί ήταν πραγματικά ικανός. Φίμωσε τους αρνητές κατακτώντας τον απίστευτο αριθμό των επτά βάθρων και των έξι pole position. Τελείωσε την σεζόν ως ο rookie της χρονιάς, πρωταθλητής των δορυφορικών αναβατών και πέμπτος στην συνολική βαθμολογία.

Ακόμα του έλειπε η πρώτη του νίκη στην μεγάλη κατηγορία, που έγινε ο βασικός του στόχος για το 2020. Παρά τις αλλαγές στο πρόγραμμα λόγω της παγκόσμιας πανδημίας Covid-19, δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Ο Quartararo κυριάρχησε στη Jerez τον Ιούλιο, ανοίγοντας to πρωτάθλημα με διπλή νίκη. Στην Καταλονία σημείωσε την τρίτη του νίκη, αλλά δυσκολεύτηκε να συνεχίσει την ίδια απόδοση μέχρι το τέλος της σεζόν. Ωστόσο, σε ένα σύνολο 14 αγώνων εξασφάλισε εννέα εκκινήσεις στην πρώτη σειρά, τέσσερις από τις οποίες ήταν pole position. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Γάλλος αναβάτης είχε την ταχύτητα, οπότε τώρα ο στόχος του θα ήταν η συνέπεια για να εξασφαλίσει το πρώτο του πρωτάθλημα.

Το 2021, ο Quartararo εκπλήρωσε δύο από τα όνειρά του σε μια σεζόν: ακολουθώντας τα βήματα του είδωλού του Valentino Rossi, μπήκε στην ομάδα Monster Energy Yamaha MotoGP και σήμερα έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα MotoGP – και το έκανε να φαίνεται σχεδόν εύκολο.

Ο Quartararo είχε ήδη καθιερωθεί ως απίστευτο ταλέντο, οπότε φυσικά οι προσδοκίες των οπαδών και των μέσων ενημέρωσης ήταν υψηλές. Ενώ η ομάδα προσπάθησε να αποφύγει να του ασκήσει πίεση, ο νεαρός Γάλλος δεν μπορούσε παρά να αισθάνεται λίγο νευρικός στον πρώτο γύρο. Παρόλα αυτά τερμάτισε στην πέμπτη θέση, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα στον πρώτο του αγώνα με την εργοστασιακή ομάδα. Η ομάδα ήταν ικανοποιημένη, αλλά ο Quartararo όχι. Ήξερε ότι μπορούσε να τα πάει καλύτερα και ήταν αποφασισμένος να το δείξει την επόμενη εβδομάδα στον δεύτερο αγώνα στη Doha. Αν και ήταν ένας από τους δύο αγώνες φέτος όπου δεν ξεκίνησε από την πρώτη σειρά, εξασφάλισε την πρώτη του νίκη με την εργοστασιακή ομάδα.

Ο αναβάτης με το νούμερο 20 έδειξε ότι το πρώτο του κορυφαίο αποτέλεσμα δεν ήταν τυχαίο κερδίζοντας τον επόμενο γύρο στο Portimao, και θα μπορούσε να είχε κερδίσει και τον επόμενο αγώνα στην Jerez, όμως ένα ξαφνικό πρόβλημα  χρονίου συνδρόμου διαμερίσματος του αντιβραχίου ( CECS ή 'arm pump') στη μέση του αγώνα ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση του στέρησε την νίκη. Ωστόσο, φάνηκε η επιμονή του καθώς ακόμα και έτσι ολοκλήρωσε τον αγώνα στην 13η θέση (ο χειρότερος τερματισμός του σε ολόκληρη την σεζόν). Ευτυχώς αυτό το ζήτημα επιλύθηκε γρήγορα μέσω χειρουργικής επέμβασης και μια εβδομάδα αργότερα πανηγύριζε την τρίτη θέση, έχοντας ξεπεράσει τις υγρές συνθήκες στο Le Mans.

Με μια εβδομάδα κενό μεταξύ του γαλλικού και του ιταλικού Grand Prix, ο Quartararo ήταν έτοιμος να πάει στο Mugello. Είχε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο και σημείωσε μια λαμπρή νίκη, την οποία η ομάδα θεωρούσε προφανή. Αν και ένας αγώνας εντός έδρας, η πίστα του Mugello δεν είναι συνήθως γνωστή ως μία από τις καλύτερες πίστες για την Yamaha. Το ότι ο El Diablo μπόρεσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την YZR-M1 ακόμη και σε αυτή την διαβόητη, τεχνικά προκλητική πίστα ήταν ένα γεγονός πολλά υποσχόμενο για το υπόλοιπο της σεζόν.

