Ο Mat Oxley αναλύει τον Marc Marquez, τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 2013 που όλα δείχνουν ότι είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στη μετάβαση στην μετα-Rossi εποχή!

Κείμενο: Mat Oxley

Μετάφραση: Γιάννης Διατσίδης

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος #49, τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 2014.

Βρίσκεσαι στο τσίρκο για να δεις τους καλύτερους σχοινοβάτες στον κόσμο επί τω έργο. Μόλις που διακρίνεις το σύρμα, 30 μέτρα πάνω σου και δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας από κάτω.

Τα φώτα χαμηλώνουν και οι προβολείς φωτίζουν μία λεπτή φιγούρα, να ισορροπεί στο ένα άκρο του σύρματος. Ο καλύτερος σχοινοβάτης του κόσμου κάνει απαλά βήματα και ταλαντεύεται στο σχοινί, οι σφιγμένοι μυς αντιδρούν σε κάθε τρεμούλιασμα, μέχρι που τελικά φθάνει στην πλατφόρμα στον άλλο άκρο. Το πλήθος ζητωκραυγάζει δείχνοντας την εκτίμησή του.

Ο επόμενος ακροβάτης εμφανίζεται, σκύβει χαμηλά, πατά πίσω στις φτέρνες και τρέχει επάνω στο σχοινί, το οποίο ταλαντεύεται άγρια, κάνοντας τη φιγούρα να χορεύει με τα χέρια και πόδια να λυγίζουν ψάχνοντας για ισορροπία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πέσει αλλά αυτή η υπεράνθρωπη αίσθηση της ισορροπίας του επιτρέπει να φθάσει στην άλλη άκρη με ευκολία. Ένα τεράστιο χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό του. Το κοινό δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που μόλις είδε.

Αυτός λοιπόν είναι ο Marc Marquez, ένας αμφισβητήσιμος νεαρός μαθητευόμενος με εκπληκτικό ταλέντο που φέρνει επανάσταση στο σπορ, όντας ο νεαρότερος πρωταθλητής στην Ιστορία. Όπως και να τον αποκαλέσεις – Marc ο Φανταστικός ή Marc ο Μανιακός – αυτός ο 20χρονος άλλαξε το MotoGP το 2013, εισάγοντας για νέα εποχή τεχνικής οδήγησης που σε κάνει να πιστέψεις ότι κάποιος έχει αλλάξει τους νόμους της Φυσικής.

Η πρώτη χρονιά του Marquez στην κατηγορία των βασιλιάδων επισκίασε τους πάντες: ακόμη και τον πρωταθλητή του 1978 King Kenny Roberts. Πήρε εννιά pole positions σε 18 αγώνες, πέτυχε έξι νίκες (συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων στη σειρά) και περαιτέρω δέκα βάθρα. Μόλις δύο φορές δεν πέτυχε πόντους: όταν έπεσε ενώ ήταν δεύτερος στο Mugello και όταν αμφιλεγόμενα είχε ακυρωθεί στο Phillip Island, αλλά όχι από δικό του λάθος. Ααα και έπεσε 15 φορές στα 18 GP της χρονιάς, αλλά μόλις μία σε αγώνα.

Ο απερχόμενος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Jorge Lorenzo δεν είναι οπαδός της θείας δίκης, αλλά όταν ο Marquez τον πέταξε έξω από τη δεύτερη θέση στην Jerez παραδέχθηκε ότι ο πρωταθλητής του 2103 στο MotoGP τον ανάγκασε να παίξει το παιχνίδι όπως ποτέ άλλοτε.

“Ο ερχομός του Marquez στο MotoGP μας κάνει καλύτερους αναβάτες”, λέει ο Ισπανός που φαινόταν ότι θα συνέχιζε την κυριαρχία του στο σπορ μέχρι που εμφανίστηκε ο Marquez. “Είναι τόσο δυνατός και πάντα πιέζει 100 τις εκατό, έτσι σε κάνει καλύτερο, γρηγορότερο και δυνατότερο”.

Όποτε τον κοιτάς – στην είσοδο της στροφής, μέσα στη στροφή, στην έξοδο της στροφής – σου κόβει την ανάσα κάνοντας πράγματα που κανένας άλλος δεν κάνει.

Ο πρώην πρωταθλητής Moto2 είναι τόσο επιθετικός στα φρένα που κάνει τη μοτοσυκλέτα να ψαρεύει, το πίσω ελαστικό να είναι λίγους πόντους στον αέρα, όταν στρίβει το τιμόνι ανάποδα για να γείρει στη στροφή. Έπρεπε να πέφτει, αλλά το ταλέντο του Marquez, τα αντανακλαστικά του και η καλή φυσική του κατάσταση, τον κρατούν όρθιο. Τις περισσότερες φορές. Με τη γλίστρα αγκώνα να κάνει πατινάζ στην άσφαλτο, τινάζει τη μοτοσυκλέτα όρθια και φεύγει με τον τσιριχτό κακόφωνο ήχο της εξάτμισης της RCV.

