Του Δημήτρη Διατσίδη

Ο Nicky Hayden έφυγε, μετά από ένα σχεδόν ανεξήγητο ατύχημα, την ώρα που ξεκινούσε την προπόνησή του στο δρόμο - δίπλα στην πίστα του Misano - με το ποδήλατό του. Τι να πει κανείς για έναν οδηγό που ρίσκαρε εκατοντάδες φορές στις πίστες, με μια αγωνιστική καριέρα που ξεκίνησε το 1998 και είχε σε γενικές γραμμές ελάχιστους τραυματισμούς. Φαίνεται να βγήκε σε ένα πιο μεγάλο δρόμο χωρίς να προσέξει το STOP που κρύβεται λίγο από κάτι φυτά, ίσως να είχε μια στιγμή απροσεξίας ακούγοντας μουσική, ίσως ο οδηγός που τον κτύπησε να είχε την ίδια στιγμή και αυτός μια διάσπαση της προσοχής του, το αποτέλεσμα ήταν η τραγική ειρωνεία του να χάνεται ένας Παγκόσμιος Πρωταθλητής που ξεπερνούσε τα 300 σχεδόν κάθε μέρα, με ταχύτητα το πολύ 30-40χλμ/ώρα!

Ο Πλάτων έλεγε πριν από 2,400 χρόνια: “Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι”, που έχει μείνει και σήμερα με την καθαρευουσιάνικη μετάφραση ως “Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”. Άραγε υπάρχει η Ανώτερη, υπερφυσική δύναμη που καθορίζει το τι συμβαίνει στον κάθε άνθρωπο; Ή ισχύει αυτό που έλεγε πριν 120 χρόνια o Oscar Wilde: “Όσο για τους οιωνούς, δεν υπάρχουν οιωνοί. Η μοίρα δεν μας στέλνει αγγελιαφόρους. Είναι πολύ σοφή ή πολύ σκληρή για να κάνει κάτι τέτοιο”.

Ο αδελφός του Tommy έκανε την ακόλουθη δήλωση: “Εκ μέρους όλης της οικογένειας Hayden και της αρραβωνιαστικιάς του Nicky, Jackie, θέλω να ευχαριστήσω όλους για την υποστήριξή τους – ήταν μεγάλη ανακούφιση για μας να γνωρίζουμε ότι ο Nicky άγγιξε τόσους πολλούς ανθρώπους με τέτοιο θετικό τρόπο. Αν και προφανώς είναι μια στιγμή θλίψης θα θέλαμε όλοι να θυμούνται τον Nicky στα καλύτερά του – οδηγώντας μοτοσυκλέτα. Ονειρεύτηκε σαν παιδί να γίνει επαγγελματίας οδηγός και όχι μόνο το κατάφερε αλλά έφτασε και την κορυφή αυτού του σπορ όταν έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Είμαστε όλοι πολύ υπερήφανοι γι αυτό. Θα μας λείψει πάρα πολύ”.

Ο Nicky Hayden ήρθε στο MotoGP το 2003 ως Πρωταθλητής των AMA Superbike και εντυπωσίασε με δύο βάθρα και τελικά την 5η θέση και τον Τίτλο Rookie of the Year, πάνω στην Honda RC211V, όντας ομόσταυλος του Valentino Rossi. Το 2004 στην Τσεχία είπαμε τις πρώτες κουβέντες μας, στα πλαίσια της δημοσιογραφικής δουλειάς. Το 2005 πήρε την πρώτη του νίκη και η επαφή μέσα από τις συνεντεύξεις της ομάδας ήταν περισσότερες, ενώ το 2006 το επιστέγασμα των προσπαθειών του ήρθε στην Valencia σε έναν Αγώνα που ξεκίνησε με τρομερή αγωνία και για τον ίδιο και για τον Rossi, με τον Τίτλο να γίνεται τελικά δικός του. Πολλοί τότε έσπευσαν να πουν ότι δεν το άξιζε και άλλα τέτοια, όμως μέσα στο paddock όλοι γνωρίζαμε καλά ότι οι Τίτλοι δεν χαρίζονται και δεν είναι τυχαίοι. Ο Hayden είχε κάνει μια πολύ καλή χρονιά και αν δεν έκανε το λάθος ο Pedrosa στην Πορτογαλία στον προηγούμενο Αγώνα, θα έπαιρνε τον Τίτλο πιο εύκολα.

Στην Jerez το 2007 κάναμε την πρώτη μας “ένας – προς ένα” (one to one) συνέντευξη και ο Nicky με κάλεσε να τα πούμε στο αυτοκινούμενό του, στο “σπίτι” του, σημείο που αποτέλεσε την αρχή της φιλίας μας.

Τον Ιανουάριο του 2009 και μέχρι το 2013, για πέντε συνεχόμενα χρόνια βρισκόμασταν για μια εβδομάδα στην Madonna Di Campiglio, όπου είχα την τύχη να περνώ αρκετές ώρες με την παρέα του και μέσα στο χαλαρό κλίμα του σκι, μακριά από τις πίστες, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε πολύ περισσότερο και να καταλάβει ότι πραγματικά τον σεβόμουν ως οδηγό, ενώ την ίδια στιγμή ανακάλυπτα ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό χαρακτήρα, ένα χαμογελαστό άτομο, με χιούμορ και καλοσύνη, που φαινόταν από τον τρόπο που αντιμετώπιζε όλους γύρω του. Και με τη σειρά τους όλοι τον εκτιμούσαν!

Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ήταν με διαφορά ο πιο αγαπητός οδηγός του paddock!

Φυσικά συνεχίσαμε να επικοινωνούμε και να βρισκόμαστε στις πίστες το 2014 και το 2015 και πάντα μου μιλούσε με αισιοδοξία για τις δυσκολίες που είχε με τις CRT & ΟΡΕΝ Honda. To 2016 χαθήκαμε για μερικούς μήνες, αφού αγωνιζόταν στα SBK και δεν έτυχε να παρακολουθήσω κάποιο Αγώνα του. Όμως ήρθε στο Silverstone και βρεθήκαμε στη μονάδα φιλοξενίας της Honda σε μια απίστευτη στιγμή που θα μου μείνει στη μνήμη για πάντα. Τότε κατάλαβα ότι πραγματικά μπορώ να τον θεωρώ φίλο μου.

Βρεθήκαμε και στην Aragon που έτρεξε ως έκτακτη συμμετοχή και πήρε μάλιστα έναν βαθμό για να συμπληρώσει 14 χρόνια με βαθμούς στο MotoGP!

Φέτος τα είπαμε αρκετά στο Portimao, στη διάρκεια του τεστ της Honda CBR1000RR και αν δεν έβρεχε θα είχαμε κάνει μαζί κάποιους γύρους στην πίστα. Μου εκμυστηρεύτηκε την αγωνία του για τη φετινή του μοτοσυκλέτα, για την οποία θεωρούσε ότι χρειαζόταν πολύ δουλειά και νέα πράγματα για να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστική. Δώσαμε ραντεβού για το καλοκαίρι που θα βλεπόμασταν σε έναν Αγώνα SBK! Ένα ραντεβού που ...αναβάλλεται.

Θα μου λείψεις Nicky, αλλά θα σε θυμάμαι όπως θέλει ο αδελφός σου και όπως μας συνήθισες τόσα χρόνια, με το ωραίο σου χαμόγελο.