Ο Quartararo ήταν και πάλι υποψήφιος για το βάθρο σε ένα κάπως χαοτικό Grand Prix της Καταλονίας. Βρισκόταν σταθερά στην τρίτη θέση, αλλά τελικά τερμάτισε έκτος αφού δέχτηκε δύο ποινές 3 δευτερολέπτων (μία για κόψιμο δρόμου σε σικέιν και μια άλλη για το γνωστό θέμα με την ανοιχτή του φόρμα). Όμως ο Γάλλος αναβάτης δεν πτοήθηκε και πήρε στην τρίτη θέση στο Sachsenring δύο εβδομάδες αργότερα, ακόμη και σε αυτή την πίστα όπου δεν είναι η πιο κατάλληλη για την Yamaha. Aπό την άλλη, η πίστα του Assen ταιριάζει περισσότερο και πήρε την νίκη εκεί μια εβδομάδα αργότερα για να κλείσει το πρώτο μισό της σεζόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στη συνέχεια, ο ομόσταυλός του Maverick Viñales έκανε την μέρα ακόμα καλύτερη για την Monster Energy Yamaha. Εξασφάλισε τη δεύτερη θέση, πετυχαίνοντας έτσι το 1-2 για την εργοστασιακή ομάδα – το πρώτο της μετά το Grand Prix της Αργεντινής το 2017 – και πετυχαίνοντας το 750ο και το 751ο βάθρο της Yamaha στην μεγάλη κατηγορία.

Μετά από ένα καλοκαιρινό διάλειμμα τεσσάρων εβδομάδων, ο Γάλλος αναβάτης ξεκίνησε ανανεωμένος το δεύτερο μισό της σεζόν, κάτι που χρειαζόταν πολύ για το γεμάτι απρόοπτα Grand Prix της Styria. Ο πρώτος αγώνας διακόπηκε στον 3ο γύρο, αλλά ο Quartararo παρέμεινε ψύχραιμος και οδήγησε την Μ1 του σε έναν τερματισμό στο βάθρο. Αυτή η εκπληκτική τρίτη θέση είχε ακόμα πιο γλυκιά γεύση καθώς αύξησε το προβάδισμά του στο πρωτάθλημα στους 40 βαθμούς – σε μια ακόμη απαιτητική πίστα για τη Yamaha – και έγινε το φαβορί για το πρωτάθλημα. Ήθελε να επαναλάβει την παράσταση ξανά την επόμενη εβδομάδα στο Grand Prix της Αυστρίας. Βρισκόταν σε καλό δρόμο για μια θέση στο βάθρο, αλλά η βροχή στους τελευταίους τρεις γύρους του χάλασε τα σχέδια. Έχοντας αλλάξει σε μοτοσυκλέτα με βρόχινα ελαστικά , βρέθηκε στην 14η θέση και έπρεπε να ισορροπήσει μεταξύ της επιθυμίας του να βρεθεί σε όσο καλύτερη θέση γινόταν, αλλά και να μην ρισκάρει υπερβολικά για το πρωτάθλημα. Τελικά κατάφερε να πάρει την έβδομη θέση και αύξησε το προβάδισμά του στο πρωτάθλημα κατά επτά βαθμούς.

Ένα δεκαπενθήμερο αργότερα, το αστέρι του Quartararo έλαμψε ξανά. Η Monster Energy Yamaha πανηγύρισε μια σημαντική νίκη στο βρετανικό Grand Prix.  Έχοντας τον πλήρη έλεγχο, κανείς δεν μπορούσε να φτάσει το επίπεδο του Quartararo, o οποίος κέρδισε με διαφορά πάνω από 2,5 δευτερόλεπτα και έφυγε από το Silverstone με διαφορά 65 βαθμών. 