Είναι η αίσθηση της ισορροπίας του Marquez που πραγματικά εκπλήσσει. “Ο Marc είναι σαν μία γάτα που πάντα προσγειώνεται στα πόδια της,” λέει ο Cal Crutchlow. “Μπλοκάρει το πίσω σε κάθε στροφή, σχεδόν στη μέγιστη κλίση και σκέφτεσαι: πως μπορεί και τα βγάζει πέρα με αυτό; Και το κάνει σε κάθε στροφή! Τον ακολούθησα στη Catalunya και σκέφτηκα ότι αυτός ο τύπος δεν βγάζει τον αγώνα. Ο ώμος του ήταν επάνω στα κέρμπ, όχι ο αγκώνας ή ο βραχίωνας, αλλά ολόκληρος ο ώμος, δίπλα στο κράνος του, ήταν στα κερμπς”.

Ο Marquez είναι ικανός να κρατιέται ενώ άλλοι θα έπεφταν, επειδή το μυαλό του και το σώμα του έχουν περάσει τα τελευταία 15 χρόνια περίπου, πώς να οδηγεί μοτοσυκλέτα όταν είναι στο χείλος του γκρεμού. Το να τον βλέπεις στη γρήγορη με σαμαράκια στροφή πέντε της Ινδιανάπολης, στη διάρκεια του Αυγουστιάτικου GP της Indianapolis, ήταν ευχαρίστηση: έκανε το μηχανάκι να αναπηδά με τον μπροστά και πίσω τροχό να αφήνουν ίχνη από λάστιχο στην άσφαλτο, σαν τα σήματα κινδύνου Μορς. Εν τω μεταξύ, τοποθετεί το σώμα με τέτοιο τρόπο ώστε οι μύες να τεντώνονται και να χαλαρώνουν, εξουδετερώνοντας τις δυνάμεις ρυθμίζοντας την πίεση στα χέρια, πόδια ή στη μέση, την ώρα που το πάνω μέρος του σώματος κινείται για να μεταφέρει βάρος στον ένα ή τον άλλο τροχό.

Είναι ένα ντελικάτο αλλά και βίαιο σόου – ο Marquez είναι κάτι μεταξύ χορευτή μπαλέτου και αρσιβαρίστα. Έχουν οι άλλοι αναβάτες καμία ελπίδα να τον φθάσουν το 2014; Μπορεί, περίεργα πράγματα συμβαίνουν στο MotoGP, όπως έγιναν το 2013.

Πως το πετυχαίνει ο Marquez, με δικές του λέξεις

“Το φρενάρισμα είναι το σημείο που μπορώ να κερδίσω χρόνο σε σχέση με τους άλλους αναβάτες. Όταν φρενάρω θέλω περισσότερη σταθερότητα, αλλά εάν ρυθμίσεις τη μοτοσυκλέτα να είναι σταθερή στο φρενάρισμα, χάνεις σε άλλα σημεία. Μερικές πίστες όπως η Valencia, έχουν μόνο λίγα σημεία δυνατού φρεναρίσματος όπως στο τέλος της ευθείας, έτσι η μοτοσυκλέτα «κουνάει» πολύ εκεί επειδή την έχουμε ρυθμίσει για την υπόλοιπη πίστα.

“Στα φρένα προσπαθώ να ελέγχω τη μοτοσυκλέτα με το τιμόνι και επίσης εφαρμόζω δύναμη στο ρεζερβουάρ με το ένα πόδι. Είναι δύσκολο επειδή αυτές οι μοτοσυκλέτες είναι βαριές, έτσι όταν αρχίζουν να γλιστρούν, αυτό επιδεινώνεται συνέχεια.

“Όταν γλιστράς το πίσω στην είσοδο της στροφής, ελαφρώνεις λίγο το μπροστινό, έτσι μπορείς να φρενάρεις λίγο πιο αργά. Αλλά χρειάζεται προσοχή επειδή στο δεύτερο μέρος του αγώνα, όπως στη Valencia, επειδή είχα την αίσθηση ότι το πίσω πλέει, αυτό το έκανε δύσκολο. Και αν το πίσω συνεχίζει να γλιστρά στην μέση της στροφής, τότε ανοίγεις τη γραμμή σου.

“Το να βγαίνω από τη μοτοσυκλέτα τόσο πολύ έγινε συνήθεια από την Moto2, επειδή πρέπει πραγματικά να σπρώξεις τη μοτοσυκλέτα για να στρίψει. Το να κρεμιέσαι έξω βοηθά επίσης στο αναπήδημα των στροφών (chatter), επειδή όταν είσαι έξω από τη μοτοσυκλέτα αυτή στρίβει καλύτερα και δεν πιέζεις τόσο πολύ τα ελαστικά.