O Quartararo έφτασε στην Aragon με υψηλό ηθικό, αλλά ο 13ος γύρος αποδείχθηκε «άτυχος» για τον Γάλλο, που ζορίστηκε αρκετά και έπρεπε να προσπαθήσει σκληρά για να πάρει το αποτέλεσμα που επιζητούσε. Χάρη στην αμυντική και θαρραλέα οδήγησή του, εξασφάλισε την όγδοη θέση και συγκέντρωσε οκτώ κρίσιμους βαθμούς στο πρωτάθλημα. Θέλοντας να κάνει μια δυνατή επιστροφή στο Misano, ο Quartararo βρισκόταν σε αποστολή - και κατάφερε να την ολοκληρώσει. Ο άνθρωπος της Yamaha έκανε επιθέσεις μέχρι το τέλος του αγώνα των 27 γύρων για να πάρει τελικά τη δεύτερη θέση και 20 κρίσιμους βαθμούς.

Το βάθρο του Misano ήταν μια ώθηση για τον πρώτο στο πρωτάθλημα, Quartararo, που κατευθυνόταν στο Grand Prix της Αμερικής, αλλά ήταν επίσης η αρχή μιας αλλαγής νοοτροπίας. Ενώ πριν ο Quartararo «ζούσε πάντα τη στιγμή» και έτρεχε για νίκες και βάθρα σε κάθε αγώνα, αποφάσισε τώρα να επιλέξει μια στρατηγική πιο προσανατολισμένη στη βαθμολογία του πρωταθλήματος στο Circuit of The Americas (COTA). Έκανε μια ώριμη διαδρομή, ισορροπώντας σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ της υπεράσπισης της δεύτερης θέσης και του κυνηγιού του πρώτου, Marc Marquez. Επέκτεινε την διαφορά του στη βαθμολογία στους 52 βαθμούς, έχοντας έτσι την ευκαιρία για πρώτη φορά να κλειδώσει το πρωτάθλημα στον δεύτερο αγώνα του Misano.

Η πίεση ήταν έντονη κατά τη διάρκεια του Grand Prix.  Έπρεπε να ξεκινήσει τον αγώνα από την 15η θέση του grid με τον βασικό του αντίπαλο, Francesco Bagnaia, να ξεκινά από την pole position. Αλλά ο Quartararo είναι ο τύπος αναβάτη που δεν τα παρατάει ποτέ. Οδήγησε έναν υπέροχο αγώνα, προσπερνώντας μια πληθώρα αναβατών. Με τον Bagnaia να πεφτει τελικά και να εγκαταλείπει τον αγώνα στα τελευταία στάδια, ο Quartararo ήταν σίγουρος για το πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά, δεν θα ήταν ο El Diablo αν δεν έμπαινε σε μια μάχη της τελευταίας στιγμής κρατώντας τους οπαδούς ενθουσιασμένους. Τελικά τερμάτισε στην τέταρτη θέση μετά από έναν τρομερό και άξιο πρωταθλήματος αγώνα.

Η κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος MotoGP το 2021 στο ντεμπούτο του με την Monster Energy Yamaha είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για τον Quartararo. Πέτυχε τον στόχο της ζωής του, ωστόσο είναι μόνο η αρχή της ήδη απίστευτα επιτυχημένης συνεργασίας του με την εργοστασιακή ομάδα, που έφερε ήδη 5 νίκες , 10 βάθρα, 14 εκκινήσεις στην πρώτη σειρά, 5 pole position, 5 ταχύτερους γύρους και 1 Παγκόσμιο τίτλο μέχρι τώρα.

Συνολικά, η παλιά στρατηγική «ταχύτητα και συνέπεια» ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Ωστόσο, αυτό που άφησε τον Quartararo να πατήσει πραγματικά στα βήματα του ειδώλου του, Rossi ήταν ένα «μυστικό συστατικό». Αυτή τη σεζόν μπόρεσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να δείξει ήρεμη αποφασιστικότητα και να αποδίδει σταθερά καλά ακόμα και στις «κακές μέρες» του, διασκεδάζοντας πραγματικά με τη μοτοσυκλέτα. Η χαρά που νιώθει στον πυρετό των προκριματικών και των μαχών στους αγώνες είναι μεταδοτική και του χάρισε μια μεγάλη και γρήγορα αναπτυσσόμενη βάση θαυμαστών, οι οποίοι είναι σίγουρα ενθουσιασμένοι με τον παγκόσμιο τίτλο που κέρδισε σήμερα ο Fabio Quartararo.