“Χρησιμοποιώ το τιμόνι πολύ στην είσοδο των στροφών: στρίβω το τιμόνι και διώχνω το πίσω λίγο. Αυτό μου έρχεται φυσικά επειδή έκανα πολύ dirt track όταν ήμουν μεταξύ 7 και 11 ετών, έτσι για διασκέδαση.

“Όταν έχω δύσκολες στιγμές σίγουρα η τύχη βοηθά, αλλά είναι ο αγκώνας που πραγματικά βοηθά. Όταν έχεις τον αγκώνα στο έδαφος μπορείς να σώσεις μία πτώση λίγο νωρίτερα. Εάν χρησιμοποιείς μόνο το γόνατο είναι πιο δύσκολο να σώσεις την πτώση: με το γόνατο και τον αγκώνα είναι καλύτερα. Επίσης ο αγκώνας είναι πιο κοντά στην μπροστινή ρόδα, το οποίο βοηθά.

“Στην αρχή χρησιμοποιούσα τον αγκώνα για να σώσω πολλές πτώσεις. Τώρα μπορεί μία ή δύο φορές το Σαββατοκύριακο, συνήθως στις δοκιμές, που έχω πολλές δύσκολες στιγμές. Όταν συμβαίνει στον αγώνα, πρέπει να προσέχεις περισσότερο! Πέφτω πιο πολύ στις δοκιμές [Ο Marquez είχε 15 πτώσεις το 2013, όλες εκτός από μία στις δοκιμές] επειδή όταν θέλεις να δοκιμάσεις κάτι ή να βρεις το όριο, πρέπει να το κάνεις τότε, αφού στον αγώνα πρέπει να τερματίσεις.

“Η Honda είναι δυνατότερη στα φρένα– πρέπει να φρενάρεις αργά, να κόψεις και να ανοίξεις νωρίς το γκάζι – αλλά στις παρατεταμένες στροφές η Yamaha έχει το πλεονέκτημα. Επίσης έχουν γίνει δυνατότεροι στις εξόδους επειδή βελτίωσαν τον κινητήρα και το κιβώτιο.

“Η αγαπημένη μου στροφή είναι η 5 στην Indy: μία γρήγορη, με σαμαράκια αριστερή, επειδή προτιμώ τις αριστερές από το dirt track. Προσπαθώ να σηκώσω τη μοτοσυκλέτα λίγο, επειδή εάν έχεις πολύ κλίση αρχίζει και κουνάει πολύ. Είναι δύσκολα, επειδή χρειάζεται να αφήσεις τη μοτοσυκλέτα να κινείται ελεύθερα, γιατί εάν είσαι πολύ σφιχτός αυτή αντιδρά χειρότερα. Πρέπει να κάνεις ένα συμβιβασμό – κάτι το οποίο με βοηθά όλα αυτά τα χρόνια στις μοτοσυκλέτες ώστε να παίρνω τη σωστή αίσθηση.

“Στο MotoGP χρειάζεσαι να κινείσαι πολύ στη μοτοσυκλέτα, ειδικά στην επιτάχυνση για να κοντρολάρεις τη σούζα, επειδή με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεσαι πολύ wheelie control, το οποίο κόβει τη δύναμη. Στη μέση της στροφής, εξαρτάται από το στήσιμο, μερικές φορές πιέζεις περισσότερο το μπροστινό άλλες φορές το πίσω. Εάν δεν είσαι 100 τις εκατό συγκεντρωμένος για να μεταφέρεις το βάρος σου γύρω από τη μοτοσυκλέτα, χάνεις πολύ χρόνο.

“Χρησιμοποιώ τα ηλεκτρονικά για είμαι γρηγορότερος και σταθερότερος, αλλά εάν χρησιμοποιείς πολύ traction control και wheelie control, η μοτοσυκλέτα δεν θα πάει τόσο δυνατά. Πρέπει να βρεις το συνδυασμό μεταξύ του πολύ και του λίγο.

“Πρέπει να γλιστράς αυτές τις μοτοσυκλέτες σε μερικές στροφές για να κρατήσεις τη γραμμή σου. Εάν πλαγιολισθαίνεις τρως περισσότερα τα λάστιχα, αλλά εάν το καταφέρνεις αυτό στο τέλος των αγώνων, τότε μπορείς να ελέγχεις τη μοτοσυκλέτα καλύτερα. Σε μερικά σημεία όπως η στροφή 13 στη Valencia [η παρατεταμένη αριστερή πριν την τελευταία κλειστή αριστερή] πρέπει να πλαγιολισθαίνεις για να κρατήσεις τη μοτοσυκλέτα στην εσωτερική ώστε να αποτρέψεις τους άλλους να επιτίθενται.”